πολύ ωραίο απόσπασμα.. συνήθως προσπαθούμε όλα να τα ορίσουμε, να τα βάλουμε σεκαλούπια να τους δώσουμε μια αρχή και ένα τέλος..αυτό για μένα δεν είναι σωστό ,μου αρέσει να ζω ελεύθερη απο κάθε τι που θα με περιορίσει να σκέφτομαι τα πάντα,να ζω την κάθε στιγμή... έχουμε ξεχάσει να ζούμε,να νιώθουμε,παρασυρμένοι απο τα εφήμερα προβλήματα.. κλείνοντας τα μάτια πριν κοιμηθείς πόσες φορές σκέφτηκες τί καλό έχεις κάνει για σένα,τί καλό έχεις κάνει για αυτόν που είναι δίπλα σου΄ αν προσέφερεςένα γλυκό χαιρετισμό ακόμη και σε κάποιον άγνωστο,ακόμη και σε αυτόν που δεν σου είναι τόσο συμπαθής.. σίγουρα και αυτός θα έχει τους λόγους του που είναι έτσι.. σίγουρα δεν ήταν η επιλογή του.. μερικές φορές οι άνθρωποι είναι αδύναμοι να αντισταθούν στις περιστάσεις.. κανείς δεν είναι όμοιος με τον άλλο,κανείς δεν έχει τις ίδιες αντοχές,κανείς δεν είναι τέλειος.. φιλικά Αννα-Μαρία
Στις 25/2/2011 8:43 μμ, ο/η ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΖΩΗ έγραψε:
Αναζητώντας το μονοπάτι της ψυχής <http://anthropinessxeseis.blogspot.com/2010/10/blog-post_13.html> <http://2.bp.blogspot.com/_QYSopMbNnKs/TLWN05Q_NJI/AAAAAAAABJE/VJ-4HfUZ02U/s1600/165943-path-of-enigma.jpg> Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυχτών. Αλλά τ' αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας. Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη. Θέλετε ν' αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας. Και είναι καλό που το θέλετε.Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας προς τη θάλασσα. Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας. Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί.Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη. Μη λέτε, "Βρήκα την αλήθεια", αλλά να λέτε, "Βρήκα μιαν αλήθεια".Μη λέτε, "Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής", αλλά να λέτε, "Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου".Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ' όλα τα μονοπάτια. Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι. Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα./Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης, Ο κήπος του Προφήτη".ΠΗΓΗ : http://anthropinessxeseis.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A5%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%9D%CE%A9%CE%A3%CE%99%CE%91/
