πραγματικά πολλύ ενδιαφέρον δεν γνώριζα τίποτα απαυτά σπύρος. ----- Original Message ----- From: "Kostas Theodoropoulos" <ksteo@xxxxxxxxx> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> Sent: Thursday, January 10, 2008 3:13 PM Subject: [orasi] Το κράτος πρόνοιαςστην αρχαία Ελλάδα. > Ασφάλιση, αλληλεγγύη, κράτος πρόνοιας κι όλα τα σχετικά περνούν δύσκολες > μέρες. Το ζήτημα των νεόπτωχων, των σχετικά ή απόλυτα φτωχών, βρίσκεται > στην ημερήσια > διάταξη. Φτάσαμε στο σημείο η παροχή γευμάτων αυτές τις γιορταστικές μέρες > σε άστεγους, άπορους, ανήμπορους, περιθωριακούς τύπους από δημόσιους ή > ιδιωτικούς > φορείς να θεωρείται πράξη υψίστης σύγχρονης προσφοράς. Πρόκειται περί > αυταπάτης. Τα φαινόμενα είναι τόσο παλιά όσο και η Αθήνα! Την ίδια ηλικία > έχει και > το «ταμείο φτώχειας» για το οποίο κοιλοπονά τόσον καιρό η κυβέρνηση > Καραμανλή! > Το κράτος πρόνοιας για την εξασφάλιση ενός κατώτατου μισθού για την > επιβίωση, που αναζητείται σήμερα, είναι υπαρκτό από την εποχή ακόμη του > Πεισιστράτου, > του Σόλωνα και του Περικλή στην αρχαία Αθήνα. Μάλιστα, όχι ως φιλανθρωπία > προς «κατώτερα όντα», αλλά ως εκδήλωση συγκροτημένης πολιτικής. Στο > πλαίσιο, > βεβαίως, μια δουλοκτητικής κοινωνίας, με ό,τι προϋποθέτει και συνεπάγεται > αυτό για τους μη ελεύθερους πολίτες. > Το κράτος πρόνοιας στην αρχαία Ελλάδα > > Οι φτωχοί πολίτες της αρχαίας Αθήνας (μικρογεωργοί, τεχνίτες και ακτήμονες > για διάφορους λόγους) αντιμετώπιζαν πρόβλημα επισιτισμού. Η λύση του > εξαρτιόταν > από τον εφοδιασμό της αττικής αγοράς με δημητριακά, καθώς βάση της > διατροφής ήταν το σταρένιο ψωμί και το κριθαρένιο παξιμάδι. > > Γι αυτό και οι εισαγωγές τους, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των τιμών > διάθεσής τους στην αγορά ήταν περίπου συλλογική υπόθεση. Ας σημειωθεί ότι > η παραγωγή > σιτηρών στην Αττική κάλυπτε μόνο το 40% των αναγκών του συνολικού > πληθυσμού της. > > Ενα από τα πρώτα καταγραμμένα μέτρα για την εξασφάλιση του επισιτισμού > είναι η απαγόρευση του Σόλωνα από τις αρχές ακόμη του 6ου π.Χ. αιώνα για > εξαγωγή > εγχώριων δημητριακών. Υπεράνω του συμφέροντος των εμπόρων ή των μεγάλων > σιτοπαραγωγών έμπαινε, λοιπόν, το συλλογικό συμφέρον. Αυτή ήταν η «λυδία > λίθος» > κι όχι το αντίστροφο. Εστω κι αν συχνά στην πράξη υπήρχαν περιπτώσεις όπου > το συμφέρον των μεγάλων γαιοκτημόνων έπαιρνε τη μορφή του δημοσίου > συμφέροντος. > > Ενισχυτικά μέτρα > Ο νόμος του Σόλωνα για τα σιτηρά, όπως για ορισμένα άλλα είδη πρώτης > ανάγκης (σύκα, ξυλεία κ.ά.) ίσχυε πάντα, ενώ πάρθηκαν και πρόσθετα κατά > καιρούς ενισχυτικά > μέτρα. Οπως για παράδειγμα περιορισμοί στους εμπόρους, ώστε ν αγοράζουν > από τους εισαγωγείς συγκεκριμένες ποσότητες, για να μη μονοπωλούν την > αγορά δημητριακών > και να μπορούν έτσι να πωλούν σε υψηλές τιμές. Απαγορευόταν, όπως θα > λέγαμε σήμερα, «καρτέλ». Δια ροπάλου και όχι με... ήξεις αφήξεις! > > Οπως απαγορευόταν ο δανεισμός χρημάτων σ' εμπόρους για αγοραπωλησίες > δημητριακών, που δεν εξυπηρετούσαν την αθηναϊκή αγορά. Ακόμη τα σιταγωγά > πλοία, που > καταπλέανε στον Πειραιά εκφόρτωναν υποχρεωτικά στο λιμάνι τα 2/3 του > φορτίου τους, τα οποία έπρεπε να διατεθούν επιτόπου. > > Το σχετικό έλεγχο είχαν οι σιτοφύλακες, σε συνδυασμό με τη λειτουργία και > άλλων εποπτικών-αγορανομικών οργάνων (επιμελητές εμπορίου, σιτομέτρες > κ.ά.). Τις > μέρες του Αριστοτέλη οι σιτοφύλακες ήταν 35 από τους οποίους οι 20 είχαν > έδρα την Αθήνα και οι υπόλοιποι τον Πειραιά. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τον > έλεγχο > του κυκλώματος σιτάρι-αλεύρι-ψωμί. Από την τιμή του σιταριού έως την > ποιότητα και το βάρος του ψωμιού. Η σχετική νομοθεσία αναθεωρούνταν > αναλόγως με τις > τρέχουσες ανάγκες. Οι ποινές που επιβάλλονταν ήταν αυστηρές. Οι > κερδοσκόποι, αλλά και οι διεφθαρμένοι σιτοφύλακες, αντιμετώπιζαν ακόμη και > τον θάνατο. > > Συμπίεση των τιμών > Ο έλεγχος, με στόχο την προστασία των καταναλωτών από τους εισαγωγείς και > μεταπράτες είχε, βεβαίως, τις παρενέργειές του. Κατέληγε, τελικά, στη > συμπίεση > των τιμών των εγχώριων ειδών πρώτης ανάγκης. Αυτό έθιγε, φυσικά, > συμφέροντα εμπόρων και παραγωγών. Αλλά υπεράνω βρισκόταν το δημόσιο > συμφέρον και η εξασφάλιση > ψωμιού για όλους. > > Στη θέση των σημερινών περιστασιακών φιλάνθρωπων συσσιτιαρχών και > ευεργετών, υπήρχαν οι αρχαίοι σιτοφύλακες και άλλα παρεμφερή κληρωτά ή > αιρετά κρατικά > όργανα. Από την άποψη αυτή η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία εξακολουθεί να > δίνει μαθήματα. > > Δύο πολιτικές > Τα παραδείγματα του Κίμωνα και του Περικλή είναι πολύ χαρακτηριστικά για > τον τρόπο που η αρχαία αθηναϊκή ηγετική τάξη αντιμετώπιζε τη φτώχεια. Ο > πρώτος > επέτρεπε κατά καιρούς να πηγαίνουν ελεύθεροι στα μεγάλα κτήματά του οι > φτωχοί συμπολίτες του και να συμπληρώνουν τη διατροφή τους. Η απάντηση του > δεύτερου, > ο οποίος δεν διέθετε τόσο μεγάλη περιουσία όση ο πολιτικός του αντίπαλος, > ήταν η θέσπιση των δημόσιων μισθών. Ο ένας την αντιμετώπιζε με > αριστοκρατικές > περιστασιακές ευεργεσίες, ο άλλος με δημοκρατικές πολιτικές επιλογές και > πρακτικές. > > Φροντίδα για το ψωμί > Η πολιτική ισότητα στις συνθήκες της αρχαίας δημοκρατίας, όπως και σήμερα > άλλωστε, συμβάδιζε με την οικονομική ανισότητα. Ομως, η πόλη, κυρίως η > Αθήνα -αλλά > όχι μόνον αυτή- φρόντιζε να υπάρχει φτηνό ψωμί κι άλλα είδη πρώτης > ανάγκης. Ακόμη και με «ποιοτικούς» ελέγχους! Εδινε συντάξεις σε τραυματίες > πολέμου, > ανήμπορους και ηλικιωμένου. Συντηρούσε τα ορφανά παιδιά και ενίσχυε τους > ακτήμονες πολίτες με την εγκατάστασή τους σε αποικίες. Δημιουργούσε θέσεις > εργασίας > με δημόσια έργα και έδινε τη δυνατότητα ν ασκούν τα πολιτικά τους > καθήκοντα χωρίς να πεινούν. > > Οικονομική στήριξη > Η ενίσχυση όσων πολιτών ζούσαν στα όρια της φτώχειας, κι αυτοί ήταν οι > περισσότεροι ανάμεσα στους ελεύθερους Αθηναίους, ήταν ιδιότητα σύμφυτη με > το άμεσο > δημοκρατικό πολίτευμα. Στην ιστορική διαδρομή του οι πλειοψηφίες > απαιτούσαν, επέβαλλαν ή ενέπνεαν μέτρα οικονομικής στήριξης των φτωχότερων > μελών της πόλης. > Η οικονομική ολιγαρχία (αριστοκράτες, γαιοκτήμονες, μεγαλέμποροι κ.ά.) > ανέχονταν ή υιοθετούσαν τα μέτρα για λόγους κοινωνικής πολιτικής, αλλά και > ισορροπίας > της κοινωνίας, με κύριο στόχο ή την αύξηση της πολιτικής πελατείας είτε > την εξουδετέρωση κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων. > > Διανομές αγαθών στις θρησκευτικές τελετές > > Κατά καιρούς οι φτωχότεροι είχαν λαμβάνειν κάποιο είδος μερίσματος από > παραχωρήσεις που γινόταν προς την πόλη-κράτος από ιδιώτες ή ξένους. Ετσι > αναφέρεται > η περίπτωση του βασιλιά της Αιγύπτου Ψαμμήτιχου, που δώρισε μεγάλη > ποσότητα σιτηρών γύρω στο 445 π.Χ. Με απόφαση του δήμου μοιράστηκε σε > 14.200 Αθηναίους. > Προφανώς τους πιο ενδεείς. > > Διανομές, επιπλέον, γίνονται κάθε φορά που λεηλατείται η σοδειά ξένης > περιοχής. Κάθε ελεύθερος πολίτης μετέχει τότε στη διανομή της λείας. Αλλά > το κυριότερο, > από τη σκοπιά που ενδιαφέρει εδώ, ήταν οι διανομές αγαθών στις τόσο συχνές > θρησκευτικές τελετές. Οι θυσίες σημαντικού αριθμού ζώων, λειτουργούσαν ως > αγωγοί > ενίσχυσης των φτωχότερων. > > Ασφαλιστική δικλίδα > Επέτρεπαν στον καθένα να προμηθευτεί ένα καλό κομμάτι κρέας. Για να > πάρουμε μια «γεύση» του μέτρου, στα Διονύσια του 334 π.Χ. θυσιάστηκαν σε > μια μέρα 240 > αγελάδες και το κρέας τους μοιράστηκε στους πολίτες. Ηταν κι αυτό άλλη μια > ασφαλιστική δικλίδα κατά της πείνας και υπέρ όσων δεν ήταν σε θέση να > προμηθευτούν > κρέας κατά τις γιορτές, χωρίς να γίνουν ζητιάνοι. > > Γι αυτούς υπήρχαν οι εστίαρχοι, οι επιφορτισμένοι άρχοντες για την παροχή > γευμάτων στα μέλη της φυλής τους κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Παναθηναίων, > των > Διονυσίων κτλ. Ενώ στα «κατ αγρούς» Διονύσια μπορούσαν να γιορτάζουν ακόμη > και οι δούλοι. > > ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ > Υποχρέωση της πόλης προς τους πολίτες > > Για τους αναξιοπαθούντες, ανίκανους για εργασία, ανάπηρους και θύματα > πολέμου από πολύ νωρίς η αθηναϊκή δημοκρατία πήρε μέτρα για την επιβίωσή > τους. Εδινε > συντάξεις σε όσους δεν είχαν επαρκές εισόδημα ή συγγενείς να τους > συντηρήσουν. > > Πολύ μικρές και κατώτερες από το ημερομίσθιο ενός εργαζομένου σε δημόσια > έργα. Ηταν, όμως, μια ανακούφιση. Η διατροφή των αδυνάτων ήταν ένα σταθερό > σημείο > αναφοράς του πολιτεύματος και, τηρουμένων των αναλογιών, στις εκδηλώσεις > αυτές εντοπίζονται στοιχεία κάποιας κοινωνικής ασφάλισης. > > Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όλα τα σχετικά καθιερώθηκαν με νόμο του > Πεισίστρατου και αφορούσε καταρχήν τους τραυματίες των πολέμων. Αυτοί > τρέφονταν δημοσία > δαπάνη. Αργότερα η δημόσια διατροφή θα επεκταθεί σε όλους τους ανίκανους > για εργασία ή πολύ φτωχούς. > > Τα παιδιά όσων έπεφταν στο πεδίο της μάχης τρέφονταν και εκπαιδεύονταν από > την πόλη μέχρι να συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους. > > Οταν περνούσαν στην εφηβεία το κράτος, μάλιστα, τους δώριζε και πανοπλία. > Πανάκριβη για την εποχή. > > Τα έξοδα δεν ήταν λίγα και αμελητέα καθώς ο αριθμός των ορφανών ήταν > μεγάλος λόγω των συνεχών πολέμων. Οι αρχαίες πηγές μιλούν για «μέγα πλήθος > ορφανών». > > Ενας θεσμός που ίσχυε από τον 6ο π.Χ. ακόμη αιώνα και ίσχυε σε πολλές > πόλεις και όχι μόνο στην Αθήνα. Ο μελετητής της αρχαίας πόλης Γκ. Γκλοτζ, > αξιολογώντας > το σύνολο των εκδηλώσεων κοινωνικής ασφάλισης, σημειώνει πολύ > χαρακτηριστικά: «Εάν η πόλη αναγνώριζε με τον τρόπο αυτό ότι είχε > καθήκοντα απέναντι στα > άτομα, είναι γιατί στο κάτω κάτω δεν ήταν παρά το σύνολο των πολιτών. > > Η άμεση διακυβέρνηση του λαού αναγκαστικά ευνοούσε την πλειονότητα (δηλαδή > τους φτωχούς). Αλλά, όσο ζούσε ο Περικλής (πέθανε από το λοιμό το 429 > π.Χ.) οι > Αθηναίοι δεν συγχέανε τα άπειρα ιδιωτικά συμφέροντα με το κοινό συμφέρον. > Οι υποχρεώσεις της πόλης απέναντι στους πολίτες έμπαιναν μπροστά από τις > υποχρεώσεις > των πολιτών απέναντι στην πόλη. Τις δέχονταν, λοιπόν, με προθυμία...». Η > εκτίμηση αυτή προσφέρεται για πολλές σκέψεις και στην Πολιτεία του. > > ΠΡΟΝΟΙΑ > Δημόσιοι μισθοί και μερίσματα > > Η κοινωνική πρόνοια για τους φτωχούς-άπορους διατρέχει και τη μισθολογική > πολιτική της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι δημόσιοι μισθοί > (δικαστικός, βουλευτικός, > εκκλησιαστικός) λειτουργούσαν ως εργαλείο συμπλήρωσης του εισοδήματος για > τους φτωχούς. > > Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούσε και η κατασκευή μεγάλων δημόσιων έργων. > Οποιος ήθελε δουλειά, τουλάχιστον στις περιόδους ακμής, είχε εξασφαλισμένο > τον επιούσιο. > Ακόμη και στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου η Αθήνα ήταν σε θέση να > πληρώνει 1 δραχμή την ημέρα στους εργάτες του Ερεχθείου το 409-407 π.Χ. > > Οι μισθοί θεσπίστηκαν για να μπορεί ακόμη και ο πιο φτωχός ν ασκεί τα > πολιτικά του δικαιώματα, μετέχοντας στα διάφορα όργανα της πολιτείας. > Ηταν, όμως, > παραλλήλως και ένα μέσο οικονομικής ενίσχυσης των απόρων. Και μάλλον υπό > το δεύτερο πρίσμα τον έβλεπε η πλειονότητα. > > Κάπου ο Αριστοφάνης μας λέει ότι κάποτε «όταν ένας ρήτορας πρότεινε στους > Αθηναίους να ναυπηγήσουν τριήρεις και ο άλλος να διαθέσουν τα χρήματα για > μισθούς, > εκείνος που μίλαγε για μισθούς άφησε γρήγορα πίσω του τον άνθρωπο με τις > τριήρεις». Φυσιολογικό ήταν οι εργάτες να προτιμούν τον μισθό από το > μεροκάματο > στα ναυπηγεία. > > Ο δημόσιος μισθός επαρκούσε για τη στοιχειώδη διατροφή μιας οικογένειας. > Στον «κοινωνικό μισθό» του Αθηναίου πολίτη υπάγονταν, βεβαίως, και τα > θεωρικά. > > Αυτά ήταν χρήματα που πρόσφερε η Αθήνα στους άπορους πολίτες της, > προκειμένου να παρακολουθούν τις θεατρικές παραστάσεις που οργανώνονταν > στη