[orasi] ΠΛΑΝΗ ΚΑΙΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ
- From: Κούβαρης Κώστας <COSTAS26@xxxxxxxxxxxxxxx>
- To: Λιστα Οραση <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
- Date: Fri, 20 Jun 2008 13:41:57 +0300
ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ...
Α΄ ΜΕΡΟΣ
Ποία θεωρία θα μπορούσε να δώσει την απόλυτη ερμηνεία της πλάνης και της
ψευδαίσθησης?
Αν ορίσουμε την πλάνη και την ψευδαίσθηση σαν δύο όρους που τους
χρησιμοποιούμε για να ξεγελάσουμε τις ανθρώπινες αισθήσεις και την κοινή
λογική του ανθρώπινου μυαλού, τότε μάλλον πέφτουμε οι ίδιοι μέσα στην
καλοστημένη αυτή παγίδα της πλάνης. Ποίος από εμάς θα μπορούσε επίσης να
κατανοήσει πραγματικά, φράσεις με πολύ βαθύ και αληθινά φιλοσοφημένο
περιεχόμενο? Φράσεις που πρόσφατα άκουσα από ένα πολύ ξεχωριστό άτομο για
μένα. ( Κ. )
Φράσεις που μου ενεργοποίησαν το μυαλό να ψάξει σε άλλα στάδια από αυτά που
ήδη γνωρίζουμε. Φράσεις που θα τολμούσα να υποστηρίξω, πως μου άλλαξαν τον
τρόπο σκέψης και που με έκαναν να μετανιώσω για όσα λάθη έχω κάνει.
Φράσεις που πραγματικά με άγγιξαν...
Φράσεις, που μερικές θα μπορούσαν να είχαν την δύναμη να με περάσουν από την
οριακή γραμμή της λογικής στην υπέρτατη τρέλα.
Φράσεις που με λύγισαν.
Φράσεις που με έκαναν να κλείνομαι στο δωμάτιο μου ώρες ατελείωτες και να
σκέφτομαι ακούγοντας το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά και ξανά.
Φράσεις που τελικά κατάλαβα πως κρύβουν πολύ βαθιά μέσα τους, το νόημα της
πλάνης και της ψευδαίσθησης.
Ίσως όμως μία από αυτές τις φράσεις να ξεχωρίζει και να έχει άλλο νόημα.
Όπως η φράση: ¨Nothing lasts 4 Ever.¨
Ίσως είναι η μοναδική φράση που λέει την πικρή αλήθεια του απόλυτου μηδέν
που είμαστε...
Ίσως κάτι παραπάνω όντως να γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, από εμάς τους
σύγχρονους πολιτισμένους, κάθε φορά που ανέφεραν την σοφή φράση: ¨Πλανώμαι
πλάνην οικτρά...¨
1ο Συμπέρασμα: Το πρώτο κλειδί λοιπόν για την δημιουργία της πλάνης πρώτου
τύπου, είναι η τρομερή δύναμη του λόγου και των φράσεων. Αυτά σε βάζουν στην
πρώτη κατάσταση της πλάνης, περιμένοντας σαν ανήμπορο να αντισταθεί θύμα, να
δεχτείς και τα υπόλοιπα καταστροφικά για το μυαλό και την ψυχή χτυπήματα της
πλάνης...
Γιατί μέσω του λόγου και των φράσεων, επικοινωνούμε σαν υποτιθέμενα λογικά
όντα και αντιλαμβανόμαστε. Δε μπορώ να σταματήσω να γελάω και να κλαίω, κάθε
φορά που σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι την πλάνη που κρύβει αυτή η φράση
μου...
Ακόμα και τα συναισθήματα μας όμως, είναι όλα μία πλάνη που καταλήγουν
σε μία σκληρή ψευδαίσθηση.
Φόβος: Συναίσθημα που αν μας κυριεύσει, μας παραλύει, μας παγώνει το σώμα,
μας παγώνει ακόμα και το μυαλό, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να
αντιδράσουμε, να μην μπορούμε καν να σκεφτούμε.
Άρα κολλάμε...
Συνήθως φοβόμαστε μόνο ότι δεν γνωρίζουμε, ότι δεν μας έχει ξανά συμβεί, ότι
δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και ότι δεν
μπορούμε να ΝΙΩΣΟΥΜΕ...
Με τραγικό αποτέλεσμα να αντιδράμε συνέχεια λαθεμένα και κάνοντας απίστευτες
ανοησίες, χάνοντας έτσι τόνους από ουσία, χάνοντας έτσι πολλά που δεν θα
θέλαμε ποτέ να χάσουμε...
Πόσο πλάνη μπορεί να κρύβει και αυτή η τελευταία μου φράση?
Γιατί αν πραγματικά δεν θέλαμε κάτι να το χάσουμε, απλά θα κάναμε τα πάντα
να το κρατήσουμε κοντά μας...
Γιατί θα πρέπει να εκτιμήσεις κάτι, μόνο αφού το χάσεις?
Όταν ένας άνθρωπος που έχει φοβία στο σκοτάδι, σταθεί έξω από ένα σκοτεινό
δωμάτιο, θα σαστίσει, την κάθε σκιά που θα αντικρίζει, θα φαντάζεται τρομερά
πράματα στο νου του. Αν όμως κάποιος του ανοίξει το φως ξαφνικά, όλα θα
αλλάξουν, θα δει ότι δεν υπάρχει τίποτα που θα έπρεπε να φοβάται και αμέσως
θα νιώσει γαλήνη μέσα του...
Εκεί αυτός ο άνθρωπος θα κατανοήσει την πλάνη που μόλις έζησε και που ο
ίδιος δημιούργησε. Καθώς θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται, πως δε θα έπρεπε
τίποτα άλλο να φοβάται περισσότερο από την ίδια του την φαντασία, που έχει
την τρομερή δύναμη να τον ξεγελάσει την κάθε στιγμή της ζωής του.
Είμαστε όλοι δημιουργοί καταστάσεων πλάνης και ψευδαισθήσεων μήπως? Ή μήπως
είμαστε οι ίδιοι μία πλάνη που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε τις
πραγματικές αξίες του δώρου που για κάποιο λόγο μας έχει δοθεί?
Ίσως δημιουργούμε πλάνες και ψευδαισθήσεις για να ζούμε την ζωή που
ονειρευόμαστε να ζήσουμε, για να είμαστε αυτοί που θα θέλαμε να ήμασταν,
μήπως όμως και αυτά τελικά δεν είναι παρά μία πλάνη που καταλήγει σε μία
περίεργα τρελή ψευδαίσθηση?
Εγωισμός: Συναίσθημα σκληρής ψυχικής άμυνας, που αν χρησιμοποιείτε μόνο για
αυτόν τον σκοπό, τότε έχει αξία και σοφά αποτελέσματα. Ειδάλλως η κάθε χρήση
του είναι αρκετά ανόητη και θλιβερά καταστροφική για τον κάτοχό και για τους
γύρω του...
Ο εγωισμός μπορεί πολλές φορές να φέρει την αλαζονεία, μία κατάσταση λύπης
για όσους την έχουν και για όσους νιώθουν περήφανοι γι΄ αυτό.
Αυτά τα άτομα έχουν μπερδέψει την αξιοπρέπεια με τον εγωισμό.
Σε πόσο μεγάλη πλάνη έχουν πέσει...
Κάτι που ξαφνικά μαθαίνουν, είναι ότι η αλαζονεία δεν είναι τίποτα άλλο παρά
μία ισχυρή ψευδαίσθηση, που το καταλαβαίνουν μόνο την στιγμή που τους
προσγειώνει στην καταστροφή της ψυχικής κόλασης, αφού και αυτή η κατάσταση
της ζωής θα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Και εκεί το μυαλό κολλάει,
παγώνει και σταματάει να σκέφτεται, τι πιο θλιβερό?
Αγάπη: Της έλεγες πως την αγαπάς, σου έλεγε πως σε αγαπάει και αυτή...
Λέγατε πως θα είστε για πάντα μαζί. Και τότε γιατί τώρα είσαστε χώρια? Ή
μήπως τόλμησες ποτέ να πιστέψεις πως θα έμενε για πάντα αυτή η κατάσταση?
Ποτέ και για πάντα...
Λέξεις γεμάτες πλάνη...
Λέξεις γεμάτες ψευδαίσθηση...
Λέξεις γεμάτες υποσχέσεις από αίμα...
Δεν φταίω εγώ αλλά φταις εσύ...
Κανείς δεν φταίει, γιατί απλά ήταν μια ακόμα πλάνη που μοιραστήκατε μαζί...
Η αγάπη είναι ένα τόσο όμορφα περίεργα παρανοϊκό συναίσθημα που ενώ μπορεί
να προκαλέσει τόσο μεγάλο καλό στις ψυχές, μπορεί όμως να προκαλέσει και
απίστευτα τρομερό κακό...
Μπορεί να δώσει φως...
Μπορεί όμως να δώσει και αίμα...
Όπως και να έχει κάποια στιγμή και αυτή κλείνει τον κύκλο της και τελειώνει.
Φράσεις όπως:
Για πάντα μαζί...
Δεν θα χωρίσουμε ποτέ....
Και ξαφνικά...
Ωχ! Αλλού εγώ αλλού εσύ...
Πού πήγαν τώρα όλες αυτές οι γλυκές μας φράσεις?
Τι απαντάς τώρα που είμαστε χώρια, για όσα λέγαμε πριν?
Πλανάσαι πλάνη οικτρά...
Όλα κάποτε τελειώνουν...
Δεν υπάρχει τελικά ¨ ποτέ και για πάντα... ¨
Πλανάσαι πλάνη οικτρά...
Μα όχι εκείνη την στιγμή δεν ήταν τίποτα ψεύτικο...
Όντως δεν ήταν, αλλά ήταν μόνο για εκείνες τις στιγμές...
Διαφέρει πολύ η πλάνη και η ψευδαίσθηση, από το ψέμα...
Αυτό αφορά μόνο όσους είναι ικανοί και αξίζουν να το κατανοήσουν στην άβυσσο
της ψυχής τους...
Β΄ ΜΕΡΟΣ
Ψέμα: Πόσες φορές έχεις κοιτάξει τους ανθρώπους στα μάτια και έχεις νιώσει
ότι κάτι σου κρύβουν?
Πόσες φορές έχεις νιώσει ότι πίσω από ένα βλέμμα, ξεχειλίζει το απόλυτο
ψέμα?
Μυστικά και ψέματα.
Ή για τους πιο ευγενικούς: ¨ Υποκρισία. ¨
Και οι τρεις είναι λέξεις, που προδίδουν την πλάνη και την ψευδαίσθηση.
Είναι λέξεις που κρύβουν το χάος.
Πόσες φορές προσπάθησες να πιστέψεις ένα ψέμα, γιατί αγαπούσες αυτόν ή αυτήν
που στο είπε? Πόσες φορές προσπάθησες να νιώσεις το γιατί στο είπε?
Τελικά μπορεί ένα ψέμα να βγει σε καλό?
Λένε πως μερικές φορές, ένα ψέμα μπορεί να σώσει και να προλάβει άσχημες
καταστάσεις. Αλλά δεν μπορώ να νιώσω αν αυτοί που το υποστηρίζουν αυτό, θα
ήθελαν να ήταν στην θλιβερή θέση αυτού που θα έπρεπε να το υποστεί για το
καλό του, ή για το καλό κάποιον άλλων.
Λένε πως ο καλύτερος τρόπος για να κρίνεις τα λάθη σου, είναι να γίνεις
θεατής του εαυτού σου και της ζωής σου. Πόσοι όμως θα το αντέχανε αυτό?
Πόσοι πραγματικά δεν θα φοβόντουσαν να δούνε τα λάθη τους και να τα
παραδεχτούν?
Όλοι ζούμε μια τεράστια ψευδαίσθηση του αλάθητου και της τελειότητας, στην
δική μας ψυχή. Και απλά είμαστε έτοιμοι και σε θέση να κρίνουμε τους
υπόλοιπους.
Μετράμε τα ψέματά μας και προσπαθούμε απλά να φανούμε λιγότερο ψεύτικοι από
τους υπόλοιπους. Και μόλις ανακαλύψουμε κάποιον χειρότερο από εμάς, τον
κατασπαράζουμε σαν πεινασμένα θηρία και έτσι είμαστε σίγουροι πως έχουμε
εξαγνίσει την δικιά μας ψυχή από το απόλυτο ψέμα. και ζούμε σε μία ψεύτικη
γαλήνη.
Δημιουργούμε θύτες και ψεύτικες δικαιολογίες, για να μπορούμε να ξεγελάμε
τις σκοτεινές αυτές νύμφες, που ονομάζονται ¨ Ερινύες ¨ και να ζούμε μέσα
σε μία ψεύτικη σιγουριά, ότι απλά είμαστε καλύτεροι από τους άλλους.
Αν τα πράματα λοιπόν είναι έτσι και δεν είναι απλά η παρανοϊκή μου φαντασία,
τότε πρέπει όλοι μας να ζούμε σε μία ατέλειωτη πλάνη, τελειότητας και
καλοσύνης και σε μία σκληρή ψευδαίσθηση σιγουριάς και αυτογνωσίας.
Αυτογνωσία και τελειότητα.
Δύο λέξεις που δεν έχουν θέση στο ανθρώπινο είδος.
Δύο λέξεις που δεν αξίζουμε να νιώσουμε ποτέ, το συναίσθημα που μπορεί να
κρύβουν.
Δύο λέξεις που πέθαναν και αυτές, μαζί με άλλες τέλειες έννοιες, όπως η
ηθική, η γαλήνη, ο σεβασμός, όπως η ίδια η φύση.
Έννοιες και ενέργειες που εμείς σκοτώσαμε, απλά για να φέρουμε τον
πολιτισμό.
Σε πόσο μεγάλη πλάνη, μπορεί να ζούμε?
Ίσως να μη μπορέσει ποτέ κανείς να το απαντήσει.
Γιατί όσο ζούμε, δημιουργούμε.
Και το μόνο τελικά που δημιουργούμε, είναι απλά μεγαλύτερες πλάνες και
ψευδαισθήσεις, για να πέφτουν μέσα και οι τελευταίοι που άντεξαν.
Και έτσι ο κύκλος συνεχίζεται και δεν μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε από την
τροχιά που εμείς δημιουργήσαμε, την τροχιά της πλάνης και της ψευδαίσθησης.
Κάποιοι αλάθητοι και σοφοί ( σε πόσο μεγάλη πλάνη μπορεί να ζούνε
και αυτοί? ) λένε πως ο Διάβολος, χρησιμοποιεί την πλάνη και την
ψευδαίσθηση, για να ξεγελάσει τους ανθρώπους και να τους πάρει με το μέρος
του. Λένε επίσης ότι δεν έχει την δύναμη να κάνει αληθινά θαύματα, όπως ο
Θεός και έτσι περιορίζεται σ΄ αυτά.
Τώρα όμως μπερδεύτηκα.!
Γιατί εγώ συναντώ πλάνη και ψευδαίσθηση παντού και σε όλους μας.
Αυτό τι μπορεί να σημαίνει?
Ίσως ότι απλά ο Διάβολος κατάφερε να περάσει αυτές του τις δυνάμεις, σε
όλους μας, ή ότι απλά εμείς προλάβαμε ακόμα και αυτόν και εξαπλωθήκαμε
πρώτοι.
Ίσως τελικά να καταφέραμε να ξεγελάσουμε ακόμα και αυτές τις δύο τεράστιες
κοσμικές δυνάμεις ¨ Θεός και Διάβολος ¨ και να επιζήσαμε μέσα στους αιώνες
δημιουργώντας την τέλεια ψευδαίσθηση που θα μας βόλευε.
Αλλιώς δεν μπορεί να το εξηγήσει το παρανοϊκό για μερικούς, μυαλό μου. Γιατί
αν δεν είχαμε καταφέρει να ξεγελάσουμε ακόμα και τον ίδιο τον Θεό, τότε ίσως
αυτός να μας είχε τιμωρήσει και να μας είχε καταστρέψει όταν έπρεπε, για όση
καταστροφή έχουμε προκαλέσει.
Ποίος είναι λοιπόν ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας, της φύσης και του
ίδιου του σύμπαντος?
Ο ίδιος ο άνθρωπος.
Ακόμα και αυτή η λέξη ( άνθρωπος ) κρύβει μία τεράστια πλάνη, γιατί σαν
άνθρωπο, ορίζουμε κάτι ξεχωριστό από τα υπόλοιπα όντα κάτι που μπορεί και
σκέφτεται, κάτι πολύ ικανό, κάτι που έχει την δυνατότητα που σίγουρα θα
ζήλευε οποιοδήποτε άλλο ον, σ΄ αυτόν τον πλανήτη. Την δυνατότητα της
πνευματικής εξέλιξης.
Σίγουρα όμως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, ο σημερινός καθημερινός
άνθρωπος.
Άνθρωπος σημαίνει ¨κοιτάω ψηλά¨. Από το άνω + θρώσκω.
Κάτι που εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε, γιατί δεν έχουμε πια την δύναμη
της ειλικρίνειας, για να μπορούμε να κοιτάξουμε με καθαρά μάτια, χωρίς να
υπάρχει κάτι που ακόμα να κρύβουμε.
Καταφέραμε δηλαδή και κάναμε την πλάνη και την ψευδαίσθηση, τρόπο ζωής. Τα
κάναμε την πιο ισχυρή μας συνήθεια. Που όλες πλέον οι καταστάσεις κινούνται
γύρω από αυτές τις δύο δυνάμεις, συνειδητά ή ασυνείδητα. Ξεχάσαμε πια είναι
η πραγματικότητα και απλά τώρα προσπαθούμε να την δημιουργήσουμε μέσα από
πλάνες και ψευδαισθήσεις.
Αυτό είναι από μόνο του μία ψευδαίσθηση, γιατί η αληθινή πραγματικότητα απλά
υπήρχε, δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί, γιατί αλλιώς θα ήταν εικονική
πραγματικότητα, δηλαδή μία πλάνη.
Αλλά και αυτή ίσως να πέθανε, μαζί με την πραγματική έννοια ¨Άνθρωπος. ¨
Διαπροσωπικές σχέσεις: Ποίος θα τολμούσε να πιστέψει στις πραγματικές
διαπροσωπικές σχέσεις?
Γιατί σχέσεις που πρωταρχικό ρόλο έχει το συμφέρον, δεν είναι αληθινές, παρά
μία καλοστημένη πλάνη. Σχέσεις που τελειώνουν, επίσης δεν είναι αληθινές,
παρά μία σκληρή ψευδαίσθηση.
Σίγουρα όλοι έχουν να διηγηθούν μια προσωπική τους ιστορία προδοσίας, που
έζησαν από άτομα που εμπιστεύθηκαν.
Και τότε κάποιοι ίσως να αναρωτιούνται τι να είναι αυτό, που κάνει τους
ανθρώπους να κλείνονται στους εαυτούς τους?
Ίσως όλοι αυτοί λοιπόν, να είναι η επιβεβαίωση της τρελής μου θεωρίας.
Πόσες φορές δεν έχεις αντιληφθεί, ότι μερικοί συνάνθρωποί σου, σε κοιτάνε
μόνο σαν εργαλείο και ότι δεν σέβονται αυτό που είσαι?
Πόσες φορές δεν έχεις νιώσει ότι κάποιοι σε πλησιάζουνε, με σκοπό να πάρουνε
κάτι από σένα?
Πόσες φορές δεν έχεις νιώσει την απόρριψη από άλλους, επειδή τους ενοχλεί
αυτό που είσαι?
Πόσες φορές δεν έχεις νιώσει την ζήλια των άλλων, ακριβώς επειδή είσαι αυτό
που είσαι?
Και πόσες φορές εσύ έχεις σεβαστεί τους άλλους και τολμάς τώρα και ζητάς το
ίδιο από αυτούς?
Συμφέρον και σκοπός.
Δύο λέξεις που χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Δύο λέξεις που έχουν την καταστροφική δύναμη, να σκοτώσουν ψυχές.
Και όμως. Τις χρησιμοποιείς και εσύ.!
Άνθρωποι που εκμεταλλεύονται καλές διαθέσεις, φίλοι που μαχαιρώνουν
πισώπλατα και ζευγάρια που πληγώνονται από προδοσία.
Που βλέπεις λοιπόν, αγνά συναισθήματα που θα έπρεπε να κυριαρχούν στις
διαπροσωπικές μας σχέσεις?
Αν τότε όλα αυτά που ζούνε μεταξύ τους οι άνθρωποι, δεν είναι πλάνη και
ψευδαισθήσεις καθημερινότητας, που κρύβουν μυστικούς σκοπούς και συμφέροντα,
τότε τι πραγματικά είναι?
Αν πραγματικά νομίζει κάποιος ότι μπορεί να αμφισβητήσει αυτές μου τις
κουβέντες, τότε το δέχομαι, αλλά ας κάνει τον μικρό κόπο, να θυμηθεί απλά
κάποια δική του εμπειρία ψυχικής τρέλας που θα του θυμίζει κάτι από τα όσα
γράφω. ( πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος, που να έχει ξεφύγει από αυτήν την
πλάνη και να μην έχει έστω και μία ανάλογη εμπειρία. )
Για ακόμα μία φορά, εδώ επιβεβαιώνεται, η μοναδική αλήθεια της μοναδικής
φράσης ¨ nothing lasts 4 ever... ¨
Ίσως βέβαια σε όλα αυτά να κάνω και λάθος. Αλλά και έτσι να είναι δεν θα
μπορούσα ποτέ να το δω, γιατί απλά ζω στην δικιά μου πλάνη, στην δική μου
ψευδαίσθηση, που δεν θα ήθελα ποτέ κανείς να παραβιάσει και να μου την
αλλάξει...
Οι άνθρωποι ασχολούνται αρνητικά με ότι ζηλεύουν.
Και να είσαι σίγουρος πως το κάνουν και με σένα, κάθε φορά που γυρνάς την
πλάτη σου αμέριμνος και σίγουρος για τις σχέσεις σου με τους άλλους...
Και όταν σε χρειάζονται για δικούς τους μυστικούς σκοπούς, απλά σε
προσεγγίζουν φιλικά, μέχρι να τους είσαι χρήσιμος.
Όταν και πάλι όμως σε θεωρήσουν άχρηστο, απλά σε απορρίπτουν και πάλι...
Όπως τότε, θυμάσαι?
Πόσες φορές, σε έχουν κατακρίνει, για αυτό που είσαι και για το πως
μοιάζεις, χωρίς να έχουν ιδέα πραγματικά του τι είσαι?
Σίγουρα όσες φορές θα το έχεις κάνει και εσύ...
Όλα αυτά που καθημερινά λοιπόν μας συμβαίνουν, δεν είναι στα όρια της
πλάνης? Αν όχι, τότε που βλέπεις εσύ πραγματικότητα?
Και καταλήγεις τελικά να νιώθεις μόνος σου, να πλανάσαι ότι η μοναξιά είναι
ο πιο ασφαλής τρόπος επιβίωσης, ενώ για ακόμα μία φορά αντιλαμβάνεσαι ότι
πλανάσαι, αφού κατανοείς, πως τελικά ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, τότε
γιατί νιώθει καλύτερα μόνος του?
Ζεις και εσύ σε μία σκοτεινή ομίχλη, που άλλοι την ονομάζουν πλάνη και άλλοι
ψευδαίσθηση... Εσύ πως θα την ονόμαζες?
Γ΄ ΜΕΡΟΣ
Τρέλα: Μετά την κατανόηση, καραδοκεί η τρέλα...
Λένε πως οι άνθρωποι, που θεωρούνται από εμάς τρελοί, έχουν εξαιρετικά υψηλό
δείκτη νοημοσύνης. Μερικοί ακόμα μπορούν να θεωρηθούν και διάνοιες.
Και αυτό ακριβώς συμβαίνει...
Το μυαλό αυτών των ανθρώπων, λειτουργεί σε μεγαλύτερο βαθμό από του κοινού
μέσου καθημερινού ατόμου. Και επειδή ακριβώς δεν είμαστε συνηθισμένοι σε
τέτοια μεγάλη δύναμη που βγάζει το μυαλό, βάση πάντα της κοινής λογικής,
αυτοί χάνουν πλέον τον έλεγχο του μυαλού τους και ταξιδεύουν στα ανώτερα
επίπεδα της σοφίας και της γνώσης.
Με αποτέλεσμα να τους θεωρούμε όλοι εμείς, τρελούς , απλά επειδή το μυαλό
τους δεν συμβαδίζει με το δικό μας, αν και εμείς είμαστε πιο πίσω από
αυτούς. Αν όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι με αυτό το ¨ χάρισμα ¨ κατάφερναν να
ελέγξουν την δύναμη αυτή? Τότε τι θα γινόταν?
Τότε ίσως ήμασταν εμείς οι τρελοί, αφού θα ήμασταν πολλά βήματα πίσω από
αυτούς.
Όταν ο Γαλιλαίος φώναζε μέσα από την σοφία του, ότι η γη είναι στρογγυλή,
τον θεωρούσαν τρελό. Τώρα όμως αυτό είναι το πιο απλό προς κατανόηση πράγμα.
Είναι αναμφισβήτητα η κοινή μας λογική, είναι πλέον κάτι που όλοι ξέρουμε.
Μ΄ αυτό λοιπόν αποδεικνύεται, ότι ο Γαλιλαίος, δεν ήταν τρελός , απλά το
μυαλό του ήταν αιώνες πιο μπροστά από την κοινή λογική της εποχής του...
Παρόμοιες καταστάσεις είχαν συμβεί με πολλούς σοφούς που ανάπτυξαν, ισχυρές
φιλοσοφικές, θεωρίες που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων και που τώρα
από εμάς θεωρούνται διάνοιες, ενώ τότε θεωρήθηκαν τρελοί.
Ακόμα και ο Αϊνστάιν, που αναμφισβήτητα, ήταν μία από τις πιο έξυπνες
παρουσίες στην γη, δεν τον θεωρούσαν και απόλυτα λογικό στην εποχή του. Τώρα
απλά γνωρίζουμε για την δύναμη του μυαλού του...
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν, ότι απλά αυτοί οι άνθρωποι, δεν συμβάδιζαν με την
κοινή λογική της εποχής τους και ότι ήταν χρόνια μπροστά από τους
υπόλοιπους... Με την διαφορά όμως ότι όλοι αυτοί απλά μπορούσαν και έλεγχαν
αυτή την δύναμη...
Ίσως έτσι να συμβαίνει και σήμερα με όσους εμείς θεωρούμε τρελούς.
