[openyourmind] τα δύο παιδιά
- From: ευγενία σταμάτη <jennyjostamati@xxxxxxxxx>
- To: <openyourmind@xxxxxxxxxxxxx>
- Date: Tue, 17 May 2011 15:21:58 +0300
καλησπέρα σε όλους!
το παρακάτω άρθρο με προβλημάτισε αρκετά, γι'αυτό θέλησα να το μοιραστώ μαζί
σας. σημειοτέον, επειδή υπάρχει στο εν λόγω άρθρο αναφορά σε ακροδεξιές ή
αριστερές οργανώσεις,, δεν στοχεύω στο να θίξω την οποιαδήποτε ιδεολογία, η
οποία αποτελεί κατά τη γνώμη μου θέμα προσωπικής επιλογής, ούτε θέλω εν
προκειμένω να κριτικάρω καμία πολιτική παράταξη, γιατί θεωρώ ότι αυτό αποτελεί
εντελώς διαφορετικό θέμα. απλά θεώρησα το συγκεκριμένο αφορμή προβληματισμού.
Το Πανεπιστήμιο δεν ανήκει ούτε στους φοιτητές ούτε στους καθηγητές αλλά είναι
δημόσια περιουσία. Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι παρωχημένο κατάλοιπο μιας
κοινωνίας που δεν είχε εμπιστοσύνη στην ίδια την νομιμότητά της, μιας
Δημοκρατίας που δεν έχει την αυτοπεποίθηση να εγγυηθεί την ελεύθερη διακίνηση
των ιδεών παντού και την εξασφαλίζει μόνο σε μία φέτα της. Το αίτημα θα έπρεπε
να είναι άσυλο ιδεών παντού και επιβολή του νόμου ενιαία.
Οι μετανάστες δεν είναι άγγελοι. Είναι πανσπερμία που περιέχει εργατικότητα και
γαλήνη μαζί με εξαθλίωση και εγκληματικότητα. Θα ήταν ευχής έργο, στην εποχή
της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων να συνυπήρχε η ελεύθερη διακίνηση τους
εργατικού δυναμικού -αυτό θα συνέβαινε αν, όσο εύκολη είναι η είσοδος στη χώρα
μας, τόσο εύκολη ήταν και η έξοδος στις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης. Κάτι τέτοιο
δεν συμβαίνει, οι μετανάστες λιμνάζουν εδώ και έχουμε περάσει πια το σημείο
βρασμού.
Υπάρχουν κομματικοί χώροι που σπεκουλάρουν και στο άσυλο και στο
μεταναστευτικό. Οι περισσότεροι είναι δεξιοί και ακροδεξιοί αλλά και ο λόγος
της αριστεράς δεν είναι πειστικός.
Νομίζω ότι τα παραπάνω βρίσκουν σύμφωνους τους συντριπτικά περισσότερους
αρθρογράφους, πολιτικούς, σχολιαστές και όποιον άλλον υπέπεσε στην αντίληψή μου
αυτές τις μέρες. Ένα μόνο δεν διάβασα και είναι αυτό που από την πρώτη στιγμή
με έκανε επιφυλακτικό να πάρω ξεκάθαρη θέση.
Ανάμεσα σε ένα παιδί που αγωνιά για την στέγαση και φροντίδα των μεταναστών με
όποιο λάθος τρόπο, που κινούμενο από ουμανιστικά κίνητρα παίρνει ακραίες (όχι
παράνομες) θέσεις, που μιλά τη γλώσσα της ιδεαλιστικής ουτοπίας για τη λύση
ζωτικών προβλημάτων εξαθλιωμένων συνανθρώπων του και σε ένα παιδί που
ενοχλείται για την μικρή διακοπή της ομαλής εξέλιξης των σπουδών του,
προσηλωμένο να τις τελειώσει μια ώρα αρχύτερα για να ριχτεί στην αρένα του
ανταγωνισμού, ποιο θα θέλατε να είναι το δικό σας;
πηγή
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5017
Other related posts:
