Liebe poetae,
anbei noch der neueste Stand in meinen Unterlagen (falls der Text
eigentlich noch weiter ging, sagt bitte Bescheid).
Schöne Grüße,
Jonathan Geiger
Dulcis erat quondam nulli non cara puella
cui conspecta semel fuerat, carissima vero
ante omnes aviae. Quae, quid daret, ignorabat
donorum tenerae suboli. Donaverat olim
Assyrio senis contextum pectine filis
pilleolum clare splendenti murice pulchrum.
Cumque decora foret crinum illo tegmine virgo
(quin dives diadema comas ornare negasset).
Inde vocabatur communi voce Rubella.
Quam mater quodam compellat tempore: "Nata,
hanc, agedum, suavi cum vino sume placentam
invalidoque aviae perfer languore iacenti
ut sese recreet. Tendas iter ante calorem.
Atque profecta vide cedas de more pudica
neve via deflecte pedes; aut vitrea franges
vasa cadens aviaeque nihil portabis ad usum.
Cumque domum illius perveneris arte iubere
cara tua salvere senem venerata memento
nec scrutare larem." Quae contra fata Rubella est:
"Ne dubites, tua iussa sequar." Dextramque parenti
nata dedit. Sed erat sub tegmine limen avitum
silvestri distans vico non amplius horae
dimidium. Nemus ut nacta est umbrasque Rubella
occurrit lupus, at quam saevis moribus esset
praeditus ignorans nullo est turbata timore.
Utque salutata est, "Grates, lupe", dixit, "agantur".
"Quo", lupus inquit, "iter pergis tam mane, Rubella?"
haec vocem referens: "aviam sum visere iussa."
"Suppara quid celant?", quaesivit bestia. "Vinum
hesternoque die quam fecimus" illa "placentam"
respondit, "quibus invalido languore iacentem
fert animus recreare senem morboque levare."
Quoque loco domus illa foret tum scire volentem
talibus edocuit verbis: "te pergere oportet
mille per hoc passus densum nemus; est ibi parca
sub tribus ilicibus coryleto cincta virenti
- scis etenim - illius sedes." Sub pectore volvit
insidiosa lupus: "pinguem mollissima virgo
haec suavemque dapem dabit et quae suavior illa.
arte opus atque dolo est, facile ut potiaris utraque."
hac paulum comitatus ait mulsitque Rubellam
blande voce: "oculis, virgo, complectere pulchros
circum nos flores! Cur non haec omnia lustras?
Dulce canunt volucres: mihi non audire videris.
Pergis ut in ludum nemoralis protinus orba
naturae studio; tamen oblectamine plena est
silva pererranti! "visusque oculosque Rubella
sustulit et radios capita undique persultantes
frondifera aspiciens atque omnia laeta venustis
floribus haec secum: "calathum si flore refertum
attulero, iucunda aviae quoque dona parabo.
Umbras Phoebus adhuc longas face matutina
porrigit et certe pulsabo tempore portam."
Deque via devertit iter floresque secuta est.
Si quem condiderat calatho, rata cernere forma
splendidiore alium cupide carptura volabat.
Iam magis atque magis densae penetralia silvae
attigerat. Lupus interea contendit avitam
ad sedem postesque manu percussit adunca.
"Quis" rogat illa "venit?" "Cererem latura merumque
neptis" ait "tua sum missa a genetrice Rubella.
Solve seras!" "Aperire fores potes ipsa trahendo."
Clamat anus, "Vires desunt nec surgere possum."
Iam trahit ille fores et verso cardine lectum
ore petit tacito raptimque in viscera anile
immittit corpus. Vestes tunc induit orbas
imponitque mitram capiti. Sua membra cubili
tradit et obductis properat sese abdere velis.
Hic erat arte truci priscis variata figuris
fabula, textile opus, cum poena fraudis imago.
Capra cibum silvae mater carptura capellas
septem, quas genetrix caras de more colebat,
contractas monuit: "Me natae, attendite, cogit
hinc reditura fames in lucum exire benignum."
Interea vos este bonae, bene claudite portam,
atque cavete lupum! Si intraverit, hauriet ille
faucibus integras. Gaudet mutare figuras,
sed pedibus nigris et rauca voce nefandum
noscere perfacile est." Sic respondere capellae:
Securam licet ire, parens dilecta, cavere
nobis propositum est. animi genetrix tranquilla
balatum dedit atque viam pede rodere coepit.
Nec mora; vociferans percussit "Pandite portas!"
postes nescio quis, "mihi, o carissima proles,
mater adest, vestrumque refert sua munera cuique."
At vox rauca lupum vetuit fraudare capellas.
"Non tibi" clamarunt "per nos intrare licebit,
ficta parens; leni sonat illa et voce venusta est.
At tua vox rauca est: lupus es." lupus ad cauponem
discessit cretaeque satis sibi callidus emit.
Mandit et ad capreas mellita voce revertit,
utque fores iterum pulsavit, "pandite portas"
verba tulit blande "mihi, o carissima proles
mater adest, vestrumque refert sua munera cuique."
At lupus aptarat nigriorem nocte fenestrae
antepedem; attentae percepta fraude capellae:
"Non tibi" clamarunt "per nos intrare licebit!"
Nostra caret genetrix nigro pede; tu lupus!" Ergo
limina pistoris petiit dominumque rogavit:
"offensus mihi pes. Cereris, quaeso, obline massa!"
Haec ubi sunt concessa, lupus sub tecta molarum
venit et actori lapidum "consperge farina
hanc" dixit "canente manum". praesagus at ille
fraude aliquid texi, astutis concedere iussis
noluit; haec contra minitans lupus "aspernatus
faucibus immittere meis"; expalluit ore
conspersitque manum victus canente farina
saxorum rector. movit lupus inde rapinae
tertia consilia et quassavit limina palmis,
"pandite", ait "portas, mihi o carissima proles,
mater adest, sua cuique ferens nemoralia vestrum
munera!". clamarunt "unges ostende" capellae
"ante tuas, caram cognoscere copia matrem
ut detur nobis!" ungues aptare fenestrae
bestia maturavit edax. videre capellae
canitiem veramque ratae dictisque fidentes
non dubitant reserare fores; en ingruit horror
et lupus; extemplo speciem pecus omne tremescit
seseque abscondisse volunt. Salit una sub umbram
mensae, aliam recipit lectus, fornacis operta est
tertia praesidio, celatur quarta culina,
quinta cavae tegitur quernis compagibus arcae,
ocius inverso munitur sexta sub alveo
septimaque horidicae latitat tutamine cistae.
Ast aliam ex alia deprensas ordine raptor
devorat - excepta cistae quae fisa receptu
letiferas fauces effugit parvula natu.
Sed satura abscedit viridique in stramine prati
bestia sub patula recubans capit arbore somnum.
At mox e silvis rediit capra canior annis,
A taetram speciem! toto nam porta patebat
cardine, sellae, mensa, sedilia conturbata,
fractus et in multas partes erat alveus, orba
e lectis detracta suis hic strata iacebant
illic pulvini;
-------------------------------------------------------
Jonathan Geiger
Universität Heidelberg
Seminar für Klassische Philologie
Hausdirektion Kollegiengebäude
06221 542273
Odi profanum vulgus araneum