Ίσως για άλλη μία φορά να επιβεβαιώνεται η σοφή θεωρία που λέει: ¨ ότι δεν
κατανοούμε, απλά το απορρίπτουμε.... ¨
Ίσως να μην καθίσαμε ποτέ, να τους ακούσουμε και απλά αυτοί να στράφηκαν
στην εσωτερική τους φωνή...
Αν όλα αυτά είναι αλήθεια και όντως αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο έξυπνοι από
εμάς, τότε γιατί συνεχίζουμε να τους θεωρούμε τρελούς?
Δεν έχουμε πέσει τότε εμείς οι ίδιοι, για ακόμα μία φορά σε μία μεγάλη
πλάνη?
Τι είναι η κοινή λογική και τι η τρέλα?
Αφού αυτοί οι άνθρωποι αποδείχθηκαν πιο έξυπνοι από την κοινή λογική?
Όσοι λοιπόν είναι πολύ πιο έξυπνοι από τους άλλους είναι και τρελοί?
Πόσο πλάνη μπορεί να είναι τελικά ο διαχωρισμός που κάνουμε εμείς οι λογικοί
μεταξύ της τρέλας και της λογικής?
Ποίος είναι λοιπόν ο τρελός και ποίος ο λογικός?
Άρα η όλη κατάσταση της λογικής και της τρέλας, καθώς και αυτού του
διαχωρισμού, είναι μία τεράστια πλάνη και ψευδαίσθηση, που για ακόμα μία
φορά εμείς δημιουργήσαμε, ίσως επειδή έτσι μας βόλευε...
Ποίος είναι ο τρελός και ποίος ο λογικός τελικά?
Και για να γίνω πιο σαφής. Ποίος είναι ο πιο έξυπνος, ανάμεσα σε έναν τρελό
και σε έναν οπισθοδρομικό?
Μακάρι να μπορούσατε να αντιληφθείτε, το πόσο παρανοϊκό, καταντάει
το να προσπαθήσει να αναλύσει κανείς την θεωρία της πλάνης και της
ψευδαίσθησης. Φτάνει ακόμα και στα λημέρια της τρέλας αλλά και της θεωρίας
του χάους. Λημέρια που ίσως δεν θα μπορέσουν να αναλυθούν ποτέ στην
πραγματική τους ουσία.
Γι΄ αυτό σταματάω εδώ, για να μην καταντήσω και εγώ ένας ακόμα τρελός για
όλους εσάς.
Σταματάω εδώ γιατί δεν θα μου έφτανε μία ζωή για να αναπτύξω το θέμα αυτό,
επί της ουσίας τελικά...
Σταματάω εδώ με δεύτερο (2) γενικό συμπέρασμα:
1. Εκεί που μπαίνει η τρέλα, η πλάνη και η ψευδαίσθηση, ίσως να αρχίζει
η πραγματική αλήθεια...
2. Το κείμενο αυτό είναι μία πλάνη και ψευδαίσθηση από μόνο του...
3. Η ζωή ίσως τελικά να είναι μεγαλύτερη πλάνη από τον θάνατο...
4. Τελικά υπάρχει αληθινή ζωή, πριν τον θάνατο?
Αυτό το κείμενο, είναι η δικιά μου θεωρίας της πλάνης, όπως εγώ την ζω και
όπως εγώ την κατανοώ...
Δεν αναφέρεται σε κανέναν και μακάρι να μην μπορούσε να το κατανοήσει
κανένας.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να κατανοήσεις την θλιβερή αλήθεια που κρύβει...
Τέλος οι μάσκες...
Σε όσους νιώθουν μόνοι
Και σε κανέναν...
L. C. F.
πηγη πληροφοριων
http://64.233.183.104/search?q=cache:Bhk04b-k-lgJ:www.geocities.com/h_adelfothta_ths_skias/pkp.doc+%CE%B5%CE%B3%CF%89%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82+filetype:doc&hl=el&ct=clnk&cd=1&gl=gr
_____________________
orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx
Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi
______________
Other related posts:
