|
O Bίλχεμ Ράιχ, φιλόσοφος κι
επαναστάτης, σε ελεύθερη μετάφραση, στο πόνημά του "
Άκου Ανθρωπάκο" έλεγε:
" Ένα κράτος
προοδεύει και πάει μπροστά μόνο, όταν οι εκπαιδευτικοί
πληρωθούν για τον κόπο τους, παραπάνω από όλους τους
άλλους εργαζόμενους. Αυτό όμως δε θα γίνει ποτέ.
Δε θα γίνει, γιατί οι κυβερνώντες σε όλα τα πλάτη και
μήκη του κόσμου γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο χορτασμένος
δάσκαλος μπορεί να ανοίξει τα μυαλά των μαθητών και τους
κάνει ικανούς να σκέπτονται.
Αν όμως μάθουν να σκέπτονται, θα μάθουν να αξιολογούν.
Αν αξιολογούν, θα διαπιστώσουν, ότι από τους κυβερνήτες
τους οι περισσότεροι είναι κατώτεροι από αυτούς. Τότε θα
τους απομυθοποιήσουν και θα τους καταργήσουν, αφού δε θα
μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του λαού τους.
Άρα, ο δάσκαλος δεν πρόκειται να πάρει ποτέ τόσα
χρήματα, ώστε ποτέ να μη φτάσει στο σημείο ο λαός να
καταργήσει τους πολιτικούς !"
Έρχομαι τώρα στο θέμα, που βλέπω μέρες τώρα να έχει
γίνει το πρώτο θέμα στις αναρτήσεις σας. Στον Έλληνα
δάσκαλο και στις αμοιβές του.
Όχι, κύριοι, ο Έλληνας δάσκαλος δεν αμείβεται όσο
πρέπει, όπως δεν αμείβεται και κανένας δάσκαλος σ' όλο
τον κόσμο. Μετά από 36 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας,
συνταξιούχος πλέον, παίρνω καθαρή βασική σύνταξη 1.369
ευρώ. Τόσο κοστολόγησε το κράτος την προσφορά μου και
την προσφορά των συναδέλφων μου. Λίγα ή πολλά, ας το
κρίνετε εσείς.
Όμως οι περισσότεροι από εμάς, χωρίς να είμαστε
αναρχικοί, χωρίς να έχουμε διαβάσει οι περισσότεροι
Ράιχ, εφαρμόσαμε τις αρχές του. Δώσαμε γνώση, ανοίξαμε
παιδικά μυαλά, τα μάθαμε να σκέπτονται, να ρωτούν, να
ψάχνουν, να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, να κρίνουν,
να επιλέγουν, να απορρίπτουν, αλλά και να επικροτούν.
Ούτε τα χρήματα, ούτε οι λίγες ώρες εργασίας, όπως λέτε,
μας έκαναν δασκάλους.
Δάσκαλος είναι λειτούργημα!
Δάσκαλος είναι ψυχή!
Ξεχνά ο δάσκαλος κόπο και πόνο με ένα "Ευχαριστώ κύριε ή
κυρία, γιατί βρεθήκατε στο διάβα μου και δώσατε αξία
στην καθημερινότητά μου!
Σας ευχαριστώ, που μιλήσατε στους γονείς μου για μένα με
τα καλύτερα λόγια!
Σας ευχαριστώ, που με κάνατε να μη φοβάμαι τα
μαθηματικά!
Σας ευχαριστώ, που τώρα οι συμμαθητές μου παίζουν μαζί
μου!
Σας ευχαριστώ, που κάνατε τους γονείς μου να μη μαλώνουν
πια!
Σας ευχαριστώ... Σας ευχαριστώ... Σας ευχαριστώ...
Και πρέπει να γνωρίζετε, αγαπητοί γονείς, πως όλα αυτά
τα ευχαριστώ των παιδιών σας, είναι μάτωμα και πληγή στη
δική μας ψυχή!
Θέλω ακόμη να σας ρωτήσω: " Είναι τυχαίο, ότι τόσοι νέοι
δεν πήγαν να ψηφίσουν στις τελευταίες εκλογές? Είναι
τυχαίο, που οι νέοι άρχισαν να αμφισβητούν το σύστημα?
Είναι τυχαίο, που αυτή την εποχή, άρχισε να
αμφισβητείται περισσότερο ο ρόλος του δασκάλου?"
Η πείρα μού απέδειξε, πως τίποτα στην τακτική της
πολιτικής δεν είναι τυχαίο. Απαξιωμένη παιδεία,
απαξιωμένοι δάσκαλοι, σημαίνει λαός με πρωτόγονη σκέψη,
λαός υποχείριο, λαός αγόμενος και φερόμενος, λαός
ανασφαλής, λαός, που θα έχει ανάγκη τους πολιτικούς για
να σκέφτονται γιʼ αυτόν πριν από αυτόν.
Μπορούν όμως οι πολιτικοί μας να σκέφτονται?
Είναι καλύτεροι από τον λαό?
ΠΗΓΗ
: ΠΑΠΟΥΤΣΗ ΕΛΛΗ
P Μην το εκτυπώσεις. Σκέψου το περιβάλλον.
|
