[openyourmind] Το «όχι» της επιβίωσης
- From: ANNA-MARIA FOSKOLOU <firefly.tinos@xxxxxxxxx>
- To: openyourmind@xxxxxxxxxxxxx
- Date: Mon, 06 Jun 2011 04:05:23 +0300
Το «όχι» της επιβίωσης
Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση πληρωμής του χρέους
η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφήΗ χώρα έχει οδηγηθεί
σε πλήρες αδιέξοδο. Ο λαός με κομμένη την ανάσα βιώνει καθημερινά την
ολοκληρωτική
ανατροπή του οικογενειακού και προσωπικού του βίου.
α) Ο δανεισμός έγινε με ανήθικο και παράνομο τρόπο.
(β) Τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας.
(γ) Οι δανειστές γνώριζαν πολύ καλά ποιους δάνειζαν και για ποιο σκοπό.
Το «όχι» της επιβίωσης
του Δημήτρη Καζάκη Οικονομολόγου – Αναλυτή
Η χώρα έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Ο λαός με κομμένη την ανάσα
βιώνει καθημερινά την ολοκληρωτική ανατροπή του οικογενειακού και
προσωπικού του βίου.
Αντιμετωπίζει την ισοπέδωση των δικαιωμάτων του και των κοινωνικών
κατακτήσεων δεκαετιών. Οι πολιτικές που επιβάλλονται τον οδηγούν με
βίαιο τρόπο στην
απόλυτη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Ο εργαζόμενος χάνει μέρα
με τη μέρα όλα τα εχέγγυα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή, ενώ ο
μικρός και
μεσαίος επιχειρηματίας καταστρέφεται κυριολεκτικά. Όσο συνεχίζεται η
ίδια πορεία, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολα αναστρέψιμη, ακόμη
και στα πλαίσια
μιας άλλης ριζικά διαφορετικής πολιτικής.
Σήμερα έχει γίνει καθαρό ότι η επιβολή του καθεστώτος κατοχής με τη
μορφή της κηδεμονίας από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ήρθε για να
εξασφαλίσει ότι η
Ελλάδα θα συνεχίσει να πληρώνει τους Ευρωπαίους και εγχώριους
τραπεζίτες, θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο έλεος των αγορών, των πιο
αδίστακτων αρπακτικών,
των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων. Το κύριο ενδιαφέρον της τρόικας δεν
ήταν ποτέ η αποκατάσταση της οικονομίας της χώρας, αλλά η προστασία των
μεγάλων
τραπεζών και του ευρώ. Η χώρα και ο λαός της κρίθηκαν αναλώσιμοι
προκειμένου να εξευμενίσουν τις αγορές και να επιβιώσει το ευρώ.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, παραγωγοί,
μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν κλήθηκαν απλώς να πληρώσουν το μάρμαρο,
αλλά να αποδεχθούν
την επίσημη υποθήκευση και το ξεπούλημα της χώρας τους από την Ε.Ε. και
το ΔΝΤ.
Κηδεμόνες – κατακτητές
Η κυβέρνηση και το καθεστώς κατοχής δεν μπορούν πλέον να συγκαλύψουν ότι
το κυρίως ζητούμενο με την επιβολή του ΔΝΤ στη χώρα υπό την εποπτεία της
Ε.Ε.
δεν
είναι απλώς οι επιπλέον «θυσίες» από τα λαϊκά στρώματα. Το επίδικο
ζήτημα ήταν και είναι η εθνική κυριαρχία της χώρας. Με την κηδεμονία του
ΔΝΤ και της
Ε.Ε. ο Έλληνας εργαζόμενος δεν χάνει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή
του, τα δικαιώματά του, αλλά και την ίδια τη χώρα του. Κομμάτι - κομμάτι
αρχίζει να
πουλιέται σε κυκλώματα της διεθνούς αγοράς που ξέρουν πώς να κερδίζουν
από μια κατεστραμμένη χώρα.
Η ίδια η δυνατότητα επιβίωσης της χώρας αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από
τους ιθύνοντες της ευρωζώνης και τις αγορές. Αν χρειαστεί, θα πρέπει
τουλάχιστον
οικονομικά να χωριστεί η χώρα σε περιοχές και περιφέρειες, να εκχωρήσει
την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα έχει
πλέον μετατραπεί
ανοιχτά σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε περιφέρειες εύκολα
ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες ανάλογα με τα συμφέροντα των μεγάλων
της ευρωζώνης
και των ΗΠΑ.
Η μάχη που καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο
μικρομεσαίος, ο επαγγελματίας, ο νέος, δεν είναι απλώς και μόνο για τη
δική του προσωπική
επιβίωση. Κανείς δεν μπορεί να τη βγάλει καθαρή από μόνος του και
ιδιαιτέρως στις σημερινές συνθήκες. Σήμερα κανένας δεν μπορεί να σωθεί
δίχως να παλέψει
για τη σωτηρία συνολικά της χώρας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν
υπάρχουν πια άλλα περιθώρια για το «άσε πρώτα να δούμε τι θα γίνει και
ύστερα βλέπουμε».
Ή οι εργαζόμενοι και ολόκληρος ο λαός παίρνουν την υπόθεση στα χέρια
τους και αναλαμβάνουν δράση για τη διάσωση της χώρας ή θα ζήσουμε
καταστάσεις τις
οποίες έχουμε γνωρίσει μόνο στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας μας.
Άρνηση του χρέους
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αλλάξει οτιδήποτε, δεν μπορεί να υπάρξει
άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόχος του δημόσιου
δανεισμού,
αν δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της. Όποιος το
αγνοεί αυτό, απλώς ονειροβατεί.
Μια ριζικά διαφορετική πολιτική που ξεκινά στη βάση των αληθινών
συμφερόντων του λαού και της χώρας οφείλει να ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής
τα στοιχειώδη:
Το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός.
Τα δανεικά δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος του λαού και της χώρας.
Ο δανεισμός χρηματοδότησε τη λεηλασία του τόπου και μια οικονομική και
πολιτική ολιγαρχία που σήμερα ρίχνει τη χώρα και τον λαό της στον Καιάδα
του ΔΝΤ.
Ο λαός δεν χρωστά, του χρωστάνε. Δεν μπορεί λοιπόν να του ζητιέται να
πληρώσει τον «λογαριασμό του χρέους» που άλλοι δημιούργησαν και
επωφελήθηκαν από
αυτό.
Ποια είναι η απάντηση; Μόνο μία:
Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, άμεση παύση πληρωμών προς
τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν
η χώρα
και
ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους.
Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να
διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις
συντάξεις και τα
δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους
νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους. Είναι ο
μόνος τρόπος
για να γλυτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που
οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση
πληρωμών προς τους δανειστές. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός
είδους απαίτηση που
θα επιτρέψει στους δανειστές της χώρας να τη δημεύσουν, να την
κατασχέσουν, να τη λεηλατήσουν.
Σημαίνει ότι σταματάμε να πληρώνουμε δάνεια που έχουμε πληρώσει διπλά
και τρίδιπλα. Σημαίνει ότι διαγράφουμε μονομερώς όλες τις οφειλές που
υπήρξαν προϊόν
ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας και του λαού της. Σημαίνει
ότι αρνούμαστε επιτέλους να ματώνουμε για δάνεια που έρχονται από το
1880, αλλά
οι αγορές και οι μεγάλοι «εταίροι» μας έχουν επιβάλει να τα πληρώνουμε
έως σήμερα. Σημαίνει πολύ απλά ότι σταματάμε να πληρώνουμε τα
κερατιάτικα στους
διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση της πληρωμής του χρέους
όχι γιατί θέλει να βλάψει κανέναν ή να «φάει» τα λεφτά των δανειστών
του. Οφείλει
να το κάνει γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σταθεί στα πόδια του,
για να διεκδικήσει τη χώρα του από τις αγορές και τα αρπακτικά τους, για
να εξασφαλίσει
την επιβίωσή του, για να λυτρωθεί επιτέλους από το διεφθαρμένο σύστημα
που τον κυβερνά. Γι’ αυτό και αιτήματα που αφορούν δάνεια τα οποία
συνάφθηκαν καλή
τη πίστει και συνέβαλαν αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη της χώρας, ο λαός
δεν θα αρνηθεί να συζητήσει την ικανοποίησή τους. Στη βάση του αμοιβαίου
οφέλους.
Ιδίως αν συνδέονται με χρήματα μικροκαταθετών και ασφαλιστικών ταμείων,
που έτσι κι αλλιώς δεν υπερβαίνουν το 15% του σημερινού δημόσιου χρέους.
Πάντα
με βασική προϋπόθεση ότι καμιά τέτοια απαίτηση δεν θα υπονομεύσει την
πορεία της χώρας, δεν θα υποθηκεύσει το μέλλον της και ούτε θα θέσει τη
χώρα υπό
καθεστώς ομηρίας. Αν είναι να χάσει κάποιος, αυτός σίγουρα δεν θα είναι
ο λαός και η χώρα.
Ποιο κράτος δικαίου;
Μα είναι δίκαιο κάτι τέτοιο; Είναι δίκαιο να μην πληρώσουμε αυτά που
χρωστάμε;
Ο Αριστοτέλης έλεγε στα Πολιτικά (Βιβλίο Γ, 9,10-13) ότι «ίσον το
δίκαιον είναι, και έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ίσοις· και το άνισον
δοκεί δίκαιον
είναι,
και γαρ έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ανίσοις». Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ισοτιμία, ούτε ισότιμη σύμβαση,
ανάμεσα σε άνισα
μέρη. Ισότιμη σύμβαση υπάρχει μόνο απέναντι σε πραγματικά ίσους. Όπως
εύστοχα σχολίαζε ο φημισμένος Γερμανός νομοδιδάσκαλος και οικονομολόγος
του 19ου
αιώνα Άντον Μένγκερ, «δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από την ίση
μεταχείριση ανίσων».
Γι’ αυτό και ο R. T. Ely, που από πολλούς θεωρείται ο πρύτανης της
οικονομικής επιστήμης στις ΗΠΑ, έλεγε ότι «μόνο οι δυνατοί και οι
ισχυροί είναι υπέρμαχοι
της ελεύθερης σύμβασης δίχως κανέναν έλεγχο και περιορισμό. Η ελεύθερη
σύμβαση προϋποθέτει ίσους πίσω από το συμβόλαιο για να μπορέσει να
υπάρξει ισότητα».
Κράτος δικαίου είναι εκείνο το κράτος που προασπίζεται με όλα τα έννομα
μέσα τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών του και όχι
εκείνο που τα
ξεπουλά προκειμένου να προασπίσει τα συμφέροντα των δανειστών. Κράτος
δικαίου υπάρχει και λειτουργεί μόνο ως κυρίαρχο κράτος και όχι ως
προτεκτοράτο τραπεζιτών
και κερδοσκόπων που έχουν εξαγοράσει το εγχώριο πολιτικό σύστημα για να
λεηλατήσουν τη χώρα.
Υπήρξε πραγματικά ίση μεταχείριση μεταξύ ίσων στη διαδικασία δημόσιου
δανεισμού; Ούτε κατά διάνοια. Ο δανεισμός της χώρας ήταν προϊόν
εκβιασμού, εκμαυλισμού
και προώθησης της εξάρτησης της χώρας από συγκεκριμένα συμφέροντα της
διεθνούς αγοράς. Μετά τον πόλεμο οι αγαπητοί φίλοι και σύμμαχοι
εξανάγκασαν την Ελλάδα
να αναγνωρίσει όλα τα προπολεμικά της χρέη στο υπερδιπλάσιο της
τρέχουσας αξίας τους, έστω κι αν η χώρα είχε χρεοκοπήσει επίσημα δυο
φορές γι’ αυτά (1893/1932).
Αναγνωρίστηκαν χρέη που συνάφθηκαν από το 1881 και κατόπιν.
Κι όχι μόνο αυτό, την εξανάγκασαν να αναγνωρίσει δάνεια στο άρτιο της
αξίας τους, ενώ η χώρα τα είχε δανειστεί «υπό το άρτιο». Υπό το άρτιο
είναι όταν
κάποιος
δανείζεται 1.000 δολ., ας πούμε, η τράπεζα που τον δανείζει τον χρεώνει
1.000 δολ. μαζί με τα επιτόκια πάνω σ’ αυτή την αξία, αλλά το ποσό που
εκταμιεύεται
είναι πολύ χαμηλότερο γιατί ο δανειστής προεισπράττει από το κεφάλαιο
εκτός από τις αμοιβές του και διάφορα άλλα που αφορούν τον «πιστωτικό
κίνδυνο» που
αναλαμβάνει. Με τον τρόπο αυτό δάνειζαν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί
οίκοι την Ελλάδα έως και τον μεσοπόλεμο. Της χρέωναν 1.000 και της
εκταμίευαν 800,
600, πολλές φορές και λιγότερα από 500 δολάρια.
Την ίδια εποχή με τη Συμφωνία του Λονδίνου (1953) εξανάγκαζαν την Ελλάδα
μαζί με μια σειρά άλλες χώρες να χαρίσουν τα χρέη που είχε δημιουργήσει
η χιτλερική
Γερμανία προς αυτές. Μέσα σ’ αυτά τα χρέη ήταν και το αναγκαστικό δάνειο
της κατοχής, το δάνειο του αίματος, όπως το είχε χαρακτηρίσει ο Ξ.
Ζολώτας, που
πήραν οι ναζί κατακτητές από την κατεχόμενη Ελλάδα.
Η Ελλάδα αναγνώριζε την ανάγκη ανάπτυξης της Γερμανίας χωρίς το βάρος
των χρεών της, προκειμένου να επωφεληθούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αλλά οι
μεγάλοι μας
σύμμαχοι αρνήθηκαν να κάνουν το ίδιο για τη μικρή Ελλάδα, που στο κάτω -
κάτω της γραφής έδωσε τόσα στον πόλεμο ενάντια στον χιτλερισμό και βγήκε
από αυτόν
τελείως κατεστραμμένη. Αντίθετα την έσπρωξαν στον εμφύλιο και της
χρέωσαν τα προπολεμικά χρέη για να μην μπορέσει να ξανασηκώσει κεφάλι.
Από τότε αρχίζει η κακοδαιμονία του δημόσιου χρέους για τη νεότερη
Ελλάδα. Ο αείμνηστος ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος χαρακτήριζε ως
«σκάνδαλο» τη συμπεριφορά
των μεγάλων συμμάχων και εταίρων μας.
Εξαγορά και εκμαυλισμός
Και πώς τα κατάφεραν και εξανάγκασαν τη χώρα να αναγνωρίσει τα
προπολεμικά χρέη; Εξαγοράζοντας με το 30% και πλέον των ελληνικών
ομολόγων τις ισχυρές πολιτικές
οικογένειες του τόπου, το παλάτι και φυσικά τις μεγάλες οικονομικές
δυναστείες της χώρας, που μυρίστηκαν εύκολο και γρήγορο χρήμα. Από τότε
το προπολεμικό
χρέος είτε μεταφέρθηκε σε εξωλογιστικούς λογαριασμούς του κρατικού
προϋπολογισμού, ώστε το δημόσιο χρέος της χούντας και της πρώτης
μεταπολίτευσης του
Καραμανλή να εμφανιστεί χαμηλό, είτε φορτώθηκε στις μεγάλες ΔΕΚΟ (ΔΕΗ,
ΟΤΕ κ.λπ.), είτε ανταλλάχθηκε με προκλητικά χαριστικές συμβάσεις με
επιχειρηματικά
συμφέροντα του εξωτερικού.
Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ούτε μία δανειακή σύμβαση δεν υπήρξε,
είτε με κράτος, είτε με χρηματοπιστωτικούς ομίλους του εξωτερικού, που
να μην
περιέχει
αφενός τοκογλυφικούς όρους και αφετέρου πρωτοφανείς δεσμεύσεις για το
ελληνικό κράτος. Έτσι οι δανειακές συμβάσεις με τις γαλλικές τράπεζες
την εποχή του
φλερτ Ζισκάρ Ντ’ Εστέν - Καραμανλή τη δεκαετία του ’70 προέβλεπαν την
παράλληλη αγορά όπλων, τροφίμων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων κ.ο.κ.
από τη Γαλλία.
Με άλλα λόγια, η Γαλλία δάνειζε το ελληνικό κράτος μόνο αν το δεύτερο
άνοιγε την εσωτερική αγορά του στην πρώτη. Αυτό έγινε με όλους τους
δανειστές. Κι
έτσι ο δημόσιος δανεισμός όχι μόνο γινόταν με τοκογλυφικούς όρους, αλλά
και με παρελκόμενες συμφωνίες που οδηγούσαν στην καταστροφή την αναιμική
βιομηχανία
και γενικά την παραγωγή που υπήρχε στην Ελλάδα.
Από τη δεκαετία του ’90 έως σήμερα ο δημόσιος δανεισμός γίνεται κυρίως
με ομόλογα, που επιτρέπει αφενός τη χειραγώγηση και την εξαγορά του
ελληνικού πολιτικού
συστήματος χωρίς να αφήνει εμφανή ίχνη. Σε ολόκληρο αυτό το διάστημα η
Ελλάδα πληρώνει τοκογλυφικά επιτόκια, πληρώνει τραπεζικές μεσιτείες στο
υπερδιπλάσιο
της διεθνούς τραπεζικής πρακτικής και κάθε μεγάλη αγορά ομολόγων
συνοδεύεται από παραχωρήσεις για «μεγάλα έργα» και κρατικές προμήθειες.
Δανειζόμαστε με το πιστόλι στον κρόταφο
Για να δείξουμε τη σχέση δανειστών και ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων
αρκεί να αναφέρουμε ότι ο κύριος δανειστής της χώρας με βάση την
πρόσφατη δανειακή
σύμβαση όπου η κυβέρνηση απεμπόλησε «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως
αναφέρει αυτολεξεί η ίδια η δανειακή σύμβαση, την ασυλία της χώρας λόγω
εθνικής κυριαρχίας,
είναι η Γερμανία.
Όμως δεν μας δανείζει το γερμανικό κράτος, αλλά μια τράπεζα κρατικού
ενδιαφέροντος και όχι μόνο, η kfw. Η τράπεζα αυτή είναι κι ένας από τους
βασικούς
μετόχους
της Deutsche Telekom, που είναι κύριος μέτοχος στον ΟΤΕ. Το πώς μπήκε η
Deutsche Telekom στον ΟΤΕ αποτελεί σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και
συνδέεται με ανταποδοτικά
οφέλη υπέρ των Γερμανών, προκειμένου, ανάμεσα στα άλλα, να αγοράσουν οι
γερμανικές τράπεζες ελληνικά ομόλογα.
Είναι τυχαίο το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία που οι γερμανικές
τράπεζες έγιναν ένας από τους δυο μεγαλύτερους δανειστές του ελληνικού
κράτους, η
Γερμανία
εδραιώθηκε στην Ελλάδα ως η πρώτη οικονομική δύναμη κατέχοντας το
μεγαλύτερο μερίδιο στο εξωτερικό εμπόριο της χώρας και έχοντας
διεισδύσει όσο κανένας
άλλος σε όλους τους ζωτικούς τομείς της οικονομίας μας; Όχι βέβαια.
Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά απαιτούνται δυο βασικές προϋποθέσεις:
Εξαγορασμένοι πολιτικοί και μια οικονομική ολιγαρχία που ζει όχι από τις
επενδύσεις
και την ανάπτυξη της παραγωγής, αλλά από τον παρασιτισμό της
χρηματιστικής κυβείας και τον μεταπρατισμό ξένων συμφερόντων. Από πού κι
ως πού λοιπόν θα
πρέπει ο ελληνικός λαός να δεχθεί τη «συμβατική ισοτιμία» και το
«δίκαιο» των απαιτήσεων δυνάμεων που εκβίασαν, εξαγόρασαν, λεηλάτησαν
και συνεχίζουν να
λεηλατούν αυτόν τον τόπο;
Τι σόι «κράτος δικαίου» απηχεί η δανειακή σύμβαση που επιβλήθηκε στην
Ελλάδα μέσα από τον εκβιασμό των αγορών; Μια δανειακή σύμβαση που δεν
υπάρχει όμοιά
της από την εποχή των διομολογήσεων που επέβαλαν οι μεγάλες δυτικές
δυνάμεις στον «μεγάλο ασθενή» της Ανατολής, τον Οθωμανό Σουλτάνο. Είναι
δίκαιη η υποθήκευση
μιας ολόκληρης χώρας και του λαού της στους δανειστές; Πότε έγινε στην
ιστορία κάτι τέτοιο;
Οικονομική βία
Από τη στιγμή που οι δανειστές της χώρας επέβαλαν αυτό το καθεστώς,
έχασαν κάθε δυνατότητα να επικαλούνται το δίκαιο για τα αιτήματά τους,
έχασαν κάθε
έννομο
και συμβατικό στοιχείο από τις απαιτήσεις προς τη χώρα και τον λαό της.
Δεν μπορείς να υποδουλώνεις μια χώρα και έναν λαό, να τον αναγκάζεις να
ζήσει μια
κόλαση, μόνο και μόνο γιατί έχεις «έννομες απαιτήσεις».
Ο κατακτητής είναι πάντα κατακτητής, είτε γίνεται με τα όπλα, είτε με
οικονομικά μέσα. Και απέναντι στον κατακτητή υπάρχει μόνο μια απάντηση:
ο πατριωτισμός
των Ελλήνων, οι οποίοι, σύμφωνα και με το σύνταγμα (120.4), «δικαιούνται
και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε
επιχειρεί
να το καταλύσει με τη βία». Όπως γνωρίζουν όλοι, η βία δεν είναι μόνο
στρατιωτική, είναι επίσης πολιτική και οικονομική. Σήμερα ο πατριωτισμός
των Ελλήνων
δοκιμάζεται και επιβεβαιώνεται πρώτα και κύρια απέναντι στους νέους
κατακτητές της χώρας, τους ντόπιους δωσίλογους κυβερνώντες και κάθε
άλλον που επικαλείται
το δίκαιο για να ρίξει την ευθύνη στο θύμα ώστε να αθωωθεί ο θύτης.
πηγή
*************************************
Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση πληρωμής του χρέους
stories/stop_moutza1
η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή
α) Ο δανεισμός έγινε με ανήθικο και παράνομο τρόπο.
(β) Τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας.
(γ) Οι δανειστές γνώριζαν πολύ καλά ποιους δάνειζαν και για ποιο σκοπό.
Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να
διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις
συντάξεις και τα
δικαιώματα τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους
νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους. Είναι ο
μόνος τρόπος
για να γλιτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που
οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Αρνηση πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση πληρωμών
προς δανειστές. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους απαίτηση
που θα επιτρέψει
στους δανειστές της χώρας να τη δημεύσουν, να την κατάσχουν, να τη
λεηλατήσουν. Σημαίνει ότι σταματάμε να πληρώνουμε δάνεια που έχουμε
πληρώσει διπλά και
τρίδιπλα. Σημαίνει ότι διαγράφουμε μονομερώς οφειλές που υπήρξαν προϊόν
ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας και του λαού. Σημαίνει ότι
αρνούμαστε
επιτέλους να ματώνουμε για δάνεια που έρχονται από το 1880, αλλά οι
αγορές και οι μεγάλοι «εταίροι» έχουν επιβάλει να ταπληρώνουμε έως
σήμερα. Σημαίνει
πολύ απλά ότι σταματάμε να πληρώνουμε τα κερατιάτικα στους διεθνείς και
ντόπιους τοκογλύφους.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση πληρωμής του χρέους,
όχι γιατί θέλει να βλάψει κανέναν ή να «φάει» τα λεφτά των δανειστών
του. Οφείλει
να το κάνει γιατί δεν υπάρχει τρόπος για να σταθεί στα πόδια του, για να
διεκδικήσει τη χώρα του από τις αγορές και τα αρπακτικά, για να
εξασφαλίσει την
επιβίωση του. για να λυτρωθεί επιτέλους από το διεφθαρμένο σύστημα που
τον κυβερνά. Γϊ αυτό και αιτήματαπου αφορούν δάνεια τα οποία συνήφθησαν
καλή τη
πίστει και συνέβαλαν αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη, της χώρας, ο λαός δεν
πρέπει να αρνηθεί να συζητήσει την ικανοποίηση τους. Ιδίως αν συνδέονται
με χρήματα
μικροκαταθετών και ασφαλιστικών ταμείων, που έτσι κι αλλιώς δεν
υπερβαίνουν το 15% του σημερινού δημόσιου χρέους. Αρκεί να γίνει στη
βάση του αμοιβαίου
οφέλους και όχι του δανειστή - οφειλέτη. Πάντα με βασική προϋπόθεση ότι
καμμιά απαίτηση δεν θα υπονομεύσει την πορεία της χώρας, δεν θα
υποθηκεύσει το
μέλλον της και ούτε θα θέσει τη χώρα υπό καθεστώς ομηρίας. Αν είναι να
χάσει κάποιος, αυτός σίγουρα δεν πρέπει να είναι ο λαός και η χώρα.
"Π" 08072010
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Μονομερής παύση πληρωμών
* Η μονομερής παύση πληρωμών θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την ανάγκη να
σταθεί η χώρα και ο λαός της στα πόδια τους, χωρίς τον φόρο αίματος
στους δανειστές
* Στη διεθνή πρακτική έχουμε πολλές χώρες που κατά καιρούς αρνήθηκαν να
πληρώσουν τους δανειστές τους, χωρίς να κηρύξουν πτώχευση
Το πρώτο βήμα μιας διαφορετικής πολιτικής θα ήταν να ανατραπεί το
καθεστώς κηδεμονίας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, που έχει σαν βασικό στόχο τη
διαιώνιση της
υπερχρέωσης προς όφελος των διεθνών κερδοσκόπων και δανειστών. Δεν
υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα χώρας που να υποβλήθηκε σε καθεστώς
κηδεμονίας για τα χρέη
της και να βγήκε αλώβητη ή και ακέραια.
Όποιος ενδιαφέρεται ας δει την ιστορία των χωρών της Λατινικής Αμερικής
και της Αφρικής, ιδίως της υποσαχάριας, όπου έδρασε για δεκαετίες το
ΔΝΤ. Όπου
επιβλήθηκε
καθεστώς κηδεμονίας άφησε πίσω του ερείπια.
Δεύτερο, να προχωρήσει το ελληνικό κράτος σε άμεση παύση πληρωμών, ώστε
να διασωθούν οι τεράστιοι πόροι που σήμερα πηγαίνουν σε πληρωμές δανείων.
Η παύση πληρωμών δεν ισοδυναμεί με κήρυξη πτώχευσης, όπως κηρύττει
σκόπιμα η επίσημη προπαγάνδα. Η πτώχευση μπορεί να σημάνει μια προσωρινή
στάση πληρωμών,
αλλά θέτει τη χώρα και το λαό της στη διάθεση και στο έλεος των
δανειστών της. Πτώχευση σημαίνει ότι μια χώρα δεν μπορεί να πληρώσει
τους δανειστές της
σε ρευστό και επιτρέπει να πληρωθούν σε είδος, κατάσχοντας και
δημεύοντας τα περιουσιακά της στοιχεία. Αντίθετα, μια χώρα προχωρά σε
μονομερή παύση πληρωμών
ακριβώς επειδή δεν θέλει να της επιβληθεί ή να αναγκαστεί από την αγορά
να κηρύξει πτώχευση. Η μονομερής παύση πληρωμών θέτει σε πρώτη
προτεραιότητα την
ανάγκη να σταθεί η χώρα και ο λαός της στα πόδια τους, χωρίς τον φόρο
αίματος στους δανειστές.
Για παράδειγμα στην περίπτωση της επίσημης πτώχευσης του ελληνικού
κράτους το 1932 υπήρξε πράγματι προσωρινή παύση πληρωμών, αλλά η χώρα
δεν γλύτωσε ούτε
από τα χρέη της, ούτε από τους δανειστές της. Ακόμη και σήμερα συνεχίζει
το ελληνικό κράτος να πληρώνει το διακυβερνητικό δάνειο με τις ΗΠΑ που
συνάφθηκε
το 1929! Κι ας έχει μεσολαβήσει επίσημο χρεωστάσιο της χώρας.
Στη διεθνή πρακτική έχουμε πολλές χώρες που κατά καιρούς αρνήθηκαν να
πληρώσουν τους δανειστές τους, χωρίς να κηρύξουν πτώχευση. Μάλιστα στο
διεθνές δίκαιο
υπάρχει πρόβλεψη για την μονομερή άρνηση μιας χώρας να πληρώσει τα χρέη
της, όταν συντρέχουν τρεις λόγοι:
(α) Ο δανεισμός έγινε με ανήθικο και παράνομο τρόπο.
(β) Τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας.
(γ) Οι δανειστές γνώριζαν πολύ καλά ποιους δάνειζαν και για ποιο σκοπό.
Στη βάση αυτής της ρήτρας του διεθνούς δικαίου, που αποκαλείται odious
debt ή απεχθές χρέος, αρνήθηκαν πολλές από τις νεοαπελευθερωμένες χώρες
να πληρώσουν
τα χρέη της αποικιοκρατίας, των δικτατορικών και βασιλικών καθεστώτων
που ανατράπηκαν, αλλά και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων.
Παράδειγμα είναι το Εκουαδόρ, το οποίο τον Δεκέμβρη του 2008 ανακοίνωσε
πλήρη παύση πληρωμών, χωρίς να κηρύξει πτώχευση. Ο πρόεδρος της χώρας
Κορέα, αφού
συγκρότησε μια διακομματική επιτροπή υπό τον γενικό εισαγγελέα της χώρας
που εξέτασε το σύνολο των συμβάσεων δανεισμού της χώρας, ανακοίνωσε ότι
το Εκουαδόρ
δεν δεσμεύεται να πληρώσει ένα «ανήθικο και παράνομο» χρέος, που υπήρξε
προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας σε βάρος του λαού του. Απευθύνθηκε
επίσης στη
Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η οποία στάθηκε στο πλευρό της χώρας,
αναγνωρίζοντας το δικαίωμά της να μην πληρώσει χρέη που δημιούργησαν οι
προηγούμενες διεφθαρμένες
κυβερνήσεις και έτσι δεν κουνήθηκε φύλλο εναντίον του Εκουαδόρ. Και
μιλάμε για μια χώρα με πληθυσμό περί τα 13,6 εκατ. κατοίκους και με ΑΕΠ
(2008) λίγο
πάνω από το 16% του αντίστοιχου ΑΕΠ της Ελλάδας!
Για να προχωρήσει μια χώρα σε μονομερή παύση πληρωμών απαιτείται πρώτα
και κύρια πολιτική βούληση. Απαιτείται υπεύθυνη κυβέρνηση που να
προτάσσει πάνω
απ’
όλα το καλό της χώρας και του λαού της. Φανταστείτε μόνο μια κυβέρνηση
που αντί να αναζητά την «αποκατάσταση της αξιοπιστίας στις αγορές»,
βγαίνει και
ζητά την συμπαράσταση, την μαχητική στήριξη του λαού για να προχωρήσει
σε μονομερή παύση πληρωμών, ώστε να μην επιβάλει τα μέτρα λιτότητας και
ασφυξίας
που απαιτούν οι δανειστές και τα όργανά τους.
Φυσικά η παύση πληρωμών είναι μόνο το πρώτο βήμα. Είναι ένα αμυντικό
μέτρο για να διασωθούν οι τεράστιοι πόροι που πηγαίνουν στην αποπληρωμή
των χρεών.
Το πρόβλημα που προκύπτει αμέσως με την παύση πληρωμών είναι διπλό:
- Αφενός, τι πρέπει να γίνει για να θωρακιστεί η χώρα απέναντι τους
εκβιασμούς και τις πιέσεις των αγορών, που είναι φυσικό να ενταθούν
μπροστά στο ενδεχόμενο
της παύσης πληρωμών.
- Αφετέρου, πώς πρέπει να αξιοποιηθούν οι πόροι που διεσώθησαν, αλλά και
οι πόροι που διαθέτει συνολικά η ελληνική οικονομία και κοινωνία, έτσι
ώστε να
ορθοποδήσει η χώρα και ο λαός της και να μπει σε μια νέα τροχιά
ορθολογικής ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων και του τόπου.
Ως προς το πρώτο ζήτημα, η επίσημη προπαγάνδα ασκεί συστηματική
τρομοκρατία, που πίσω της κρύβεται η απόλυτη ένδεια επιχειρημάτων.
Επίσης, η διατεταγμένη
δημοσιογραφία έχει φιμώσει κάθε άποψη που υποστηρίζει την παύση
πληρωμών. Ενώ δυστυχώς και η επίσημη αριστερά δεν τολμά ούτε καν να
θέσει το ζήτημα.
Η ελεγχόμενη «ενημέρωση» γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πιέσεις και οι
εκβιασμοί των αγορών μπορούν να πιάσουν μόνο όταν έχεις ένα πολιτικό
σύστημα εντελώς
σαθρό,
υποτελές, διεφθαρμένο και επιρρεπές στο δοσιλογισμό. Όπου υπήρξαν
κυβερνήσεις που τόλμησαν να υπερασπιστούν τις χώρες τους, ακόμη και σε
συνθήκες εξαιρετικά
δύσκολες γι’ αυτές, οι αγορές και τα διεθνή όργανά τους ελάχιστα
μπόρεσαν να κάνουν.
Τι θα γίνει όμως αν αντιδρώντας στην παύση πληρωμών φύγουν όλα τα κεφάλαια;
Τι θα γίνει αν οι τράπεζες αρχίζουν να εκβιάζουν;
Τι θα γίνει αν η ΕΚΤ προκειμένου να προστατεύσει τις τράπεζες που
κατέχουν τα πακέτα των ελληνικών ομολόγων, αρχίσει να πιέζει μέσα από
τον περιορισμό
της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας, μιας και είναι η μόνη που
ελέγχει την ποσότητα έκδοσης του ευρώ;
Τα ερωτήματα αυτά είναι απολύτως βάσιμα. Γι’ αυτό και η παύση πληρωμών
δεν έχει ουσιαστικά κανένα πρακτικό νόημα, αν δεν συνοδευτεί με ένα
πακέτο άμεσων
μέτρων θωράκισης της οικονομίας και της χώρας από τυχόν εκβιασμούς και
πιέσεις. Αυτά τα μέτρα πρέπει να είναι τα εξής:
Πρώτο, η άμεση επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίου ώστε να σταματήσει
η φυγή του στο εξωτερικό. Αυτό μπορεί να γίνει π.χ. επιβάλλοντας έναν
αποτρεπτικό
φόρο της τάξης του 80-90% για κάθε ευρώ που πηγαίνει σε καταθέσεις,
μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ., του εξωτερικού. Πρέπει να γνωρίζουμε
ότι τα ιδιωτικά
κεφάλαια που έχουν επωφεληθεί από το κοινό νόμισμα και την ελευθερία
κίνησης και βρίσκονται ήδη στο εξωτερικό ανέρχονταν στα τέλη του 2009 σε
πάνω από
160 δις ευρώ. Αυτό πρέπει έτσι ή αλλιώς να σταματήσει γιατί αποτελεί
τρομακτική πληγή για την ελληνική οικονομία.
Δεύτερο, η εθνικοποίηση των βασικών τραπεζών της χώρας, ώστε να χτυπηθεί
αποφασιστικά το κύκλωμα χρηματοπιστωτικής αγυρτείας και τοκογλυφίας που
πνίγει
τη χώρα. Να λυτρωθούν νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις από την
σαράφικη πρακτική των τραπεζών. Να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος των
χρεωγράφων
που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών με αποτέλεσμα να έχουν
εκτινάξει την αξία του τραπεζικού ενεργητικού σε σχεδόν 2 φορές το ΑΕΠ
της χώρας.
Τρίτο, η έξοδος της χώρας από το ευρώ και την ΟΝΕ. Κι αυτό γιατί το ευρώ
είναι το μόνο αποτελεσματικό μέσο εκβιασμού και πίεσης της χώρας. Εκτός
ευρώ όλες
οι απειλές είναι μόνο λόγια. Κι όχι μόνο αυτό. Όσο η χώρα βρίσκεται μέσα
στην ΟΝΕ είναι εκτεθειμένη στις επιδρομές της διεθνούς κερδοσκοπίας και
λειτουργεί
ως αναλώσιμο είδος για τα διευθυντήρια της Ευρωζώνης.
Φυσικά, η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη σήμερα, θα πυροδοτήσει
τέτοια κρίση στο ίδιο το ευρώ, θα πυροδοτήσει τέτοιες λαϊκές αντιδράσεις
εναντίον
του και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης, που είναι πολύ πιθανό να δούμε
την έκλειψή του. Αυτό φοβούνται και τα διευθυντήρια της ευρωζώνης.
Το μόνο που μπορεί να κάνουν οι αγορές απέναντι σε μια αποφασισμένη χώρα
και έναν ακόμη πιο αποφασισμένο λαό, είναι να μηδενίσουν την
πιστοληπτική του
ικανότητα.
Κι έτσι να μην μπορεί η χώρα να αντλήσει κεφάλαια από τις διεθνείς
αγορές ομολόγων. Όμως αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα. Κι αυτό
γιατί η συμμετοχή
των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό κινείται λίγο πάνω από το
3%. Αυτό σημαίνει ότι, αν απαλλαγεί η χώρα από την εξυπηρέτηση των
δανείων, οι
πραγματικές δανειακές ανάγκες, ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, είναι
ασήμαντες.
Θα πρέπει όμως και η παύση πληρωμών να συνοδευθεί από μια ριζικά
διαφορετική αναπτυξιακή πορεία, η οποία δεν θα στηρίζεται σε
κερδοσκόπους επενδυτές, σε
κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μονοπώλια, αλλά στις άμεσες ανάγκες
και το εισόδημα του εργαζόμενου. Μόνο έτσι μπορεί να ορθοποδήσει η
οικονομία, να
ανασυγκροτηθεί σε παραγωγική βάση η εγχώρια αγορά και να οικοδομηθεί ένα
ριζικά διαφορετικό κράτος από το σημερινό. Μόνο έτσι δεν θα χρειάζεται
το δημόσιο
να καταφύγει ξανά στη διεθνή κερδοσκοπία για δανεισμό.
Φυσικά τίποτε από όλα αυτά δεν έχει νόημα δίχως την κατάκτηση και την
κατοχύρωση της δημοκρατίας στη χώρα. Κι αυτό σημαίνει την ανατροπή του
υπάρχοντος
διάτρητου και απόλυτα διεφθαρμένου συστήματος καλπονοθευτικής
αναπαραγωγής ενός περιορισμένου και τυπικού κοινοβουλευτισμού που
στηρίζει την απολυταρχία
της εκάστοτε κυβέρνησης και των πατρώνων της. Σημαίνει δηλαδή την
εγκαθίδρυση της αληθινής κυριαρχίας του λαού, της λαοκρατίας, με την
κατοχύρωση και τον
σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
πηγή
Κύριο Menu
list of 11 items
Κεντρική
Είσοδος Μελών
Αναζήτηση
Άρθρα
list of 8 items nesting level 1
Νέα
Καλλιτεχνικά
Επιστήμη & Τεχνολογία
Πολιτική
Πολιτική Ιστορία
Πολιτική Οικονομία
Κινήσεις Πολιτών
Παιδεία - Εκκλησία
list end nesting level 1
Συνεργάτες
Πολυμέσα
Μουσική
Internet Links
Δημοσκοπήσεις
Χορηγοί
Επικοινωνία
list end
Μόνιμες Στήλες
list of 6 items
Νίκ.Φιλιππαίος-Δε-Τε 21.00
Γιώργος Ζούκας Δε 22.00
Μουσικό Σχολείο Βόλου
Ψαλτάδες & Ψαλτική
Πείραμα
Χορηγοί & συνεργάτες
list end
Διαβάστε
list of 11 items
Διαθήκη Στρατηγού Μακρυγιάννη
Χρεοκρατία: Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος
Πλουτοκρατία, ο διαρκής Αντίχριστος
Φωτιά & τσεκούρι στους προσκυνημένους
Στόχος: το νερό & οι πηγές του
Η κάρτα του πολίτη και οι δημοκρατικές αξίες
Ελληνική Βουλή & αξιοπρέπεια
Οι "Χαβαλέδες" του Οθωμανικού Κράτους
Μνημόνιο 1843
Σενάριο
Πρωτόκολλα
list end
Περισσότερο διαβασμένα
list of 6 items
Καλώς ήλθατε!
Listen to NovaFM106 Live
Ταγματασφαλίτες
odious debt, απεχθές χρέος
Codex Alimentarius
NovaFM106 - Φυσιογνωμία - Profile - προφιλ
list end
Πείτε μας τη γνώμη σας
μουσική προτίμηση
table with 2 columns and 12 rows
Jazz
Jazz
Funk
Funk
Rock
Rock
Reggae
Reggae
Latin
Latin
Ethnic
Ethnic
Pop
Pop
Mainstream
Mainstream
Electro
Electro
Ανατολή
Ανατολή
Κλασική Ευρωπαϊκή
Κλασική Ευρωπαϊκή
Παραδοσιακή Ρωμαίικη
Παραδοσιακή Ρωμαίικη
table end
Ψηφίστε
Αποτελέσματα
youngella.jpg
Τελευταίες καταχωρήσεις
list of 8 items
Μεθοδεύσεις εις βάρος της χώρας - του Νίκου Κοτζιά
Μάχη μέχρις εσχάτων
Γιώργος Μπόμπολας, ο μεγιστάνας είναι … γυμνός!
"Κυβέρνηση" Τρόικας στην Ελλάδα
Υπάρχει ζωή και μετά το ευρώ! - Του Δημήτρη Καζάκη
DJ S (Στάθης Κουτσουκέρας) - Summer In The East
Κίνημα ανατροπής ή χορογραφία εκτόνωσης; - του Κυριάκου Κυριακόπουλου
Παρα λίγο...
list end
Μετρητής Επισκεπτών
mod_vvisit_counter
mod_vvisit_counter
mod_vvisit_counter
mod_vvisit_counter
mod_vvisit_counter
mod_vvisit_counter
table with 3 columns and 7 rows
mod_vvisit_counter
Σήμερα
167
mod_vvisit_counter
Χθές
1303
mod_vvisit_counter
Τούτη την Εβδομάδα
1470
mod_vvisit_counter
τελευταία βδομάδα
8797
mod_vvisit_counter
Τρέχων Μήνας
7001
mod_vvisit_counter
Προηγούμενος Μήνας
3699
mod_vvisit_counter
Όλες οι μέρες
220692
table end
Νέα του Feed-Burner
list of 3 items
An Evening of Music Inspired by the Ancient Greek Poet Sappho with
Renowned Vocalist Savina Yannatou on June 8 in New York City
Peruvian Afrodiaspora
The Carolina Theatre of Durham Announces its 2011-12 Star Series
list end
Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2011
157η ημέρα, 24η εβδομάδα του έτους
Σήμερα Δευ 6/6 Γιορτάζουν: Ιλαρίων
Αύριο Τρι 7/6 Γιορτάζουν: Ζηναΐς, Παναγής, Σεβαστιανή
Πηγή
http://www.novafm106.gr/index.php/articles/politic-economy/152-odious-debt-
Ο καιρός σήμερα:
http://penteli.meteo.gr/innoetics/dailyForecast.mp3
πηγή:meteo.gr
Robobraille:.html,word και text σε συνθετική φωνή Ή ΣΕ συντομογραφίες Braille.
Μετατροπή αρχείου σε συνθετική φωνή αποστολή ως συννημένο αρχείοπρος:
potspeech@xxxxxxxxxxxxxxx
Μετατροπή αρχείου σε συντομογραφίες braille αποστολή ως συννημένο αρχείοπρος:
potbraille@xxxxxxxxxxxxxxx
ΠΡΟΣΟΧΗ: Το όνομα του αρχείου θα πρέπει να είναιγραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες και το θέμα του e-mail που θα στείλετε πρέπει να
είναι κενό.
Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία θα σας επιστραφεί άμεσα ως συννημένο με την μορφή που έχετε
επιλέξει.
Πηγή:
RoboBraille.org
Για να διαβάσετε πληροφορίες σχετικά με την openyourmind mailing list,
λίστα συζήτησης μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επισκεφτείτε τον παρακάτω
σύνδεσμο:
//www.freelists.org/webpage/openyourmind
Η ηλεκτρονική διεύθυνση που θα λαμβάνετε και θα δημοσιεύετε τα e-mail
σας στα μέλη της λίστας είναι η:
openyourmind@xxxxxxxxxxxxx
Εάν επιθυμείτε να διαγραφείτε ,απλά στείλτε e-mail στην διεύθυνση:
openyourmind-request@xxxxxxxxxxxxx
γράφοντας στο θέμα την λέξη: unsubscribe
Το αρχείο της λίστας βρίσκετε στην παρακάτω διεύθυνση
//www.freelists.org/archive/openyourmind
Other related posts:
