Φίλε Μιχάλη σευχαριστώ, Πρωσωπικά με εκφράζει πληρως αυτή η μουσική. Εδω μιλάει η ψυχη του λαού. Καποτε είχα ακουσει, μια εκπομπήστην Ετ1 με των Γίωργο Μυλωνά και ελέγε οτι τα πολυφωνικά ανήκουν στην κατηγορία που εχουν 5 κλιμακες, μια επανω απο την Βυζαντινη μουσική.Χαιρετισμους απο την Θεσσαλονίκη. Κώστας.Στις 8/2/2011 07:17 μμ, ο/η mlaspas έγραψε:
http://www.youtube.com/watch?v=AoybbBJms90 Αυτά τα τραγούδια δεν βασίζονται σ’ έναν καλλίφωνο τραγουδιστή αλλά στην πολυφωνία της ομάδας. Οι φωνές ξεσχίζονται, χωρίς καμιά έγνοια να είναι ωραίες, εκφράζοντας ένα κοινό πάθος που έρχεται από πολύ μακριά. Ο λόγος και το μέλος υπηρετούνται με μια ειδική τεχνική που διδάσκει πειθαρχία. Κάθε φωνή έχει το δικό της «χώρο» μέσα στο τραγούδι και συμβάλλει στην έκφραση του συλλογικού πάθους ή του προσωπικού που και εκφέρεται ομαδικά.Οι τραγουδιστές είναι κοντά ο ένας στον άλλο και δημιουργούν κύκλο. Σαν νατραγουδούν πάνω από ένα βαθύ πηγάδι τους καημούς της αγάπης, του θανάτουκαι της ξενιτιάς. Τα πάθη και τα κατορθώματα της φυλής. Μουσικά όργανα δενυπάρχουν. Γι’ αυτό οι φωνές είναι τόσο αλληλέγγυες. Αυτά τα τραγούδια ή τα’ ακούς και ανατριχιάζεις ή δεν μπορείς να τα’ αντέξεις. Δεν υπάρχει μέσος όρος. Είναι γιατί δεν προσπαθούν ν’ αρέσουν αλλά να εκφράσουν κάτι, ακολουθώντας τον πιο σύντομο δρόμο για τη λαϊκή ψυχή. Την αμεσότητα. Η ποιητική τους αξία είναι μεγάλη. Αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής δημοτικής ποίησης και έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της. Λιτότητα στην έκφραση που συνδυάζεται με μοναδική τόλμη σε παρομοιώσεις και μεταφορές. Πλαστική δύναμη, θεματική ποικιλία και γνήσια συγκίνηση. Ό,τι χαρακτηρίζει δηλαδή την υψηλή ποίηση. Από το ένθετο του δίσκου ¨ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ»
