In deze parasja lezen we vele malen het verbod om bloed te eten. Het bloed symboliseert het leven. Dit verbod kan nergens anders in het oude midden oosten gevonden worden. Het is iets puur Joods. Daarbij komt nog dat het het enige verbod is (gekoppeld met moord) welke zowel voor Joden als voor Niet-joden geldt. Het is daardoor zelfs nog belangrijker dan de tien geboden.
Niet-Joden (in de 7 Noachitische geboden) wordt het verbod gegeven bloed te eten en ze moeten dit eerst laten weglopen. Aan de joden worden nog twee extra geboden toegevoegd: Het bloed van offers moet op het altaar gespat worden en als je een vogel slacht of een "wild" dier (dus niet een koe of iets dergelijks) dan moet het eerste bloed bedekt worden met zand, of zaagsel of iets dergelijks. Het is raar dat bloed van offers die in de tempel gebracht moesten worden op het altaar gespat werd en dit verzoening bracht terwijl bloed van dieren welke niet voor offers in aanmerking kwamen bedekt moest worden.
Zoogdieren kunnen vallen in twee groepen: Beheema en Chaya. In beide groepen zijn er kosjere dieren. Beheemot zijn de "boerderij dieren" dwz koe, schaap, schaap etc. Chayot zijn de dieren die in het wild leven. Dit zijn dus dieren als giraffe, hert etc. Alle kosjere Beheemot (gespleten hoef en herkauwend) kunnen als offer op het altaar gebracht worden. Hun bloed wordt dan op het altaar gespat. Als ze geslacht worden voor "huishoudelijk gebruik" dwz als voedsel dan moet het bloed weg worden laten lopen op de grond zonder dat het bedekt hoeft te worden. Chayot daarentegen zijn niet bruikbaar als offers op het altaar. Er zijn voldoende kosjere Chayot. Bij het slachten van een Chaya bestaat er de mitswa van Kisoei Dan, het bedekken van het bloed waarover we deze parasja lezen. Voor gevogelte geldt dezelfde regel dat het bloed bedekt moet worden.
Het bedekken van het bloed heeft iets weg van het snel de sporen van de misdaad uitwissen. Het is alsof de tora ons hier laat zien dat dieren welke we mogen doden om als offer te brengen we ook mogen doden om als ons voedsel te voorzien. Dat zou eigenlijk voldoende moeten zijn. Als we behalve dit toegestane vlees nog meer willen en we besluiten om ook gevogelte en wild te eten dan zouden we ons daar eigenlijk voor moeten schamen en moeten we een actie ondernemen die ons er onwillekeurig aan doet denken dat we de sporen van een misdaad uitwissen of verdoezelen.
Deze week zag ik beelden op de televisie van bloedvlekken op de vloer. Dit bloed zal moeilijk te bedekken zijn. Zelfs als de vlekken zelf verdwijnen zal het bloed uit de grond nog lange tijd omhoog schreeuwen. Het gaat hier om het bloed van 30 studenten en 5 professoren welke met voorbedachte rade neergeschoten werden door Seung-Hui Cho eem student van de Virginia Tech Universiteit in America. Een van de professoren was Liviu Libresco, een holocaust overlevende die ironisch genoeg juist op Jom Hasjoa, de herdenkingsdag van de Sjoa de dood vond terwijl hij met zijn lichaam trachtte ijn studenten te redden
"Kedosjiem Tehiejoe" , jullie zullen heilig zijn, zo begint de tweede parasja van deze dubbel-parasja. Heilig zijn door middel van de vele vele voorschriften die in deze parasja voorkomen. Voorschriften over seksuele handelingen, over het eren van ouders en ouderen, over de houding die we tegenover anderen moeten hebben en over nog heel veel meer.
En heilig zijn door geen bloed te laten vloeien zonder uitdrukkelijke reden. De bloeddorstigheid wordt letterlijk en figuurlijk in de ban gedaan door het verbod bloed te eten en door de hint bloed te bedekken.
Sjabat Sjalom,
Wij
