Πολύ σωστό βρίσκω το σχόλιό σου Τατιάνα και συμφωνώ μαζί σου! Φιλικά Ζώης ----- Original Message ----- From: "ΤΑΤΙΑΝΑ" <anisioti@xxxxxxxxx> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> Sent: Sunday, June 22, 2008 9:55 PM Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω > Εντάξει, μόνο που δεν είναι το μόνο "παράδειγμα θέλησης και θάρρους"... > Υπάρχουν τόσα άλλα όμοια, ανώνυμα όμως παραδείγματα, που δενέχουν κάποιο, > κατα το κοινώς λεγόμενο, "κονέ", άλλως γνωριμία με με κάποιον > δημοσιογράφο, > για να πουν τον "πόνο" - με την αρχαία και τη νέ α ελληνική σημασία της > τελευταίας λε΄ξης. > Μπράβο του, δε λέω...! Όμως η προσαρμογή σε μια καινούργια, οδυνηρή > κατάσταση, θα πρέπει να σκεφτούμε κάποτε λοτι είναι το αυτονόητο... κι > ότνα > το σκεφτούμε, δε θα το κα΄νουμε και θέμα. > > Αυτό και συγνώμη... > ----- Original Message ----- > From: "Ε-Ευσταθιάδης" <efsta_er@xxxxxxxxxxx> > To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> > Sent: Sunday, June 22, 2008 8:09 PM > Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω > > >> Αυτό για να λέμε και ακριβώς τις πηγές και να κάνουμε και το χατήρι του >> Κώστα είναι από την εφημερίδα "Τα Νέα", το συμπεραίνω επειδή εκεί γράφει >> ο >> συγκεκριμένος δημοσιογράφος. Κατά τα άλλα παράδειγμα θέλησης και θάρρους. >> ----- Original Message ----- >> From: "Nikitas Sekadakis" <nisek@xxxxxxxxx> >> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> >> Sent: Sunday, June 22, 2008 8:00 PM >> Subject: [orasi] Θέλω μα ζήσω >> >> >> > Ημερολόγιο Συνόρων >> > Το όνομά μου είναι Παναγιώτης Τσίγγανος. Γεννήθηκα το 1967, ένα μήνα > πριν >> > έρθει η χούντα. Άρα γεννήθηκα ελεύθερος. Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό και > στον >> > Πειραιά. >> > Ως παιδί μού άρεσε πολύ το παιχνίδι. Γενικά η σχέση μου με τη ζωή είναι >> > παιγνιώδης >> > Του ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ >> > gazikap@xxxxxxxxx >> > LΙΝΚ: >> > www.gkapllani.com >> > «Το μότο μου είναι "θέλω να ζήσω"...» >> > Φωτογραφία >> > Παναγιώτης Τσίγγανος: «Πιστεύω πιο πολύ στις μικρές καθημερινές πράξεις >> > παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω κάνει συνειδητά είναι >> > ότι η αναπηρία >> > μου δεν με καθορίζει. Έχω αναπηρία, αλλά η αναπηρία δεν με έχει» >> > Στην οδό Διομήδους όπου ζούσαμε τότε, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο εμείς τα >> > παιδιά ψάχναμε ρόδα παρκαρισμένου αυτοκινήτου για να βάλουμε το τέρμα. >> > Σήμερα δεν >> > βρίσκεις ούτε μια θέση για παρκάρισμα. Την αλλαγή της γειτονιάς δεν την >> > έζησα γιατί μετακομίσαμε στην Πλατεία Ελευθερίας. Θυμάμαι ότι το 1975, >> > κάθε βράδυ, >> > οι πλατείες ήταν γεμάτες κόσμο. Υπήρχε η κουλτούρα του έξω. Σήμερα > έχουμε >> > πολύ όμορφα σπίτια, ωραία μπαλκόνια. Τότε δεν είχαμε μπαλκόνια. Αλλά >> > μένουμε >> > συνήθως κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Ακούγομαι ίσως σαν γέρος που >> > αναπολεί τα παλαιά ενώ δεν είναι έτσι.... >> > Την εφηβεία μου την πέρασα >> > στον Πειραιά. Εκεί τελείωσα Γυμνάσιο και Λύκειο, στην Ιωνίδειο Σχολή. >> > Ήμουν παθιασμένος με την ιστιοπλοΐα και το ροκ. Η ιστιοπλοΐα είναι κάτι > το >> > μαγικό. >> > Στο μυαλό το δικό μου ο κόσμος, οι ανθρώπινες μικρότητες τελείωναν στην >> > προβλήτα του λιμανιού... Ο Πειραιάς ίσως είναι άσχημος λόγω δόμησης. Το >> > λιμάνι >> > και η θάλασσα όμως στον Πειραιά είναι κάτι που το οσμίζεσαι... Θυμάμαι >> > επίσης πως χαζεύαμε τα κρουαζιερόπλοια. Το «Queen Εlizabeth» το > κοιτάζαμε >> > με δέος >> > και κάναμε σχέδια να δουλέψουμε σαν καμαρότοι γιατί είχε καλά λεφτά... > Από >> > μικρός έκανα πιάνο. Όταν με ρώταγαν, στα χρόνια της έντονης >> > πολιτικοποίησης, >> > εάν είμαι αριστερός ή δεξιός απαντούσα ότι είμαι ροκάς (γέλια). Αγάπησα >> > ιδιαίτερα τον Τζον Λένον. Με συγκλόνισε η αγνότητα που έβγαζε η μουσική >> > του. Την >> > ημέρα που αγόρασα το «Double Fantasy», το τελευταίο του άλμπουμ, εκείνη >> > την ημέρα τον δολοφόνησαν... >> > Το 1985 πέρασα στο Βιολογικό στη Θεσσαλονίκη. Ξαφνικά από επιμελής > μαθητής >> > μετατράπηκα σε ξέγνοιαστο φοιτητή. Ίσως γιατί με παράσερνε το πιάνο, > ίσως >> > γιατί >> > άρχισα να κάνω πολλά ταξίδια, ίσως γιατί είχα το μυαλό πάνω από το > κεφάλι >> > μου (γέλια). Στα δυο χρόνια πέρασα μόνο ένα μάθημα. Η κοπελιά μου πήγε > να >> > σπουδάσει >> > Οδοντιατρική στη Ρουμανία. Είχαμε γνωριστεί στο Λύκειο. Ο πρώτος μου >> > έρωτας κράτησε πολλά χρόνια... Πήγαινα συχνά στη Ρουμανία. Θυμάμαι τη >> > σκοτεινή ατμόσφαιρα >> > στο Βουκουρέστι, τις τεράστιες ουρές για τα πιο στοιχειώδη πράγματα, τα >> > βρώμικα κτίρια, το τεράστιο παλάτι του Τσαουσέσκου, τον φόβο των > ανθρώπων. >> > Ως Έλληνας >> > ένιωθες πλούσιος αν και είχες ελάχιστα λεφτά στην τσέπη. Θυμάμαι, με >> > απέραντη λύπη τώρα, πως οι Έλληνες φοιτητές κατακτούσαν πανέμορφες >> > Ρουμάνες, δίνοντάς >> > τους απλά ένα καλσόν... >> > Εγώ ζούσα τον έρωτά μου τότε. Και όλες αυτές οι σκέψεις μού έρχονται ως >> > ανάμνηση όταν ταξιδεύω πίσω στον χρόνο... >> > Ήταν Χριστούγεννα >> > του 1987. Είχα έρθει για να περάσω τις διακοπές στο σπίτι. Εκείνη τη >> > χρονιά είχα βάλει σκοπό να πάω καλά στο Πανεπιστήμιο. Ο αδελφός μου >> > είχε >> > αγοράσει ένα >> > παπάκι και εγώ βρήκα δουλειά σαν κούριερ. Είχαμε αποφασίσει το πρωί να > έχω >> > εγώ το παπάκι και το απόγευμα εκείνος. Στις 28 Δεκεμβρίου επιστρέφοντας >> > σπίτι >> > από τη δουλειά... Δεν έχει σημασία πώς... Είναι η κακιά στιγμή... Είναι >> > κάτι που μπορεί να τύχει στον καθένα... Ή να μην τύχει... Ήμουν >> > τυπικότατος οδηγός... >> > Ήμουν από τους λίγους τότε που φορούσε ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο >> > και >> > οι φίλοι μου με κορόιδευαν. Φορούσα πάντα κράνος. Εκτός από εκείνη την >> > ημέρα... >> > Σε ένα σταυροδρόμι ένα αυτοκίνητο πετάχτηκε... Δεν θυμάμαι τίποτα > άλλο... >> > Βρέθηκα σαράντα μέρες σε κώμα. Στο ΚΑΤ. Οι γιατροί είπαν στους δικούς > μου >> > να προσευχηθούν. Σήμερα ζω επειδή οι γονείς μου αποφάσισαν να με πάνε > στη >> > Γερμανία. >> > Στη Γερμανία όχι μόνο επιβίωσα αλλά αποδείχθηκε ότι είχαν γίνει τόσο >> > τρομερά λάθη από τους γιατρούς στο ΚΑΤ... Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, > ίσως >> > σήμερα >> > να περπατούσα... Στη Γερμανία πήγα σε ειδικό νοσοκομείο στο Μούρναου. > Οκτώ >> > χιλιόμετρα από το Μόναχο, πάνω στις Βαυαρικές Άλπεις. Εκεί έμεινα ένα >> > μήνα. >> > Με μετέφεραν μετά στο Αμβούργο. Έμεινα επτά μήνες. Χωρίς καν να σηκωθεί > η >> > πλάτη μου. Μου είχαν βάλει έναν καθρέφτη απάνω, περιστρεφόμενο, από >> > όπου >> > έβλεπα >> > πως έβρεχε συνέχεια, συνέχεια... Εκεί είχα και την πρώτη μου επαφή με >> > τη >> > θρησκεία. Χάρη σε έναν Έλληνα μετανάστη, μάρτυρα του Ιεχωβά, που ήθελε > να >> > με προσηλυτίσει. >> > Έφερνε μαζί και την κόρη του. Εκείνος δεν κατάφερε τίποτα. Εμένα μου >> > έμεινε στον νου η ομορφιά της κόρης του... >> > Αδυνατούσα να χωνέψω ότι εγώ είμαι παράλυτος... Για μένα είναι μια >> > φορτισμένη στιγμή που μιλάω για όλα αυτά... Αλλά ίσως μου κάνει καλό. >> > Ξεκίνησα από πολύ >> > χαμηλά. Από τον πάτο. Με πολλή προσπάθεια κατάφερα πολλά πράγματα. >> > Πολύτιμα για μένα... Από πολύ νωρίς άρχισα τον αγώνα να γίνω καλά. Ο >> > στόχος μου ήταν >> > να περπατήσω... Τότε καθόμουν δεμένος πάντα με τη ζώνη για να μην πέσω. >> > Λόγω της επέμβασης στην Ελλάδα, το κεφάλι μου ήταν πολύ στραβό. Οι >> > Γερμανοί δεν >> > τολμούσαν να κάνουν ανάταξη. Το ανέλαβε ένας Αμερικανο-κινέζος, σε >> > ιδιωτική κλινική στην Ελλάδα, στο «Απολλώνιο». Ντόκτορ Κάο τον λένε. >> > Του >> > χρωστάω πολλά. >> > Ήταν καλοκαίρι του 1990... >> > Ποιο είναι το χόμπι μου; Το ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν >> > είμαι ο κλασικός τουρίστας. Δεν πάω για να δω τα αξιοθέατα αλλά να > γνωρίσω >> > την κοινωνία >> > μιας χώρας. Οι άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν > έπρεπε >> > να βάλω έναν τίτλο στη ζωή μου; Θέλω να ζήσω... >> > Τότε στάθηκα στην καρέκλα χωρίς να δεθώ. Ταυτόχρονα άρχισα έναν τιτάνιο >> > αγώνα φυσικοθεραπείας. Ακόμα και εννέα ώρες την ημέρα... Το 1996 > κατάφερα >> > να ξεκινήσω >> > τις σπουδές μου στο Βιολογικό στην Αθήνα. Με μετεγγραφή από τη >> > Θεσσαλονίκη. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Παρ΄ όλες τις δυσκολίες. Ο >> > πατέρας μου με πήγαινε >> > και με έφερνε κάθε μέρα. Μια παρένθεση. Έχω υπέροχους γονείς και > αδέλφια. >> > Τους χρωστάω πολλά. Αν και φέρνω ένα βάρος μέσα μου, ότι τους προκάλεσα >> > πόνο >> > και αναστάτωση... Στα εργαστήρια λοιπόν χώραγα με πολλή δυσκολία με το >> > καρότσι. Έκανα τόσες μανούβρες για να σταθώ κοντά σε ένα μικροσκόπιο. >> > Πολλοί καθηγητές >> > με βοήθησαν. Υπήρξαν άλλοι που αντιδρούσαν λέγοντας «τι κάνεις εσύ εδώ >> > πέρα;»... Η εμπειρία στο Πανεπιστήμιο, πάντως, μου έδωσε φτερά. Τότε >> > άρχισα ξανά >> > να μιλάω δημόσια... >> > Τελείωσα το 2000. Ήθελα να κάνω διατριβή, αλλά δεν βρήκα στήριξη. > Ξεκίνησα >> > τότε μεταπτυχιακό στον ηλεκτρονικό αυτοματισμό. Από πολύ νωρίς είχα >> > ασχοληθεί >> > με τον προγραμματισμό. Τότε το Διαδίκτυο ήταν ακόμα χελώνα... Τότε > λέγαμε >> > ότι το www σημαίνει wait while waiting (σ.σ. «περίμενε ενώ >> > περιμένεις»). >> > Σήμερα >> > εργάζομαι κυρίως ως προγραμματιστής αυτοματοποιημένων εφαρμογών μέσω >> > του >> > Διαδικτύου. Ένας κλάδος που δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί αρκετά στην >> > Ελλάδα... >> > Αν κοιτώ πίσω μου πώς νιώθω; >> > Είχα την τύχη ή την ατυχία να έχω δυο ζωές. Μετά το ατύχημα έπρεπε να >> > ξαναμάθω από την αρχή αυτονόητα πράγματα. Πώς να κρατήσω το πιρούνι. > Είναι >> > ολόκληρη >> > διαδικασία. Με είδες προηγουμένως να πίνω νερό. Για να καταφέρω να > σηκώσω >> > αυτό το ποτήρι έκανα αγώνα επί χρόνια. Αυτό το αυτονόητο ότι όταν διψάς > θα >> > πιεις >> > νερό για μένα δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Τίποτα δεν είναι πια > αυτονόητο. >> > Ένας κόσμος από την αρχή... >> > Είμαι από τους λίγους που κινείται με το ηλεκτροκίνητο στους δρόμους >> > της >> > Αθήνας. Αυτό με ενοχλεί. Δεν είναι θέμα μοναξιάς. Οι άλλοι άνθρωποι που >> > δεν έχουν >> > την εμπειρία της αναπηρίας με αντιμετωπίζουν σαν κάτι ξένο ή παράξενο. >> > Νομίζω ότι ευθύνη έχουν και οι άνθρωποι με αναπηρία που δεν τολμούν να >> > κυκλοφορήσουν. >> > Το ξέρω ότι η Αθήνα είναι μια πόλη αφιλόξενη. Το ξέρω ότι κανένας >> > οδηγός >> > δεν σέβεται τις ειδικές ράμπες. Θυμάμαι πως στη Γερμανία τους ανθρώπους > με >> > αναπηρία >> > τους έβλεπες παντού. Εδώ δεν τους βλέπεις πουθενά. Νομίζω όμως ότι > πρέπει >> > και εμείς να διεκδικήσουμε τον δημόσιο χώρο. Εγώ πιστεύω πιο πολύ στις >> > μικρές >> > καθημερινές πράξεις παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω >> > κάνει συνειδητά είναι ότι η αναπηρία μου δεν με καθορίζει. Έχω >> > αναπηρία, >> > αλλά η αναπηρία >> > δεν με έχει... >> > Εάν είχα απώλειες; Δεν μετριούνται. Ερωτικές, ανθρώπινες, καθημερινές. >> > Φυσικά και δεν χαίρομαι για την αναπηρία μου. Αν μπορούσα να την > ξεπεράσω >> > θα έκανα >> > τα πάντα... Ένα θέμα ταμπού για το οποίο δεν μιλούν οι παραπληγικοί > είναι >> > εκείνο του σεξ και των σχέσεων... Δεν είναι για μένα το ίδιο πράγμα που > θα >> > ήταν >> > εάν δεν είχα την αναπηρία. Η καρέκλα στέκεται πολλές φορές ανάμεσα σε > μένα >> > και στους άλλους. Και όταν αυτός ο άλλος είναι μια γυναίκα που σου >> > αρέσει... >> > Εκεί σου κόβει τα φτερά. Σου καταργεί την ύπαρξη. Εκεί χρειάζεται >> > πραγματικά δύναμη. Αν έχω κάνει ερωτικές σχέσεις; Ναι. Ούτε κατά >> > διάνοια >> > βέβαια με αυτές >> > που θα είχα κάνει εάν δεν είχα την αναπηρία... Ποιο είναι το χόμπι μου; > Το >> > ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν είμαι ο κλασικός τουρίστας. > Δεν >> > πάω >> > για να δω τα αξιοθέατα αλλά να γνωρίσω την κοινωνία μιας χώρας. Οι >> > άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν έπρεπε να βάλω >> > έναν >> > τίτλο στη ζωή >> > μου; Θέλω να ζήσω... >> > Ιnfo >> > http://www.netlab.gr, >> > _____________________ >> > >> > orasi mailing list >> > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο >> > //www.freelists.org/webpage/orasi >> > >> > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της > λίστας >> > στείλτε email στην διεύθυνση >> > orasi@xxxxxxxxxxxxx >> > >> > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να >> > στείλετε email στην διεύθυνση >> > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx >> > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. >> > >> > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο >> > //www.freelists.org/archives/orasi >> > >> > ______________ >> > >> > >> > >> > >> >> >> _____________________ >> >> orasi mailing list >> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο >> //www.freelists.org/webpage/orasi >> >> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση >> orasi@xxxxxxxxxxxxx >> >> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > στείλετε email στην διεύθυνση >> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx >> και στο θέμα γράψτε unsubscribe. >> >> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο >> //www.freelists.org/archives/orasi >> >> ______________ >> >> >> >> >> >> >> -- >> No virus found in this incoming message. >> Checked by AVG. >> Version: 7.5.524 / Virus Database: 270.4.1/1512 - Release Date: 21/6/2008 > 9:27 πμ >> > > _____________________ > > orasi mailing list > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > //www.freelists.org/webpage/orasi > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > orasi@xxxxxxxxxxxxx > > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > στείλετε email στην διεύθυνση > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > //www.freelists.org/archives/orasi > > ______________ > > > > > > > -- > No virus found in this incoming message. > Checked by AVG. > Version: 7.5.524 / Virus Database: 270.4.1/1513 - Release Date: 22/6/2008 > 7:52 πμ > > _____________________ orasi mailing list διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο //www.freelists.org/webpage/orasi Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση orasi@xxxxxxxxxxxxx Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε email στην διεύθυνση orasi-request@xxxxxxxxxxxxx και στο θέμα γράψτε unsubscribe. Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο //www.freelists.org/archives/orasi ______________