καλησπέρα. ευχαριστώ. ----- Original Message ----- From: "mlaspas" <mlaspas@xxxxxxxxx> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> Sent: Wednesday, November 17, 2010 3:43 PM Subject: [orasi] Re: Ηιστορίαμιαςνύχτας_ΘεατρικήπαράστασηγιατοΠολυτεχνείο,τουΔημήτρηΜαριόλη > Δεν γνωρίζω αν έχει ανεβεί σε κάποιο θέατρο στην Αθήνα, εγώ το έχω σε > μορφή > txt και το έδωσα να το ανεβάσουν σε σχολεία του νομού μας. > > ----- Original Message ----- > From: "Costoula Mpalaska" <costmp@xxxxxxxxx> > To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> > Sent: Wednesday, November 17, 2010 1:44 PM > Subject: [orasi] Re: Η ιστορίαμιαςνύχτας_Θεατρικήπαράστασηγια > τοΠολυτεχνείο,τουΔημήτρη Μαριόλη > > >> καλημέρα. αυτή η παράσταση,παίζεται σε κάποιο θέατρο, ή ειναι γραμμενη >> κάπου; >> ----- Original Message ----- >> From: "mlaspas" <mlaspas@xxxxxxxxx> >> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> >> Sent: Tuesday, November 16, 2010 1:06 PM >> Subject: [orasi] Η ιστορία μιαςνύχτας_ Θεατρικήπαράσταση για >> τοΠολυτεχνείο, >> τουΔημήτρη Μαριόλη >> >> >>> το Πολυτεχνείο >>> >>> Η ιστορία μιας νύχτας >>> >>> Επιλογή ? διασκευή ? επιμέλεια κειμένων : Δημήτρης Μαριόλης >>> >>> Μουσική : Αdagio, Ελένη Καραϊνδρου >>> Δυο αγόρια και ένα κορίτσι εμφανίζονται στη σκηνή. Πίσω τους 5-6 >>> παιδιά σε >>> ημικύκλιο αυτοσχεδιάζουν (κοιτάζουν τον ήλιο, κάθονται οκλαδόν, >>> κοιμούνται, ξυπνάνε ανάλογα με το διάλογο που ακολουθεί) >>> >>> - Ήταν ένα ξημέρωμα απ? αυτά όπου ο Απρίλης διαλαλεί τη >>> διάθεσή του >>> για τρέλα. >>> - Το πρωί βγήκε ένας ήλιος σαν μαστίγιο με εφτά ουρές αντί >>> για >>> ακτίνες. >>> - Μετά ακολούθησε ένα απόγευμα με γκρι σύννεφα. >>> - Ύστερα, η νύχτα άπλωσε τα πέπλα της και πυκνό σκοτάδι >>> σκέπασε το >>> παλάτι. >>> - Η πριγκίπισσα δεν ανησύχησε : >>> - «Μια νύχτα είναι, θα κοιμηθώ και θα περάσει» >>> - Κι αποκοιμήθηκε? >>> - Αλλά, όταν ξύπνησε το πρωί με το καλό? >>> - Δεν είχε ξημερώσει >>> - Δεν ξημέρωνε >>> - Σκέφτηκε, >>> - «ας κάνω λίγη υπομονή, θα ξημερώσει αύριο που θα πάει» >>> - Αμ δε ! >>> - Οι μέρες περνούσαν και δεν ξημέρωνε >>> - Με τίποτα >>> - Επουδενί >>> - Με κανένα τρόπο >>> - Κι απ? την πολλή τη νύχτα, όλοι στο παλάτι άρχισαν να >>> νυστάζουν >>> - Όλο και πιο πολύ >>> - Όλο και πιο πολύ (χασμουριούνται) >>> - Όλο και πιο πολύ? >>> - Ώσπου αποκοιμήθηκαν οριστικά >>> - Κι η καημένη η πριγκίπισσα, όπως δεν είχε συντροφιά άρχισε >>> κι >>> αυτή να νυστάζει >>> - «Ααααα, μμμμ, (χασμουριέται και τεντώνεται) βαρέθηκα. >>> Βαρέθηκα ν? >>> ακούω ιστορίες με νυσταγμένες πριγκίπισσες και κοιμισμένα παλάτια. >>> Βαρέθηκα τα παραμύθια, τις νύχτες, τις σκιές και τους υπαινιγμούς. >>> Θέλω >>> μια αληθινή ιστορία στο φως της μέρας. Αυτό θέλω. Μια απλή αληθινή >>> ιστορία >>> στο φως της μέρας». >>> >>> Στο σημείο αυτό συμβαίνουν ταυτόχρονα τα παρακάτω : >>> Προβάλλεται σύντομο βίντεο με τα γεγονότα της δεκαετίας του ?60 >>> (1-1-4, >>> πορείες ειρήνης, δολοφονία Λαμπράκη, Ιουλιανά, πραξικόπημα) >>> >>> Ακούγεται το τραγούδι «Ποιος τη ζωή μου» >>> >>> Στη σκηνή εμφανίζονται παιδιά με μαύρα ρούχα (δεσμοφύλακες) που >>> τοποθετούν δυο κελιά (φτιαγμένα από χάρτινες κούτες) δεξιά και >>> αριστερά >>> στη σκηνή. Οι δεσμοφύλακες κλείνουν το στόμα και δένουν τα χέρια >>> (με >>> χαρτοταινίες) άλλων παιδιών που υποδύονται τους κρατούμενους. >>> >>> (στο βάθος της σκηνής κινούνται οι δεσμοφύλακες, από τα κελιά >>> βγαίνουν >>> τρεις κρατούμενες - οι) >>> >>> - Χτύπησε το κουδούνι. Δεν περιμέναμε κανέναν. Ήταν έξι το >>> πρωί. >>> Ανοίξαμε. Ήταν άνθρωποι της χούντας. Μπήκαν κατευθείαν στο θέμα. >>> Μου >>> ζητούσαν το υλικό που ήταν σίγουροι πως υπάρχει στο σπίτι. >>> Προκηρύξεις, >>> ανακοινώσεις, λίστες με ονόματα? Σαν καλό παιδί που είμαι, είπε ο >>> επικεφαλής, να τους τα δώσω όλα, γιατί θα τα βρει μόνος του και το >>> σπίτι >>> θα γίνει γυαλιά καρφιά. Θα διατάξω θύελλα μου είπε. Μια ώρα περίπου >>> έψαχναν ένα διαμέρισμα δυο δωματίων. >>> >>> (στο βάθος της σκηνής οι δεσμοφύλακες αυτοσχεδιάζουν : ψάχνουν >>> παντού, >>> ξεφυλλίζουν βιβλία, τα σκίζουν, τα πετάνε στο πάτωμα μαζί με άλλα >>> πράγματα >>> κλπ. Ένας κρατούμενος με πλάτη στο κοινό και το κεφάλι σκυμμένο >>> βλέπει >>> τους δεσμοφύλακες να τον τριγυρίζουν απειλητικά δείχνοντάς του >>> βιβλία, >>> χαρτιά κλπ πριν τα πετάξουν στο πάτωμα) >>> >>> - Πραγματικά έγινε θύελλα. Τα έπιπλα μετακινήθηκαν, τα ρούχα >>> μας >>> έγιναν ένας σωρός. Βιβλία ανακατεμένα στη μέση του δωματίου. >>> Χτυπάγανε >>> τους τοίχους, σκίσανε ένα μαξιλάρι, ψάξανε τα ντουλάπια. Ρωτούσαν >>> γεμάτοι >>> υποψία : Γιατί έχετε τόσα βιβλία ; Τι χρησιμεύει αυτό το μολύβι ; >>> Γιατί >>> δεν έχετε φωτιστικό στη μέση του δωματίου ; Αντιδρούσαν στις >>> απαντήσεις με >>> συγκατάβαση. Λέγανε ένα «καλά ? καλά», αλλά η σημασία του ήταν πως >>> «αν >>> νομίζεις πως τα τρώμε εμείς αυτά είσαι πολύ γελασμένος» >>> >>> - Ένας απ? αυτούς ανακάλυψε ένα βιβλίο για την αντίσταση. Το >>> ξεφύλλισε και σταμάτησε σε μια φωτογραφία με έναν αντάρτη. Με >>> ρώτησε >>> τι >>> γράφει το βιβλίο. Του διάβασα τον τίτλο. Δεν ικανοποιήθηκε και με >>> ρώτησε >>> για δεύτερη φορά. «Τι γράφει το βιβλίο» Του εξήγησα πως όταν είχαν >>> έρθει >>> οι Γερμανοί στην Ελλάδα σηκωθήκανε στην αρχή λίγοι Έλληνες, έπειτα >>> περισσότεροι και πολέμαγαν τους Γερμανούς. Αυτό το ονομάζουν >>> αντίσταση και >>> είναι ένα πράγμα πάρα πολύ καλό. Κοφτά μας διέταξε να τον >>> ακολουθήσουμε. >>> Ρώτησα αν έχει ένταλμα συλλήψεως και μου είπε πως είμαι πολύ >>> φλύαρος. >>> (οι >>> δεσμοφύλακες γελάνε) Είπε στους φίλους μου να έρθουν μαζί. Ήταν και >>> αυτοί >>> κρατούμενοι. >>> >>> >>> (Ακούγεται στο βάθος μια φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή της >>> «Μυρτιάς». >>> Οι δεσμοφύλακες επιβάλλουν γρήγορα τη σιωπή με φωνές «πάψτε», >>> «ησυχία», >>> «σιωπή», «σώπα»? >>> Μουσική : The day, Raining Pleausure >>> Οι δεσμοφύλακες παίρνουν τον κρατούμενο και αποχωρούν ?κάποιοι >>> κρατούμενοι >>> βγαίνουν από τα κελιά και βαδίζουν σαν να βρίσκονται στο προαύλιο >>> φυλακής, >>> η πλοκή εξελίσσεται ταυτόχρονα σε δυο επίπεδα. Μπροστά στη σκηνή, >>> οι >>> κρατούμενοι βαδίζουν αργά και μηχανικά και στο βάθος γίνεται η >>> ανάκριση) >>> >>> (μπροστά στη σκηνή) >>> Να μην προδώσω?Να μην προδώσω?Να μην προδώσω (ακούγονται όλοι-ες να >>> μονολογούν) >>> >>> - Να μην προδώσω. Όχι δεν θα προδώσω?Όταν σε πιάνουν και σε >>> υποβάλλουν σε ανάκριση, ξέρεις ότι υπάρχει βασανισμός. Και ξέρεις >>> και >>> μυστικά απ? τα οποία εξαρτάται η ζωή των άλλων, η ελευθερία των >>> άλλων. >>> Αυτό το στοιχείο όμως σε βαραίνει πάρα πολύ. >>> >>> - Να μην προδώσω αυτά τα μυστικά, να μην γίνω υπεύθυνος για >>> να >>> έρθουν στη φυλακή κι άλλοι συναγωνιστές μου. Να μην προδώσω, αυτό >>> σκέφτομαι συνέχεια. Να μην προδώσω. Να μην προδώσω. Αλλά πως ; >>> >>> - Σκέψου κάτι άλλο. Φυλάκισε το μυαλό σου σε ένα παιχνίδι με >>> λέξεις >>> χωρίς νόημα. Σαν αυτά που παίζαμε στο σχολείο. >>> (αρχίζει το παιχνίδι?κάθε κρατούμενος λέει από μια λέξη με τη σειρά >>> του >>> ενώ ταυτόχρονα η κίνηση των κρατούμενων περιορίζεται στα δυο άκρα >>> της >>> σκηνής) >>> >>> Θέση, ανάθεση, κατάθεση, διάθεση, παράθεση, αντίθεση, υπόθεση, >>> έκθεση, >>> πρόθεση, σύνθεση, πρόθεση >>> >>> (στο βάθος της σκηνής, οι δεσμοφύλακες βάζουν ένα κρατούμενο να >>> καθίσει με >>> πλάτη στο κοινό, ανάλογα με το διάλογο που ακολουθεί τον >>> υποχρεώνουν >>> να >>> σηκωθεί, να καθίσει, τον σπρώχνουν ή ακόμη του φέρονται «ευγενικά») >>> >>> - ?τάση, ανάταση, παράταση, διάταση, στάση, ανάσταση, >>> περίσταση >>> >>> (Στο βάθος της σκηνής) >>> - Λέγε : ποιοι ήταν οι άλλοι, πόσοι ήσασταν στην ομάδα σου, >>> ποιες >>> ήταν οι επαφές σου, τι κάνατε ; >>> >>> - Τα ξέρουμε όλα, όλα. Οι άλλοι μας τα είπαν όλα, είπαν πως >>> εσύ >>> είσαι ο αρχηγός, θα τα φορτώσουν όλα σε σένα. >>> >>> - Φύγετε, αφήστε τον σε μένα. Είναι καλό παιδί. Θα δείτε, θα >>> τα πει >>> όλα. Λέγε. Πέστα όλα να ξαλαφρώσεις. Πες μου μόνο δυο ονόματα. Δε >>> λυπάσαι >>> τα νιάτα σου. Δε λυπάσαι τον καιρό που φεύγει ; >>> >>> - Τ? όνομα του. Πες μας το όνομά του ! >>> >>> (Μπροστά στη σκηνή) >>> - Καρύδι, καρυδότσουφλο, τσόφλι, τσόφλι ; φλούδα >>> - Μπανανόφλουδα >>> - Μπανανόφλουδα?(σκέφτεται) παγίδα >>> - Μμμ?πονηριά >>> - Απάτη >>> - Κίνδυνος >>> - Φόβος >>> - Φόβος ; μμμ γενναίος >>> - Εσύ >>> - Εγώ, τι εγώ ; >>> - Είσαι αλήθεια, είσαι πολύ γενναία? >>> >>> Μουσική : Batucada, Μίκης Θεοδωράκης >>> >>> (Στο βάθος της σκηνής) >>> - ʼκουσε παιδί μου. Δεν σε πιάσαμε αμέσως?για να δεις την >>> καλοσύνη >>> μας. Το τι έχεις κάνει είναι γνωστό στις αρχές. Δεν έχεις κάνει και >>> λίγα >>> πράγματα. Τα ξέρουμε όλα. Λοιπόν σαν καλό παιδί πες τα. ʼντε θα >>> περάσεις >>> καλά. Σκέψου ένα πράγμα μόνο. Η Ασφάλεια για τους κακούς είναι >>> Κόλαση >>> και >>> για τους καλούς Παράδεισος. >>> >>> - Πρόσεξε, δεν εξετάζουμε την ενοχή σου. Αυτή είναι >>> δεδομένη. >>> Την >>> ειλικρίνειά σου επιζητούμε. Εγώ παρ? όλο που δεν εξηγήθηκες καλά >>> στο >>> σπίτι >>> είναι έτοιμος να τα συγχωρήσω όλα. Θέλω να μου πεις τα ονόματα των >>> ανθρώπων που είχατε επαφή. Κατάλαβες ; Αυτούς που έβλεπες. Λοιπόν ; >>> Τίποτα?Θα το μετανιώσεις. Ακούς ; Θα το μετανιώσεις ! >>> >>> (Μπροστά στη σκηνή) >>> - Με ανεβάζουνε στις σκάλες. Πάνω στην ταράτσα. Μετά στο >>> μικρό >>> δωμάτιο. Όλα χωρίς καμιά βιασύνη. Ανάψανε το φως του πλυσταριού. >>> Αισθάνθηκα το κύριο πρόσωπο της παρέας. Παρατηρούσα. >>> >>> - Έπιασαν δουλειά. Έψαχναν το σχοινί. Δεν το βρίσκανε. Τα >>> βάζανε με >>> κάποιον Μάλλιο και κάποιον Μπάμπαλη που είναι τσαπατσούληδες. >>> Κάνουνε >>> τη >>> δουλειά τους και τα παρατάνε όλα όπου βρουν. Κάποιος μου είπε να >>> μην >>> κοιτάζω σαν βλάκας και να ψάξω και γω. Ένας άλλος τους είπε να >>> κάτσω >>> εκεί >>> που καθόμουνα, δεν τους χρειαζόταν η βοήθειά μου. >>> >>> - Τελικά βρέθηκε το σχοινί. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα μια >>> ελπίδα >>> μήπως δεν βρεθεί το σχοινί. Τώρα που βρέθηκε άρχισα να σκέφτομαι >>> μήπως πω >>> ένα τόσο δα όνομα και γλιτώσω. Κάποιος πρότεινε «να μη χτυπήσουμε >>> το >>> παιδί >>> που φαίνεται καλό, να το αφήσουμε λιγάκι να σκεφτεί, να πιει ένα >>> καφεδάκι >>> με την ησυχία του και το πρωί μας τα λέει». Αισθάνθηκα μια >>> ανακούφιση. >>> Αλλά ο άλλος, αποφασισμένα λέει : «δέστε τον». >>> >>> - Όταν ήμουν μικρή, ανέβαινα στην ταράτσα του σπιτιού μας >>> και >>> έπαιζα. Ήταν το βασίλειό μου. Η μάνα μου με μάλωνε : «Κατέβα >>> γρήγορα >>> ! Αν >>> πέσεις και χτυπήσεις θα τις φας ?». Ευλογημένα χέρια της μάνας μου. >>> Τα >>> χέρια της σήμερα τρέμουν φορτωμένα πακέτα για το παιδί της. Τη >>> σπρώχνουν, >>> τη διώχνουν, γυρίζει στο σπίτι με τα χέρια φορτωμένα. Πώς να σου >>> περιγράψω >>> αυτή την ταράτσα με το πλυσταριό. Δεν μοιάζει καθόλου με την >>> ταράτσα >>> των >>> παιδικών μου χρόνων. >>> >>> Μουσική : Το λιβάδι που δακρύζει, Ελένη Καραϊνδρου >>> (Ακούγεται ξανά η φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή της «Μυρτιάς». >>> Οι >>> δεσμοφύλακες επιβάλλουν γρήγορα τη σιωπή με φωνές «πάψτε», >>> «ησυχία», >>> «σιωπή», «σώπα»? >>> >>> Οι δεσμοφύλακες παίρνουν τον κρατούμενο και αποχωρούν ? οι >>> κρατούμενοι >>> μπαίνουν στα κελιά τους. Στο κέντρο της σκηνής ένα θρανίο και δυο >>> καρέκλες. Εκεί γράφουν τα γράμματά τους δυο κρατούμενοι) >>> >>> - Έκανα τεσσεράμισι χρόνια να δω συγγενή μου. Μόνο τα >>> γράμματα >>> είχα. Την αλληλογραφία. Αλληλογραφία όμως τι σήμαινε ; Ένα γράμμα >>> τη >>> βδομάδα, το μήνα. >>> >>> - Ένα γράμμα το μήνα 20 γραμμές. Τι να του πεις ; Είναι αυτό >>> που >>> λέει το τραγούδι «είμαι καλά». Τι άλλο να του πεις ; Δεν μπορείς να >>> πεις >>> τίποτα άλλο. Δεν έχεις χώρο? >>> >>> (Τραγουδούν οι κρατούμενοι -ες : «Είμαι καλά, είμαι καλά πολύ καλά, >>> για >>> σας το ίδιο επιθυμώ?» >>> Οι δεσμοφύλακες εμφανίζονται και επιβάλλουν τη σιωπή με φωνές >>> «πάψτε», >>> «ησυχία», «σιωπή», «σώπα» και αποχωρούν?) >>> >>> - Απ? το παράθυρό μου φαίνεται μόνο ένα κομμάτι ουρανός. >>> Πόσο >>> μου >>> ?χει λείψει η πρωινή σου γκρίνια. Γιατί δεν έρχεσαι να με δεις ; >>> Έστω >>> για >>> μια φορά. Σε παρακαλώ. Μια φορά. Για λίγο. >>> >>> >>> (Οι κρατούμενοι μπαίνουν στα κελιά. Δυο παιδιά συζητούν στη σκηνή) >>> >>> - Κάθε φορά που πηγαίνω στη φυλακή και βλέπω τον αδελφό μου, >>> στέκεται μπροστά ένας φύλακας ? στρατιώτης και δεν μπορούμε να >>> πούμε >>> τίποτα. Προχθές τον ρώτησα αν παίρνει τα χάπια του κι ο στρατιώτης >>> ποιος >>> ξέρει τι νόμιζε ότι λέγαμε, θύμωσε και με πέταξε έξω. >>> - Πρέπει να έρθω και γω μαζί. >>> - Μα δεν είσαι συγγενής. Δεν θα σε αφήσουν. >>> - Θα με παρουσιάσεις σαν συγγενή. >>> - Και πως θα συνεννοηθείς μπροστά στο στρατιώτη ; >>> - Θα πω στον αδελφό σου να παίξουμε τα ανάποδα ! >>> - Ποια ανάποδα ; >>> - Είχαμε βρει ένα κόλπο με τον αδελφό σου παλιά, για να >>> ξεγελάμε τη >>> λογοκρισία όταν γράφαμε γράμματα. >>> - Τι είναι αυτή η λογοκρισία ; Τι θα πει λογοκρισία ; >>> - Θα πει πως οι άνθρωποι της χούντας ανοίγουν τα γράμματα >>> και >>> τα >>> διαβάζουν. Πώς να γράψεις λοιπόν ελεύθερα ; Θα βρεις το μπελά σου. >>> - Και τι κάνατε ; >>> - Παίζαμε τα ανάποδα. Δηλαδή, γράφεις για παράδειγμα : «Ο >>> Πέτρος >>> είναι κοντά μου και παίζω μαζί του» Και εννοείς το αντίθετο : «Ο >>> Πέτρος >>> έφυγε και δεν παίζω μαζί του». Κατάλαβες ; >>> - Έτσι θα γίνει. Πάμε μαζί να δούμε τι θα καταφέρουμε. >>> >>> (Περπατούν μαζί, φτάνουν μπροστά σε ένα κελί. Δίνουν ένα χαρτί στο >>> δεσμοφύλακα που στέκεται απ? έξω. Αυτός το κοιτάζει και τις οδηγεί >>> στο >>> θρανίο όπου μετατρέπεται σε χώρο επισκεπτηρίου. Επιστρέφει στο κελί >>> και >>> φέρνει τον κρατούμενο. Οι επισκέπτες του χαρίζουν ένα λουλούδι. >>> Ακουμπούν >>> τις παλάμες τους σαν να τους χωρίζει ένα διαχωριστικό πλέγμα) >>> >>> - (εμπιστευτικά) Θα μιλάμε ανάποδα όπως τότε με τη >>> λογοκρισία. >>> Θυμήσου ! >>> - Αδελφέ μου, είσαι καλά ; Αδελφέ μου καλέ, ΑΝΑΠΟΔΕ αδελφέ >>> μου, >>> είσαι καλά ; Πες μου? >>> - Ναι, ναι, πολύ καλά. Κοιμήθηκα τέσσερις μέρες συνέχεια. >>> Έμεινα >>> ξαπλωμένος τέσσερα εικοσιτετράωρα. Ξαπλωμένος, ντυμένος. Φοράω όλα >>> τα >>> ρούχα μου. Δεν βγάζω τη φανέλα μου. >>> - Και τρως καλά ; >>> - Πολύ. Τρώω συνέχεια και πίνω πολύ νερό. Τέσσερις μέρες και >>> τέσσερις νύχτες, έπινα συνέχεια ξαπλωμένος. >>> - Πως τα περνάς ; >>> - Όλοι είναι πολύ ευγενικοί μαζί μου. Κανείς δε με χτυπάει, >>> κανένας >>> δε με βρίζει, δε με ρωτάει. Τέσσερα εικοσιτετράωρα έμεινα >>> ξαπλωμένος, >>> ντυμένος εντελώς, έπινα, έτρωγα, κοιμόμουν και ήμουν εντελώς μόνος. >>> - ʼντε, τελειώνετε. Αρκετά είπατε ! >>> - Θέλεις τίποτα από μένα ; >>> - Ναι. Θέλω να πεις σε όλους πόσο καλά περνάω εδώ. Μερικοί >>> λένε >>> ψέματα πως δεν μας αφήνουν να κλείσουμε μάτι. Ψέματα ! Ούτε μας >>> χτυπάνε, >>> ούτε μας στερούν το νερό και το φαγητό. Και πάντα ξαπλωμένος >>> στέκομαι >>> ! Δε >>> νυστάζω καθόλου και γρήγορα θα βγω. >>> - Ε, τώρα τα ?πατε. Φτάνει. >>> >>> (Οι επισκέπτες αποχωρούν. Ο δεσμοφύλακας επιστρέφει τον κρατούμενο >>> στο >>> κελί. Ακούγεται πάλι στο βάθος η φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή >>> της >>> «Μυρτιάς». Οι δεσμοφύλακες επιβάλλουν τη σιωπή με φωνές «πάψτε», >>> «ησυχία», «σιωπή», «σώπα» και αποχωρούν? >>> Οι κρατούμενοι μπαίνουν όλοι και βαδίζουν νευρικά, ένας - ένας >>> παίρνει το >>> λόγο) >>> >>> - Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου >>> σώπασε επιτέλους - κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι >>> χρυσός. >>> Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου >>> λέγανε: >>> (όλοι μαζί, βάζοντας το δάχτυλο μπροστά στο στόμα): "Σσσσσς, σώπα" >>> >>> >>> >>> - Στο σχολείο μού κρύψανε την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :"εσένα >>> τι >>> σε >>> νοιάζει ; " >>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα" >>> >>> - Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: >>> "κοίτα μην πείς τίποτα!" >>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα" >>> >>> >>> >>> >>> - Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα >>> εικοσί >>> μου χρόνια. >>> >>> - Ο λόγος του μεγάλου - η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο >>> πεζοδρόμιο, >>> "Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε, "θα βρεις το μπελά σου". >>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα" >>> >>> - Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι : >>> "Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις" >>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα" >>> >>> >>> >>> - Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε : >>> "Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα" >>> Μπορεί να μην είχαμε με τους γείτονες γνωριμίες ζηλευτές, μας ένωνε >>> όμως, >>> το Σώπα. >>> >>> - Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω, >>> σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. >>> >>> >>> - Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. >>> Κατάπιαμε τη γλώσσά μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. >>> >>> >>> - Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα". >>> Μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή! >>> >>> - Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου >>> κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου >>> και κάν' την να σωπάσει. >>> Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι >>> σωστά. >>> >>> - Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες. >>> Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να >>> μιλάς >>> , >>> χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς" >>> >>> >>> - Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω >>> και δεν θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς, θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς >>> . >>> >>> >>> - Κόψε τη γλώσσα σου, κόψε την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε >>> μουγκός. >>> Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου >>> για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου. >>> >>> >>> - Ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, >>> γιατί νομίζω πως θα ?ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω >>> και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω >>> και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο , >>> με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει: >>> (όλοι μαζί δυνατά ) ΜΙΛΑ ! >>> >>> (Κάνουν να φύγουν μα τους σταματάει η μουσική της φυσαρμόνικας. >>> Ακούγεται >>> ένα παιδί να τραγουδά τον πρώτο στίχο. Μετά δυο μαζί το δεύτερο >>> κλπ. >>> Από >>> το παράθυρο του κελιού βγαίνει το λουλούδι. Σε λίγο όλα μαζί τα >>> παιδιά >>> τραγουδούν και χτυπούν παλαμάκια. Οι δεσμοφύλακες βγαίνουν στη >>> σκηνή >>> και >>> προσπαθούν μάταια να επιβάλλουν ησυχία. Οι κρατούμενοι τους >>> απομονώνουν?Το >>> τραγούδι κυριαρχεί?) >>> >>> Είχα μια θάλασσα στο νου >>> κι ένα περβόλι, περιβόλι τ? ουρανού ] 2x >>> Την ώρα π? άνοιγα πανιά >>> για την απάνω γειτονιά >>> Για την απάνω γειτονιά >>> την ώρα π? άνοιγα πανιά >>> >>> Στα παραθύρια τα πλατιά | 2x >>> χαμογελούσε μια μυρτιά | 2x >>> >>> Κουράστηκα να περπατώ, ω, ω, ω | 2x >>> και τη ρωτώ και τη ρωτώ | 2x >>> >>> Πες μου μυρτιά να σε χαρώ >>> πού θα ?βρω χώμα, θα ?βρω χώμα και νερό ] 2x >>> να ξαναχτίσω μια φωλιά >>> για της αγάπης τα πουλιά >>> >>> Στα παραθύρια τα πλατιά | 2x >>> είδα και δάκρυσε η μυρτιά | 2x >>> >>> Την ώρα π? άνοιγα πανιά | 2x >>> για την απάνω γειτονιά | 2x >>> >>> Στα παραθύρια τα πλατιά | 2x >>> χαμογελούσε μια μυρτιά |2x >>> >>> >>> (Ακούγεται το τραγούδι του Θεοδωράκη «Ποιος δε μιλά για τη Λαμπρή». >>> Οι >>> κρατούμενοι είναι πια οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου. Ανεμίζουν >>> πολύχρωμες σημαίες και τρέχουν πάνω στη σκηνή. Γκρεμίζουν τα κελιά >>> και >>> διώχνουν τους δεσμοφύλακες. Ταυτόχρονα, προβάλλεται βίντεο με τα >>> γεγονότα >>> του Πολυτεχνείου. Μετά από λίγα λεπτά, ακούγονται πυροβολισμοί και >>> ο >>> ήχος >>> από ερπύστριες. Όλοι σταματούν. Παγωμένη εικόνα?ένα ? ένα τα παιδιά >>> παίρνουν το λόγο και μετά κάθονται) >>> >>> >>> - Ήταν Νοέμβριος και χαιρόμασταν πάρα πολύ που >>> βγήκαν >>> στη μέση αυτά τα γεγονότα κι είχε σταματήσει το σχολείο κι είχε >>> γίνει η >>> ζωή μας σαν γιορτή. Ήταν σαν Πάσχα. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν, >>> ανήσυχος >>> και >>> χαρούμενος. Από μακριά ακουγόταν που και που καμιά τουφεκιά. Όλη >>> μέρα >>> είχε >>> μια συννεφιά και μια κουφόβραση. Σαν πήρε να νυχτώνει περάσανε κάτι >>> φίλοι >>> μου και με πήρανε για να κατέβουμε κι εμείς κάτω?εκεί που ήταν >>> κλεισμένα >>> τ? άλλα παιδιά και είχε μαζευτεί πολύς κόσμος? >>> >>> - Μέσα μου φτερούγιζε ένας φόβος και μια χαρά, >>> δεν >>> ξέρω >>> γιατί?αλλά ήταν σαν παραμονή μιας μεγάλης γιορτής. Εγώ μόλις >>> τελείωνε >>> το >>> καλοκαίρι και μέχρι να έρθει πάλι η άνοιξη, νόμιζα πως όλος αυτός ο >>> καιρός >>> ήταν ένα μεγάλο πρωινό κάποιας Δευτέρας, ένα πρωινό που κράταγε >>> πάνω >>> από >>> εφτά μήνες και που μύριζε υγρασία και βενζίνη. >>> Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του κόσμου θα τέλειωναν πια >>> και >>> πως >>> όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα Σαββατοκύριακο. >>> >>> - Πήραμε το τρένο και κατεβήκαμε στο κέντρο της >>> πόλης. >>> Μόλις βγήκαμε, είδαμε τον κόσμο πανικοβλημένο και χαρούμενο να >>> τρέχει >>> πάνω >>> κάτω με κλαμένα μάτια. Παντού μέσα στους δρόμους ήταν αναμμένες >>> μεγάλες >>> φωτιές. Τις άναβαν για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα που πετούσε η >>> αστυνομία. >>> >>> - Μπήκαμε στο δρόμο που περνούσε μπροστά από το >>> κτίριο >>> που ήταν κλεισμένα τα παιδιά. Κόσμος πολύς, πατείς με πατώ σε, >>> δακρυγόνα, >>> πυροβολισμοί, πανικός και μια περίεργη χαρά. Βλέπαμε ανθρώπους που >>> φεύγανε >>> έντρομοι λέγοντάς μας, «φύγετε, φύγετε, πυροβολούν από τις ταράτσες >>> στο >>> ψαχνό, φύγετε». Μα εμείς προχωρούσαμε γιατί, λέγαμε, μα τι μπορούν >>> να >>> μας >>> κάνουν, εικοστός αιώνας είναι πλέον?θα μας σκοτώσουν ; Αυτό θα >>> σημαίνει >>> και το δικό τους τέλος?και προχωρούσαμε σπρώχνοντας προς την πύλη. >>> Όλος ο >>> δρόμος ήταν γεμάτος από τρόλεϊ και λεωφορεία με σκασμένα λάστιχα >>> και >>> συνθήματα στα πλευρά. >>> >>> - Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του >>> κόσμου >>> θα >>> τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα >>> Σαββατοκύριακο. >>> >>> - Κάποτε φτάσαμε μπροστά στην πύλη, εκεί ο >>> ενθουσιασμός >>> ήτανε πολύ μεγάλος, τραγούδια που λέγανε για χαρά, ελευθερία, >>> πρόοδο >>> και >>> ισότητα. Ενθουσιαστήκαμε και μεις, φωνάζαμε, κλαίγαμε, >>> χειροκροτούσαμε, >>> ήταν σαν τη νύχτα της Ανάστασης που ζούσαμε σαν ήμασταν μικρά >>> παιδιά, >>> το >>> βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Έτσι, πέρασε η ώρα χωρίς να το >>> καταλάβουμε κι >>> έγινε δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα. >>> >>> - Μια κοπέλα δίπλα μου έβαλε τα κλάματα, φώναζε >>> ότι δεν >>> μπορεί να βλέπει αίματα. Ένα αγόρι την παραμέρισε κι αυτή συνέχιζε >>> ότι πως >>> βρέθηκε εδώ μέσα δεν το κατάλαβε. Κατέβηκε λέει το απόγευμα να δει >>> τι >>> γίνεται. Βούιξε η Αθήνα και κατέβηκε. Βλέπει τη συμμαθήτριά της την >>> Πούλια >>> μέσα και μπήκε στον αυλόγυρο. Μέχρι να πουν τα νέα τους, αρχίζουν >>> οι >>> αστυνομικοί τα δακρυγόνα, που να φύγει. Περίμενε να ησυχάσουν τα >>> πράγματα, >>> αντί γι? αυτό χειροτέρευαν. Και να σου την τώρα εδώ μέσα άγρια >>> μεσάνυχτα. >>> Θα πεθάνουν οι γονείς της από την αγωνία τους. Ένα βιβλίο τους είπε >>> πως >>> κατεβαίνει ν? αγοράσει. Αλλά πουν ?ν? την τώρα ; >>> >>> - Πήγαινε να σκάσει σοβαρή και φοβισμένη. Όσο >>> την >>> έβλεπα τόσο τη συμπονούσα. Έδειχνε αποσβολωμένη με όλα αυτά που >>> γίνονταν >>> μπροστά στα μάτια της. Την αγκάλιασα και της λέω μη φοβάσαι, εδώ >>> μέσα >>> είσαι ασφαλής. Έρχεται και τ? αγόρι από κοντά. Την παρηγορεί, ότι >>> περιφρουρούμε γερά τα κάγκελα, είμαστε μια μεραρχία ψυχωμένοι που >>> δεν >>> θα >>> τους αφήσουμε να περάσουν. >>> >>> - Όμως η μαθήτρια δεν έλεγε να ηρεμήσει. >>> Ανησυχούσε για >>> τους γονείς της. Πώς να προβλέψει ότι θα την αποκλείαν εδώ μέσα ; >>> Για >>> όλα >>> όμως φταίει η Πούλια που παρασέρνει όλα τα κορίτσια στο σχολείο, >>> τους >>> λέει >>> όλο για ήρωες και κατορθώματα και για την αντίσταση κατά των >>> Γερμανών >>> και >>> πολλά άλλα. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία τους λέει και τα >>> ζαλίζει >>> και τα ξετρελαίνει τα κορίτσια γι? αυτό πέρσι λίγο έλειψε να την >>> αποβάλλουν. Κι αν δεν ήταν η φιλόλογος να μπει στη μέση, «μη μου >>> πειράξετε >>> την καλύτερή μου μαθήτρια», δεν θα υποχωρούσε ο γυμνασιάρχης. >>> >>> - Εκείνη τη στιγμή, έπεσε κι άλλος χτυπημένος >>> στο >>> δρόμο. Τον βλέπει η μικρή και κόβει τη λογοδιάρροια. Έσφιγγε τα >>> κάγκελα με >>> απόγνωση? >>> >>> - Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του >>> κόσμου >>> θα >>> τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα >>> Σαββατοκύριακο. >>> >>> - Ξαφνικά νιώσαμε από μακριά ένα θόρυβο μέσα στη >>> νύχτα >>> σα να κυλάει κατά πάνω μας ένας σιδερένιος ποταμός. Ο κόσμος άρχισε >>> να >>> τρέχει πανικόβλητος και να χάνεται στα στενά. Ήμασταν >>> περικυκλωμένοι >>> από >>> την αστυνομία και το στρατό. >>> >>> - Και τότε ακούστηκε εκείνος ο θόρυβος, σαν >>> έμμονο >>> βουητό, έκανε όλο το χώρο να τρίζει. Κάποιες πνιγμένες φωνές >>> έφτασαν >>> στ? >>> αφτιά μου, να κατέβουμε όλοι στο προαύλιο, έλεγαν. Εκεί κάτω, ακόμη >>> νύχτα, >>> ο θόρυβος ακουγόταν πιο καθαρά. Εκείνο είχε αρχίσει να πλησιάζει. >>> Αργά ? >>> αργά, το τρίξιμο του δρόμου και του κτιρίου γινόταν πιο έντονο, το >>> βουητό >>> αυτού που ερχόταν πιο δυνατό, το σφίξιμο μέσα μου πιο δυνατό. Στη >>> φαντασία >>> μου είχαν αρχίσει ήδη να προβάλλουν σαν εικόνες, τα γκρίζα >>> μεταλλικά >>> κομμάτια του, η καμπίνα στο πιο ψηλό σημείο του, ο μακρύς >>> σιδερένιος >>> σωλήνας, οι πολλές ρόδες που γύριζαν αργά αλλά σίγουρα, >>> κατασπαράζοντας >>> την απόσταση. >>> >>> - Νόμιζα ότι μόνο θα μας χτυπήσουν, ή το πολύ ? >>> πολύ, >>> θα φώναζαν την πυροσβεστική να μας καταβρέξει και να μας διαλύσει. >>> Αυτοί >>> όμως είχανε όπλα κι αρχίσανε να ρίχνουν στο ψαχνό. Σε λίγο φάνηκε >>> και >>> το >>> σιδερένιο θηρίο. >>> >>> - Γκρίζες αισθήσεις, μια παγωμάρα. Στο >>> μισοσκόταδο >>> του >>> προαυλίου έβλεπα τις ματιές να ψάχνουν μεταξύ τους, τα πρόσωπα, τα >>> βλέμματα γεμάτα απορία. Κι ύστερα, ένα ξαφνικό φως. Λαμπρό, >>> κάτασπρο. >>> Ένα >>> φως από τεράστιους προβολείς, να πέφτει πάνω στο προαύλιο και τα >>> πρόσωπα. >>> Ακινησία. Μόνο το φως κυκλοφορούσε ματαιώνοντας κάθε απόπειρα >>> κίνησης. Και >>> μετά, εντελώς ξαφνικά, οι φωνές βουβάθηκαν. Τα σώματα σαν στήλες >>> άλατος. >>> Τα στόματα ανοιχτά χωρίς ήχο. Εκείνο κινιόταν στην αρχή σχεδόν >>> αδιόρατα, >>> τρίζοντας τα μεταλλικά του σημεία, προχωρούσε καταπάνω στην πύλη. >>> Τα >>> παιδιά που ήταν σκαρφαλωμένα πάνω της δεν είχαν φύγει. Εκείνο >>> κινιόταν κι >>> έμοιαζε ακίνητο, θηρίο που κάλπαζε σε αργή κίνηση και ?κρακ. Έπεσε >>> πάνω >>> στις πύλες και τις γκρέμισε. >>> >>> - Κάτω απ? το λευκό φως άστραψαν κόκκινα >>> σχήματα. >>> Ακίνητα σώματα. Όρθια ή πεσμένα. Στο προαύλιο δεν υπήρχε ήχος. >>> Κάποιος μ? >>> έσπρωξε με κάτι μεταλλικό, ήταν κάνη όπλου. Έπρεπε να βγω μαζί με >>> τους >>> άλλους. >>> >>> - Από παντού άκουγες κραυγές, πυροβολισμούς, >>> σφυρίχτρες >>> και πράγματα που σπάγανε. Είχα σταθεί ακίνητος στη θέση μου, δεν >>> πίστευα >>> στα μάτια μου. Ξαφνικά ένιωσα μέσα στο στήθος μου κάτι σαν >>> σιδερένια >>> γροθιά. Κοίτα να δεις, είπα. Με χτύπησαν άσχημα. Έπεσα >>> κάτω?ζαλίστηκα. >>> Συνήλθα όμως κάπως. Φοβήθηκα μήπως πεθάνω κι άρχισα να λυπάμαι >>> γιατί >>> ήμουν >>> μόνο 17 χρονών?. >>> >>> - Αυτά. Μετά από όλα αυτά μας είπανε πως όλα >>> πήγαν >>> μια >>> χαρά. Οι κακοί φυλακίσθηκαν κι η ζωή βρήκε πάλι το ρυθμό της. >>> >>> >>> - Το βράδυ αυτό, το κάνανε κάτι σα γιορτή, σαν >>> επέτειο. >>> Και μένα διάλεξαν να με κάνουν ήρωα. Γιατί ήμουν νέος και γιατί >>> σπούδαζα >>> σε μια τεχνική σχολή. Κάθε φορά λοιπόν που εσείς γιορτάζετε κι >>> έρχεστε και >>> κρεμάτε στεφάνια, έρχομαι κι εγώ εδώ και περπατάω ανάμεσά σας για >>> μια >>> βραδιά, άγνωστος ανάμεσα σε άγνωστους. Μα ύστερα από την τρίτη ή >>> τέταρτη >>> επέτειο, είδα και κατάλαβα καλά πως έχουν σήμερα τα πράγματα. Κι >>> άρχισα να >>> στενοχωριέμαι και να προβληματίζομαι >>> Γιατί?τι είναι η ζωή μας σήμερα ; >>> Μια Δευτέρα πρωί είναι ! Μια Δευτέρα πρωί. Οι γιορτές μας άνοστες >>> μέρες, >>> γεμάτες πλήξη, θλίψη κι ανία, στολισμένες με χίλιες δυο φθηνές, >>> άχρηστες >>> γεύσεις, πλαστικά τραγούδια και σχέσεις φυτεμένες στο προσωπικό >>> συμφέρον. >>> Βλέπω να μην υπάρχουν φίλοι. Όλοι φοβούνται μήπως μείνουν απ? >>> έξω?μήπως >>> μείνουν πίσω. Καθένας τους έχει την κοίτη του, το αυλάκι του?και το >>> νερό >>> τρέχει προς την θάλασσα της προσωπικής του ευτυχίας?Δουλειά απ? το >>> βράδυ >>> ως το πρωί?άχρηστα ψώνια?τις γιορτές?να λες πως κάτι κάνεις?και πως >>> ζεις ! >>> Μια Δευτέρα πρωί, που μυρίζει υγρασία και βενζίνη. >>> Όχι, δεν είμαι παραπονεμένος. Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες >>> του >>> κόσμου θα τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα >>> Σαββατοκύριακο. Το όνειρό μου έλαμψε σε κείνη τη γιορτή σαν >>> πυγολαμπίδα >>> στο σκοτεινό ουρανό. Αυτό το μικρό φως, ένα κομμάτι από το μέλλον >>> όπου >>> όλες οι Δευτέρες του κόσμου θα ?χουν πια τελειώσει, είναι ότι >>> θυμάμαι >>> από >>> κείνο το βράδυ. >>> Κι αν υπάρχουν κομμάτια από αυτό το μέλλον, μέσα στο γκρίζο σήμερα, >>> αυτά >>> είναι σαν τα χαμόγελα των παιδιών. Στα θρανία των σχολικών τάξεων, >>> υπάρχουν σταγόνες απ? το αύριο, στις αλάνες και τα μαξιλάρια των >>> παιδιών >>> σιγοψυθιρίζει τα μυστικά του το μέλλον. >>> Όχι, δεν είμαι παραπονεμένος. >>> Καληνύχτα φίλοι μου ! >>> >>> Ακούγεται το τραγούδι «Αρνιέμαι». Προβάλλεται βίντεο με αγώνες και >>> διαδηλώσεις για την παιδεία, την ειρήνη κλπ. στην Ελλάδα και τον >>> κόσμο με >>> το σύνθημα «αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται» >>> >>> >>> Πηγές : >>> «Μίλα», Αζίζ Νεσίν >>> Ένα τραγούδι δε φτάνει, ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου >>> Ανθρωποφύλακες, Περικλής Κοροβέσης >>> Η αρχαία σκουριά, Μάρω Δούκα >>> Η τρομοκρατία της μνήμης, Λεία Βιτάλη >>> Η επέτειος, Γιώργος Μανιώτης >>> Τα γενέθλια, Ζωρζ Σαρή >>> Ιστορίες του γέρο Αντόνιο, subcomandante Marcos >>> Το μελάνι φωνάζει, η 17η Νοέμβρη στη λογοτεχνία, του Ηλία Γκρη >>> Ο τίτλος του θεατρικού είναι παράφραση από το βιβλίο του Τάσου >>> Δαρβέρη >>> «Μια ιστορία της νύχτας 1967 ? 1974». >>> >>> Η παράσταση αυτή είναι μια εκδοχή δραματοποίησης μιας σειράς >>> εξαιρετικών >>> κειμένων για τη δικτατορία και το Πολυτεχνείο. Είναι προφανές ότι >>> οι >>> αυτοσχεδιασμοί, η επιλογή - επιμέλεια κειμένων και μουσικής, τα >>> θεατρικά >>> ευρήματα, τα βίντεο κλπ. αλλά και οι μονόλογοι και οι διάλογοι, >>> μπορούν >>> και πρέπει να προσαρμόζονται στη δυναμική της τάξης και την >>> αισθητική >>> άποψη του εκπαιδευτικού και των παιδιών. Οι βασικές πηγές που πάνω >>> τους >>> στηρίχτηκε η ιδέα της παράστασης είναι δυο. Η ταινία της >>> Χρονοπούλου >>> «ένα >>> τραγούδι δε φτάνει» ήταν η μια. Η άλλη ? η πιο σημαντική -, ήταν η >>> δουλειά >>> που κάναμε με μια ομάδα καλών συναδέλφων και δάσκαλο τον Τάκη >>> Τζαμαριά στο >>> Μαράσλειο Διδασκαλείο πάνω σε κείμενα από το μυθιστόρημα της Ζωρζ >>> Σαρή «τα >>> γενέθλια». Σε αυτούς τους συναδέλφους και τις δημιουργικές στιγμές >>> που >>> περάσαμε μαζί θα ήθελα να αφιερώσω αυτή τη μικρή δουλειά. >>> Δ.Μ. >>> >>> _____________________ >>> >>> orasi mailing list >>> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο >>> //www.freelists.org/webpage/orasi >>> >>> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της >>> λίστας >>> στείλτε email στην διεύθυνση >>> orasi@xxxxxxxxxxxxx >>> >>> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να >>> στείλετε email στην διεύθυνση >>> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx >>> και στο θέμα γράψτε unsubscribe. >>> >>> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο >>> //www.freelists.org/archives/orasi >>> >>> ______________ >>> >>> >>> >>> >> >> _____________________ >> >> orasi mailing list >> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο >> //www.freelists.org/webpage/orasi >> >> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας >> στείλτε email στην διεύθυνση >> orasi@xxxxxxxxxxxxx >> >> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να >> στείλετε email στην διεύθυνση >> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx >> και στο θέμα γράψτε unsubscribe. >> >> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο >> //www.freelists.org/archives/orasi >> >> ______________ >> >> >> >> > > _____________________ > > orasi mailing list > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > //www.freelists.org/webpage/orasi > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > orasi@xxxxxxxxxxxxx > > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > στείλετε email στην διεύθυνση > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > //www.freelists.org/archives/orasi > > ______________ > > > > _____________________ orasi mailing list διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο //www.freelists.org/webpage/orasi Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση orasi@xxxxxxxxxxxxx Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε email στην διεύθυνση orasi-request@xxxxxxxxxxxxx και στο θέμα γράψτε unsubscribe. Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο //www.freelists.org/archives/orasi ______________