[orasi] Re: Ηιστορίαμιαςνύχτας_ΘεατρικήπαράστασηγιατοΠολυτεχνείο,τουΔημήτρηΜαριόλη

  • From: "Costoula Mpalaska" <costmp@xxxxxxxxx>
  • To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
  • Date: Wed, 17 Nov 2010 19:28:06 +0200

καλησπέρα. ευχαριστώ.
----- Original Message ----- 
From: "mlaspas" <mlaspas@xxxxxxxxx>
To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
Sent: Wednesday, November 17, 2010 3:43 PM
Subject: [orasi] Re: 
Ηιστορίαμιαςνύχτας_ΘεατρικήπαράστασηγιατοΠολυτεχνείο,τουΔημήτρηΜαριόλη


> Δεν γνωρίζω αν έχει ανεβεί σε κάποιο θέατρο στην Αθήνα, εγώ το έχω σε 
> μορφή
> txt και το έδωσα να το ανεβάσουν σε σχολεία του νομού μας.
>
> ----- Original Message ----- 
> From: "Costoula Mpalaska" <costmp@xxxxxxxxx>
> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
> Sent: Wednesday, November 17, 2010 1:44 PM
> Subject: [orasi] Re: Η ιστορίαμιαςνύχτας_Θεατρικήπαράστασηγια
> τοΠολυτεχνείο,τουΔημήτρη Μαριόλη
>
>
>> καλημέρα. αυτή η παράσταση,παίζεται σε κάποιο θέατρο, ή ειναι γραμμενη
>> κάπου;
>> ----- Original Message ----- 
>> From: "mlaspas" <mlaspas@xxxxxxxxx>
>> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
>> Sent: Tuesday, November 16, 2010 1:06 PM
>> Subject: [orasi] Η ιστορία μιαςνύχτας_ Θεατρικήπαράσταση για
>> τοΠολυτεχνείο,
>> τουΔημήτρη Μαριόλη
>>
>>
>>> το Πολυτεχνείο
>>>
>>>      Η ιστορία μιας νύχτας
>>>
>>>      Επιλογή ? διασκευή ? επιμέλεια κειμένων : Δημήτρης Μαριόλης
>>>
>>>      Μουσική : Αdagio, Ελένη Καραϊνδρου
>>>      Δυο αγόρια και ένα κορίτσι εμφανίζονται στη σκηνή. Πίσω τους 5-6
>>> παιδιά σε
>>>      ημικύκλιο αυτοσχεδιάζουν (κοιτάζουν τον ήλιο, κάθονται οκλαδόν,
>>>      κοιμούνται, ξυπνάνε ανάλογα με το διάλογο που ακολουθεί)
>>>
>>>      -        Ήταν ένα ξημέρωμα απ? αυτά όπου ο Απρίλης διαλαλεί τη
>>> διάθεσή του
>>>      για τρέλα.
>>>      -        Το πρωί βγήκε ένας ήλιος σαν μαστίγιο με εφτά ουρές αντί
>>> για
>>>      ακτίνες.
>>>      -        Μετά ακολούθησε ένα απόγευμα με γκρι σύννεφα.
>>>      -        Ύστερα, η νύχτα άπλωσε τα πέπλα της και πυκνό σκοτάδι
>>> σκέπασε το
>>>      παλάτι.
>>>      -        Η πριγκίπισσα δεν ανησύχησε :
>>>      -        «Μια νύχτα είναι, θα κοιμηθώ και θα περάσει»
>>>      -        Κι αποκοιμήθηκε?
>>>      -        Αλλά, όταν ξύπνησε το πρωί με το καλό?
>>>      -        Δεν είχε ξημερώσει
>>>      -        Δεν ξημέρωνε
>>>      -        Σκέφτηκε,
>>>      -        «ας κάνω λίγη υπομονή, θα ξημερώσει αύριο που θα πάει»
>>>      -        Αμ δε !
>>>      -        Οι μέρες περνούσαν και δεν ξημέρωνε
>>>      -        Με τίποτα
>>>      -        Επουδενί
>>>      -        Με κανένα τρόπο
>>>      -        Κι απ? την πολλή τη νύχτα, όλοι στο παλάτι άρχισαν να
>>> νυστάζουν
>>>      -        Όλο και πιο πολύ
>>>      -        Όλο και πιο πολύ (χασμουριούνται)
>>>      -        Όλο και πιο πολύ?
>>>      -        Ώσπου αποκοιμήθηκαν οριστικά
>>>      -        Κι η καημένη η πριγκίπισσα, όπως δεν είχε συντροφιά άρχισε
>>> κι
>>>      αυτή να νυστάζει
>>>      -        «Ααααα, μμμμ, (χασμουριέται και τεντώνεται) βαρέθηκα.
>>> Βαρέθηκα ν?
>>>      ακούω ιστορίες με νυσταγμένες πριγκίπισσες και κοιμισμένα παλάτια.
>>>      Βαρέθηκα τα παραμύθια, τις νύχτες, τις σκιές και τους υπαινιγμούς.
>>> Θέλω
>>>      μια αληθινή ιστορία στο φως της μέρας. Αυτό θέλω. Μια απλή αληθινή
>>> ιστορία
>>>      στο φως της μέρας».
>>>
>>>      Στο σημείο αυτό συμβαίνουν ταυτόχρονα τα παρακάτω :
>>>        Προβάλλεται σύντομο βίντεο με τα γεγονότα της δεκαετίας του ?60
>>> (1-1-4,
>>>        πορείες ειρήνης, δολοφονία Λαμπράκη, Ιουλιανά, πραξικόπημα)
>>>
>>>        Ακούγεται το τραγούδι «Ποιος τη ζωή μου»
>>>
>>>        Στη σκηνή εμφανίζονται παιδιά με μαύρα ρούχα (δεσμοφύλακες) που
>>>        τοποθετούν δυο κελιά (φτιαγμένα από χάρτινες κούτες) δεξιά και
>>> αριστερά
>>>        στη σκηνή. Οι δεσμοφύλακες κλείνουν το στόμα και δένουν τα χέρια
>>> (με
>>>        χαρτοταινίες) άλλων παιδιών που υποδύονται τους κρατούμενους.
>>>
>>>      (στο βάθος της σκηνής κινούνται οι δεσμοφύλακες, από τα κελιά
>>> βγαίνουν
>>>      τρεις κρατούμενες - οι)
>>>
>>>      -        Χτύπησε το κουδούνι. Δεν περιμέναμε κανέναν. Ήταν έξι το
>>> πρωί.
>>>      Ανοίξαμε. Ήταν άνθρωποι της χούντας. Μπήκαν κατευθείαν στο θέμα. 
>>> Μου
>>>      ζητούσαν το υλικό που ήταν σίγουροι πως υπάρχει στο σπίτι.
>>> Προκηρύξεις,
>>>      ανακοινώσεις, λίστες με ονόματα? Σαν καλό παιδί που είμαι, είπε ο
>>>      επικεφαλής, να τους τα δώσω όλα, γιατί θα τα βρει μόνος του και το
>>> σπίτι
>>>      θα γίνει γυαλιά καρφιά. Θα διατάξω θύελλα μου είπε. Μια ώρα περίπου
>>>      έψαχναν ένα διαμέρισμα δυο δωματίων.
>>>
>>>      (στο βάθος της σκηνής οι δεσμοφύλακες αυτοσχεδιάζουν :  ψάχνουν
>>> παντού,
>>>      ξεφυλλίζουν βιβλία, τα σκίζουν, τα πετάνε στο πάτωμα μαζί με άλλα
>>> πράγματα
>>>      κλπ. Ένας κρατούμενος με πλάτη στο κοινό και το κεφάλι σκυμμένο
>>> βλέπει
>>>      τους δεσμοφύλακες να τον τριγυρίζουν απειλητικά δείχνοντάς του
>>> βιβλία,
>>>      χαρτιά κλπ πριν τα πετάξουν στο πάτωμα)
>>>
>>>      -        Πραγματικά έγινε θύελλα. Τα έπιπλα μετακινήθηκαν, τα ρούχα
>>> μας
>>>      έγιναν ένας σωρός. Βιβλία ανακατεμένα στη μέση του δωματίου.
>>> Χτυπάγανε
>>>      τους τοίχους, σκίσανε ένα μαξιλάρι, ψάξανε τα ντουλάπια. Ρωτούσαν
>>> γεμάτοι
>>>      υποψία : Γιατί έχετε τόσα βιβλία ; Τι χρησιμεύει αυτό το μολύβι ;
>>> Γιατί
>>>      δεν έχετε φωτιστικό στη μέση του δωματίου ; Αντιδρούσαν στις
>>> απαντήσεις με
>>>      συγκατάβαση. Λέγανε ένα «καλά ? καλά», αλλά η σημασία του ήταν πως
>>> «αν
>>>      νομίζεις πως τα τρώμε εμείς αυτά είσαι πολύ γελασμένος»
>>>
>>>      -        Ένας απ? αυτούς ανακάλυψε ένα βιβλίο για την αντίσταση. Το
>>>      ξεφύλλισε και σταμάτησε σε μια φωτογραφία με έναν αντάρτη. Με 
>>> ρώτησε
>>> τι
>>>      γράφει το βιβλίο. Του διάβασα τον τίτλο. Δεν ικανοποιήθηκε και με
>>> ρώτησε
>>>      για δεύτερη φορά. «Τι γράφει το βιβλίο» Του εξήγησα πως όταν είχαν
>>> έρθει
>>>      οι Γερμανοί στην Ελλάδα σηκωθήκανε στην αρχή λίγοι Έλληνες, έπειτα
>>>      περισσότεροι και πολέμαγαν τους Γερμανούς. Αυτό το ονομάζουν
>>> αντίσταση και
>>>      είναι ένα πράγμα πάρα πολύ καλό. Κοφτά μας διέταξε να τον
>>> ακολουθήσουμε.
>>>      Ρώτησα αν έχει ένταλμα συλλήψεως και μου είπε πως είμαι πολύ
>>> φλύαρος.
>>> (οι
>>>      δεσμοφύλακες γελάνε) Είπε στους φίλους μου να έρθουν μαζί. Ήταν και
>>> αυτοί
>>>      κρατούμενοι.
>>>
>>>
>>>      (Ακούγεται στο βάθος μια φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή της
>>> «Μυρτιάς».
>>>      Οι δεσμοφύλακες  επιβάλλουν γρήγορα τη σιωπή με φωνές «πάψτε»,
>>> «ησυχία»,
>>>      «σιωπή», «σώπα»?
>>>      Μουσική : The day, Raining Pleausure
>>>      Οι δεσμοφύλακες παίρνουν τον κρατούμενο και αποχωρούν ?κάποιοι
>>> κρατούμενοι
>>>      βγαίνουν από τα κελιά και βαδίζουν σαν να βρίσκονται στο προαύλιο
>>> φυλακής,
>>>      η πλοκή εξελίσσεται ταυτόχρονα σε δυο επίπεδα. Μπροστά στη σκηνή, 
>>> οι
>>>      κρατούμενοι βαδίζουν αργά και μηχανικά και στο βάθος γίνεται η
>>> ανάκριση)
>>>
>>>      (μπροστά στη σκηνή)
>>>      Να μην προδώσω?Να μην προδώσω?Να μην προδώσω (ακούγονται όλοι-ες να
>>>      μονολογούν)
>>>
>>>      -        Να μην προδώσω. Όχι δεν θα προδώσω?Όταν σε πιάνουν και σε
>>>      υποβάλλουν σε ανάκριση, ξέρεις ότι υπάρχει βασανισμός. Και ξέρεις
>>> και
>>>      μυστικά απ? τα οποία εξαρτάται η ζωή των άλλων, η ελευθερία των
>>> άλλων.
>>>      Αυτό το στοιχείο όμως σε βαραίνει πάρα πολύ.
>>>
>>>      -        Να μην προδώσω αυτά τα μυστικά, να μην γίνω υπεύθυνος για
>>> να
>>>      έρθουν στη φυλακή κι άλλοι συναγωνιστές μου. Να μην προδώσω, αυτό
>>>      σκέφτομαι συνέχεια. Να μην προδώσω. Να μην προδώσω. Αλλά πως ;
>>>
>>>      -        Σκέψου κάτι άλλο. Φυλάκισε το μυαλό σου σε ένα παιχνίδι με
>>> λέξεις
>>>      χωρίς νόημα. Σαν αυτά που παίζαμε στο σχολείο.
>>>      (αρχίζει το παιχνίδι?κάθε κρατούμενος λέει από μια λέξη με τη σειρά
>>> του
>>>      ενώ ταυτόχρονα η κίνηση των κρατούμενων περιορίζεται στα δυο άκρα
>>> της
>>>      σκηνής)
>>>
>>>      Θέση, ανάθεση, κατάθεση, διάθεση, παράθεση, αντίθεση, υπόθεση,
>>> έκθεση,
>>>      πρόθεση, σύνθεση, πρόθεση
>>>
>>>      (στο βάθος της σκηνής, οι δεσμοφύλακες βάζουν ένα κρατούμενο να
>>> καθίσει με
>>>      πλάτη στο κοινό, ανάλογα με το διάλογο που ακολουθεί τον 
>>> υποχρεώνουν
>>> να
>>>      σηκωθεί, να καθίσει, τον σπρώχνουν ή ακόμη του φέρονται «ευγενικά»)
>>>
>>>      -        ?τάση, ανάταση, παράταση, διάταση, στάση, ανάσταση,
>>> περίσταση
>>>
>>>      (Στο βάθος της σκηνής)
>>>      -        Λέγε : ποιοι ήταν οι άλλοι, πόσοι ήσασταν στην ομάδα σου,
>>> ποιες
>>>      ήταν οι επαφές σου, τι κάνατε ;
>>>
>>>      -        Τα ξέρουμε όλα, όλα. Οι άλλοι μας τα είπαν όλα, είπαν πως
>>> εσύ
>>>      είσαι ο αρχηγός, θα τα φορτώσουν όλα σε σένα.
>>>
>>>      -        Φύγετε, αφήστε τον σε μένα. Είναι καλό παιδί. Θα δείτε, θα
>>> τα πει
>>>      όλα. Λέγε. Πέστα όλα να ξαλαφρώσεις. Πες μου μόνο δυο ονόματα. Δε
>>> λυπάσαι
>>>      τα νιάτα σου. Δε λυπάσαι τον καιρό που φεύγει ;
>>>
>>>      -        Τ? όνομα του. Πες μας το όνομά του !
>>>
>>>      (Μπροστά στη σκηνή)
>>>      -        Καρύδι, καρυδότσουφλο, τσόφλι, τσόφλι ; φλούδα
>>>      -        Μπανανόφλουδα
>>>      -        Μπανανόφλουδα?(σκέφτεται) παγίδα
>>>      -        Μμμ?πονηριά
>>>      -        Απάτη
>>>      -        Κίνδυνος
>>>      -        Φόβος
>>>      -        Φόβος ; μμμ γενναίος
>>>      -        Εσύ
>>>      -        Εγώ, τι εγώ ;
>>>      -        Είσαι αλήθεια, είσαι πολύ γενναία?
>>>
>>>      Μουσική : Batucada, Μίκης Θεοδωράκης
>>>
>>>      (Στο βάθος της σκηνής)
>>>      -        ʼκουσε παιδί μου. Δεν σε πιάσαμε αμέσως?για να δεις την
>>> καλοσύνη
>>>      μας. Το τι έχεις κάνει είναι γνωστό στις αρχές. Δεν έχεις κάνει και
>>> λίγα
>>>      πράγματα. Τα ξέρουμε όλα. Λοιπόν σαν καλό παιδί πες τα. ʼντε θα
>>> περάσεις
>>>      καλά. Σκέψου ένα πράγμα μόνο. Η Ασφάλεια για τους κακούς είναι
>>> Κόλαση
>>> και
>>>      για τους καλούς Παράδεισος.
>>>
>>>      -        Πρόσεξε, δεν εξετάζουμε την ενοχή σου. Αυτή είναι 
>>> δεδομένη.
>>> Την
>>>      ειλικρίνειά σου επιζητούμε. Εγώ παρ? όλο που δεν εξηγήθηκες καλά 
>>> στο
>>> σπίτι
>>>      είναι έτοιμος να τα συγχωρήσω όλα. Θέλω να μου πεις τα ονόματα των
>>>      ανθρώπων που είχατε επαφή. Κατάλαβες ; Αυτούς που έβλεπες. Λοιπόν ;
>>>      Τίποτα?Θα το μετανιώσεις. Ακούς ; Θα το μετανιώσεις !
>>>
>>>      (Μπροστά στη σκηνή)
>>>      -        Με ανεβάζουνε στις σκάλες. Πάνω στην ταράτσα. Μετά στο
>>> μικρό
>>>      δωμάτιο. Όλα χωρίς καμιά βιασύνη. Ανάψανε το φως του πλυσταριού.
>>>      Αισθάνθηκα το κύριο πρόσωπο της παρέας. Παρατηρούσα.
>>>
>>>      -        Έπιασαν δουλειά. Έψαχναν το σχοινί. Δεν το βρίσκανε. Τα
>>> βάζανε με
>>>      κάποιον Μάλλιο και κάποιον Μπάμπαλη που είναι τσαπατσούληδες.
>>> Κάνουνε
>>> τη
>>>      δουλειά τους και τα παρατάνε όλα όπου βρουν. Κάποιος μου είπε να 
>>> μην
>>>      κοιτάζω σαν βλάκας και να ψάξω και γω. Ένας άλλος τους είπε να 
>>> κάτσω
>>> εκεί
>>>      που καθόμουνα, δεν τους χρειαζόταν η βοήθειά μου.
>>>
>>>      -        Τελικά βρέθηκε το σχοινί. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα μια
>>> ελπίδα
>>>      μήπως δεν βρεθεί το σχοινί. Τώρα που βρέθηκε άρχισα να σκέφτομαι
>>> μήπως πω
>>>      ένα τόσο δα όνομα και γλιτώσω. Κάποιος πρότεινε «να μη χτυπήσουμε 
>>> το
>>> παιδί
>>>      που φαίνεται καλό, να το αφήσουμε λιγάκι να σκεφτεί, να πιει ένα
>>> καφεδάκι
>>>      με την ησυχία του και το πρωί μας τα λέει». Αισθάνθηκα μια
>>> ανακούφιση.
>>>      Αλλά ο άλλος, αποφασισμένα λέει : «δέστε τον».
>>>
>>>      -        Όταν ήμουν μικρή, ανέβαινα στην ταράτσα του σπιτιού μας 
>>> και
>>>      έπαιζα. Ήταν το βασίλειό μου. Η μάνα μου με μάλωνε : «Κατέβα 
>>> γρήγορα
>>> ! Αν
>>>      πέσεις και χτυπήσεις θα τις φας ?». Ευλογημένα χέρια της μάνας μου.
>>> Τα
>>>      χέρια της σήμερα τρέμουν φορτωμένα πακέτα για το παιδί της. Τη
>>> σπρώχνουν,
>>>      τη διώχνουν, γυρίζει στο σπίτι με τα χέρια φορτωμένα. Πώς να σου
>>> περιγράψω
>>>      αυτή την ταράτσα με το πλυσταριό. Δεν μοιάζει καθόλου με την 
>>> ταράτσα
>>> των
>>>      παιδικών μου χρόνων.
>>>
>>>      Μουσική : Το λιβάδι που δακρύζει, Ελένη Καραϊνδρου
>>>      (Ακούγεται ξανά η φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή της «Μυρτιάς».
>>> Οι
>>>      δεσμοφύλακες  επιβάλλουν γρήγορα τη σιωπή με φωνές «πάψτε»,
>>> «ησυχία»,
>>>      «σιωπή», «σώπα»?
>>>
>>>      Οι δεσμοφύλακες παίρνουν τον κρατούμενο και αποχωρούν ? οι
>>> κρατούμενοι
>>>      μπαίνουν στα κελιά τους. Στο κέντρο της σκηνής ένα θρανίο και δυο
>>>      καρέκλες. Εκεί γράφουν τα γράμματά τους δυο κρατούμενοι)
>>>
>>>      -        Έκανα τεσσεράμισι χρόνια να δω συγγενή μου. Μόνο τα
>>> γράμματα
>>>      είχα. Την αλληλογραφία. Αλληλογραφία όμως τι σήμαινε ; Ένα γράμμα 
>>> τη
>>>      βδομάδα, το μήνα.
>>>
>>>      -        Ένα γράμμα το μήνα 20 γραμμές. Τι να του πεις ; Είναι αυτό
>>> που
>>>      λέει το τραγούδι «είμαι καλά». Τι άλλο να του πεις ; Δεν μπορείς να
>>> πεις
>>>      τίποτα άλλο. Δεν έχεις χώρο?
>>>
>>>      (Τραγουδούν οι κρατούμενοι -ες : «Είμαι καλά, είμαι καλά πολύ καλά,
>>> για
>>>      σας το ίδιο επιθυμώ?»
>>>      Οι δεσμοφύλακες εμφανίζονται και επιβάλλουν τη σιωπή με φωνές
>>> «πάψτε»,
>>>      «ησυχία», «σιωπή», «σώπα» και αποχωρούν?)
>>>
>>>      -        Απ? το παράθυρό μου φαίνεται μόνο ένα κομμάτι ουρανός. 
>>> Πόσο
>>> μου
>>>      ?χει λείψει η πρωινή σου γκρίνια. Γιατί δεν έρχεσαι να με δεις ;
>>> Έστω
>>> για
>>>      μια φορά. Σε παρακαλώ. Μια φορά. Για λίγο.
>>>
>>>
>>>      (Οι κρατούμενοι μπαίνουν στα κελιά. Δυο παιδιά συζητούν στη σκηνή)
>>>
>>>      -        Κάθε φορά που πηγαίνω στη φυλακή και βλέπω τον αδελφό μου,
>>>      στέκεται μπροστά ένας φύλακας ? στρατιώτης και δεν μπορούμε να 
>>> πούμε
>>>      τίποτα. Προχθές τον ρώτησα αν παίρνει τα χάπια του κι ο στρατιώτης
>>> ποιος
>>>      ξέρει τι νόμιζε ότι λέγαμε, θύμωσε και με πέταξε έξω.
>>>      -        Πρέπει να έρθω και γω μαζί.
>>>      -        Μα δεν είσαι συγγενής. Δεν θα σε αφήσουν.
>>>      -        Θα με παρουσιάσεις σαν συγγενή.
>>>      -        Και πως θα συνεννοηθείς μπροστά στο στρατιώτη ;
>>>      -        Θα πω στον αδελφό σου να παίξουμε τα ανάποδα !
>>>      -        Ποια ανάποδα ;
>>>      -        Είχαμε βρει ένα κόλπο με τον αδελφό σου παλιά, για να
>>> ξεγελάμε τη
>>>      λογοκρισία όταν γράφαμε γράμματα.
>>>      -        Τι είναι αυτή η λογοκρισία ; Τι θα πει λογοκρισία ;
>>>      -        Θα πει πως οι άνθρωποι της χούντας ανοίγουν τα γράμματα 
>>> και
>>> τα
>>>      διαβάζουν. Πώς να γράψεις λοιπόν ελεύθερα ; Θα βρεις το μπελά σου.
>>>      -        Και τι κάνατε ;
>>>      -        Παίζαμε τα ανάποδα. Δηλαδή, γράφεις για παράδειγμα : «Ο
>>> Πέτρος
>>>      είναι κοντά μου και παίζω μαζί του» Και εννοείς το αντίθετο : «Ο
>>> Πέτρος
>>>      έφυγε και δεν παίζω μαζί του». Κατάλαβες ;
>>>      -        Έτσι θα γίνει. Πάμε μαζί να δούμε τι θα καταφέρουμε.
>>>
>>>      (Περπατούν μαζί, φτάνουν μπροστά σε ένα κελί. Δίνουν ένα χαρτί στο
>>>      δεσμοφύλακα που στέκεται απ? έξω. Αυτός το κοιτάζει και τις οδηγεί
>>> στο
>>>      θρανίο όπου μετατρέπεται σε χώρο επισκεπτηρίου. Επιστρέφει στο κελί
>>> και
>>>      φέρνει τον κρατούμενο. Οι επισκέπτες του χαρίζουν ένα λουλούδι.
>>> Ακουμπούν
>>>      τις παλάμες τους σαν να τους χωρίζει ένα διαχωριστικό πλέγμα)
>>>
>>>      -        (εμπιστευτικά) Θα μιλάμε ανάποδα όπως τότε με τη
>>> λογοκρισία.
>>>      Θυμήσου !
>>>      -        Αδελφέ μου, είσαι καλά ; Αδελφέ μου καλέ, ΑΝΑΠΟΔΕ αδελφέ
>>> μου,
>>>      είσαι καλά ; Πες μου?
>>>      -        Ναι, ναι, πολύ καλά. Κοιμήθηκα τέσσερις μέρες συνέχεια.
>>> Έμεινα
>>>      ξαπλωμένος τέσσερα εικοσιτετράωρα. Ξαπλωμένος, ντυμένος. Φοράω όλα
>>> τα
>>>      ρούχα μου. Δεν βγάζω τη φανέλα μου.
>>>      -        Και τρως καλά ;
>>>      -        Πολύ. Τρώω συνέχεια και πίνω πολύ νερό. Τέσσερις μέρες και
>>>      τέσσερις νύχτες, έπινα συνέχεια ξαπλωμένος.
>>>      -        Πως τα περνάς ;
>>>      -        Όλοι είναι πολύ ευγενικοί μαζί μου. Κανείς δε με χτυπάει,
>>> κανένας
>>>      δε με βρίζει, δε με ρωτάει. Τέσσερα εικοσιτετράωρα έμεινα
>>> ξαπλωμένος,
>>>      ντυμένος εντελώς, έπινα, έτρωγα, κοιμόμουν και ήμουν εντελώς μόνος.
>>>      -        ʼντε, τελειώνετε. Αρκετά είπατε !
>>>      -        Θέλεις τίποτα από μένα ;
>>>      -        Ναι. Θέλω να πεις σε όλους πόσο καλά περνάω εδώ. Μερικοί
>>> λένε
>>>      ψέματα πως δεν μας αφήνουν να κλείσουμε μάτι. Ψέματα ! Ούτε μας
>>> χτυπάνε,
>>>      ούτε μας στερούν το νερό και το φαγητό. Και πάντα ξαπλωμένος
>>> στέκομαι
>>> ! Δε
>>>      νυστάζω καθόλου και γρήγορα θα βγω.
>>>      -        Ε, τώρα τα ?πατε. Φτάνει.
>>>
>>>      (Οι επισκέπτες αποχωρούν. Ο δεσμοφύλακας επιστρέφει τον κρατούμενο
>>> στο
>>>      κελί. Ακούγεται πάλι στο βάθος η φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή
>>> της
>>>      «Μυρτιάς». Οι δεσμοφύλακες  επιβάλλουν τη σιωπή με φωνές «πάψτε»,
>>>      «ησυχία», «σιωπή», «σώπα» και αποχωρούν?
>>>      Οι κρατούμενοι μπαίνουν όλοι και βαδίζουν νευρικά, ένας - ένας
>>> παίρνει το
>>>      λόγο)
>>>
>>>      - Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου
>>>      σώπασε επιτέλους - κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι 
>>> χρυσός.
>>>      Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου
>>> λέγανε:
>>>      (όλοι μαζί, βάζοντας το δάχτυλο μπροστά στο στόμα):  "Σσσσσς, σώπα"
>>>
>>>
>>>
>>>      - Στο σχολείο μού κρύψανε την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :"εσένα 
>>> τι
>>> σε
>>>      νοιάζει ; "
>>>      (όλοι μαζί):  "Σσσσσς, σώπα"
>>>
>>>      - Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
>>>      "κοίτα μην πείς τίποτα!"
>>>      (όλοι μαζί):  "Σσσσσς, σώπα"
>>>
>>>
>>>
>>>
>>>      - Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα
>>> εικοσί
>>>      μου χρόνια.
>>>
>>>      - Ο λόγος του μεγάλου - η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο
>>> πεζοδρόμιο,
>>>      "Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε, "θα βρεις το μπελά σου".
>>>      (όλοι μαζί):  "Σσσσσς, σώπα"
>>>
>>>      - Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι :
>>>      "Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις"
>>>      (όλοι μαζί):  "Σσσσσς, σώπα"
>>>
>>>
>>>
>>>      - Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
>>>      "Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα"
>>>      Μπορεί να μην είχαμε με τους γείτονες γνωριμίες ζηλευτές, μας ένωνε
>>> όμως,
>>>      το Σώπα.
>>>
>>>      - Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
>>>      σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
>>>
>>>
>>>      - Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
>>>      Κατάπιαμε τη γλώσσά μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
>>>
>>>
>>>      - Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
>>>      Μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
>>>
>>>      - Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
>>>      κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
>>>      και κάν' την να σωπάσει.
>>>      Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι
>>> σωστά.
>>>
>>>      - Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
>>>      Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να
>>> μιλάς
>>> ,
>>>      χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
>>>
>>>
>>>      - Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω
>>>      και δεν θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς, θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς 
>>> .
>>>
>>>
>>>      - Κόψε τη γλώσσα σου, κόψε την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε
>>> μουγκός.
>>>      Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου
>>>      για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου.
>>>
>>>
>>>      - Ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
>>>      γιατί νομίζω πως θα ?ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
>>>      και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
>>>      και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
>>>      με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
>>>      (όλοι μαζί δυνατά ) ΜΙΛΑ !
>>>
>>>      (Κάνουν να φύγουν μα τους σταματάει η μουσική της φυσαρμόνικας.
>>> Ακούγεται
>>>      ένα παιδί να τραγουδά τον πρώτο στίχο. Μετά δυο μαζί το δεύτερο 
>>> κλπ.
>>> Από
>>>      το παράθυρο του κελιού βγαίνει το λουλούδι. Σε λίγο όλα μαζί τα
>>> παιδιά
>>>      τραγουδούν και χτυπούν παλαμάκια. Οι δεσμοφύλακες βγαίνουν στη 
>>> σκηνή
>>> και
>>>      προσπαθούν μάταια να επιβάλλουν ησυχία. Οι κρατούμενοι τους
>>> απομονώνουν?Το
>>>      τραγούδι κυριαρχεί?)
>>>
>>>      Είχα μια θάλασσα στο νου
>>>      κι ένα περβόλι, περιβόλι τ? ουρανού   ] 2x
>>>      Την ώρα π? άνοιγα πανιά
>>>      για την απάνω γειτονιά
>>>      Για την απάνω γειτονιά
>>>       την ώρα π? άνοιγα πανιά
>>>
>>>      Στα παραθύρια τα πλατιά    | 2x
>>>      χαμογελούσε μια μυρτιά     | 2x
>>>
>>>      Κουράστηκα να περπατώ, ω, ω, ω    | 2x
>>>      και τη ρωτώ και τη ρωτώ           | 2x
>>>
>>>      Πες μου μυρτιά να σε χαρώ
>>>      πού θα ?βρω χώμα, θα ?βρω χώμα και νερό   ] 2x
>>>      να ξαναχτίσω μια φωλιά
>>>      για της αγάπης τα πουλιά
>>>
>>>      Στα παραθύρια τα πλατιά       | 2x
>>>      είδα και δάκρυσε η μυρτιά     | 2x
>>>
>>>      Την ώρα π? άνοιγα πανιά    | 2x
>>>      για την απάνω γειτονιά     | 2x
>>>
>>>      Στα παραθύρια τα πλατιά    | 2x
>>>      χαμογελούσε μια μυρτιά     |2x
>>>
>>>
>>>      (Ακούγεται το τραγούδι του Θεοδωράκη «Ποιος δε μιλά για τη Λαμπρή».
>>> Οι
>>>      κρατούμενοι είναι πια οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου. Ανεμίζουν
>>>      πολύχρωμες σημαίες και τρέχουν πάνω στη σκηνή. Γκρεμίζουν τα κελιά
>>> και
>>>      διώχνουν τους δεσμοφύλακες. Ταυτόχρονα, προβάλλεται βίντεο με τα
>>> γεγονότα
>>>      του Πολυτεχνείου. Μετά από λίγα λεπτά, ακούγονται πυροβολισμοί και 
>>> ο
>>> ήχος
>>>      από ερπύστριες. Όλοι σταματούν. Παγωμένη εικόνα?ένα ? ένα τα παιδιά
>>>      παίρνουν το λόγο και μετά κάθονται)
>>>
>>>
>>>      -                    Ήταν Νοέμβριος και χαιρόμασταν πάρα πολύ που
>>> βγήκαν
>>>      στη μέση αυτά τα γεγονότα  κι είχε σταματήσει το σχολείο κι είχε
>>> γίνει η
>>>      ζωή μας σαν γιορτή. Ήταν σαν Πάσχα. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν,
>>> ανήσυχος
>>> και
>>>      χαρούμενος. Από μακριά ακουγόταν που και που καμιά τουφεκιά. Όλη
>>> μέρα
>>> είχε
>>>      μια συννεφιά και μια κουφόβραση. Σαν πήρε να νυχτώνει περάσανε κάτι
>>> φίλοι
>>>      μου και με πήρανε για να κατέβουμε κι εμείς κάτω?εκεί που ήταν
>>> κλεισμένα
>>>      τ? άλλα παιδιά και είχε μαζευτεί πολύς κόσμος?
>>>
>>>      -                    Μέσα μου φτερούγιζε ένας φόβος και μια χαρά,
>>> δεν
>>> ξέρω
>>>      γιατί?αλλά ήταν σαν παραμονή μιας μεγάλης γιορτής. Εγώ μόλις
>>> τελείωνε
>>> το
>>>      καλοκαίρι και μέχρι να έρθει πάλι η άνοιξη, νόμιζα πως όλος αυτός ο
>>> καιρός
>>>      ήταν ένα μεγάλο πρωινό κάποιας Δευτέρας, ένα πρωινό που κράταγε 
>>> πάνω
>>> από
>>>      εφτά μήνες και που μύριζε υγρασία και βενζίνη.
>>>      Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του κόσμου θα τέλειωναν πια
>>> και
>>> πως
>>>      όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα Σαββατοκύριακο.
>>>
>>>      -                    Πήραμε το τρένο και κατεβήκαμε στο κέντρο της
>>> πόλης.
>>>      Μόλις βγήκαμε, είδαμε τον κόσμο πανικοβλημένο και χαρούμενο να
>>> τρέχει
>>> πάνω
>>>      κάτω με κλαμένα μάτια. Παντού μέσα στους δρόμους ήταν αναμμένες
>>> μεγάλες
>>>      φωτιές. Τις άναβαν για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα που πετούσε η
>>>      αστυνομία.
>>>
>>>      -                    Μπήκαμε στο δρόμο που περνούσε μπροστά από το
>>> κτίριο
>>>      που ήταν κλεισμένα τα παιδιά. Κόσμος πολύς, πατείς με πατώ σε,
>>> δακρυγόνα,
>>>      πυροβολισμοί, πανικός και μια περίεργη χαρά. Βλέπαμε ανθρώπους που
>>> φεύγανε
>>>      έντρομοι λέγοντάς μας, «φύγετε, φύγετε, πυροβολούν από τις ταράτσες
>>> στο
>>>      ψαχνό, φύγετε». Μα εμείς προχωρούσαμε γιατί, λέγαμε, μα τι μπορούν
>>> να
>>> μας
>>>      κάνουν, εικοστός αιώνας είναι πλέον?θα μας σκοτώσουν ; Αυτό θα
>>> σημαίνει
>>>      και το δικό τους τέλος?και προχωρούσαμε σπρώχνοντας προς την πύλη.
>>> Όλος ο
>>>      δρόμος ήταν γεμάτος από τρόλεϊ και λεωφορεία με σκασμένα λάστιχα 
>>> και
>>>      συνθήματα στα πλευρά.
>>>
>>>      -                    Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του
>>> κόσμου
>>> θα
>>>      τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα
>>> Σαββατοκύριακο.
>>>
>>>      -                    Κάποτε φτάσαμε μπροστά στην πύλη, εκεί ο
>>> ενθουσιασμός
>>>      ήτανε πολύ μεγάλος, τραγούδια που λέγανε για χαρά, ελευθερία, 
>>> πρόοδο
>>> και
>>>      ισότητα. Ενθουσιαστήκαμε και μεις, φωνάζαμε, κλαίγαμε,
>>> χειροκροτούσαμε,
>>>      ήταν σαν τη νύχτα της Ανάστασης που ζούσαμε σαν ήμασταν μικρά
>>> παιδιά,
>>> το
>>>      βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Έτσι, πέρασε η ώρα χωρίς να το
>>> καταλάβουμε κι
>>>      έγινε δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα.
>>>
>>>      -                    Μια κοπέλα δίπλα μου έβαλε τα κλάματα, φώναζε
>>> ότι δεν
>>>      μπορεί να βλέπει αίματα. Ένα αγόρι την παραμέρισε κι αυτή συνέχιζε
>>> ότι πως
>>>      βρέθηκε εδώ μέσα δεν το κατάλαβε. Κατέβηκε λέει το απόγευμα να δει
>>> τι
>>>      γίνεται. Βούιξε η Αθήνα και κατέβηκε. Βλέπει τη συμμαθήτριά της την
>>> Πούλια
>>>      μέσα και μπήκε στον αυλόγυρο. Μέχρι να πουν τα νέα τους, αρχίζουν 
>>> οι
>>>      αστυνομικοί τα δακρυγόνα, που να φύγει. Περίμενε να ησυχάσουν τα
>>> πράγματα,
>>>      αντί γι? αυτό χειροτέρευαν. Και να σου την τώρα εδώ μέσα άγρια
>>> μεσάνυχτα.
>>>      Θα πεθάνουν οι γονείς της από την αγωνία τους. Ένα βιβλίο τους είπε
>>> πως
>>>      κατεβαίνει ν? αγοράσει. Αλλά πουν ?ν? την τώρα ;
>>>
>>>      -                    Πήγαινε να σκάσει σοβαρή και φοβισμένη. Όσο 
>>> την
>>>      έβλεπα τόσο τη συμπονούσα. Έδειχνε αποσβολωμένη με όλα αυτά που
>>> γίνονταν
>>>      μπροστά στα μάτια της. Την αγκάλιασα και της λέω μη φοβάσαι, εδώ
>>> μέσα
>>>      είσαι ασφαλής. Έρχεται και τ? αγόρι από κοντά. Την παρηγορεί, ότι
>>>      περιφρουρούμε γερά τα κάγκελα, είμαστε μια μεραρχία ψυχωμένοι που
>>> δεν
>>> θα
>>>      τους αφήσουμε να περάσουν.
>>>
>>>      -                    Όμως η μαθήτρια δεν έλεγε να ηρεμήσει.
>>> Ανησυχούσε για
>>>      τους γονείς της. Πώς να προβλέψει ότι θα την αποκλείαν εδώ μέσα ;
>>> Για
>>> όλα
>>>      όμως φταίει η Πούλια που παρασέρνει όλα τα κορίτσια στο σχολείο,
>>> τους
>>> λέει
>>>      όλο για ήρωες και κατορθώματα και για την αντίσταση κατά των
>>> Γερμανών
>>> και
>>>      πολλά άλλα. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία τους λέει και τα
>>> ζαλίζει
>>>      και τα ξετρελαίνει τα κορίτσια γι? αυτό πέρσι λίγο έλειψε να την
>>>      αποβάλλουν. Κι αν δεν ήταν η φιλόλογος να μπει στη μέση, «μη μου
>>> πειράξετε
>>>      την καλύτερή μου μαθήτρια», δεν θα υποχωρούσε ο γυμνασιάρχης.
>>>
>>>      -                    Εκείνη τη στιγμή, έπεσε κι άλλος χτυπημένος 
>>> στο
>>>      δρόμο. Τον βλέπει η μικρή και κόβει τη λογοδιάρροια. Έσφιγγε τα
>>> κάγκελα με
>>>      απόγνωση?
>>>
>>>      -                    Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του
>>> κόσμου
>>> θα
>>>      τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα
>>> Σαββατοκύριακο.
>>>
>>>      -                    Ξαφνικά νιώσαμε από μακριά ένα θόρυβο μέσα στη
>>> νύχτα
>>>      σα να κυλάει κατά πάνω μας ένας σιδερένιος ποταμός. Ο κόσμος άρχισε
>>> να
>>>      τρέχει πανικόβλητος και να χάνεται στα στενά. Ήμασταν 
>>> περικυκλωμένοι
>>> από
>>>      την αστυνομία και το στρατό.
>>>
>>>      -                    Και τότε ακούστηκε εκείνος ο θόρυβος, σαν
>>> έμμονο
>>>      βουητό, έκανε όλο το χώρο να τρίζει. Κάποιες πνιγμένες φωνές 
>>> έφτασαν
>>> στ?
>>>      αφτιά μου, να κατέβουμε όλοι στο προαύλιο, έλεγαν. Εκεί κάτω, ακόμη
>>> νύχτα,
>>>      ο θόρυβος ακουγόταν πιο καθαρά. Εκείνο είχε αρχίσει να πλησιάζει.
>>> Αργά ?
>>>      αργά, το τρίξιμο του δρόμου και του κτιρίου γινόταν πιο έντονο, το
>>> βουητό
>>>      αυτού που ερχόταν πιο δυνατό, το σφίξιμο μέσα μου πιο δυνατό. Στη
>>> φαντασία
>>>      μου είχαν αρχίσει ήδη να προβάλλουν σαν εικόνες, τα γκρίζα 
>>> μεταλλικά
>>>      κομμάτια του, η καμπίνα στο πιο ψηλό σημείο του, ο μακρύς 
>>> σιδερένιος
>>>      σωλήνας, οι πολλές ρόδες που γύριζαν αργά αλλά σίγουρα,
>>> κατασπαράζοντας
>>>      την απόσταση.
>>>
>>>      -                    Νόμιζα ότι μόνο θα μας χτυπήσουν, ή το πολύ ?
>>> πολύ,
>>>      θα φώναζαν την πυροσβεστική να μας καταβρέξει και να μας διαλύσει.
>>> Αυτοί
>>>      όμως είχανε όπλα κι αρχίσανε να ρίχνουν στο ψαχνό. Σε λίγο φάνηκε
>>> και
>>> το
>>>      σιδερένιο θηρίο.
>>>
>>>      -                    Γκρίζες αισθήσεις, μια παγωμάρα. Στο
>>> μισοσκόταδο
>>> του
>>>      προαυλίου έβλεπα τις ματιές να ψάχνουν μεταξύ τους, τα πρόσωπα, τα
>>>      βλέμματα γεμάτα απορία. Κι ύστερα, ένα ξαφνικό φως. Λαμπρό,
>>> κάτασπρο.
>>> Ένα
>>>      φως από τεράστιους προβολείς, να πέφτει πάνω στο προαύλιο και τα
>>> πρόσωπα.
>>>      Ακινησία. Μόνο το φως κυκλοφορούσε ματαιώνοντας κάθε απόπειρα
>>> κίνησης. Και
>>>      μετά, εντελώς ξαφνικά, οι φωνές βουβάθηκαν. Τα σώματα σαν στήλες
>>> άλατος.
>>>      Τα στόματα ανοιχτά χωρίς ήχο. Εκείνο κινιόταν στην αρχή σχεδόν
>>> αδιόρατα,
>>>      τρίζοντας τα μεταλλικά του σημεία, προχωρούσε καταπάνω στην πύλη. 
>>> Τα
>>>      παιδιά που ήταν σκαρφαλωμένα πάνω της  δεν είχαν φύγει. Εκείνο
>>> κινιόταν κι
>>>      έμοιαζε ακίνητο, θηρίο που κάλπαζε σε αργή κίνηση και ?κρακ. Έπεσε
>>> πάνω
>>>      στις πύλες και τις γκρέμισε.
>>>
>>>      -                    Κάτω απ? το λευκό φως άστραψαν κόκκινα 
>>> σχήματα.
>>>      Ακίνητα σώματα. Όρθια ή πεσμένα. Στο προαύλιο δεν υπήρχε ήχος.
>>> Κάποιος μ?
>>>      έσπρωξε με κάτι μεταλλικό, ήταν κάνη όπλου. Έπρεπε να βγω μαζί με
>>> τους
>>>      άλλους.
>>>
>>>      -                    Από παντού άκουγες κραυγές, πυροβολισμούς,
>>> σφυρίχτρες
>>>      και πράγματα που σπάγανε. Είχα σταθεί ακίνητος στη θέση μου, δεν
>>> πίστευα
>>>      στα μάτια μου. Ξαφνικά ένιωσα μέσα στο στήθος μου κάτι σαν 
>>> σιδερένια
>>>      γροθιά. Κοίτα να δεις, είπα. Με χτύπησαν άσχημα. Έπεσα
>>> κάτω?ζαλίστηκα.
>>>      Συνήλθα όμως κάπως. Φοβήθηκα μήπως πεθάνω κι άρχισα να λυπάμαι 
>>> γιατί
>>> ήμουν
>>>      μόνο 17 χρονών?.
>>>
>>>      -                    Αυτά. Μετά από όλα αυτά μας είπανε πως όλα
>>> πήγαν
>>> μια
>>>      χαρά. Οι κακοί φυλακίσθηκαν κι η ζωή βρήκε πάλι το ρυθμό της.
>>>
>>>
>>>      -                    Το βράδυ αυτό, το κάνανε κάτι σα γιορτή, σαν
>>> επέτειο.
>>>      Και μένα διάλεξαν να με κάνουν ήρωα. Γιατί ήμουν νέος και γιατί
>>> σπούδαζα
>>>      σε μια τεχνική σχολή. Κάθε φορά λοιπόν που εσείς γιορτάζετε κι
>>> έρχεστε και
>>>      κρεμάτε στεφάνια, έρχομαι κι εγώ εδώ και περπατάω ανάμεσά σας για
>>> μια
>>>      βραδιά, άγνωστος ανάμεσα σε άγνωστους. Μα ύστερα από την τρίτη ή
>>> τέταρτη
>>>      επέτειο, είδα και κατάλαβα καλά πως έχουν σήμερα τα πράγματα. Κι
>>> άρχισα να
>>>      στενοχωριέμαι και να προβληματίζομαι
>>>      Γιατί?τι είναι η ζωή μας σήμερα ;
>>>      Μια Δευτέρα πρωί είναι ! Μια Δευτέρα πρωί. Οι γιορτές μας άνοστες
>>> μέρες,
>>>      γεμάτες πλήξη, θλίψη κι ανία, στολισμένες με χίλιες δυο φθηνές,
>>> άχρηστες
>>>      γεύσεις, πλαστικά τραγούδια και σχέσεις φυτεμένες στο προσωπικό
>>> συμφέρον.
>>>      Βλέπω να μην υπάρχουν φίλοι. Όλοι φοβούνται μήπως μείνουν απ?
>>> έξω?μήπως
>>>      μείνουν πίσω. Καθένας τους έχει την κοίτη του, το αυλάκι του?και το
>>> νερό
>>>      τρέχει προς την θάλασσα της προσωπικής του ευτυχίας?Δουλειά απ? το
>>> βράδυ
>>>      ως το πρωί?άχρηστα ψώνια?τις γιορτές?να λες πως κάτι κάνεις?και πως
>>> ζεις !
>>>      Μια Δευτέρα πρωί, που μυρίζει υγρασία και βενζίνη.
>>>      Όχι, δεν είμαι παραπονεμένος. Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες
>>> του
>>>      κόσμου θα τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα
>>>      Σαββατοκύριακο. Το όνειρό μου έλαμψε σε κείνη τη γιορτή σαν
>>> πυγολαμπίδα
>>>      στο σκοτεινό ουρανό. Αυτό το μικρό φως, ένα κομμάτι από το μέλλον
>>> όπου
>>>      όλες οι Δευτέρες του κόσμου θα ?χουν πια τελειώσει, είναι ότι
>>> θυμάμαι
>>> από
>>>      κείνο το βράδυ.
>>>      Κι αν υπάρχουν κομμάτια από αυτό το μέλλον, μέσα στο γκρίζο σήμερα,
>>> αυτά
>>>      είναι σαν τα χαμόγελα των παιδιών. Στα θρανία των σχολικών τάξεων,
>>>      υπάρχουν σταγόνες απ? το αύριο, στις αλάνες και τα μαξιλάρια των
>>> παιδιών
>>>      σιγοψυθιρίζει τα μυστικά του το μέλλον.
>>>      Όχι, δεν είμαι παραπονεμένος.
>>>      Καληνύχτα φίλοι μου !
>>>
>>>      Ακούγεται το τραγούδι «Αρνιέμαι». Προβάλλεται βίντεο με αγώνες και
>>>      διαδηλώσεις για την παιδεία, την ειρήνη κλπ. στην Ελλάδα και τον
>>> κόσμο με
>>>      το σύνθημα «αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται»
>>>
>>>
>>>      Πηγές :
>>>      «Μίλα», Αζίζ Νεσίν
>>>      Ένα τραγούδι δε φτάνει, ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου
>>>      Ανθρωποφύλακες, Περικλής Κοροβέσης
>>>      Η αρχαία σκουριά, Μάρω Δούκα
>>>      Η τρομοκρατία της μνήμης, Λεία Βιτάλη
>>>      Η επέτειος, Γιώργος Μανιώτης
>>>      Τα γενέθλια, Ζωρζ Σαρή
>>>      Ιστορίες του γέρο Αντόνιο, subcomandante Marcos
>>>      Το μελάνι φωνάζει, η 17η Νοέμβρη στη λογοτεχνία, του Ηλία Γκρη
>>>      Ο τίτλος του θεατρικού είναι παράφραση από το βιβλίο του Τάσου
>>> Δαρβέρη
>>>      «Μια ιστορία της νύχτας 1967 ? 1974».
>>>
>>>      Η παράσταση αυτή είναι μια εκδοχή δραματοποίησης μιας σειράς
>>> εξαιρετικών
>>>      κειμένων για τη δικτατορία και το Πολυτεχνείο. Είναι προφανές ότι 
>>> οι
>>>      αυτοσχεδιασμοί, η επιλογή - επιμέλεια κειμένων και μουσικής, τα
>>> θεατρικά
>>>      ευρήματα, τα βίντεο κλπ. αλλά και οι μονόλογοι και οι διάλογοι,
>>> μπορούν
>>>      και πρέπει να προσαρμόζονται στη δυναμική της τάξης και την
>>> αισθητική
>>>      άποψη του εκπαιδευτικού και των παιδιών.  Οι βασικές πηγές που πάνω
>>> τους
>>>      στηρίχτηκε η ιδέα της παράστασης είναι δυο. Η ταινία της 
>>> Χρονοπούλου
>>> «ένα
>>>      τραγούδι δε φτάνει» ήταν η μια. Η άλλη ? η πιο σημαντική -, ήταν η
>>> δουλειά
>>>      που κάναμε με μια ομάδα καλών συναδέλφων και δάσκαλο τον Τάκη
>>> Τζαμαριά στο
>>>      Μαράσλειο Διδασκαλείο πάνω σε κείμενα από το μυθιστόρημα της Ζωρζ
>>> Σαρή «τα
>>>      γενέθλια». Σε αυτούς τους συναδέλφους και τις δημιουργικές στιγμές
>>> που
>>>      περάσαμε μαζί θα ήθελα να αφιερώσω αυτή τη μικρή δουλειά.
>>>      Δ.Μ.
>>>
>>> _____________________
>>>
>>> orasi mailing list
>>> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
>>> //www.freelists.org/webpage/orasi
>>>
>>> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της 
>>> λίστας
>>> στείλτε email στην διεύθυνση
>>> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>>>
>>> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
>>> στείλετε email στην διεύθυνση
>>> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
>>> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>>>
>>> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
>>> //www.freelists.org/archives/orasi
>>>
>>> ______________
>>>
>>>
>>>
>>>
>>
>> _____________________
>>
>> orasi mailing list
>> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
>> //www.freelists.org/webpage/orasi
>>
>> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας
>> στείλτε email στην διεύθυνση
>> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>>
>> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
>> στείλετε email στην διεύθυνση
>> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
>> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>>
>> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
>> //www.freelists.org/archives/orasi
>>
>> ______________
>>
>>
>>
>>
>
> _____________________
>
> orasi mailing list
> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> //www.freelists.org/webpage/orasi
>
> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας 
> στείλτε email στην διεύθυνση
> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>
> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να 
> στείλετε email στην διεύθυνση
> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>
> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> //www.freelists.org/archives/orasi
>
> ______________
>
>
>
> 

_____________________

orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx

Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε 
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx 
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.

Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi

______________



Other related posts: