[SJABBAT SJALOM] parasjat mas'ee
- From: Avraham Roos <avrahamroos@xxxxxxxxx>
- To: parasjathasjawoea@xxxxxxxxxxxxx
- Date: Fri, 29 Jul 2011 08:18:28 -0700
Parasjat Matot – Mas’ee
Bamidbar/ Numeri 30:2 – 36:13
30/7/2011 28 Tamoez 5771
Er is een bekend verhaal wat vaak afgedrukt wordt op ansichtkaarten en posters over een man die op het strand loopt. Als hij achterom kijkt ziet hij niet alleen zijn eigen voetafdrukken maar nog een paar. Hij vraagt wie er met hem meeloopt en krijgt het antwoord dat G-d dit is. Maar als hij nader kijkt ziet hij dat niet overal twee paar
voetafdrukken staan en hij vraagt G-d: Waar was U op de moeilijke momenten in mijn leven? Waarom liet U me toen alleen? G-d antwoordt hem dat hij zich vergist. De voetafdrukken die hij ziet zijn niet van hem maar van G-d: In jouw moeilijke ogenblikken droeg Ik je op Mijn schouders, zegt G-d.
Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat de bron voor dit verhaal mogelijkerwijs een Rasji op de haftara van deze week is. (Zoals elke week lezen we niet alleen de parasja uit de tora, maar ook een gedeelte uit de profeten, wat de haftara genoemd wordt.) Deze week komt de haftara uit gedeeltes van hoofdstukken 2, 3 en 4 uit het boek Jirmijahoe (Jeremia).
Jirmijahoe heeft het in deze haftara over de Kittiem en gezanten van Kedar (2, 10). Hij wijst hen aan als voorbeeld voor de Joden daar de Joden hun G-d verlieten voor afgoden terwijl de Kittiem en Kedar inwoners hun afgoden trouw bleven, zelfs als ze wisten dat hun afgoden niet almachtig waren. De verklaarders leggen uit dat de Kittiem het water als afgod hadden terwijl in Kedar het vuur de afgod was. De inwoners van kedar wisten dat water vuur kon doven en dat dus de afgod van de Kittiem sterker was dan hun vuurafgod maar nochtans bleven ze hun
afgod trouw. Maar de Joden, die de machtigste G-d van allen hadden verlieten Hem!
Rasji zegt hierop dat beide volken tentbewoners en schaapsherders waren. Ze waren nomaden die van plaats naar plaats trokken en hun bezittingen, waaronder hun afgoden met zich meedroegen. Maar onze G-d, zo zegt Rasji, droeg ONS 40 jaar door de woestijn. (Slechts 1 paar voetafdrukken)
De gedachte dat G-d ons in moeilijke periodes op Zijn schouders draagt geeft misschien wat steun in deze tijden. Het is alweer bijnade maand Av, een maand die traditiegetrouw geen goede tijdingen voor het Joodse volk in petto
heeft. Het is de maand waarin op de 9e van de maand de tempel verwoest werd (dinsdag - vastendag Tisja Beav). Dit is trouwens volgens de Midrasj ook de verjaardag van Jirmijahoe. Hij zegt in Jirmijahoe 20: 14: Vervloekt de dag waarop ik geboren werd, waarop de Midrasj zegt dat dit de 9e Av is.
In Midrasj Eecha Rabbati (1:23) vinden we nog iets waaruit we misschien troost kunnen putten: Daar lezen we hoe elke harde en moeilijke profetie die Jirmijahoe zou profeteren tegen het Joodse Volk voorafgegaan werd
door een helende en troostende profetie van Jisjajahoe (Isiah). We zien dit ook uit het feit dat we juist in de komende maand Av (om precies te zijn, de komende acht weken) een haftara uit Jisjajahoe lezen. Dit om ons te troosten en te beloven dat de situatie niet voor altijd zo zal blijven doorgaan.
Laten we beseffen dat G-d ons in deze moeilijke tijden op Zijn schouders draagt, opdat we Hem niet zullen inruilen voor afgoden. En laten we hopen dat de helende en troostende profetieen van Jisjajahoe, de harde en moeilijke profetieen van Jirmijahoe ongedaan zullen maken.
Ik persoonlijk zie liever G-ds voetstappen naast me dan dat ik op Zijn schouders gedragen moet worden.
Sjabbat Sjalom,
Avraham Roos
--
"When one teaches, two learn"
Robert Heinlein (American science-fiction writer,1907-1988)
Other related posts:
- » [SJABBAT SJALOM] parasjat mas'ee - Avraham Roos