διάρκεια των > μεγάλων εορτών της. > > Σε περιόδους ειρήνης το κεφάλαιο για τα θεωρικά προερχόταν από έναν > τακτικό μερισμό, πιθανόν όμως και από πλεόνασμα των εσόδων της πόλης. Το > ποσό που συγκεντρωνόταν > γι αυτό τον σκοπό πλεόναζε, ώστε να χρηματοδοτούνται και άλλες εργασίες. > > Για τους φτωχούς μια από τις πιο σημαντικές πηγές εσόδων ήταν η μισθοδοσία > από τη θητεία τους στο στράτευμα - και ήταν τόσοι πολλοί οι πόλεμοι τότε. > Αλλά > υπήρχαν κι εκείνοι που για διαφορετικούς λόγους δεν ήταν σε θέση να > υπηρετήσουν στον στρατό. > > Για όλους αυτούς την τελευταία δεκαετία του 5ου π.Χ. αιώνα καθιερώθηκε η > περίφημη διωβελία (=δυο οβελοί). Ενας κατώτερος μισθός, που δικαιούνταν > και έπαιρνε, > ακόμη και στις εξαιρετικές συνθήκες του Πελοποννησιακού πολέμου, κάθε > ηλικιωμένος ή ανήμπορος για τον πόλεμο πολίτης. > > ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΠΟΡΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ > > Σιτοφύλακες: Είχαν υπό τον ασφυκτικό έλεγχό τους την αγορά και διάθεση των > σιτηρών. Οριζαν ακόμη και την τιμή του ψωμιού. Μπορούσαν να επιβάλλουν > ακόμη > και την ποινή του θανάτου στους παραβάτες της νομοθεσίας και τους > κερδοσκόπους. > > Εστιάρχες: Από τις ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν προκύπτει ότι ήταν > δέκα (ένας για καθεμία από τις αθηναϊκές φυλές). Το καθήκον τους ήταν να > εξασφαλίζουν > τροφή σε όλους τους ελεύθερους πολίτες κατά τις μεγάλες αθηναϊκές γιορτές. > > Διωβελία: Εκτακτη οικονομική ενίσχυση των φτωχών που εγκατέλειπαν τα > χωράφια τους λόγω πολεμικών γεγονότων και δεν είχαν πόρους από εργατικά ή > πολεμικά > ημερομίσθια. Στην πράξη την έπαιρναν οι ανήμποροι και ηλικιωμένοι. > > Θεωρικόν: Ποσό δύο οβελών (1/3 της δραχμής) που καταβαλλόταν σε φτωχούς > Αθηναίους τις μέρες που δίνονταν παραστάσεις με αρχαίες τραγωδίες ή > κωμωδίες. Ενα > μέτρο κοινωνικής ευαισθησίας που συγκέντρωνε κατά καιρούς τα ολιγαρχικά > πυρά. > > Τ. ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ > katsimar@xxxxxxxx > http://www.ethnos.gr > > > _____________________ > > orasi mailing list > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > //www.freelists.org/webpage/orasi > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > orasi@xxxxxxxxxxxxx > > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > στείλετε email στην διεύθυνση > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > //www.freelists.org/archives/orasi > > ______________ > > > > _____________________ orasi mailing list διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο //www.freelists.org/webpage/orasi Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση orasi@xxxxxxxxxxxxx Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε email στην διεύθυνση orasi-request@xxxxxxxxxxxxx και στο θέμα γράψτε unsubscribe. Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο //www.freelists.org/archives/orasi ______________