[PWC-MEDIA] AMOLF-persbericht 'Ruis in het bioritme'

  • From: Communications AMOLF <Communications@xxxxxxxx>
  • To: pwc-media@xxxxxxxxxxxxx <pwc-media@xxxxxxxxxxxxx>
  • Date: Thu, 16 Aug 2018 10:15:52 +0200

Ruis in het bioritme
Biologische klokken reageren verschillend op lichtfluctuaties

 
Wie ooit een jetlag heeft gehad, kent de kracht van de biologische klok. Alle 
organismen, van mensen tot de kleinste bacteriën, hebben een ingebouwd systeem 
dat ze vertelt of het tijd is om te rusten of juist actief te worden. De meeste 
biologische klokken 'tikken' autonoom, maar sommige bacteriën zijn afhankelijk 
van licht om dagelijks hun klok gelijk te laten lopen. Onderzoekers van AMOLF 
en de Universiteit van Michigan hebben nu met wiskundige berekeningen 
aangetoond dat een autonome klok veel minder last heeft van ruis, zoals 
fluctuaties in het zonlicht door wolken. De resultaten van het onderzoek 
verschenen online op 14 augustus 2018 in het wetenschappelijke tijdschrift 
Physical Review Letters.

 
Vrijwel alle organismen hebben een dag-nacht-ritme waardoor ze bijvoorbeeld 
eten en slapen op vaste momenten van de dag. Dit ritme wordt gedicteerd doordat 
de eiwitconcentraties in de cellen van het organisme voortdurend variëren 
(oscilleren) met een periode van 24 uur: de circadiane klok (van de Latijnse 
woorden circa -ongeveer- en dies -dag).

 
Jetlag

In de meeste soorten is de circadiane klok niet afhankelijk van signalen van 
buitenaf (licht en donker). "Als je mensen of dieren zou opsluiten in een 
ruimte zonder licht, zouden ze nog steeds in een ritme van ongeveer 24 uur 
behoefte krijgen aan slaap of voedsel. Toch is onze biologische klok wel 
gevoelig voor licht en donker", vertelt Pieter Rein ten Wolde, die de groep 
Biochemical Networks op AMOLF leidt. "De periode van ongeveer 24 uur ligt vast, 
maar de fase kan verschuiven. Als we reizen naar de andere kant van de wereld 
hebben we tijd nodig om te wennen: de bekende jetlag. Maar al snel pakken we 
het verschoven dag-nacht-ritme van de nieuwe omgeving op." 

 
Zandloper

Sommige bacteriën hebben echter wat biologen een zandloperklok noemen. Deze 
klokken moeten door licht elke dag gereset worden. Gebeurt dat niet, dan stopt 
de klok met tikken. Ten Wolde: "Zulke zandloperklokken vinden we in bepaalde 
typen cyanobacteriën, de blauwalgen die nu op veel plekken het zwemwater 
aantasten. Andere cyanobacteriën hebben juist een autonome biologische klok. 
Wij hebben met behulp van wiskundige modellen onderzocht wat het voordeel is 
van autonome circadiane klokken."

 
Modelleren

De onderzoekers ontdekten dat het effect van ruis verschilt voor beide soorten 
klokken. Voor een biologische klok zijn variaties in de intensiteit van het 
zonlicht, bijvoorbeeld door bewolking, een belangrijke bron van ruis. "Het 
blijkt dat autonome klokken veel robuuster zijn voor zulke ruis," aldus Ten 
Wolde. "Een zandloperklok kunnen we modelleren als een slinger. Zolang die 
wordt aangedreven door een extern signaal, blijft hij in beweging. Een sterke 
aandrijving zorgt voor oscillaties met een grote uitslag (amplitude), en dus 
betere tijdsaanduiding. Maar bij een sterke koppeling worden ook kleine 
veranderingen in het ingangsignaal versterkt wat het moeilijker maakt de tijd 
nauwkeurig af te lezen. Andersom beperkt een zwakke koppeling de invloed van 
ruis, maar met zo'n zwakke koppeling is het moeilijk de oscillaties, ofwel de 
slingerbeweging, in gang te houden."

 
Robuust

Bij een zandloperklok is het dus onmogelijk om het effect van ruis te 
minimaliseren. Autonome klokken daarentegen blijven al goed oscilleren zonder 
externe aandrijving. Bij deze klokken is een zwakke koppeling met het licht van 
buiten al voldoende om de klok te verzetten bij grote verschuivingen van het 
dagritme, zoals bij een reis naar Amerika. Daardoor hebben autonome klokken 
veel minder last van ruis en zijn ze robuuster. "Dit resultaat vonden we zowel 
in de modellen die we specifiek ontwikkelden voor de biologische klokken van 
cyanobacteriën, als in een veel algemener wiskundig model voor klokken," 
vertelt Ten Wolde. "Waarschijnlijk is de betrouwbaarheid bij externe ruis de 
reden dat alle hogere organisme een autonome biologische klok hebben. Waarom we 
toch ook zandloperklokken vinden in de natuur is nog onduidelijk. Hoewel ze bij 
externe ruis in het nadeel zijn, bieden zandloperklokken mogelijk voordelen als 
er veel ruis is binnenin het organisme."

 
 
Voor de redactie

 
Contactinformatie

Michele Monti

e-mail: m.monti@xxxxxxxx <mailto:m.monti@xxxxxxxx

Petra Rodriguez (communicatie)

e-mail: p.rodriguez@xxxxxxxx <mailto:p.rodriguez@xxxxxxxx

tel: 020-7547402

 
Referentie

"Robustness of clocks to input noise", Michele Monti, David K. Lubensky, Pieter 
Rein ten Wolde, Physical Review Letters, 121, 078101 (2018)

doi.org/10.1103/PhysRevLett.121.078101

 
 
 
Petra Rodriguez | Communications | AMOLF & ARCNL| Postbus 41883 - 1009 DB 
Amsterdam | Science Park 104 - 1098 XG Amsterdam | t: +31 (0)20 754 7402| f: 
+31 (0)20 754 72 90 | www.amolf.nl <http://www.amolf.nl/> | www.arcnl.nl 
<http://www.arcnl.nl/

 
 
 
 

Attachment: impressie circadiane klokken.jpg
Description: JPEG image

Other related posts:

  • » [PWC-MEDIA] AMOLF-persbericht 'Ruis in het bioritme' - Communications AMOLF