[PWC-MEDIA] Persbericht Wageningen University: Certificering aquacultuur: één van de strategieën voor duurzame zeeproducten (embargo)
- From: "Vos, Bouke de" <bouke.devos@xxxxxx>
- To: PWC-Media <pwc-media@xxxxxxxxxxxxx>
- Date: Fri, 6 Sep 2013 07:42:25 +0000
Persbericht Wageningen Universiteit, nr. 064, 5 september 2013
http://www.wageningenur.nl/nl/nieuws-wageningen-ur/Show/Certificering-aquacultuur-een-van-de-strategieen-voor-duurzame-zeeproducten.htm
Certificering aquacultuur: één van de strategieën voor duurzame zeeproducten
Certificering van gekweekte zeeproducten – vis, schaal- en schelpdieren –
draagt bij aan duurzame productie, maar heeft ook ernstige beperkingen.
Certificering moet daarom worden beschouwd als één van de vele benaderingen om
aquacultuur richting duurzaamheid te sturen. Dit betoogt een internationaal
team van onderzoekers onder leiding van Wageningen University in een
wetenschappelijke publicatie die op 6 september verschijnt in Science.
Aquacultuur is wereldwijd een van de snelst groeiende systemen voor de
productie van voedsel en levert momenteel zo'n 13% van het wereldwijde aanbod
van dierlijke eiwitten. Bijna de helft van het wereldaanbod vis en schaal- en
schelpdieren wordt op deze manier geproduceerd. Met de snelle uitbreiding van
de sector groeit ook de bezorgdheid over de effecten die aquacultuur heeft op
milieu en samenleving. In reactie hierop hebben certificeringsprogramma’s,
ontwikkeld door maatschappelijke organisaties (ngo's) zoals het in Nederland
gevestigde Aquaculture Stewardship Council (ASC), standaarden ontwikkeld voor
het meten van de milieu- en maatschappelijke prestaties van aquacultuur.
Gebaseerd op het werk van een internationaal netwerk van onderzoekers betoogt
het onderzoeksteam dat certificering van aquacultuur zijn beperkingen heeft als
governance-instrument (beleids-instrument) voor duurzamer productie. De
beperkingen betreffen verscheidene aspecten. Ten eerste is certificering van
aquacultuur begrensd wat betreft het wereldwijde volume dat gecertificeerd kan
worden, aangezien de vraag naar gecertificeerde vis en schaal- en schelpdieren
zich momenteel beperkt tot de VS en Europa, terwijl het merendeel van vis en
schaal- en schelpdieren op andere markten wordt geconsumeerd. De impact van
certificering heeft ook zijn beperkingen voor wat betreft het bereiken van
bredere duurzaamheidsdoelstellingen en concentreert zich op afzonderlijke
kwekerijen in plaats van op de cumulatieve impact die kwekerijgemeenschappen of
meerdere kwekerijen op een locatie hebben op de omgeving. Bovendien is het
lastig stakeholders bij de certificering te betrekken, met name kleinschalige
producenten in ontwikkelingslanden waar het overgrote deel van de wereldwijde
productie plaatsvindt.
De implicatie van deze beperkingen is dat certificering beschouwd moet worden
als slechts één mogelijkheid in een spectrum aan strategieën voor het reguleren
van duurzame productie. De aanname dat derdewereldlanden niet bereid of in
staat zijn aquacultuur te reguleren, is niet meer algemeen van toepassing. Veel
van deze landen hebben ervaring met internationale regelgeving op het gebied
van voedselveiligheid. Sommige van hun interne markten zijn zo groot dat ze
invloed hebben op de wereldmarkt van aquacultuurproducten. Certificering dient
daarom beschouwd te worden als onderdeel van een breder scala aan
beleidsinstrumenten om duurzame aquacultuurproductie te stimuleren. Bovendien
moet wereldwijde certificering beter aansluiten bij duurzaamheidsprogramma's op
nationaal niveau. Verder onderzoek is nodig om te bepalen welke hybride vormen
van milieubeleid ontwikkeld kunnen worden die verder gaan dan louter
certificeren en in plaats daarvan gebruikmaken van de specifieke competenties
van landen, de particuliere sector en organisaties zoals het ASC.
Certificeringsvolume
Slechts 4,6% van de wereldwijde aquacultuurproductie is op dit moment
gecertificeerd. De dertien belangrijkste soorten die momenteel door het ASC
worden gedekt, vormen 41,6% van de wereldwijde aquacultuurproductie, wat
betekent dat 58,4% van de aquacultuurproductie van die soorten niet
gecertificeerd kan worden. De invoering onlangs van twee extra keurmerken voor
multi-species standaarden heeft het potentieel certificeerbare volume
uitgebreid tot 73,5%. In de praktijk zullen de nieuwe standaarden echter
resulteren in een groei van niet meer dan 0,1% van het gecertificeerd volume,
omdat veel van de potentieel certificeerbare productie afkomstig is uit landen
zoals China, waar weinig vraag is naar duurzaamheidscertificering.
Publicatie
S. R. Bush, B. Belton, D. Hall, P. Vandergeest, F. J. Murray, S. Ponte, P.
Oosterveer, M. S. Islam, A. P. J. Mol, M. Hatanaka, F. Kruijssen, T. T. T. Ha,
D. C. Little, R. Kusumawati. Certify Sustainable Aquaculture? Science Vol.
341: 1067-1068, 6 september 2013.
NOOT VOOR DE REDACTIE
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met dr. Simon Bush, leerstoelgroep
Milieubeleid, Wageningen University, tel. 0317 483310, mobiel 06 1020 7773,
simon.bush@xxxxxx<mailto:simon.bush@xxxxxx> of via Jac Niessen,
wetenschapsvoorlichter Wageningen UR, tel 0317 485003,
jac.niessen@xxxxxx<mailto:jac.niessen@xxxxxx>
De missie van Wageningen UR (University & Research centre) is ‘To explore the
potential of nature to improve the quality of life’. Binnen Wageningen UR
bundelen 9 gespecialiseerde onderzoeksinstituten van stichting DLO en
Wageningen University hun krachten om bij te dragen aan de oplossing van
belangrijke vragen in het domein van gezonde voeding en leefomgeving. Met
ongeveer 30 vestigingen, 6.000 medewerkers en 9.000 studenten behoort
Wageningen UR wereldwijd tot de aansprekende kennisinstellingen binnen haar
domein. De integrale benadering van de vraagstukken en de samenwerking tussen
verschillende disciplines vormen het hart van de unieke Wageningen aanpak.
Other related posts:
- » [PWC-MEDIA] Persbericht Wageningen University: Certificering aquacultuur: één van de strategieën voor duurzame zeeproducten (embargo) - Vos, Bouke de
