[orasi] Re: Μάθημα ζωήςαπότριαντάχρονοτυφλόδάσκαλο
- From: Χρηστος Χατζης <hatzishr@xxxxxxxxx>
- To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
- Date: Wed, 3 Feb 2010 08:47:08 +0200
τα θέματα αυτά είναι καλό να αναδυκνίοντε από εκείνους που τα γνωρίζουν και
να επανέρχοντε συνεχώς, μήπως καμιά φορά γίνει τιποτα καλύτερο γιά όσους
προσπαθούν.
αυτό είναι γεναιοδωρία!
----- Original Message -----
From: "νικήτας σεκαδάκης" <nisek@xxxxxxxxx>
To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
Sent: Monday, February 01, 2010 6:33 PM
Subject: [orasi] Μάθημα ζωής απότριαντάχρονο τυφλόδάσκαλο
> τριαντάχρονο τυφλό δάσκαλο
> Άρθρο της εφημερίδας «Μακεδονία» της 31ης Ιανουαρίου 2010.
> Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στην εκπαίδευση μέχρι να φτάσει ο ίδιος
> στην έδρα.
> Ο Παναγιώτης έχασε την όρασή του σε ηλικία 15 ετών, ύστερα από
> επέμβαση ρουτίνας που δεν έπρεπε, όπως λέει, να γίνει. Τι είναι πιθανότερο
> να κυριεύσει κάποιον μετά από μία τέτοια εμπειρία; Το πείσμα ή η
> απογοήτευση; «Και τα δύο. Αλλά είναι μονόδρομος το να το παλέψεις. Η
> απογοήτευση δεν βγάζει κάπου καλύτερα, αλλά μόνο στα χειρότερα», λέει και
> χαμογελάει.
> Της Μαρίας Τερζούδη
>
> Ο τριαντάχρονος Παναγιώτης Καρακώστας, δάσκαλος με μεταπτυχιακές
> σπουδές και καθηγητής πληροφορικής, δεν άφησε την τυφλότητα να σταθεί
> εμπόδιο στα όνειρα και τις φιλοδοξίες του. Έζησε και ζει, ωστόσο,
> δυσκολίες, μικρές και μεγάλες, που σήμερα θα έπρεπε να αποτελούν παρελθόν.
> Ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν είναι θεωρητική έννοια που αφορά λίγους.
> Είναι πραγματικότητα που αφορά πολλούς, Για τα άτομα με αναπηρία, ακόμη
> και αυτονόητες δραστηριότητες καταντούν ακατόρθωτες, ενώ τα στοιχειώδη
> δικαιώματα μένουν κενό γράμμα. Ο Παναγιώτης, που στο πλαίσιο της
> διπλωματικής εργασίας του ασχολήθηκε με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν
> τα άτομα με προβλήματα όρασης, είναι ένας από τους καταλληλότερους για να
> το περιγράψει.
>
> «Σπούδασα στο Παιδαγωγικό τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης τού
> Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου έκανα και μεταπτυχιακό, σε
> σχολή τηλεφωνητών, αποφοίτησα και από το πρώτο κρατικό ΙΕΚ της
> Θεσσαλονίκης ως ειδικός εφαρμογών πληροφορικής με πολυμέσα. Έχω διδάξει
> πληροφορική ως εκπαιδευτής εκπαιδευτών σε βλέποντες εκπαιδευτές και σε
> τυφλούς ενήλικες. Αφού πέτυχα στις εξετάσεις τού ΑΣΕΠ, εδώ και επτά χρόνια
> εργάζομαι ως δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο τυφλών».
>
>
> Το πρόβλημα εξακολουθεί να διαιωνίζεται
>
> «Πιστεύω πως το πρόβλημα είναι κοινωνικό. Υπάρχει άγνοια από το
> γενικό σύνολο των ανθρώπων όσον αφορά την αντιμετώπιση των ανθρώπων με
> αναπηρίες. Δεν υπάρχει η κατάλληλη παιδεία και το πρόβλημα εξακολουθεί να
> διαιωνίζεται. Γι΄ αυτό και δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή για εμάς τους
> τυφλούς», λέει.
>
> Τα τελευταία χρόνια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
> γίνονται κάποια προγράμματα προς όφελος των ανθρώπων με αναπηρία. «Θεωρών
> όμως ότι το πανεπιστήμιο δεν έχει αποκτήσει πολιτική πάνω σε αυτά τα
> θέματα, δεν έχει πολιτική που ακολουθείται απαρέγκλιτα. Οι προσπάθειες
> είναι αποσπασματικές, χωρίς μεταξύ τους σύνδεση».
>
> Πολλά παιδιά, λέει ο Παναγιώτης, ενόψει των δυσκολιών, εγκαταλείπουν
> τις σπουδές τους. Ενδεικτικά αναφέρει το εξής: «Δεν μπορεί ο καθηγητής να
> μού δίνει φωτοτυπίες βλεπόντων και να μού λέει `πάρε και διάβασε΄. Μού
> έχει τύχει πάρα πολλές φορές και αισθάνθηκαν πάρα πολύ άσχημα». Το Κέντρο
> Ενταξιακής Πολιτικής τού Παιδαγωγικού τμήματος παίζει ρόλο μεσολαβητή,
> εξυπηρετώντας φοιτητές με αναπηρία, ώστε να μπορούν να ζητούν απευθείας
> από εκεί ειδικές εκδόσεις και συγγράμματα, καθώς και να αναφέρουν
> προβλήματα επικοινωνίας με τους καθηγητές τους.
>
> Το πρόβλημα στην εκπαίδευση, λέει, είναι ότι σχεδιάζεται με τον ίδιο
> τρόπο για όλους, οπότε πρέπει να προσαρμοστούν αλλοδαποί, ανάπηροι και
> άλλοι. «Δεν τους αφήνουμε έξω, αλλά δεν προσαρμόζουμε τίποτα στις ανάγκες
> τους. Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία. Φτιάχνουμε ένα πεζοδρόμιο, ένα
> κτίριο, αλλά δεν προβλέπουμε χρήση για κάποιον που μετακινείται με
> αμαξίδιο. Φτιάχνουμε οδηγό τυφλών στο πεζοδρόμιο, αλλά εγώ που θα τον
> ακολουθήσω θα πέσω οπωσδήποτε σε εμπόδιο».
>
>
> Η ζωή στην πόλη
>
> «Όσο δεν υπάρχεις για τους φορείς με τους οποίους αναγκάζεσαι να
> συνεργαστείς, τόσο δυσκολότερο είναι για σένα. Δύο τρία χρόνια πριν, ας
> πούμε, σε μία διαδρομή με λεωφορείο θα μπορούσα να χάσω τη στάση, να
> μπερδευτώ, να δυσκολευτώ. Τώρα τα λεωφορεία `μιλάνε΄. Κάνουν τα
> αυτονόητα». Για μία δουλειά σε δημόσια υπηρεσία, ο Παναγιώτης προτιμά να
> πηγαίνει συνοδεία άλλου και όχι μόνος. Κοστίζει, λέει, λιγότερο και σε
> δυνάμεις και σε χρήμα.
>
> «Με ενοχλεί που σε πολλά πεζοδρόμια δεν υπάρχουν οδηγοί τυφλών, αλλά
> μόνο εμπόδια. Θυμάμαι, κοντά στο Καυταντζόγλειο, είχα μετρήσει με έναν
> φίλο μου δεκατέσσερα αυτοκίνητα, όλα παρκαρισμένα επάνω στον οδηγό
> τυφλών». Ποια είναι η λύση; «Μόνο μέσα από την εκπαίδευση μπορεί να
> καταλάβει κάποιος ότι δεν είναι μόνο, ότι πρέπει να σέβεται τα δικαιώματα
> των άλλων. Αυτό όμως απαιτεί διάθεση από την πολιτεία. Βλέπουμε, όμως, ότι
> ψηφίζονται νόμοι που δεν εφαρμόζονται. Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν
> βιβλίο σε μεγέθυνση για παιδιά με μειωμένη όραση που πέρυσι δίνονταν
> δωρεάν, αλλά φέτος όχι. Πρόπερσι τα έδινα σε cd και έπρεπε να τα τυπώσουν
> οι μαθητές. Μιλάμε για μεγάλη οικονομική επιβάρυνση. Υπάρχουν μαθητές που
> δεν έχουν γραφομηχανές μπράιγ. Είτε καθυστερούν, είτε δεν έρχονται ποτέ. Ο
> νόμος, επίσης, λέει ότι κάθε παιδί δικαιούται να έχει δάσκαλο ή δασκάλα.
> Αλλά ακόμη και στο κέντρο τής πόλης υπάρχουν σχολεία, όπου παιδιά με
> προβλήματα όρασης περιμένουν δασκάλους που δεν έρχονται π
> οτέ».
>
>
> «Μού είπαν να εγκαταλείψω τις σπουδές»
>
> Για τις ανάγκες τής διπλωματικής εργασίας του, ο Παναγιώτης μίλησε με
> ανθρώπους τυφλούς και με μειωμένη όραση που εγγράφηκαν σε τμήματα τού
> Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1990 και εξής και
> αποφοίτησαν έως το 2004. Ένας από αυτούς αναφέρει το εξής περιστατικό:
> «Υπήρχαν, όμως, και περιπτώσεις που είτε με αγνοούσαν συστηματικά κατά τη
> διάρκεια τής παράδοσης, είτε δεν έμπαιναν στον κόπο να βρεθεί μία λύση,
> όχι τόσο για το πώς θα εξεταστώ, αλλά για τον τρόπο που θα μελετήσω το
> μάθημα και θα διευρύνω τις γνώσεις μου. Το αποκορύφωμα αυτής τής
> συμπεριφοράς ήταν, όταν ένας καθηγητής μου, μού υπέδειξε να εγκαταλείψω
> τις σπουδές μου και την επόμενη φορά να προτιμήσω να εγγραφώ σε κάποιο
> άλλο τμήμα. Αυτό με αποθάρρυνε προσωρινά, αλλά η τύχη με βοήθησε, γιατί το
> επόμενο εξάμηνο ο καθηγητής άλλαξε, το μάθημά του το ανέλαβε άλλος
> καθηγητής, με τον οποίο είχα άψογη συνεργασία καθ΄ όλη τη διάρκεια των
> παραδόσεων».
>
>
> Πηγή: Εφημερίδα «Μακεδονία»
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> _____________________
>
> orasi mailing list
> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> //www.freelists.org/webpage/orasi
>
> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
> στείλτε email στην διεύθυνση
> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>
> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
> στείλετε email στην διεύθυνση
> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>
> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> //www.freelists.org/archives/orasi
>
> ______________
>
>
>
>
>
_____________________
orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx
Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi
______________
Other related posts:
