[orasi] Re: Ηιστορίαμιαςνύχτας_ΘεατρικήπαράστασηγιατοΠολυτεχνείο,τουΔημήτρηΜαριόλη
- From: "mlaspas" <mlaspas@xxxxxxxxx>
- To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
- Date: Wed, 17 Nov 2010 15:43:56 +0200
Δεν γνωρίζω αν έχει ανεβεί σε κάποιο θέατρο στην Αθήνα, εγώ το έχω σε μορφή
txt και το έδωσα να το ανεβάσουν σε σχολεία του νομού μας.
----- Original Message -----
From: "Costoula Mpalaska" <costmp@xxxxxxxxx>
To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
Sent: Wednesday, November 17, 2010 1:44 PM
Subject: [orasi] Re: Η ιστορίαμιαςνύχτας_Θεατρικήπαράστασηγια
τοΠολυτεχνείο,τουΔημήτρη Μαριόλη
> καλημέρα. αυτή η παράσταση,παίζεται σε κάποιο θέατρο, ή ειναι γραμμενη
> κάπου;
> ----- Original Message -----
> From: "mlaspas" <mlaspas@xxxxxxxxx>
> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
> Sent: Tuesday, November 16, 2010 1:06 PM
> Subject: [orasi] Η ιστορία μιαςνύχτας_ Θεατρικήπαράσταση για
> τοΠολυτεχνείο,
> τουΔημήτρη Μαριόλη
>
>
>> το Πολυτεχνείο
>>
>> Η ιστορία μιας νύχτας
>>
>> Επιλογή ? διασκευή ? επιμέλεια κειμένων : Δημήτρης Μαριόλης
>>
>> Μουσική : Αdagio, Ελένη Καραϊνδρου
>> Δυο αγόρια και ένα κορίτσι εμφανίζονται στη σκηνή. Πίσω τους 5-6
>> παιδιά σε
>> ημικύκλιο αυτοσχεδιάζουν (κοιτάζουν τον ήλιο, κάθονται οκλαδόν,
>> κοιμούνται, ξυπνάνε ανάλογα με το διάλογο που ακολουθεί)
>>
>> - Ήταν ένα ξημέρωμα απ? αυτά όπου ο Απρίλης διαλαλεί τη
>> διάθεσή του
>> για τρέλα.
>> - Το πρωί βγήκε ένας ήλιος σαν μαστίγιο με εφτά ουρές αντί
>> για
>> ακτίνες.
>> - Μετά ακολούθησε ένα απόγευμα με γκρι σύννεφα.
>> - Ύστερα, η νύχτα άπλωσε τα πέπλα της και πυκνό σκοτάδι
>> σκέπασε το
>> παλάτι.
>> - Η πριγκίπισσα δεν ανησύχησε :
>> - «Μια νύχτα είναι, θα κοιμηθώ και θα περάσει»
>> - Κι αποκοιμήθηκε?
>> - Αλλά, όταν ξύπνησε το πρωί με το καλό?
>> - Δεν είχε ξημερώσει
>> - Δεν ξημέρωνε
>> - Σκέφτηκε,
>> - «ας κάνω λίγη υπομονή, θα ξημερώσει αύριο που θα πάει»
>> - Αμ δε !
>> - Οι μέρες περνούσαν και δεν ξημέρωνε
>> - Με τίποτα
>> - Επουδενί
>> - Με κανένα τρόπο
>> - Κι απ? την πολλή τη νύχτα, όλοι στο παλάτι άρχισαν να
>> νυστάζουν
>> - Όλο και πιο πολύ
>> - Όλο και πιο πολύ (χασμουριούνται)
>> - Όλο και πιο πολύ?
>> - Ώσπου αποκοιμήθηκαν οριστικά
>> - Κι η καημένη η πριγκίπισσα, όπως δεν είχε συντροφιά άρχισε
>> κι
>> αυτή να νυστάζει
>> - «Ααααα, μμμμ, (χασμουριέται και τεντώνεται) βαρέθηκα.
>> Βαρέθηκα ν?
>> ακούω ιστορίες με νυσταγμένες πριγκίπισσες και κοιμισμένα παλάτια.
>> Βαρέθηκα τα παραμύθια, τις νύχτες, τις σκιές και τους υπαινιγμούς.
>> Θέλω
>> μια αληθινή ιστορία στο φως της μέρας. Αυτό θέλω. Μια απλή αληθινή
>> ιστορία
>> στο φως της μέρας».
>>
>> Στο σημείο αυτό συμβαίνουν ταυτόχρονα τα παρακάτω :
>> Προβάλλεται σύντομο βίντεο με τα γεγονότα της δεκαετίας του ?60
>> (1-1-4,
>> πορείες ειρήνης, δολοφονία Λαμπράκη, Ιουλιανά, πραξικόπημα)
>>
>> Ακούγεται το τραγούδι «Ποιος τη ζωή μου»
>>
>> Στη σκηνή εμφανίζονται παιδιά με μαύρα ρούχα (δεσμοφύλακες) που
>> τοποθετούν δυο κελιά (φτιαγμένα από χάρτινες κούτες) δεξιά και
>> αριστερά
>> στη σκηνή. Οι δεσμοφύλακες κλείνουν το στόμα και δένουν τα χέρια
>> (με
>> χαρτοταινίες) άλλων παιδιών που υποδύονται τους κρατούμενους.
>>
>> (στο βάθος της σκηνής κινούνται οι δεσμοφύλακες, από τα κελιά
>> βγαίνουν
>> τρεις κρατούμενες - οι)
>>
>> - Χτύπησε το κουδούνι. Δεν περιμέναμε κανέναν. Ήταν έξι το
>> πρωί.
>> Ανοίξαμε. Ήταν άνθρωποι της χούντας. Μπήκαν κατευθείαν στο θέμα. Μου
>> ζητούσαν το υλικό που ήταν σίγουροι πως υπάρχει στο σπίτι.
>> Προκηρύξεις,
>> ανακοινώσεις, λίστες με ονόματα? Σαν καλό παιδί που είμαι, είπε ο
>> επικεφαλής, να τους τα δώσω όλα, γιατί θα τα βρει μόνος του και το
>> σπίτι
>> θα γίνει γυαλιά καρφιά. Θα διατάξω θύελλα μου είπε. Μια ώρα περίπου
>> έψαχναν ένα διαμέρισμα δυο δωματίων.
>>
>> (στο βάθος της σκηνής οι δεσμοφύλακες αυτοσχεδιάζουν : ψάχνουν
>> παντού,
>> ξεφυλλίζουν βιβλία, τα σκίζουν, τα πετάνε στο πάτωμα μαζί με άλλα
>> πράγματα
>> κλπ. Ένας κρατούμενος με πλάτη στο κοινό και το κεφάλι σκυμμένο
>> βλέπει
>> τους δεσμοφύλακες να τον τριγυρίζουν απειλητικά δείχνοντάς του
>> βιβλία,
>> χαρτιά κλπ πριν τα πετάξουν στο πάτωμα)
>>
>> - Πραγματικά έγινε θύελλα. Τα έπιπλα μετακινήθηκαν, τα ρούχα
>> μας
>> έγιναν ένας σωρός. Βιβλία ανακατεμένα στη μέση του δωματίου.
>> Χτυπάγανε
>> τους τοίχους, σκίσανε ένα μαξιλάρι, ψάξανε τα ντουλάπια. Ρωτούσαν
>> γεμάτοι
>> υποψία : Γιατί έχετε τόσα βιβλία ; Τι χρησιμεύει αυτό το μολύβι ;
>> Γιατί
>> δεν έχετε φωτιστικό στη μέση του δωματίου ; Αντιδρούσαν στις
>> απαντήσεις με
>> συγκατάβαση. Λέγανε ένα «καλά ? καλά», αλλά η σημασία του ήταν πως
>> «αν
>> νομίζεις πως τα τρώμε εμείς αυτά είσαι πολύ γελασμένος»
>>
>> - Ένας απ? αυτούς ανακάλυψε ένα βιβλίο για την αντίσταση. Το
>> ξεφύλλισε και σταμάτησε σε μια φωτογραφία με έναν αντάρτη. Με ρώτησε
>> τι
>> γράφει το βιβλίο. Του διάβασα τον τίτλο. Δεν ικανοποιήθηκε και με
>> ρώτησε
>> για δεύτερη φορά. «Τι γράφει το βιβλίο» Του εξήγησα πως όταν είχαν
>> έρθει
>> οι Γερμανοί στην Ελλάδα σηκωθήκανε στην αρχή λίγοι Έλληνες, έπειτα
>> περισσότεροι και πολέμαγαν τους Γερμανούς. Αυτό το ονομάζουν
>> αντίσταση και
>> είναι ένα πράγμα πάρα πολύ καλό. Κοφτά μας διέταξε να τον
>> ακολουθήσουμε.
>> Ρώτησα αν έχει ένταλμα συλλήψεως και μου είπε πως είμαι πολύ
>> φλύαρος.
>> (οι
>> δεσμοφύλακες γελάνε) Είπε στους φίλους μου να έρθουν μαζί. Ήταν και
>> αυτοί
>> κρατούμενοι.
>>
>>
>> (Ακούγεται στο βάθος μια φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή της
>> «Μυρτιάς».
>> Οι δεσμοφύλακες επιβάλλουν γρήγορα τη σιωπή με φωνές «πάψτε»,
>> «ησυχία»,
>> «σιωπή», «σώπα»?
>> Μουσική : The day, Raining Pleausure
>> Οι δεσμοφύλακες παίρνουν τον κρατούμενο και αποχωρούν ?κάποιοι
>> κρατούμενοι
>> βγαίνουν από τα κελιά και βαδίζουν σαν να βρίσκονται στο προαύλιο
>> φυλακής,
>> η πλοκή εξελίσσεται ταυτόχρονα σε δυο επίπεδα. Μπροστά στη σκηνή, οι
>> κρατούμενοι βαδίζουν αργά και μηχανικά και στο βάθος γίνεται η
>> ανάκριση)
>>
>> (μπροστά στη σκηνή)
>> Να μην προδώσω?Να μην προδώσω?Να μην προδώσω (ακούγονται όλοι-ες να
>> μονολογούν)
>>
>> - Να μην προδώσω. Όχι δεν θα προδώσω?Όταν σε πιάνουν και σε
>> υποβάλλουν σε ανάκριση, ξέρεις ότι υπάρχει βασανισμός. Και ξέρεις
>> και
>> μυστικά απ? τα οποία εξαρτάται η ζωή των άλλων, η ελευθερία των
>> άλλων.
>> Αυτό το στοιχείο όμως σε βαραίνει πάρα πολύ.
>>
>> - Να μην προδώσω αυτά τα μυστικά, να μην γίνω υπεύθυνος για
>> να
>> έρθουν στη φυλακή κι άλλοι συναγωνιστές μου. Να μην προδώσω, αυτό
>> σκέφτομαι συνέχεια. Να μην προδώσω. Να μην προδώσω. Αλλά πως ;
>>
>> - Σκέψου κάτι άλλο. Φυλάκισε το μυαλό σου σε ένα παιχνίδι με
>> λέξεις
>> χωρίς νόημα. Σαν αυτά που παίζαμε στο σχολείο.
>> (αρχίζει το παιχνίδι?κάθε κρατούμενος λέει από μια λέξη με τη σειρά
>> του
>> ενώ ταυτόχρονα η κίνηση των κρατούμενων περιορίζεται στα δυο άκρα
>> της
>> σκηνής)
>>
>> Θέση, ανάθεση, κατάθεση, διάθεση, παράθεση, αντίθεση, υπόθεση,
>> έκθεση,
>> πρόθεση, σύνθεση, πρόθεση
>>
>> (στο βάθος της σκηνής, οι δεσμοφύλακες βάζουν ένα κρατούμενο να
>> καθίσει με
>> πλάτη στο κοινό, ανάλογα με το διάλογο που ακολουθεί τον υποχρεώνουν
>> να
>> σηκωθεί, να καθίσει, τον σπρώχνουν ή ακόμη του φέρονται «ευγενικά»)
>>
>> - ?τάση, ανάταση, παράταση, διάταση, στάση, ανάσταση,
>> περίσταση
>>
>> (Στο βάθος της σκηνής)
>> - Λέγε : ποιοι ήταν οι άλλοι, πόσοι ήσασταν στην ομάδα σου,
>> ποιες
>> ήταν οι επαφές σου, τι κάνατε ;
>>
>> - Τα ξέρουμε όλα, όλα. Οι άλλοι μας τα είπαν όλα, είπαν πως
>> εσύ
>> είσαι ο αρχηγός, θα τα φορτώσουν όλα σε σένα.
>>
>> - Φύγετε, αφήστε τον σε μένα. Είναι καλό παιδί. Θα δείτε, θα
>> τα πει
>> όλα. Λέγε. Πέστα όλα να ξαλαφρώσεις. Πες μου μόνο δυο ονόματα. Δε
>> λυπάσαι
>> τα νιάτα σου. Δε λυπάσαι τον καιρό που φεύγει ;
>>
>> - Τ? όνομα του. Πες μας το όνομά του !
>>
>> (Μπροστά στη σκηνή)
>> - Καρύδι, καρυδότσουφλο, τσόφλι, τσόφλι ; φλούδα
>> - Μπανανόφλουδα
>> - Μπανανόφλουδα?(σκέφτεται) παγίδα
>> - Μμμ?πονηριά
>> - Απάτη
>> - Κίνδυνος
>> - Φόβος
>> - Φόβος ; μμμ γενναίος
>> - Εσύ
>> - Εγώ, τι εγώ ;
>> - Είσαι αλήθεια, είσαι πολύ γενναία?
>>
>> Μουσική : Batucada, Μίκης Θεοδωράκης
>>
>> (Στο βάθος της σκηνής)
>> - ʼκουσε παιδί μου. Δεν σε πιάσαμε αμέσως?για να δεις την
>> καλοσύνη
>> μας. Το τι έχεις κάνει είναι γνωστό στις αρχές. Δεν έχεις κάνει και
>> λίγα
>> πράγματα. Τα ξέρουμε όλα. Λοιπόν σαν καλό παιδί πες τα. ʼντε θα
>> περάσεις
>> καλά. Σκέψου ένα πράγμα μόνο. Η Ασφάλεια για τους κακούς είναι
>> Κόλαση
>> και
>> για τους καλούς Παράδεισος.
>>
>> - Πρόσεξε, δεν εξετάζουμε την ενοχή σου. Αυτή είναι δεδομένη.
>> Την
>> ειλικρίνειά σου επιζητούμε. Εγώ παρ? όλο που δεν εξηγήθηκες καλά στο
>> σπίτι
>> είναι έτοιμος να τα συγχωρήσω όλα. Θέλω να μου πεις τα ονόματα των
>> ανθρώπων που είχατε επαφή. Κατάλαβες ; Αυτούς που έβλεπες. Λοιπόν ;
>> Τίποτα?Θα το μετανιώσεις. Ακούς ; Θα το μετανιώσεις !
>>
>> (Μπροστά στη σκηνή)
>> - Με ανεβάζουνε στις σκάλες. Πάνω στην ταράτσα. Μετά στο
>> μικρό
>> δωμάτιο. Όλα χωρίς καμιά βιασύνη. Ανάψανε το φως του πλυσταριού.
>> Αισθάνθηκα το κύριο πρόσωπο της παρέας. Παρατηρούσα.
>>
>> - Έπιασαν δουλειά. Έψαχναν το σχοινί. Δεν το βρίσκανε. Τα
>> βάζανε με
>> κάποιον Μάλλιο και κάποιον Μπάμπαλη που είναι τσαπατσούληδες.
>> Κάνουνε
>> τη
>> δουλειά τους και τα παρατάνε όλα όπου βρουν. Κάποιος μου είπε να μην
>> κοιτάζω σαν βλάκας και να ψάξω και γω. Ένας άλλος τους είπε να κάτσω
>> εκεί
>> που καθόμουνα, δεν τους χρειαζόταν η βοήθειά μου.
>>
>> - Τελικά βρέθηκε το σχοινί. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα μια
>> ελπίδα
>> μήπως δεν βρεθεί το σχοινί. Τώρα που βρέθηκε άρχισα να σκέφτομαι
>> μήπως πω
>> ένα τόσο δα όνομα και γλιτώσω. Κάποιος πρότεινε «να μη χτυπήσουμε το
>> παιδί
>> που φαίνεται καλό, να το αφήσουμε λιγάκι να σκεφτεί, να πιει ένα
>> καφεδάκι
>> με την ησυχία του και το πρωί μας τα λέει». Αισθάνθηκα μια
>> ανακούφιση.
>> Αλλά ο άλλος, αποφασισμένα λέει : «δέστε τον».
>>
>> - Όταν ήμουν μικρή, ανέβαινα στην ταράτσα του σπιτιού μας και
>> έπαιζα. Ήταν το βασίλειό μου. Η μάνα μου με μάλωνε : «Κατέβα γρήγορα
>> ! Αν
>> πέσεις και χτυπήσεις θα τις φας ?». Ευλογημένα χέρια της μάνας μου.
>> Τα
>> χέρια της σήμερα τρέμουν φορτωμένα πακέτα για το παιδί της. Τη
>> σπρώχνουν,
>> τη διώχνουν, γυρίζει στο σπίτι με τα χέρια φορτωμένα. Πώς να σου
>> περιγράψω
>> αυτή την ταράτσα με το πλυσταριό. Δεν μοιάζει καθόλου με την ταράτσα
>> των
>> παιδικών μου χρόνων.
>>
>> Μουσική : Το λιβάδι που δακρύζει, Ελένη Καραϊνδρου
>> (Ακούγεται ξανά η φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή της «Μυρτιάς».
>> Οι
>> δεσμοφύλακες επιβάλλουν γρήγορα τη σιωπή με φωνές «πάψτε»,
>> «ησυχία»,
>> «σιωπή», «σώπα»?
>>
>> Οι δεσμοφύλακες παίρνουν τον κρατούμενο και αποχωρούν ? οι
>> κρατούμενοι
>> μπαίνουν στα κελιά τους. Στο κέντρο της σκηνής ένα θρανίο και δυο
>> καρέκλες. Εκεί γράφουν τα γράμματά τους δυο κρατούμενοι)
>>
>> - Έκανα τεσσεράμισι χρόνια να δω συγγενή μου. Μόνο τα
>> γράμματα
>> είχα. Την αλληλογραφία. Αλληλογραφία όμως τι σήμαινε ; Ένα γράμμα τη
>> βδομάδα, το μήνα.
>>
>> - Ένα γράμμα το μήνα 20 γραμμές. Τι να του πεις ; Είναι αυτό
>> που
>> λέει το τραγούδι «είμαι καλά». Τι άλλο να του πεις ; Δεν μπορείς να
>> πεις
>> τίποτα άλλο. Δεν έχεις χώρο?
>>
>> (Τραγουδούν οι κρατούμενοι -ες : «Είμαι καλά, είμαι καλά πολύ καλά,
>> για
>> σας το ίδιο επιθυμώ?»
>> Οι δεσμοφύλακες εμφανίζονται και επιβάλλουν τη σιωπή με φωνές
>> «πάψτε»,
>> «ησυχία», «σιωπή», «σώπα» και αποχωρούν?)
>>
>> - Απ? το παράθυρό μου φαίνεται μόνο ένα κομμάτι ουρανός. Πόσο
>> μου
>> ?χει λείψει η πρωινή σου γκρίνια. Γιατί δεν έρχεσαι να με δεις ;
>> Έστω
>> για
>> μια φορά. Σε παρακαλώ. Μια φορά. Για λίγο.
>>
>>
>> (Οι κρατούμενοι μπαίνουν στα κελιά. Δυο παιδιά συζητούν στη σκηνή)
>>
>> - Κάθε φορά που πηγαίνω στη φυλακή και βλέπω τον αδελφό μου,
>> στέκεται μπροστά ένας φύλακας ? στρατιώτης και δεν μπορούμε να πούμε
>> τίποτα. Προχθές τον ρώτησα αν παίρνει τα χάπια του κι ο στρατιώτης
>> ποιος
>> ξέρει τι νόμιζε ότι λέγαμε, θύμωσε και με πέταξε έξω.
>> - Πρέπει να έρθω και γω μαζί.
>> - Μα δεν είσαι συγγενής. Δεν θα σε αφήσουν.
>> - Θα με παρουσιάσεις σαν συγγενή.
>> - Και πως θα συνεννοηθείς μπροστά στο στρατιώτη ;
>> - Θα πω στον αδελφό σου να παίξουμε τα ανάποδα !
>> - Ποια ανάποδα ;
>> - Είχαμε βρει ένα κόλπο με τον αδελφό σου παλιά, για να
>> ξεγελάμε τη
>> λογοκρισία όταν γράφαμε γράμματα.
>> - Τι είναι αυτή η λογοκρισία ; Τι θα πει λογοκρισία ;
>> - Θα πει πως οι άνθρωποι της χούντας ανοίγουν τα γράμματα και
>> τα
>> διαβάζουν. Πώς να γράψεις λοιπόν ελεύθερα ; Θα βρεις το μπελά σου.
>> - Και τι κάνατε ;
>> - Παίζαμε τα ανάποδα. Δηλαδή, γράφεις για παράδειγμα : «Ο
>> Πέτρος
>> είναι κοντά μου και παίζω μαζί του» Και εννοείς το αντίθετο : «Ο
>> Πέτρος
>> έφυγε και δεν παίζω μαζί του». Κατάλαβες ;
>> - Έτσι θα γίνει. Πάμε μαζί να δούμε τι θα καταφέρουμε.
>>
>> (Περπατούν μαζί, φτάνουν μπροστά σε ένα κελί. Δίνουν ένα χαρτί στο
>> δεσμοφύλακα που στέκεται απ? έξω. Αυτός το κοιτάζει και τις οδηγεί
>> στο
>> θρανίο όπου μετατρέπεται σε χώρο επισκεπτηρίου. Επιστρέφει στο κελί
>> και
>> φέρνει τον κρατούμενο. Οι επισκέπτες του χαρίζουν ένα λουλούδι.
>> Ακουμπούν
>> τις παλάμες τους σαν να τους χωρίζει ένα διαχωριστικό πλέγμα)
>>
>> - (εμπιστευτικά) Θα μιλάμε ανάποδα όπως τότε με τη
>> λογοκρισία.
>> Θυμήσου !
>> - Αδελφέ μου, είσαι καλά ; Αδελφέ μου καλέ, ΑΝΑΠΟΔΕ αδελφέ
>> μου,
>> είσαι καλά ; Πες μου?
>> - Ναι, ναι, πολύ καλά. Κοιμήθηκα τέσσερις μέρες συνέχεια.
>> Έμεινα
>> ξαπλωμένος τέσσερα εικοσιτετράωρα. Ξαπλωμένος, ντυμένος. Φοράω όλα
>> τα
>> ρούχα μου. Δεν βγάζω τη φανέλα μου.
>> - Και τρως καλά ;
>> - Πολύ. Τρώω συνέχεια και πίνω πολύ νερό. Τέσσερις μέρες και
>> τέσσερις νύχτες, έπινα συνέχεια ξαπλωμένος.
>> - Πως τα περνάς ;
>> - Όλοι είναι πολύ ευγενικοί μαζί μου. Κανείς δε με χτυπάει,
>> κανένας
>> δε με βρίζει, δε με ρωτάει. Τέσσερα εικοσιτετράωρα έμεινα
>> ξαπλωμένος,
>> ντυμένος εντελώς, έπινα, έτρωγα, κοιμόμουν και ήμουν εντελώς μόνος.
>> - ʼντε, τελειώνετε. Αρκετά είπατε !
>> - Θέλεις τίποτα από μένα ;
>> - Ναι. Θέλω να πεις σε όλους πόσο καλά περνάω εδώ. Μερικοί
>> λένε
>> ψέματα πως δεν μας αφήνουν να κλείσουμε μάτι. Ψέματα ! Ούτε μας
>> χτυπάνε,
>> ούτε μας στερούν το νερό και το φαγητό. Και πάντα ξαπλωμένος
>> στέκομαι
>> ! Δε
>> νυστάζω καθόλου και γρήγορα θα βγω.
>> - Ε, τώρα τα ?πατε. Φτάνει.
>>
>> (Οι επισκέπτες αποχωρούν. Ο δεσμοφύλακας επιστρέφει τον κρατούμενο
>> στο
>> κελί. Ακούγεται πάλι στο βάθος η φυσαρμόνικα να παίζει την εισαγωγή
>> της
>> «Μυρτιάς». Οι δεσμοφύλακες επιβάλλουν τη σιωπή με φωνές «πάψτε»,
>> «ησυχία», «σιωπή», «σώπα» και αποχωρούν?
>> Οι κρατούμενοι μπαίνουν όλοι και βαδίζουν νευρικά, ένας - ένας
>> παίρνει το
>> λόγο)
>>
>> - Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου
>> σώπασε επιτέλους - κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός.
>> Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου
>> λέγανε:
>> (όλοι μαζί, βάζοντας το δάχτυλο μπροστά στο στόμα): "Σσσσσς, σώπα"
>>
>>
>>
>> - Στο σχολείο μού κρύψανε την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :"εσένα τι
>> σε
>> νοιάζει ; "
>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα"
>>
>> - Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
>> "κοίτα μην πείς τίποτα!"
>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα"
>>
>>
>>
>>
>> - Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα
>> εικοσί
>> μου χρόνια.
>>
>> - Ο λόγος του μεγάλου - η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο
>> πεζοδρόμιο,
>> "Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε, "θα βρεις το μπελά σου".
>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα"
>>
>> - Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι :
>> "Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις"
>> (όλοι μαζί): "Σσσσσς, σώπα"
>>
>>
>>
>> - Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
>> "Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα"
>> Μπορεί να μην είχαμε με τους γείτονες γνωριμίες ζηλευτές, μας ένωνε
>> όμως,
>> το Σώπα.
>>
>> - Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
>> σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
>>
>>
>> - Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
>> Κατάπιαμε τη γλώσσά μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
>>
>>
>> - Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
>> Μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
>>
>> - Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
>> κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
>> και κάν' την να σωπάσει.
>> Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι
>> σωστά.
>>
>> - Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
>> Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να
>> μιλάς
>> ,
>> χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
>>
>>
>> - Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω
>> και δεν θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς, θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
>>
>>
>> - Κόψε τη γλώσσα σου, κόψε την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε
>> μουγκός.
>> Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου
>> για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου.
>>
>>
>> - Ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
>> γιατί νομίζω πως θα ?ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
>> και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
>> και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
>> με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
>> (όλοι μαζί δυνατά ) ΜΙΛΑ !
>>
>> (Κάνουν να φύγουν μα τους σταματάει η μουσική της φυσαρμόνικας.
>> Ακούγεται
>> ένα παιδί να τραγουδά τον πρώτο στίχο. Μετά δυο μαζί το δεύτερο κλπ.
>> Από
>> το παράθυρο του κελιού βγαίνει το λουλούδι. Σε λίγο όλα μαζί τα
>> παιδιά
>> τραγουδούν και χτυπούν παλαμάκια. Οι δεσμοφύλακες βγαίνουν στη σκηνή
>> και
>> προσπαθούν μάταια να επιβάλλουν ησυχία. Οι κρατούμενοι τους
>> απομονώνουν?Το
>> τραγούδι κυριαρχεί?)
>>
>> Είχα μια θάλασσα στο νου
>> κι ένα περβόλι, περιβόλι τ? ουρανού ] 2x
>> Την ώρα π? άνοιγα πανιά
>> για την απάνω γειτονιά
>> Για την απάνω γειτονιά
>> την ώρα π? άνοιγα πανιά
>>
>> Στα παραθύρια τα πλατιά | 2x
>> χαμογελούσε μια μυρτιά | 2x
>>
>> Κουράστηκα να περπατώ, ω, ω, ω | 2x
>> και τη ρωτώ και τη ρωτώ | 2x
>>
>> Πες μου μυρτιά να σε χαρώ
>> πού θα ?βρω χώμα, θα ?βρω χώμα και νερό ] 2x
>> να ξαναχτίσω μια φωλιά
>> για της αγάπης τα πουλιά
>>
>> Στα παραθύρια τα πλατιά | 2x
>> είδα και δάκρυσε η μυρτιά | 2x
>>
>> Την ώρα π? άνοιγα πανιά | 2x
>> για την απάνω γειτονιά | 2x
>>
>> Στα παραθύρια τα πλατιά | 2x
>> χαμογελούσε μια μυρτιά |2x
>>
>>
>> (Ακούγεται το τραγούδι του Θεοδωράκη «Ποιος δε μιλά για τη Λαμπρή».
>> Οι
>> κρατούμενοι είναι πια οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου. Ανεμίζουν
>> πολύχρωμες σημαίες και τρέχουν πάνω στη σκηνή. Γκρεμίζουν τα κελιά
>> και
>> διώχνουν τους δεσμοφύλακες. Ταυτόχρονα, προβάλλεται βίντεο με τα
>> γεγονότα
>> του Πολυτεχνείου. Μετά από λίγα λεπτά, ακούγονται πυροβολισμοί και ο
>> ήχος
>> από ερπύστριες. Όλοι σταματούν. Παγωμένη εικόνα?ένα ? ένα τα παιδιά
>> παίρνουν το λόγο και μετά κάθονται)
>>
>>
>> - Ήταν Νοέμβριος και χαιρόμασταν πάρα πολύ που
>> βγήκαν
>> στη μέση αυτά τα γεγονότα κι είχε σταματήσει το σχολείο κι είχε
>> γίνει η
>> ζωή μας σαν γιορτή. Ήταν σαν Πάσχα. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν,
>> ανήσυχος
>> και
>> χαρούμενος. Από μακριά ακουγόταν που και που καμιά τουφεκιά. Όλη
>> μέρα
>> είχε
>> μια συννεφιά και μια κουφόβραση. Σαν πήρε να νυχτώνει περάσανε κάτι
>> φίλοι
>> μου και με πήρανε για να κατέβουμε κι εμείς κάτω?εκεί που ήταν
>> κλεισμένα
>> τ? άλλα παιδιά και είχε μαζευτεί πολύς κόσμος?
>>
>> - Μέσα μου φτερούγιζε ένας φόβος και μια χαρά,
>> δεν
>> ξέρω
>> γιατί?αλλά ήταν σαν παραμονή μιας μεγάλης γιορτής. Εγώ μόλις
>> τελείωνε
>> το
>> καλοκαίρι και μέχρι να έρθει πάλι η άνοιξη, νόμιζα πως όλος αυτός ο
>> καιρός
>> ήταν ένα μεγάλο πρωινό κάποιας Δευτέρας, ένα πρωινό που κράταγε πάνω
>> από
>> εφτά μήνες και που μύριζε υγρασία και βενζίνη.
>> Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του κόσμου θα τέλειωναν πια
>> και
>> πως
>> όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα Σαββατοκύριακο.
>>
>> - Πήραμε το τρένο και κατεβήκαμε στο κέντρο της
>> πόλης.
>> Μόλις βγήκαμε, είδαμε τον κόσμο πανικοβλημένο και χαρούμενο να
>> τρέχει
>> πάνω
>> κάτω με κλαμένα μάτια. Παντού μέσα στους δρόμους ήταν αναμμένες
>> μεγάλες
>> φωτιές. Τις άναβαν για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα που πετούσε η
>> αστυνομία.
>>
>> - Μπήκαμε στο δρόμο που περνούσε μπροστά από το
>> κτίριο
>> που ήταν κλεισμένα τα παιδιά. Κόσμος πολύς, πατείς με πατώ σε,
>> δακρυγόνα,
>> πυροβολισμοί, πανικός και μια περίεργη χαρά. Βλέπαμε ανθρώπους που
>> φεύγανε
>> έντρομοι λέγοντάς μας, «φύγετε, φύγετε, πυροβολούν από τις ταράτσες
>> στο
>> ψαχνό, φύγετε». Μα εμείς προχωρούσαμε γιατί, λέγαμε, μα τι μπορούν
>> να
>> μας
>> κάνουν, εικοστός αιώνας είναι πλέον?θα μας σκοτώσουν ; Αυτό θα
>> σημαίνει
>> και το δικό τους τέλος?και προχωρούσαμε σπρώχνοντας προς την πύλη.
>> Όλος ο
>> δρόμος ήταν γεμάτος από τρόλεϊ και λεωφορεία με σκασμένα λάστιχα και
>> συνθήματα στα πλευρά.
>>
>> - Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του
>> κόσμου
>> θα
>> τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα
>> Σαββατοκύριακο.
>>
>> - Κάποτε φτάσαμε μπροστά στην πύλη, εκεί ο
>> ενθουσιασμός
>> ήτανε πολύ μεγάλος, τραγούδια που λέγανε για χαρά, ελευθερία, πρόοδο
>> και
>> ισότητα. Ενθουσιαστήκαμε και μεις, φωνάζαμε, κλαίγαμε,
>> χειροκροτούσαμε,
>> ήταν σαν τη νύχτα της Ανάστασης που ζούσαμε σαν ήμασταν μικρά
>> παιδιά,
>> το
>> βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Έτσι, πέρασε η ώρα χωρίς να το
>> καταλάβουμε κι
>> έγινε δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα.
>>
>> - Μια κοπέλα δίπλα μου έβαλε τα κλάματα, φώναζε
>> ότι δεν
>> μπορεί να βλέπει αίματα. Ένα αγόρι την παραμέρισε κι αυτή συνέχιζε
>> ότι πως
>> βρέθηκε εδώ μέσα δεν το κατάλαβε. Κατέβηκε λέει το απόγευμα να δει
>> τι
>> γίνεται. Βούιξε η Αθήνα και κατέβηκε. Βλέπει τη συμμαθήτριά της την
>> Πούλια
>> μέσα και μπήκε στον αυλόγυρο. Μέχρι να πουν τα νέα τους, αρχίζουν οι
>> αστυνομικοί τα δακρυγόνα, που να φύγει. Περίμενε να ησυχάσουν τα
>> πράγματα,
>> αντί γι? αυτό χειροτέρευαν. Και να σου την τώρα εδώ μέσα άγρια
>> μεσάνυχτα.
>> Θα πεθάνουν οι γονείς της από την αγωνία τους. Ένα βιβλίο τους είπε
>> πως
>> κατεβαίνει ν? αγοράσει. Αλλά πουν ?ν? την τώρα ;
>>
>> - Πήγαινε να σκάσει σοβαρή και φοβισμένη. Όσο την
>> έβλεπα τόσο τη συμπονούσα. Έδειχνε αποσβολωμένη με όλα αυτά που
>> γίνονταν
>> μπροστά στα μάτια της. Την αγκάλιασα και της λέω μη φοβάσαι, εδώ
>> μέσα
>> είσαι ασφαλής. Έρχεται και τ? αγόρι από κοντά. Την παρηγορεί, ότι
>> περιφρουρούμε γερά τα κάγκελα, είμαστε μια μεραρχία ψυχωμένοι που
>> δεν
>> θα
>> τους αφήσουμε να περάσουν.
>>
>> - Όμως η μαθήτρια δεν έλεγε να ηρεμήσει.
>> Ανησυχούσε για
>> τους γονείς της. Πώς να προβλέψει ότι θα την αποκλείαν εδώ μέσα ;
>> Για
>> όλα
>> όμως φταίει η Πούλια που παρασέρνει όλα τα κορίτσια στο σχολείο,
>> τους
>> λέει
>> όλο για ήρωες και κατορθώματα και για την αντίσταση κατά των
>> Γερμανών
>> και
>> πολλά άλλα. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία τους λέει και τα
>> ζαλίζει
>> και τα ξετρελαίνει τα κορίτσια γι? αυτό πέρσι λίγο έλειψε να την
>> αποβάλλουν. Κι αν δεν ήταν η φιλόλογος να μπει στη μέση, «μη μου
>> πειράξετε
>> την καλύτερή μου μαθήτρια», δεν θα υποχωρούσε ο γυμνασιάρχης.
>>
>> - Εκείνη τη στιγμή, έπεσε κι άλλος χτυπημένος στο
>> δρόμο. Τον βλέπει η μικρή και κόβει τη λογοδιάρροια. Έσφιγγε τα
>> κάγκελα με
>> απόγνωση?
>>
>> - Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες του
>> κόσμου
>> θα
>> τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα
>> Σαββατοκύριακο.
>>
>> - Ξαφνικά νιώσαμε από μακριά ένα θόρυβο μέσα στη
>> νύχτα
>> σα να κυλάει κατά πάνω μας ένας σιδερένιος ποταμός. Ο κόσμος άρχισε
>> να
>> τρέχει πανικόβλητος και να χάνεται στα στενά. Ήμασταν περικυκλωμένοι
>> από
>> την αστυνομία και το στρατό.
>>
>> - Και τότε ακούστηκε εκείνος ο θόρυβος, σαν
>> έμμονο
>> βουητό, έκανε όλο το χώρο να τρίζει. Κάποιες πνιγμένες φωνές έφτασαν
>> στ?
>> αφτιά μου, να κατέβουμε όλοι στο προαύλιο, έλεγαν. Εκεί κάτω, ακόμη
>> νύχτα,
>> ο θόρυβος ακουγόταν πιο καθαρά. Εκείνο είχε αρχίσει να πλησιάζει.
>> Αργά ?
>> αργά, το τρίξιμο του δρόμου και του κτιρίου γινόταν πιο έντονο, το
>> βουητό
>> αυτού που ερχόταν πιο δυνατό, το σφίξιμο μέσα μου πιο δυνατό. Στη
>> φαντασία
>> μου είχαν αρχίσει ήδη να προβάλλουν σαν εικόνες, τα γκρίζα μεταλλικά
>> κομμάτια του, η καμπίνα στο πιο ψηλό σημείο του, ο μακρύς σιδερένιος
>> σωλήνας, οι πολλές ρόδες που γύριζαν αργά αλλά σίγουρα,
>> κατασπαράζοντας
>> την απόσταση.
>>
>> - Νόμιζα ότι μόνο θα μας χτυπήσουν, ή το πολύ ?
>> πολύ,
>> θα φώναζαν την πυροσβεστική να μας καταβρέξει και να μας διαλύσει.
>> Αυτοί
>> όμως είχανε όπλα κι αρχίσανε να ρίχνουν στο ψαχνό. Σε λίγο φάνηκε
>> και
>> το
>> σιδερένιο θηρίο.
>>
>> - Γκρίζες αισθήσεις, μια παγωμάρα. Στο
>> μισοσκόταδο
>> του
>> προαυλίου έβλεπα τις ματιές να ψάχνουν μεταξύ τους, τα πρόσωπα, τα
>> βλέμματα γεμάτα απορία. Κι ύστερα, ένα ξαφνικό φως. Λαμπρό,
>> κάτασπρο.
>> Ένα
>> φως από τεράστιους προβολείς, να πέφτει πάνω στο προαύλιο και τα
>> πρόσωπα.
>> Ακινησία. Μόνο το φως κυκλοφορούσε ματαιώνοντας κάθε απόπειρα
>> κίνησης. Και
>> μετά, εντελώς ξαφνικά, οι φωνές βουβάθηκαν. Τα σώματα σαν στήλες
>> άλατος.
>> Τα στόματα ανοιχτά χωρίς ήχο. Εκείνο κινιόταν στην αρχή σχεδόν
>> αδιόρατα,
>> τρίζοντας τα μεταλλικά του σημεία, προχωρούσε καταπάνω στην πύλη. Τα
>> παιδιά που ήταν σκαρφαλωμένα πάνω της δεν είχαν φύγει. Εκείνο
>> κινιόταν κι
>> έμοιαζε ακίνητο, θηρίο που κάλπαζε σε αργή κίνηση και ?κρακ. Έπεσε
>> πάνω
>> στις πύλες και τις γκρέμισε.
>>
>> - Κάτω απ? το λευκό φως άστραψαν κόκκινα σχήματα.
>> Ακίνητα σώματα. Όρθια ή πεσμένα. Στο προαύλιο δεν υπήρχε ήχος.
>> Κάποιος μ?
>> έσπρωξε με κάτι μεταλλικό, ήταν κάνη όπλου. Έπρεπε να βγω μαζί με
>> τους
>> άλλους.
>>
>> - Από παντού άκουγες κραυγές, πυροβολισμούς,
>> σφυρίχτρες
>> και πράγματα που σπάγανε. Είχα σταθεί ακίνητος στη θέση μου, δεν
>> πίστευα
>> στα μάτια μου. Ξαφνικά ένιωσα μέσα στο στήθος μου κάτι σαν σιδερένια
>> γροθιά. Κοίτα να δεις, είπα. Με χτύπησαν άσχημα. Έπεσα
>> κάτω?ζαλίστηκα.
>> Συνήλθα όμως κάπως. Φοβήθηκα μήπως πεθάνω κι άρχισα να λυπάμαι γιατί
>> ήμουν
>> μόνο 17 χρονών?.
>>
>> - Αυτά. Μετά από όλα αυτά μας είπανε πως όλα
>> πήγαν
>> μια
>> χαρά. Οι κακοί φυλακίσθηκαν κι η ζωή βρήκε πάλι το ρυθμό της.
>>
>>
>> - Το βράδυ αυτό, το κάνανε κάτι σα γιορτή, σαν
>> επέτειο.
>> Και μένα διάλεξαν να με κάνουν ήρωα. Γιατί ήμουν νέος και γιατί
>> σπούδαζα
>> σε μια τεχνική σχολή. Κάθε φορά λοιπόν που εσείς γιορτάζετε κι
>> έρχεστε και
>> κρεμάτε στεφάνια, έρχομαι κι εγώ εδώ και περπατάω ανάμεσά σας για
>> μια
>> βραδιά, άγνωστος ανάμεσα σε άγνωστους. Μα ύστερα από την τρίτη ή
>> τέταρτη
>> επέτειο, είδα και κατάλαβα καλά πως έχουν σήμερα τα πράγματα. Κι
>> άρχισα να
>> στενοχωριέμαι και να προβληματίζομαι
>> Γιατί?τι είναι η ζωή μας σήμερα ;
>> Μια Δευτέρα πρωί είναι ! Μια Δευτέρα πρωί. Οι γιορτές μας άνοστες
>> μέρες,
>> γεμάτες πλήξη, θλίψη κι ανία, στολισμένες με χίλιες δυο φθηνές,
>> άχρηστες
>> γεύσεις, πλαστικά τραγούδια και σχέσεις φυτεμένες στο προσωπικό
>> συμφέρον.
>> Βλέπω να μην υπάρχουν φίλοι. Όλοι φοβούνται μήπως μείνουν απ?
>> έξω?μήπως
>> μείνουν πίσω. Καθένας τους έχει την κοίτη του, το αυλάκι του?και το
>> νερό
>> τρέχει προς την θάλασσα της προσωπικής του ευτυχίας?Δουλειά απ? το
>> βράδυ
>> ως το πρωί?άχρηστα ψώνια?τις γιορτές?να λες πως κάτι κάνεις?και πως
>> ζεις !
>> Μια Δευτέρα πρωί, που μυρίζει υγρασία και βενζίνη.
>> Όχι, δεν είμαι παραπονεμένος. Κείνο το βράδυ νόμιζα πως οι Δευτέρες
>> του
>> κόσμου θα τέλειωναν πια και πως όλος ο καιρός μας θα γινόταν? ένα
>> Σαββατοκύριακο. Το όνειρό μου έλαμψε σε κείνη τη γιορτή σαν
>> πυγολαμπίδα
>> στο σκοτεινό ουρανό. Αυτό το μικρό φως, ένα κομμάτι από το μέλλον
>> όπου
>> όλες οι Δευτέρες του κόσμου θα ?χουν πια τελειώσει, είναι ότι
>> θυμάμαι
>> από
>> κείνο το βράδυ.
>> Κι αν υπάρχουν κομμάτια από αυτό το μέλλον, μέσα στο γκρίζο σήμερα,
>> αυτά
>> είναι σαν τα χαμόγελα των παιδιών. Στα θρανία των σχολικών τάξεων,
>> υπάρχουν σταγόνες απ? το αύριο, στις αλάνες και τα μαξιλάρια των
>> παιδιών
>> σιγοψυθιρίζει τα μυστικά του το μέλλον.
>> Όχι, δεν είμαι παραπονεμένος.
>> Καληνύχτα φίλοι μου !
>>
>> Ακούγεται το τραγούδι «Αρνιέμαι». Προβάλλεται βίντεο με αγώνες και
>> διαδηλώσεις για την παιδεία, την ειρήνη κλπ. στην Ελλάδα και τον
>> κόσμο με
>> το σύνθημα «αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται»
>>
>>
>> Πηγές :
>> «Μίλα», Αζίζ Νεσίν
>> Ένα τραγούδι δε φτάνει, ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου
>> Ανθρωποφύλακες, Περικλής Κοροβέσης
>> Η αρχαία σκουριά, Μάρω Δούκα
>> Η τρομοκρατία της μνήμης, Λεία Βιτάλη
>> Η επέτειος, Γιώργος Μανιώτης
>> Τα γενέθλια, Ζωρζ Σαρή
>> Ιστορίες του γέρο Αντόνιο, subcomandante Marcos
>> Το μελάνι φωνάζει, η 17η Νοέμβρη στη λογοτεχνία, του Ηλία Γκρη
>> Ο τίτλος του θεατρικού είναι παράφραση από το βιβλίο του Τάσου
>> Δαρβέρη
>> «Μια ιστορία της νύχτας 1967 ? 1974».
>>
>> Η παράσταση αυτή είναι μια εκδοχή δραματοποίησης μιας σειράς
>> εξαιρετικών
>> κειμένων για τη δικτατορία και το Πολυτεχνείο. Είναι προφανές ότι οι
>> αυτοσχεδιασμοί, η επιλογή - επιμέλεια κειμένων και μουσικής, τα
>> θεατρικά
>> ευρήματα, τα βίντεο κλπ. αλλά και οι μονόλογοι και οι διάλογοι,
>> μπορούν
>> και πρέπει να προσαρμόζονται στη δυναμική της τάξης και την
>> αισθητική
>> άποψη του εκπαιδευτικού και των παιδιών. Οι βασικές πηγές που πάνω
>> τους
>> στηρίχτηκε η ιδέα της παράστασης είναι δυο. Η ταινία της Χρονοπούλου
>> «ένα
>> τραγούδι δε φτάνει» ήταν η μια. Η άλλη ? η πιο σημαντική -, ήταν η
>> δουλειά
>> που κάναμε με μια ομάδα καλών συναδέλφων και δάσκαλο τον Τάκη
>> Τζαμαριά στο
>> Μαράσλειο Διδασκαλείο πάνω σε κείμενα από το μυθιστόρημα της Ζωρζ
>> Σαρή «τα
>> γενέθλια». Σε αυτούς τους συναδέλφους και τις δημιουργικές στιγμές
>> που
>> περάσαμε μαζί θα ήθελα να αφιερώσω αυτή τη μικρή δουλειά.
>> Δ.Μ.
>>
>> _____________________
>>
>> orasi mailing list
>> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
>> //www.freelists.org/webpage/orasi
>>
>> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
>> στείλτε email στην διεύθυνση
>> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>>
>> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
>> στείλετε email στην διεύθυνση
>> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
>> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>>
>> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
>> //www.freelists.org/archives/orasi
>>
>> ______________
>>
>>
>>
>>
>
> _____________________
>
> orasi mailing list
> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> //www.freelists.org/webpage/orasi
>
> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
> στείλτε email στην διεύθυνση
> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>
> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
> στείλετε email στην διεύθυνση
> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>
> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> //www.freelists.org/archives/orasi
>
> ______________
>
>
>
>
_____________________
orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx
Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi
______________
Other related posts:
