[PWC-MEDIA] Persbericht TU Delft: Nanogaatjes lichten op voor het aflezen van DNA

From: Wendy Batist <G.M.Batist@xxxxxxxxxx>
To: Wendy Batist <G.M.Batist@xxxxxxxxxx>
Date: Wed, 11 Sep 2013 07:29:26 +0000

[cid:image003.png@01CEAE40.50568330]Nanogaatjes lichten op voor het aflezen van
DNA
Nanogaatjes zijn zeer geschikt om DNA-moleculen doorheen te trekken, zodat de
genetische code kan worden afgelezen. Onderzoekers van de TU Delft willen deze
technologie nu nog veel krachtiger maken door de gaatjes te voorzien van
plasmonics. Met behulp van minieme optische 'antennes' kan het nanogaatje heel
precies en intens worden belicht, en hoopt men het DNA efficiënt te kunnen
controleren en uitlezen.
Kosten gedaald
In de afgelopen tien jaar zijn voor de kosten van het aflezen van het menselijk
genoom (ons DNA) sterk gedaald, maar de technologie is nog steeds relatief
duur. Nanogaatjes in siliciumchips (nanopores) zijn een kandidaat voor een
nieuwe generatie DNA-sequencers. Onderzoek van wetenschappers uit Delft en van
Harvard University stond een decennium geleden aan de wieg van deze technologie.
Optische 'antennes'
Samen met collega's van de University of Illinois (VS) willen de Delftse
wetenschappers nu een stap verder gaan: ze rusten de nanogaatjes uit met
plasmonics, minieme optische 'antennes'. Ze gebruiken deze om een extreem
kleine 'hotspot' in het nanogaatje heel intens te belichten. Daarmee hopen ze
het DNA efficiënt te kunnen vangen, vertragen en uitlezen.
Het Amerikaanse National Institute of Health (NIH) financiert het onderzoek met
een bijdrage van 2,47 miljoen dollar. Het maakt onderdeel uit van een cluster
van acht gefinancierde onderzoeken ter waarde van 17 miljoen euro, zo maakte
het NIH deze week bekend.
Gevoelige sensor
"Het aflezen van de baseparen in DNA met de huidige sequencing technieken is
duur; je moet het DNA labellen en kunt slechts heel korte stukjes DNA lezen,
zeg een paar honderd baseparen", vertelt professor Cees Dekker,
onderzoeksleider en directeur van het Kavli Institute of Nanoscience aan de TU
Delft. "Nanogaatjes bieden de mogelijkheid om heel lange strengen DNA in een
keer uit te lezen. Door de nanogaatjes te voorzien van plasmonics, hopen we een
nieuw type, heel gevoelige sensor te integreren precies op de plek van het
nanogaatje."
Duizend maal sterker
De groep van Dekker en de collega's in Illinois zijn de eersten die beide
vakgebieden combineren. "We maken minuscule plasmonics antennes: metalen
structuren waar je elektronen in kunt aanslaan met behulp van licht. Door die
antennetjes rondom het nanogaatje te plaatsen, kunnen we het gaatje
'oplichten'. Juist op die plek wordt de lichtintensiteit duizend maal sterk
gefocusseerd. En daarmee denken we het DNA-molecuul te kunnen controleren en
[http://www.wired.com/images_blogs/wiredscience/2014/02/LycurgusCup1.jpg]
tegelijk ook te kunnen aflezen", legt postdoc Magnus Jonsson uit.
Romeinse kunst
Zowel het onderzoek aan nanogaatjes als dat aan plasmonics, is sterk in
beweging. Plasmonics is een relatief jong vakgebied maar het gebruik van
plasmonic materialen is dat volgens Dekker zeker niet. "Al in de vierde eeuw
gebruikten Romeinse kunstenaars goud- en zilverstof in glas. Een mooi voorbeeld
is de Beker van Lycurgus, die afhankelijk van het invallend licht, rood of
groen is. Ook dat is plasmonics. Het effect wordt dus al millennia gebruikt, al
begrijpen we pas sinds kort hoe het werkt."
Noot voor de redactie:
Voor meer informatie: Prof. Cees Dekker,
c.dekker@xxxxxxxxxx<mailto:c.dekker@xxxxxxxxxx>, 015 278 6094
Magnus Jonsson, p.m.jonsson@xxxxxxxxxx<mailto:p.m.jonsson@xxxxxxxxxx>, 06 269
9187

Communicatieadviseur TU Delft Wendy Batist, 015 27 88 499.

Zie ook:
http://engineering.illinois.edu/news/2013/09/09/nih-award-focuses-nanopore-technology-dna-sequencing
http://www.genome.gov/27554927'

Bovenste foto: artist impression van een nanogaatje met Plasmonic antennes.
Foto Lycurgus Beker: Brittish Museum

[PWC-MEDIA] Persbericht TU Delft: Nanogaatjes lichten op voor het aflezen van DNA

Other related posts: