πολύ ενδιαφέρον, πραγματικά το αρθρο περι της γλώσσας μας, ομως το παραδειγμα των χιμπατζιδων, εινηαι ατυχές διότι οι χιμπατζίδες δεν ειναι αθρωποι. ----- Original Message ----- From: "Giorgos Mpeliris" <gagr24@xxxxxxxxx> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>; "maty.gr" <info@xxxxxxx> Sent: Wednesday, May 05, 2010 1:16 PM Subject: [orasi] Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ > > > > ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ. > > Στις μέρες μας όπου αμφισβητούνται ακόμα και τα αυτονόητα, έχει αρχίσει να > > ακούγεται η άποψη ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, αλλά > ότι όλες > > έχουν την ίδια αξία. Αυτό είναι τόσο παράλογο να το πιστεύει κανείς, όσο > το να > > πιστεύει ότι μπορούν σε έναν αγώνα δρόμου όλοι οι δρομείς να τερματίσουν > > ταυτόχρονα. Κάτι τέτοιο είναι απλά αδύνατον. Το συγκεκριμένο παράδειγμα > είναι > > κάτι πολύ απλό, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι τόσο πολύπλοκο > όσο η > > γλώσσα. Δηλαδή μπορεί μια γλώσσα πρωτόγονου επιπέδου με 10 διαφορετικές > λέξεις > > να έχει την ίδια αξία με μια γλώσσα τόσο σύνθετη όσο οι σημερινές; Ποιός > λογικός > > άνθρωπος μπορεί να το δεχτεί αυτό; Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι > χιμπατζήδες > > χρησιμοποιούν μια «γλώσσα» με ένα λεξιλόγιο από τριάντα λέξεις-κραυγές. > > Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να υποβαθμίσει κάποιες γλώσσες, αλλά > να > > αποδείξει με αντικειμενικά κριτήρια ότι δεν έχουν όλες οι γλώσσες την ίδια > αξία > > (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κάθε γλώσσα δεν έχει την αξία της). Υπάρχουν > > σήμερα περίπου 3.000 διαφορετικές γλώσσες (η πλειοψηφία των οποίων δεν > έχει > > σύστημα γραφής). Είναι σίγουρο ότι κάθε γλώσσα έχει την δική της αξία και > πρέπει > > να αγωνιζόμαστε όλοι ώστε όλες οι γλώσσες να επιβιώσουν. Δυστυχώς πολλές > γλώσσες > > έχουν ήδη εκλείψει και θα εκλείψουν και στο μέλλον, και αυτό είναι > πραγματικά > > μια αμαρτία. Όσο αμαρτία είναι όταν εξαφανίζεται ένα είδος ζώου διότι και > η > > γλώσσα κάτι τέτοιο είναι, ένας «ζωντανός» οργανισμός που εξελίσσεται και > είτε > > επιβιώνει είτε χάνεται. Πρακτική δυστυχώς συνέπεια αυτού είναι να χάνονται > > σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης πορείας, για την οποία δεν > έχουμε > > ιδιαίτερα πολλές γνώσεις. > > Για πολλούς μη-Έλληνες γλωσσολόγους και ανθρώπους του πνεύματος, είναι > > αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα (ιδιαιτέρως τα Αρχαία > Ελληνικά) > > είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ > > > > το ανθρώπινο πνεύμα. Οι απόψεις αυτές δεν είναι αυθαίρετες, αλλά > βασίζονται σε > > κριτήρια αντικειμενικά σχετικά με την αξιολόγηση μιας γλώσσας. Παρακάτω θα > > περιγράψουμε μία σειρά από ιδιότητες τις Ελληνικής γλώσσας και θα > > αντιπαραβάλουμε κάποιες ξένες γλώσσες (συνήθως την Αγγλική, καθώς αυτή > είναι η > > πιό διαδεδομένη) πρός σύγκριση. > > > > > > ΠΛΟΥΤΟΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ > > Είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν > να > > βρούν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια «Οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη > για > > αυτό». Φράση την οποίαν πρώτος είχε γράψει ο καθηγητής Όλιβερ Τάπλιν στο > βιβλίο > > του «Ελληνικό πυρ». > > Ενώ η Αγγλική γλώσσα έχει, βάση του μεγάλου Αμερικανικού λεξικού > > Merriam-Webster, περίπου 166.724 λεξίτυπους (σύμφωνα με το ίδιο λεξικό > 41.214 > > από αυτές τις λέξεις είναι αμιγώς Ελληνικές, χωρίς να υπολογίζουμε τις > σύνθετες > > και τις Ελληνογενείς), η Ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει ήδη, στην καταγραφή > μέχρι > > λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, 1.200.000 λεξίτυπους. Το > > εντυπωσιακό αυτό νούμερο προκύπτει από το έγκριτο TLG (Θησαυρός Ελληνικής > > Γλώσσης) το οποίο ακόμα δεν έχει τελειώσει την καταγραφή όλων των > Ελληνικών > > κειμένων. Εκτιμάται μάλιστα από την διευθύντρια του TLG, κα Μαρία > Παντελιά, ότι > > μόλις τελειώσει η καταγραφή θα έχουν αποθησαυριστεί ίσως μέχρι και > 2.000.000 > > λεξίτυποι. > > Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ Α. Κωσταντινίδη συγγραφέα των βιβλίων «Οι > Ελληνικές > > λέξεις στην Αγγλική γλώσσα» και «Η οικουμενική διάσταση της Ελληνικής > γλώσσης», > > πολλά λεξικά σταματούν την ετυμολογία της λέξης στην Λατινική ρίζα > αγνοώντας το > > γεγονός ότι η πλειονότης των ίδιων των Λατινικών λέξεων έχουν Ελληνική > ρίζα. > > Πολλές Ομηρικές λέξεις σώζονται ακόμα και σήμερα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες, > και > > αυτές οι πάμπολλες λέξεις φυσικά δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των «αμιγώς > > Ελληνικών» που αναφέραμε νωρίτερα. Μία από αυτές τις λέξεις είναι το > γνωστό > > «kiss». Ακούγεται αστεία σαν δήλωση ότι είναι στην ουσία Ελληνική λέξη ε; > Και > > όμως, στα Αρχαία Ελληνικά, το «φιλώ» είναι «κυνέω / κυνώ», εξ'ού και το > προσκυνώ > > (σημαίνει κάνω ένα βήμα μπροστά και δίνω ένα φιλί). Στην προστακτική το > ρήμα > > γίνεται «κύσον με», δηλαδή «φίλησε με», όπως θα είπε και η Πηνελόπη στον > Οδυσσέα > > όταν τον είδε να επιστρέφει στην Ιθάκη. Στα Αγγλικά θα λέγαμε «kiss me». Ο > > βαθμός ομοιότητας των δύο φράσεων δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες. Και αυτό > είναι > > μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα. > > ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ > > Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται > όχι μόνο > > προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις > μέχρι και > > την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρόλο που είναι από την > ίδια > > οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα). Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική > στο να > > δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, > πολλαπλασιάζοντας > > το λεξιλόγιο. > > Το διεθνές λεξικό Webster's (Webster's New International Dictionary) > αναφέρει «Η > > Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή > υλικών για > > την δημιουργία επιστημονικών όρων.» ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean > Bouffartigue > > και Anne-Marie Delrieu τονίζουν «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα > αντικείμενα ή > > έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται > μπροστά > > της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρεί αυτές > που > > χρειάζεται.». > > Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της > Ελληνικής, > > είχε δηλώσει σχετικώς «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να > προσφέρεται > > θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του > πρώτου > > συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν- πρώτο- αρχί- υπέρ- ή μια > οποιαδήποτε > > άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά > τα > > προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα > εγκλείονται > > τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται πρός τον > ουρανό > > των λέξεων.» > > Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να βάλουμε και παραπάνω από μια πρόθεση μπροστά > απο > > μία λέξη, ακριβώς όπως περιγράφει ο Γάλλος φίλος μας. Παραδείγματα > συνδυασμών > > πολλαπλών προθέσεων με λέξεις που να δημιουργούν νέες λέξεις υπάρχουν > άπειρα. > > Αντικαταβάλλω, επαναδιατυπώνω, αντιπαρέρχομαι, ανακατασκευάζω κτλ. > > Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της > σκοτώνοντας > > τον Έκτωρα «διό καιδυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη > της > > είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως > αναλύει το > > Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο». Ποιά άλλη γλώσσα > στον > > κόσμο θα μπορούσε να αποδώσει σε μία μόνο λέξη τόσα πολλά και υψηλά > νοήματα; Και > > όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι, «το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». > > Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων > > (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν > Γαλλικές > > περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ.androprere, > biopaleste, > > dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem > > tachymathie,theopempte κλπ, περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω > > εμπλουτισμού. > > Ο Godefroi Herman, ο Γάλλος μεταφραστής των Διονυσιακών του Νόννου, > ομολογεί > > «Πόσες φορές μεταφράζοντας δεν ανέκραξα όπως ο Ρονσάρ: Πόσο είμαι > περίλυπος που > > η γλώσσα η Γαλλική δεν δημιουργεί λέξεις όπως η Ελληνική... ωκύμορος, > δύσποτμος, > > ολιγοφρονείν...». > > Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ > > Στα Αγγλικά το ρήμα και το ουσιαστικό συχνά χρησιμοποιούν ακριβώς την ίδια > λέξη > > π.χ. «drink» που σημαίνει και «ποτό» και «πίνω». Επιπλέον τα ονόματα δεν > έχουν > > κλίσεις, για παράδειγμα στα Ελληνικά λέμε «Ο Θεός, του Θεού, τω Θεώ, τον > Θεό, ω > > Θεέ» ενώ στα Αγγλικά έχουμε μια μόνο λέξη για όλες αυτές τις έννοιες, το > «God». > > Είναι προφανές λοιπόν, ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες > όπως > > τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι > λογικό > > άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να > καθιερωθεί > > μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως > μια > > τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική. > > Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι > λακωνική > > όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της > εκάστοτε > > φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη > «drink» > > σαν αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει > «ποτό», > > «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιές» βγάζει νόημα, > χωρίς να > > χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της. > > Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και > > Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η > > Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, > αιτιατική και > > κλιτική. Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. > > Βάσειτων μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι...) και είναι > πραγματικά > > άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα > > παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες > τρείς > > επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν. > > Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική > γλώσσα. > > Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης «Επειδή οι απλές > λέξεις > > είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις > ανάγκες > > της έκφρασης, πρβλ π.χ.: "σι" = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, > αφήνω, > > θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, > > κλέφτης, κλέβω... «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω....». Ίσως να > υπάρχει > > ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά δύσκολα μπορώ να φανταστώ πως θα > μπορούσαν να > > υπάρχουν δεκάδες διαφορετικοί τονισμοί για μία μονοσύλλαβη λέξη, ώστε να > > διαχωρίσουν φωνητικά όλες οι πιθανές της έννοιες. Αλλά ακόμα και να > υπάρχει, πως > > είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) > ξεκάθαρο; > > Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ > > Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι > λέξεις > > έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους. Για παράδειγμα η λέξη > > «λωποδύτης» χρησιμοποιείται για αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο > (=λωπή) > > μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας > κλέβει > > φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την > ίδια > > έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για > τα > > άψυχα. > > Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες > έχουν > > το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ > τους > > αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε > χρησιμοποιούμε την > > λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». > Εξ'ού και > > η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι > σημαίνει. > > Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και > > ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα. Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο > υγρά > > και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ'ού και ο > > «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν > ανακατεμένος > > (κεκραμμένος) με νερό. > > Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη > «νυμφευμένος», > > διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη > σημασία. Η > > λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι > υπό > > την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη. [5] > > Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά > πολύ > > αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή - συχνά > λαθεμένη - > > ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»). > > Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς > απόδοση > > στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η > Ελληνική > > γλώσσα ξεχωρίζει την ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή > > διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, > το > > συμφέρον από το ενδιαφέρον. > > ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ > > Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως > να > > γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι > ο > > σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δεί ή γράψει. > > Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων > > Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ > άστοχα > > το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από > το > > ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό > το > > φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν > μπορεί > > να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που > έχει > > δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). > > Άπειρα παραδείγματα τέτοιου είδους υπάρχουν, σχεδόν ολόκληρο το λεξικό της > > Ελληνικής. > > Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι > κτλ) > > όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει > στο να > > γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας > μας. > > Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην > ετυμολογία > > αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. > > Η ΣΟΦΙΑ > > Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). > Στην > > Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις > άλλες > > γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια > συνηθισμένη > > γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφοcar > και > > το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να > είναι > > έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Για αυτόν τον λόγο πολλοί > > διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες > > «σημειολογικές» γλώσσες. > > Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε > παρατηρήσει > > αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πεί «Η θητεία μου στην > αρχαία > > Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα > αυτή > > υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό > της > > περιεχόμενο.» > > Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». > [7] > > Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γή (άρα=γή + έχων). > Και > > πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς > δική > > του γή / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. > > Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει > ότι > > κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που > σημαίνει > > στέκομαι). > > Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη > περιγράφει > > ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που > εντυπωσιάζει > > και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από > το > > ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν > συναίσθημα, > > σιγά σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει σαν > ανθρώπους > > - και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε να > > χαρακτηρίσουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; > Μα > > φυσικά «άφθονο». > > Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι > κάτι > > ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε > άγουρο > > ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα > ούτε > > φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε > > χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Ακόμα έχουμε την λέξη > > «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το > ελεύθειν > > όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της > λέξης, > > ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο > ενδιαφέρουσα > > ερμηνεία... > > Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν > βλέπουμε > > ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα > αυτό > > επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα > δούμε ότι > > είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα για να συνοψίσουμε, > όταν > > βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και > > ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση > > συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία. Παρένθεση: και μια και το έφερε > η > > «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το > στερητικό «α» > > και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το > λίγο... > > Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική > λέξη > > για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το > άγαλμα, > > statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το > ονόμασαν έτσι > > επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ > των δύο > > γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για > τους > > Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. > > Μια και αναφέραμε τα Λατινικά, ας κάνουμε άλλη μια σύγκριση. Ο «άνθρωπος > στα > > Ελληνικά ετυμολογείται ώς το όν που κυττάει προς τα πάνω (άνω + θρώσκω). > Πόσο > > σημαντική και συναρπαστική ετυμολογία που μπορεί να αποτελέσει βάση > ατελείωτων > > φιλοσοφικών συζητήσεων. Αντίθετα στα Λατινικά ο άνθρωπος είναι «Homo» που > > ετυμολογείται από το χώμα. Το όν που κυττάει ψηλά στον ουρανό λοιπόν για > τους > > Έλληνες, σκέτο χώμα για τους Λατίνους... Υπάρχουν και άλλα παρόμοια > παραδείγματα > > που θα μπορούσαν να αναφερθούν εδώ. Είναι λογικό στο κάτω κάτω ότι μια > γλώσσα > > που βασίστηκε στην Ελληνική αντιγράφοντάς την, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί > να > > έχει τα ίδια υψηλά νοήματα. > > Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως > λέει > > και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και > απλή > > σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να > περιορίσει > > την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις. «Η γλώσσα και οι > κανόνες > > αυτής αναπτύσσουν την κρίση» έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των > > Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου > πνευματικά > > πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς > διαρκώς > > λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις. > > Όπως σημειώνει και ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Τσάτσος, πρώην Υπουργός, > πρώην > > Πρόεδρος Δημοκρατίας και συγγραφέας, «Όσο πιό προηγμένος είναι ο > πολιτισμός ενός > > έθνους, τόσο πιό πλούσιες σε προϊστορία, και συνεπώς και σε ουσία, είναι > οι > > λέξεις της γλώσσας... Με την γλώσσα μεταδίδομε λογικούς συνειρμούς και > > διεγείρομε συναισθήματα... Κάθε λαός έχει την γλώσσα που του αξίζει. Στην > > γλώσσα, όπως και στα τραγούδια του, εναποθηκεύεται ο πολιτισμός του... > είναι ο > > πιό αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής του συνείδησης και της ιστορικής > του > > συνέχειας.» > > Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ > > Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν > είναι > > τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει > και ο > > μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: > > «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς > > θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα > > ποταμάκι που μουρμουρίζει. > > Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα > > στους γαλάζιους διαδρόμους > > συναντήσω αγγέλους, θα τους > > μιλήσω Ελληνικά, επειδή > > δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε > > Μεταξύ τους με μουσική.» > > > > > > Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι > > εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να > συζητούν > > σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό > το > > ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε έναν > άγνωστο > > πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και > μόνο > > από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πεί ένα > βράδυ > > ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με > είχαν > > αναστήσει.» > > Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης είχε πολλές > φορές > > τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. > Αλλά και > > ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί > στις > > φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. [10] Ας μην > > ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για > νότες, > > χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. > > «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους > κανόνες > > προφυλάττουν απο την παραφωνία μια γλώσσα κατ'εξοχήν μουσική, όπως κάνει η > > αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που > διορθώνουν τις > > κακόηχες συγχορδίες» όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. > Τζιροπούλου > > Ευσταθίου. > > Είναι γνωστό εξ'άλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη > Έλληνες > > ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, > τους > > ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της > Ελληνικής > > φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) > χάθηκε, > > προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Να τονίσουμε εδώ ότι οι > άνθρωποι > > της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι > πιο > > κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως. > > Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην > μουσικότητά > > της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε > ευνοημένη με > > μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα». Και δεν είναι τυχαίο που > απομνημονεύουμε > > ευκολότερα ένα ποίημα παρά μια σελίδα πεζογραφήματος. Και όπως ακριβώς > έλεγαν > > και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι, η Ελληνική γλώσσα θα παραμένει «η ευπρεπεστάτη > των > > γλωσσών και η γλυκυτέρα είς μουσικότητα». > > Άλλος ξένος καθηγητής, ο Στέφεν Ντόιτς, διαπιστώνει έκθαμβος ότι μέσα από > τους > > στίχους του Ομήρου αναδύεται μουσική «Είναι τόσο έντεχνα συντεθειμένοι, > ώστε > > απολαμβάνοντας την ανάγνωση απολαμβάνεις και την μουσική.». Και ο Ζάκ > Μπουσάρ, > > Καναδός καθηγητής γράφει ότι «Η απαγγελία σέβεται τα μακρά και τα βραχέα > > φωνήεντα, δηλαδή το καλούπι του εξαμέτρου», και αναλύει «πως η ψιλή και η > > δασεία, η περισπωμένη και η οξεία, η μακρόχρονη λήγουσα και τα βραχύχρονα > > φωνήεντα... γίνονται νότες.». > > ΑΥΤΟΦΩΤΗ ΓΛΩΣΣΑ > > Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν τις ρίζες τους στα > Λατινικά. > > Αυτό που ίσως μερικοί να αγνοούν είναι ότι τα ίδια τα Λατινικά έχουν > βασιστεί > > πάνω στα Ελληνικά. Από το ίδιο το αλφάβητο (οι Ρωμαίοι πήραν αυτούσιο και > > απαράλλακτο το Χαλκιδικό αλφάβητο) μέχρι και την πλειοψηφία του > λεξιλογίου. > > Πρίν ο Κικέρων, ο δημιουργός ουσιαστικά της Λατινικής γλώσσας, έρθει στην > Ελλάδα > > για να σπουδάσει, οι Ρωμαίοι είχαν μερικές εκατοντάδες μόνο λέξεις με > αγροτικό, > > οικογενειακό και στρατιωτικό περιεχόμενο. Όταν επέστρεψε στην Ρώμη, πήρε > μαζί > > του κάποιες χιλιάδες Ελληνικές λέξεις δηλωτικές πολιτισμού και ένα > «κλειδί» με > > το οποίο πολλαπλασίασε την αξία και την σημασία τους. Το «κλειδί» αυτό > ήταν οι > > προθέσεις. > > Για του λόγου το αληθές, να αναφέρουμε ότι το ιστορικό αυτό γεγονός το > έχει > > τονίσει και ο διάσημος Γάλλος γλωσσολόγος Meillet «Τα Λατινικά ως λόγια > γλώσσα, > > είναι ανάτυπο των Ελληνικών. Ο Κικέρων μεταφέρει στην Λατινική, την > Ελληνική > > ρητορική και φιλοσοφία. Ο Χριστιανισμός ακολούθως συνετέλεσε και αυτός > στην > > επίδραση των Ελληνικών επί των Λατινικών. Το Λατινικό λεξιλόγιο είναι > μετάφραση > > του αντιστοίχου Ελληνικού, και για αυτό τα Λατινικά δεν παραμέρισαν τα > Ελληνικά > > στην Ανατολή. Διότι η μίμηση δεν είχε αρκετό γόητρο ώστε να αντικαταστήσει > το > > πρωτότυπο.». > > Μόνο και μόνο όσον αφορά τους επιστημονικούς όρους, όπου η συντριπτική > > πλειοψηφία των λέξεων είναι Ελληνικές, οι ξένες γλώσσες στην κυριολεξία θα > > κατέρρεαν χωρίς την Ελληνική. Η Ελληνική είναι η μοναδική γλώσσα η οποία > είναι > > πραγματικά αυτόφωτη χωρίς να εξαρτάται από καμία άλλη. Δύο εκ του πλήθους > ξένων > > επιστημόνων που το έχουν διαπιστώσει αυτό είναι οι Jean Bouffartigue και > > Anne-Marie Delrieu. Στο βιβλίο τους «Οι Ελληνικές ρίζες στην Γαλλική > γλώσσα» > > διαβάζουμε «Η κατανόηση της δικής μας γλώσσης, η εκ νέου ανακάλυψη της > ουσίας > > της - να ποιά είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζει κανείς τις Ελληνικές > ρίζες. Οι > > Ελληνικές ρίζες δίνουν στην Γαλλική το πιο βαθύ στήριγμά της και συγχρόνως > της > > παρέχουν την πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του > πολιτισμού μας, > > η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα > την > > γλώσσα μας.». > > Υπάρχουν ακόμα σοβαρές απόψεις έγκριτων ξένων επιστημόνων, που > υποστηρίζουν ότι > > μέχρι και τα Σανσκριτικά (αρχαία Ινδικά) προέρχονται από τα Ελληνικά. «Ο > πρώτος > > ο οποίος παρετήρησε αυτήν την ομοιότητα των ριζών είναι ο Φ. Μπάγιερ > > (1690-1738), καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αγ. Πετρουπόλεως, > > καταλήγοντας στα συμπέρασμα ότι τα σανσκριτικά προέρχονται από τα > Ελληνικά.» > > συμπέρασμα στο οποίο είχε καταλήξει στα τέλη του περασμένου αιώνος και ο > > Γερμανός Βορρ. Η συντακτική ομάδα του περιοδικού «Halcon - Ιέραξ» μας λέει > > «Συγκρίνοντας καλά την Σανσκριτική με την αρχαία Ελληνική, εύκολα > > αντιλαμβανόμεθα ότι η Ελληνική όχι μόνο είναι πιο αρχαία, αλλά και ότι επί > πλέον > > όλοι οι συντακτικοί και γραμματικοί τύποι της είναι ανώτεροι και > μεγαλυτέρας > > γλωσσικής αξίας. Η δε σύνταξις καθ'υπόταξιν είναι καθαρά Ελληνική.». Ας > μην > > ξεχνάμε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε με την εκστρατεία του, εκτός > όλων των > > άλλων, και να «συναγωνιστεί» τους Έλληνες που είχαν εκστρατεύσει στην > Ανατολή > > πρίν από αυτόν, τον Ηρακλή και τον Διόνυσο δηλαδή. Τα «Διονυσιακά» του > Νόννου, > > έπος το οποίο περιγράφει την εκστρατεία του Διονύσου στις Ινδίες > (αντίστοιχο με > > αυτά του Ομήρου), σώζεται μέχρι σήμερα. Ακόμα και κατά την διάρκεια της > > εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξανδρου στην Ινδία, διασώζονται απο του > ιστορικούς > > της εποχής στοιχεία που επαληθεύουν την πανάρχαια παρουσία των Ελλήνων > στις > > Ινδίες. > > Επειδή μπορεί κάποιος να σκεφτεί σε αυτό το σημείο ότι το Ελληνικό > αλφάβητο > > είναι Φοινικικής προελεύσεως, να αναφέρουμε απλά ότι τέτοιες > αντιεπιστημονικές > > θεωρίες είναι προ πολλού ξεπερασμένες καθώς η αξιοπιστία τους έχει > κλονιστεί > > σοβαρά από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα. Απορίας άξιον είναι το γεγονός > ότι η > > ύπαρξη των ευρημάτων αυτών δεν αναφέρεται πουθενά στα Ελληνικά (;) > σχολεία, όπου > > προβάλλεται ως δεδομένη και αδιαμφισβήτητη η θεωρία της Φοινικικής > προελεύσεως. > > Ένα από τα καρφιά στο φέρετρο της θεωρίας αυτής είναι και το κεραμικό > θραύσμα > > που βρέθηκε στην νησίδα «Γιούρα» των Βορείων Σποράδων από τον Αρχαιολόγο > Α. > > Σαμψών. Χρονολογήθηκε το 5.500-6.000 π.Χ. και φέρει καθαρά πάνω του > εγχάρακτα τα > > γράμματα Α, Δ και Υ. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι Φοίνικες προτοεμφανίστηκαν > στην > > ιστορία το 1.300 π.Χ. Και αυτό το εύρημα δεν είναι «μόνο» του. Τα γράμματα > Μ, Ν, > > Κ, Χ, Ξ, Π, Ο, και Ε διακρίνουμε σε πρωτοκυκλαδικά αγγεία της Μήλου τα > οποία > > είναι της 3 π.Χ. χιλιετίας. Επιπλέον υπάρχει και η λίθινη σφραγίδα των > > Γιαννιτσών που ανακαλύφθηκε από τον αρχαιολόγο Π. Χρυσοστόμου η οποία > > χρονολογείται την 5 π.Χ. χιλιετία. Ακόμη η επιγραφή του Δισπηλιού που > ανεσύρθη > > από τον καθηγητή Γ. Χουρμουζιάδη χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη γραφή του > κόσμου, > > αφού χρονολογήθηκε από τον «Δημόκριτο» βάσει της μεθόδου του «άνθρακα 14» > με > > απόλυτη ακρίβεια στο 5.250 π.Χ. Τέλος να αναφέρουμε τον δίσκο της Φαιστού > ο > > οποίος χρονολογείται (με τις πιο συντηρητικές απόψεις) στο 1.700 π.Χ. και > φέρει > > σύμβολα τα οποία όμως είναιτυπωμένα με κινητά στοιχεία (σφραγίδες), και > για > > αυτόν τον λόγο το εύρημα αυτό αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα τυπογραφίας > του > > κόσμου. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε πηλός εξαιρετικής ποιότητος > είς > > τον οποίον αφού απετυπώθησαν οι χαρακτήρες ο δίσκος εψήθη. > > Το 1989, στο υπ αρίθμ. 16 τεύχος του αρχαιολογικού περιοδικού «NESTOR», το > οποίο > > εκδίδει το πανεπιστήμιο της Ινδιάνας, ο καθηγητής Πώλ Φώρ ανακοινώνει ότι > στην > > Ιθάκη του 2.700 π.Χ. μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά. Με την βοήθεια > χαραγμένης > > εικόνας πλοίου επάνω στο όστρακο και σε σύγκριση με την ήδη > αποκρυπτογραφημένη > > Γραμμική Γραφή Β' ο καθηγητής Φώρ κατώρθωσε να διαβάσει «Νύμφη με έσωσε». > > Εδιάβασε ακόμα, αναγνωρίζοντας αριθμητικά και συλλαβές «Ιδού εγώ ο Αρεάδης > δίδω > > είς την άνασσα Θεά Ρέα 100 αίγες, 10 πρόβατα...». Σημειωτέον ότι ακόμα και > > σήμερα διδάσκεται στα Ελληνικά σχολεία η άποψη ότι τα χρόνια του Ομήρου > δεν > > υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) μεταφέρονταν από > γενεά > > σε γενεά προφορικώς (κάτι το οποίο ούτως ή άλλως μόνο και μόνο βάσει της > κοινής > > λογικής είναι αδύνατον). > > Είς την Ελληνικήν γλώσσα τέλος παρατηρούνται όλα τα γλωσσολογικά > φαινόμενα, πχ. > > αφομοίωση (είς φθόγγος γίνεται όμοιος με άλλον), εναλλαγή (χρησιμοποίηση > άλλου > > φθόγγου αντ'άλλου), συγχώνευση (ενοποίηση πολλών φθόγγων), ανομοίωση > (αποβολή > > του ενός εκ των δύο ομοίων φθόγγων της ιδίας λέξεως), ανταλλαγή (αμοιβαία > αλλαγή > > φθόγγων) κλπ κλπ. > > Ορισμένοι μάλιστα ήχοι όπως το Γ το Δ το Θ το Χ και το Ψ αποτελούν πολύ > > μεταγενέστερη και αποκλειστικά Ελληνική επινόηση, αφού δεν τους συναντάμε > σε > > άλλη γλώσσα έστω και αν περιέχονται στις δανεισμένες Ελληνικές λέξεις. > > ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ > > Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται > συνεχώς > > επί 4.000 τουλάχιστονσυναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρείς > φάσεις > > στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη απο το 2000 π.Χ. > ώς το > > 1650 π.Χ.. Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πεί ότι τα Αρχαία και τα > Νέα > > Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι > τελείως > > αναληθές. > > Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η > > ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο > > ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ > και ο > > Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε > > στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία.». Ο μεγάλος > > διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πεί «Όποιος χωρίς την γνώση > της > > Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύση την Νέαν, ή απατάται ή > απατά.». > > Ενώ ο Γιώργος Σεφέρης γράφει «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα > σήμερα, > > μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα.». > > Παρόλο που πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί > μέχρι > > σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα > μας > > μέσω των παραγώγων τους. Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε > υδροφόρα, > > υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι > (βλέπω) > > αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την > λέξη > > αυδή (φωνή) αλλά παρόλα αυτά λέμε άναυδος και απήυδησα. Τα παραδείγματα > που θα > > μπορούσαμε να αναφέρουμε εδώ είναι πραγματικά αμέτρητα. > > Η Γραμμική Β' είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας > > Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις αποκρυπτογράφησε βάση > κάποιων > > ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε > φυσικά > > όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική... Το > γεγονός > > αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα > πιο πίσω > > στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που > > χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο. Παρόλα αυτά > η > > προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η > λέξη > > «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και «σ» στα > > Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε > και > > στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε > > καθόλου. Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική > Β' > > γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι > > αντίστοιχα στην Γραμμική Β' «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα > > παραδείγματα. > > Ένα μικρό πείραμα > > Ο γνωστός τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος έχει διαπιστώσει ότι η προφορά > των > > μακρών και των βραχέων φωνηέντων είναι εγγενής και αυθύπαρκτη στην > Ελληνική > > γλώσσα, παρά την κακοποίηση που έχει υποστεί αυτή με την κατάργηση των > τόνων και > > των πνευμάτων. Όπως περιγράφει και ο ίδιος: > > «Έδωσα σε έναν ανύποπτο νέο που παρευρίσκετο στο στούντιο να διαβάσει > λίγες > > φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ώς > επίρρημα, > > διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το > ωμέγα > > από το όμικρον. Μαγνητοφωνήσαμε τις φράσεις 1. Είναι ακριβός αυτός ο > αναπτήρας > > και 2. Ναί, ακριβώς αυτό ήθελα να πώ. Ελάχιστη διαφορά στο αυτί, ο > ηχολήπτης > > μόνο επέμενε ότι το δεύτερο ήταν κάπως πιο φαρδύ. Τότε συνδέσαμε τον > παλμογράφο. > > Το διάγραμμα του επιρρήματος που γράφεται με ωμέγα είναι πολύ πλουσιότερο. > > Καταπληκτικό! Ο παλμογράφος μου φάνηκε σαν μια σκαπάνη που κάτω από το > έδαφος > > της καθημερινής ομιλίας ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, > έστω > > μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να > μνημειώσουν > > οι Αλεξανδρινοί 2.300 χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν.» > > Άλλωστε η ίδια η γλώσσα είναι ξεκάθαρη. Το «όμικρον» είναι «ο» αλλά μικρό, > ενώ > > το «ωμέγα» είναι και αυτό μεν «ο», είναι μέγα όμως, σαν δύο όμικρον μαζί, > και > > ακόμα και το σύμβολό του είναι πραγματικά σαν δύο όμικρον κολλημένα. Μέγα > και σε > > διάρκεια λοιπόν. Για αυτό όταν θέλουμε να γράψουμε το επιφώνημα θαυμασμού > «πω > > πω» χρησιμοποιούμε ενστικτωδώς το ωμέγα και όχι το όμικρον. Γραμμένο με > όμικρον > > φαίνεται γελοίο. > > Πολλοί ίσως να μην καταλαβαίνουν την τεράστια σημασία του πειράματος > αυτού. > > Είναι εκτός όλων των άλλων και μια τρανταχτή απόδειξη για την συνέχεια της > > Ελληνικής φυλής, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να παραμείνει στην γλώσσα > μόνο > > περνώντας την γλώσσα από τον γονέα στο παιδί, σε αντίθετη περίπτωση θα > είχε > > χαθεί. > > Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες > τοποθετούν > > τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες > χιλιετίες > > χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του > Ελληνικού > > χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην > > εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως > > «ροδοδάκτυλος», «λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ; Ο Πλούταρχος στο «Περί > Σωκράτους > > δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανεκάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο > της > > Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα > «πίνακα > > χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια...». Φανταστείτε περί > πόσο > > παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την > χαρακτηρίζουν > > «αρχαία»... > > Φυσικά δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και > να > > γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο > πρίν > > πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, απο την > αρχαία > > Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο > > τελευταίος και διασημότερος μιάς μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων > τα > > ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, > Κιναίθων, > > Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαϊς, Δαναϊς, > > Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις...) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια > τα > > έργα τους. > > Η ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ > > Στα Ελληνικά υπάρχει μία μεγάλη ελευθερία ως προς τον σχηματισμό > προτάσεων. Για > > παράδειγμα η φράση «Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα» μπορεί να διατυπωθεί με > τους > > εξής 6 διαφορετικούς τρόπους: > > Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα > > Ο κλέφτης την τσάντα άρπαξε > > Άρπαξε την τσάντα ο κλέφτης > > Άρπαξε ο κλέφτης την τσάντα > > Την τσάντα άρπαξε ο κλέφτης > > Την τσάντα ο κλέφτης άρπαξε > > Η σημασία αυτού δεν είναι καθόλου μικρή. Πρώτα από όλα μπορούμε με τις > ίδιες > > ακριβώς λέξεις να τονίσουμε διαφορετικά πράγματα, αποδίδοντας πιό ακριβείς > > έννοιες / νοήματα. Για παράδειγμα όταν ξεκινάμε την φράση με την λέξη > «άρπαξε» > > τότε δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην πράξη, ενώ αν ξεκινήσουμε με την λέξη > «την > > τσάντα» τότε δίνουμε έμφαση στο αντικείμενο. Μπορούμε να εκφράσουμε > καλύτερα τις > > σκέψεις μας και τον ψυχικό μας κόσμο. Έχουμε πολύ μεγαλύτερη επιλογή, δεν > μας > > περιορίζει η γλώσσα βάζοντάς μας σε καλούπια. > > Δεύτερον, μπορούμε να μεταβάλλουμε την ηχητική εκφορά της κάθε φράσεως, > ανάλογα > > ίσως και με τα συμφραζόμενα, ώστε να παράγεται κάθε φορά το πιό επιθυμητό > > αποτέλεσμα. Αυτή η ιδιότητα της γλώσσας, έχει άμεση επίδραση σε κάτι που > > αναφέραμε νωρίτερα, στην μουσικότητά της. > > ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ > > Αυτό που οι Έλληνες και ο Όμηρος εγνώριζαν πρό αμνημονεύτων ετών, έρχεται > να το > > επιβεβαιώσει η σημερινή επιστήμη. Η εφημερίδα «Ο Κόσμος του Επενδυτή» > > δημοσιεύει άρθρο με τον τίτλο «Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά». Δηλαδή > αυτό > > που καταγράφει ο Ιάμβλιχος «Χρήσθαι δέ και Ομήρου και Ησιόδου λέξεσιν > > εξειλεγμέναις πρός επανόρθωσιν» και ο Πλούταρχος στο «Δια μουσικής > ιάσασθαι». Η > > έρευνα αυτή, η οποία υποστηρίζει ότι το να απαγγέλει κανείς στίχους του > Ομήρου > > κάνει καλό στην καρδιά, έχει δημοσιευτεί από τα έγκριτα ξένα περιοδικά > «American > > Journal of Physiology», «Scientific American» και «Time». > > Εκτός από την καρδιά, τα αρχαία Ελληνικά φαίνεται να κάνουν καλό και στις > > περιπτώσεις δυσμάθειας, όπως διαβάζουμε στο άρθρο τηε εφημερίδας > «Καθημερινή». > > Στο άρθρο υπάρχει βέβαια ένα λάθος που επισημαίνεται απο δελτίο τύπου του > > «Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου»: τα αποτελέσματα της έρευνας δεν > αφορούν > > δυσλεξία αλλά δυσμάθεια. Τριετής ερευνα που διεξήχθη από το «Ανοικτό > > Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο» δείχνει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν αρχαία > Ελληνικά > > έχουν σημαντική βελτίωση σε σχέση με τα άλλα παιδιά όσον αφορά δοκιμασίες > στην > > αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων, μνήμη εικόνων και > > συναρμολόγηση αντικειμένων. Τα παιδιά και των δύο ομάδων αξιολογήθηκαν με > τις > > ίδιες δοκιμασίες τόσο πριν όσο και μετά από τα μαθήματα των αρχαίων > Ελληνικών. > > ΕΙΔΗ ΓΡΑΦΗΣ > > Σήμερα είναι γνωστές τρείς κατηγορίες γραφής, στις οποίες μπορούν να > υπαχθούν > > όλες οι γνωστές γλώσσες του κόσμου. Η ιερογλυφική, η συλλαβική και η > αλφαβητική. > > Μιλάμε πάντα για γλώσσες γραφής και ομιλίας και όχι για νοηματικές, οι > οποίες > > και δεν ενδιαφέρουν το παρόν κείμενο. > > · Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ιερογλυφικές. Είναι οι γραφές > στις > > οποίες κάθε λέξη είναι και ένα ιδεόγραμμα. Είναι προφανές ότι αποτελούν > την > > απλούστερη μορφή γραφής, χρειάζεται όμως να επινοηθεί ένα σύμβολο για κάθε > > έννοια. Για τον λόγο αυτό οι ιερογλυφική είναι η πρώτη γραφή που επινόησε > ο > > άνθρωπος. > > · Στήν δεύτερη ανήκουν οι συλλαβικές γραφές, στις οποίες υπάρχει > ένα > > σύνολο από συλλαβές οι οποίες και αποτελούν τις λέξεις. Παράδειγμα τέτοιας > > γραφής είναι η περίφημη Γραμμική Β΄, όπου κάθε συλλαβή αποτυπώνεται με ένα > > διαφορετικό σημείο-σύμβολο (88 συνολικά σημεία). Οι συλλαβικές γραφές ήταν > το > > επόμενο βήμα στην εξέλιξη της γλώσσας. Αποτέλεσε σαφή βελτίωση αυτής των > > ιδεογραμμάτων και πρόδρομος της αλφαβητικής γραφής. > > · Τέλος έχουμε την Τρίτη κατηγορία, την αλφαβητική / φθογγική > γραφή, την > > οποία χρησιμοποιούμε και σήμερα. Η ευελιξία και ακρίβεια τούτης στην > απόδοση των > > νοημάτων, σε σχέση με τις δύο προαναφερθείσες κατηγορίες, είναι > χαρακτηριστική. > > Σε όλες τις γραφές τέτοιου τύπου χρειάζονται το πολύ 30 γράμματα, > συνδυασμοί των > > οποίων μπορούν να αποτυπώσουν την οποιαδήποτε λέξη και έννοια. > > Μπορεί κάποιος σε αυτό το σημείο να αναρωτηθεί, λοιπόν, για ποιόν λόγο > > αναφέρουμε την γραφή ενώ το θέμα μας είναι η γλώσσα. Ο λόγος είναι πολύ > απλός. > > Το σύστημα γραφής έχει άμεση επίδραση στην ίδια την γλώσσα. Για παράδειγμα > όταν > > στην Κινεζική αντιστοιχεί ένα μόνο σύμβολο σε πολλές έννοιες (π.χ. «σι» > μπορεί > > να σημαίνει οτιδήποτε από τις ακόλουθες λέξεις «γνωρίζω, είμαι, ισχύς, > κόσμος, > > όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ.»), αυτό > έχει > > ως συνέπεια να επηρεάζεται και ο προφορικός λόγος. Μια γλώσσα για να > θεωρείται > > σημαντική θα πρέπει να χαρακτηρίζεται εκτός των άλλων και από ακριβολογία. > Δεν > > μπορεί να αφήνει χώρο για παρερμηνείες, ούτε και να παραπέμπει αυτόν που > τη > > χρησιμοποιεί στα συμφραζόμενα μιάς λέξης για να καταλάβει το νόημά της. > > Έχοντας λοιπόν υπόψιν όλα αυτά, μπορούμε αμέσως να διαπιστώσουμε ότι μια > γλώσσα > > σαν την παραδοσιακή Κινεζική, είναι σαφώς μικρότερης γλωσσικής αξίας από > τις > > υπόλοιπες γλώσσες του πολιτισμένου κόσμου. Ιδιαίτερα η έλλειψη της > πρακτικότητάς > > της έχει γίνει φανερή και στους ίδιους τους Κινέζους που την > χρησιμοποιούν. Το > > ότι η κάθε λέξη είναι ένα ιδεόγραμμα, σημαίνει ότι υπάρχουν 50.000 > ιδεογράμματα > > τα οποία είναι παντελώς αδύνατον να μάθει κανείς. Ακόμα και οι πιο > επιφανείς > > Κινέζοι ακαδημαϊκοί δεν γνωρίζουν όλα τα ιδεογράμματα της γλώσσας τους. > Αντίθετα > > μια γλώσσα σαν την δική μας μπορεί να αποτυπώσει κάθε πιθανή λέξη > > χρησιμοποιώντας συνδυασμούς μόλις 24 συμβόλων. Επιπλέον η γλώσσα αυτή > καταντάει > > ένα εξοντωτικό τέστ μνήμης, αντί σαν τις Ευρωπαϊκές να είναι ένα εργαλείο > που να > > ακονίζει το μυαλό. > > Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι μόνο η Ελληνική γλώσσα έχει περάσει και από > τα > > τρία αυτά στάδια στην μακραίωνη πορεία της. Αυτό το γεγονός από μόνο του > λέει > > πολλά. Και αυτό διότι αναγκάστηκε να εξελιχθεί από μόνη της, χωρίς βοήθεια > από > > κάποια άλλη γλώσσα, αφού δεν υπήρχε ισάξια ή ανώτερη γλώσσα από την οποία > να > > μπορεί να δανειστεί στοιχεία. > > > > > > > > > > ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ > > > > > > Στην παρούσα μελέτη, έχουν αναφερθεί σχόλια για την γλώσσα μας κυρίως (για > > ευνόητους λόγους) ξένων συγγραφέων. Είναι κρίμα που δεν μπορούμε να > > χρησιμοποιήσουμε σχόλια από ένα σωρό Έλληνες συγγραφείς καθώς αμέσως το > κείμενο > > θα χαρακτηριστεί ρατσιστικό, φασιστικό, ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει κάποια > στιγμή > > αυτή η ξενομανία να σταματήσει. Αν πεί κάτι πρώτα Έλληνας δεν του δίνουμε > > σημασία, ενώ αν πεί το ίδιο ακριβώς πράγμα ξένος τότε αλλάζει το πράγμα > και ναί, > > να το πάρουμε στα σοβαρά. Τέλος, αν κάποιος επιθυμεί να αντικρούσει ή να > > υποβαθμίσει την μελέτη αυτή, τότε να ξέρει πως θα πρέπει πρώτα να το κάνει > για > > τον Γκαίτε, τον Βολταίρο και ένα σωρό παγκοσμίως αναγνωρισμένα πνεύματα. > > Αναρωτηθείτε το εξής: Εκείνοι τι λόγο έχουν για να εκθειάσουν την δική μας > > γλώσσα; > > http://yiafar.blogspot.com > > > > > > _____________________ > > orasi mailing list > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > //www.freelists.org/webpage/orasi > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > orasi@xxxxxxxxxxxxx > > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > στείλετε email στην διεύθυνση > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > //www.freelists.org/archives/orasi > > ______________ > > > > _____________________ orasi mailing list διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο //www.freelists.org/webpage/orasi Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση orasi@xxxxxxxxxxxxx Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε email στην διεύθυνση orasi-request@xxxxxxxxxxxxx και στο θέμα γράψτε unsubscribe. Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο //www.freelists.org/archives/orasi ______________