Καμία παρεξήγηση, κατ' αρχήν, για κανένα λόγο! Νομίζω οτι κατανοώ, νιώθω τι θέλετε να πείτε - το έχω παρατηρήσει, άλλωστε, η ίδια από/στις συναναστροφές μου με ανθρώπους της μιας και της άλλης, αναφερθείσας, αναπηρίας: κάπως έτσι είναι. Ίσως οφείλεται στη φύση, καθαυτήν, της καθεμιάς αναπηρίας - είτε, καταπως λεν κι οι ψυχολόγοι, στην "εικόνα του σώματος" που, θεωρητικά, έχει κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του. Αλλ' αυτή είναι μόνο μία προσέγγιση-παράμετρος του ζητήματος..., γι' αυτό καλύτερα ας το αφήσουμε..., είναι πολύπλευρο, πολυδιάστατο... Αφήστε που δεν έχουμε -εκτός κι ναβ έχουμε- μέλη στη λίστα με κινητικές αναπηρίες, για να τοποθετηθούν. Άντε, φτάνει για σήμερα - για μένα μιλάω, έτσι! ----- Original Message ----- From: "Ε-Ευσταθιάδης" <efsta_er@xxxxxxxxxxx> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> Sent: Sunday, June 22, 2008 10:11 PM Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω > Έχεις απόλυτο δίκιο. Επίτρεψε μου όμως να μοιραστώ μαζί σου και με τους > υπολοίπους που θα διαβάσετε αυτό το μήνυμα μια παρατήρηση που έχω κάνει και > από τα διάφορα άρθρα που έχουν αναδημοσιευτεί εδώ κατά καιρούς: Οι έχοντες > κάποια κινητική αναπηρία αντιμετωπίζουν με έναν ιδιαίτερο δικό τους τρόπο τα > πράγματα, και βγάζουν προς τα έξω ένα ιδιόρρυθμο στιλ και μια ιδιόρρυθμη > αντίληψη των πραγμάτων, ακόμη και όταν θέλουν να σε πείσουν με τα λόγια τους > ότι περνούν μήνυμα αξιοπρέπειας και ισότητας και μπορεί όντος αυτό να θέλουν > να κάνουν. Σε αντίθεση με τις τοποθετήσεις των ατόμων με προβλήματα όρασης, > ο τρόπος αυτός διαφέρει και οι απ'τον χώρο των τυφλών σου βγάζουν μια > υπεροχή δείχνοντας μια ορθότερη λογική για τα πράγματα. Ελπίζω να'γιναν όσο > πιο κατανοητά γίνεται αυτά που θέλω να πω και να μην υπάρξουν χωρίς ουσία > παρεξηγήσεις. Μπορεί αν ήξερα πέντε γράμματα παραπάνω να καταλαβαίνατε όλοι > ακριβώς αυτό που θέλω να πω γιατί πιάνω ένα λεπτό θέμα εδώ τώρα, αλλά ας > είναι... Ευχαριστώ. > ----- Original Message ----- > From: "ΤΑΤΙΑΝΑ" <anisioti@xxxxxxxxx> > To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> > Sent: Sunday, June 22, 2008 9:55 PM > Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω > > > > Εντάξει, μόνο που δεν είναι το μόνο "παράδειγμα θέλησης και θάρρους"... > > Υπάρχουν τόσα άλλα όμοια, ανώνυμα όμως παραδείγματα, που δενέχουν κάποιο, > > κατα το κοινώς λεγόμενο, "κονέ", άλλως γνωριμία με με κάποιον > > δημοσιογράφο, > > για να πουν τον "πόνο" - με την αρχαία και τη νέ α ελληνική σημασία της > > τελευταίας λε΄ξης. > > Μπράβο του, δε λέω...! Όμως η προσαρμογή σε μια καινούργια, οδυνηρή > > κατάσταση, θα πρέπει να σκεφτούμε κάποτε λοτι είναι το αυτονόητο... κι > > ότνα > > το σκεφτούμε, δε θα το κα΄νουμε και θέμα. > > > > Αυτό και συγνώμη... > > ----- Original Message ----- > > From: "Ε-Ευσταθιάδης" <efsta_er@xxxxxxxxxxx> > > To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> > > Sent: Sunday, June 22, 2008 8:09 PM > > Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω > > > > > >> Αυτό για να λέμε και ακριβώς τις πηγές και να κάνουμε και το χατήρι του > >> Κώστα είναι από την εφημερίδα "Τα Νέα", το συμπεραίνω επειδή εκεί γράφει > >> ο > >> συγκεκριμένος δημοσιογράφος. Κατά τα άλλα παράδειγμα θέλησης και θάρρους. > >> ----- Original Message ----- > >> From: "Nikitas Sekadakis" <nisek@xxxxxxxxx> > >> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> > >> Sent: Sunday, June 22, 2008 8:00 PM > >> Subject: [orasi] Θέλω μα ζήσω > >> > >> > >> > Ημερολόγιο Συνόρων > >> > Το όνομά μου είναι Παναγιώτης Τσίγγανος. Γεννήθηκα το 1967, ένα μήνα > > πριν > >> > έρθει η χούντα. Άρα γεννήθηκα ελεύθερος. Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό και > > στον > >> > Πειραιά. > >> > Ως παιδί μού άρεσε πολύ το παιχνίδι. Γενικά η σχέση μου με τη ζωή είναι > >> > παιγνιώδης > >> > Του ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ > >> > gazikap@xxxxxxxxx > >> > LΙΝΚ: > >> > www.gkapllani.com > >> > «Το μότο μου είναι "θέλω να ζήσω"...» > >> > Φωτογραφία > >> > Παναγιώτης Τσίγγανος: «Πιστεύω πιο πολύ στις μικρές καθημερινές πράξεις > >> > παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω κάνει συνειδητά είναι > >> > ότι η αναπηρία > >> > μου δεν με καθορίζει. Έχω αναπηρία, αλλά η αναπηρία δεν με έχει» > >> > Στην οδό Διομήδους όπου ζούσαμε τότε, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο εμείς τα > >> > παιδιά ψάχναμε ρόδα παρκαρισμένου αυτοκινήτου για να βάλουμε το τέρμα. > >> > Σήμερα δεν > >> > βρίσκεις ούτε μια θέση για παρκάρισμα. Την αλλαγή της γειτονιάς δεν την > >> > έζησα γιατί μετακομίσαμε στην Πλατεία Ελευθερίας. Θυμάμαι ότι το 1975, > >> > κάθε βράδυ, > >> > οι πλατείες ήταν γεμάτες κόσμο. Υπήρχε η κουλτούρα του έξω. Σήμερα > > έχουμε > >> > πολύ όμορφα σπίτια, ωραία μπαλκόνια. Τότε δεν είχαμε μπαλκόνια. Αλλά > >> > μένουμε > >> > συνήθως κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Ακούγομαι ίσως σαν γέρος που > >> > αναπολεί τα παλαιά ενώ δεν είναι έτσι.... > >> > Την εφηβεία μου την πέρασα > >> > στον Πειραιά. Εκεί τελείωσα Γυμνάσιο και Λύκειο, στην Ιωνίδειο Σχολή. > >> > Ήμουν παθιασμένος με την ιστιοπλοΐα και το ροκ. Η ιστιοπλοΐα είναι κάτι > > το > >> > μαγικό. > >> > Στο μυαλό το δικό μου ο κόσμος, οι ανθρώπινες μικρότητες τελείωναν στην > >> > προβλήτα του λιμανιού... Ο Πειραιάς ίσως είναι άσχημος λόγω δόμησης. Το > >> > λιμάνι > >> > και η θάλασσα όμως στον Πειραιά είναι κάτι που το οσμίζεσαι... Θυμάμαι > >> > επίσης πως χαζεύαμε τα κρουαζιερόπλοια. Το «Queen Εlizabeth» το > > κοιτάζαμε > >> > με δέος > >> > και κάναμε σχέδια να δουλέψουμε σαν καμαρότοι γιατί είχε καλά λεφτά... > > Από > >> > μικρός έκανα πιάνο. Όταν με ρώταγαν, στα χρόνια της έντονης > >> > πολιτικοποίησης, > >> > εάν είμαι αριστερός ή δεξιός απαντούσα ότι είμαι ροκάς (γέλια). Αγάπησα > >> > ιδιαίτερα τον Τζον Λένον. Με συγκλόνισε η αγνότητα που έβγαζε η μουσική > >> > του. Την > >> > ημέρα που αγόρασα το «Double Fantasy», το τελευταίο του άλμπουμ, εκείνη > >> > την ημέρα τον δολοφόνησαν... > >> > Το 1985 πέρασα στο Βιολογικό στη Θεσσαλονίκη. Ξαφνικά από επιμελής > > μαθητής > >> > μετατράπηκα σε ξέγνοιαστο φοιτητή. Ίσως γιατί με παράσερνε το πιάνο, > > ίσως > >> > γιατί > >> > άρχισα να κάνω πολλά ταξίδια, ίσως γιατί είχα το μυαλό πάνω από το > > κεφάλι > >> > μου (γέλια). Στα δυο χρόνια πέρασα μόνο ένα μάθημα. Η κοπελιά μου πήγε > > να > >> > σπουδάσει > >> > Οδοντιατρική στη Ρουμανία. Είχαμε γνωριστεί στο Λύκειο. Ο πρώτος μου > >> > έρωτας κράτησε πολλά χρόνια... Πήγαινα συχνά στη Ρουμανία. Θυμάμαι τη > >> > σκοτεινή ατμόσφαιρα > >> > στο Βουκουρέστι, τις τεράστιες ουρές για τα πιο στοιχειώδη πράγματα, τα > >> > βρώμικα κτίρια, το τεράστιο παλάτι του Τσαουσέσκου, τον φόβο των > > ανθρώπων. > >> > Ως Έλληνας > >> > ένιωθες πλούσιος αν και είχες ελάχιστα λεφτά στην τσέπη. Θυμάμαι, με > >> > απέραντη λύπη τώρα, πως οι Έλληνες φοιτητές κατακτούσαν πανέμορφες > >> > Ρουμάνες, δίνοντάς > >> > τους απλά ένα καλσόν... > >> > Εγώ ζούσα τον έρωτά μου τότε. Και όλες αυτές οι σκέψεις μού έρχονται ως > >> > ανάμνηση όταν ταξιδεύω πίσω στον χρόνο... > >> > Ήταν Χριστούγεννα > >> > του 1987. Είχα έρθει για να περάσω τις διακοπές στο σπίτι. Εκείνη τη > >> > χρονιά είχα βάλει σκοπό να πάω καλά στο Πανεπιστήμιο. Ο αδελφός μου > >> > είχε > >> > αγοράσει ένα > >> > παπάκι και εγώ βρήκα δουλειά σαν κούριερ. Είχαμε αποφασίσει το πρωί να > > έχω > >> > εγώ το παπάκι και το απόγευμα εκείνος. Στις 28 Δεκεμβρίου επιστρέφοντας > >> > σπίτι > >> > από τη δουλειά... Δεν έχει σημασία πώς... Είναι η κακιά στιγμή... Είναι > >> > κάτι που μπορεί να τύχει στον καθένα... Ή να μην τύχει... Ήμουν > >> > τυπικότατος οδηγός... > >> > Ήμουν από τους λίγους τότε που φορούσε ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο > >> > και > >> > οι φίλοι μου με κορόιδευαν. Φορούσα πάντα κράνος. Εκτός από εκείνη την > >> > ημέρα... > >> > Σε ένα σταυροδρόμι ένα αυτοκίνητο πετάχτηκε... Δεν θυμάμαι τίποτα > > άλλο... > >> > Βρέθηκα σαράντα μέρες σε κώμα. Στο ΚΑΤ. Οι γιατροί είπαν στους δικούς > > μου > >> > να προσευχηθούν. Σήμερα ζω επειδή οι γονείς μου αποφάσισαν να με πάνε > > στη > >> > Γερμανία. > >> > Στη Γερμανία όχι μόνο επιβίωσα αλλά αποδείχθηκε ότι είχαν γίνει τόσο > >> > τρομερά λάθη από τους γιατρούς στο ΚΑΤ... Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, > > ίσως > >> > σήμερα > >> > να περπατούσα... Στη Γερμανία πήγα σε ειδικό νοσοκομείο στο Μούρναου. > > Οκτώ > >> > χιλιόμετρα από το Μόναχο, πάνω στις Βαυαρικές Άλπεις. Εκεί έμεινα ένα > >> > μήνα. > >> > Με μετέφεραν μετά στο Αμβούργο. Έμεινα επτά μήνες. Χωρίς καν να σηκωθεί > > η > >> > πλάτη μου. Μου είχαν βάλει έναν καθρέφτη απάνω, περιστρεφόμενο, από > >> > όπου > >> > έβλεπα > >> > πως έβρεχε συνέχεια, συνέχεια... Εκεί είχα και την πρώτη μου επαφή με > >> > τη > >> > θρησκεία. Χάρη σε έναν Έλληνα μετανάστη, μάρτυρα του Ιεχωβά, που ήθελε > > να > >> > με προσηλυτίσει. > >> > Έφερνε μαζί και την κόρη του. Εκείνος δεν κατάφερε τίποτα. Εμένα μου > >> > έμεινε στον νου η ομορφιά της κόρης του... > >> > Αδυνατούσα να χωνέψω ότι εγώ είμαι παράλυτος... Για μένα είναι μια > >> > φορτισμένη στιγμή που μιλάω για όλα αυτά... Αλλά ίσως μου κάνει καλό. > >> > Ξεκίνησα από πολύ > >> > χαμηλά. Από τον πάτο. Με πολλή προσπάθεια κατάφερα πολλά πράγματα. > >> > Πολύτιμα για μένα... Από πολύ νωρίς άρχισα τον αγώνα να γίνω καλά. Ο > >> > στόχος μου ήταν > >> > να περπατήσω... Τότε καθόμουν δεμένος πάντα με τη ζώνη για να μην πέσω. > >> > Λόγω της επέμβασης στην Ελλάδα, το κεφάλι μου ήταν πολύ στραβό. Οι > >> > Γερμανοί δεν > >> > τολμούσαν να κάνουν ανάταξη. Το ανέλαβε ένας Αμερικανο-κινέζος, σε > >> > ιδιωτική κλινική στην Ελλάδα, στο «Απολλώνιο». Ντόκτορ Κάο τον λένε. > >> > Του > >> > χρωστάω πολλά. > >> > Ήταν καλοκαίρι του 1990... > >> > Ποιο είναι το χόμπι μου; Το ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν > >> > είμαι ο κλασικός τουρίστας. Δεν πάω για να δω τα αξιοθέατα αλλά να > > γνωρίσω > >> > την κοινωνία > >> > μιας χώρας. Οι άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν > > έπρεπε > >> > να βάλω έναν τίτλο στη ζωή μου; Θέλω να ζήσω... > >> > Τότε στάθηκα στην καρέκλα χωρίς να δεθώ. Ταυτόχρονα άρχισα έναν τιτάνιο > >> > αγώνα φυσικοθεραπείας. Ακόμα και εννέα ώρες την ημέρα... Το 1996 > > κατάφερα > >> > να ξεκινήσω > >> > τις σπουδές μου στο Βιολογικό στην Αθήνα. Με μετεγγραφή από τη > >> > Θεσσαλονίκη. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Παρ΄ όλες τις δυσκολίες. Ο > >> > πατέρας μου με πήγαινε > >> > και με έφερνε κάθε μέρα. Μια παρένθεση. Έχω υπέροχους γονείς και > > αδέλφια. > >> > Τους χρωστάω πολλά. Αν και φέρνω ένα βάρος μέσα μου, ότι τους προκάλεσα > >> > πόνο > >> > και αναστάτωση... Στα εργαστήρια λοιπόν χώραγα με πολλή δυσκολία με το > >> > καρότσι. Έκανα τόσες μανούβρες για να σταθώ κοντά σε ένα μικροσκόπιο. > >> > Πολλοί καθηγητές > >> > με βοήθησαν. Υπήρξαν άλλοι που αντιδρούσαν λέγοντας «τι κάνεις εσύ εδώ > >> > πέρα;»... Η εμπειρία στο Πανεπιστήμιο, πάντως, μου έδωσε φτερά. Τότε > >> > άρχισα ξανά > >> > να μιλάω δημόσια... > >> > Τελείωσα το 2000. Ήθελα να κάνω διατριβή, αλλά δεν βρήκα στήριξη. > > Ξεκίνησα > >> > τότε μεταπτυχιακό στον ηλεκτρονικό αυτοματισμό. Από πολύ νωρίς είχα > >> > ασχοληθεί > >> > με τον προγραμματισμό. Τότε το Διαδίκτυο ήταν ακόμα χελώνα... Τότε > > λέγαμε > >> > ότι το www σημαίνει wait while waiting (σ.σ. «περίμενε ενώ > >> > περιμένεις»). > >> > Σήμερα > >> > εργάζομαι κυρίως ως προγραμματιστής αυτοματοποιημένων εφαρμογών μέσω > >> > του > >> > Διαδικτύου. Ένας κλάδος που δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί αρκετά στην > >> > Ελλάδα... > >> > Αν κοιτώ πίσω μου πώς νιώθω; > >> > Είχα την τύχη ή την ατυχία να έχω δυο ζωές. Μετά το ατύχημα έπρεπε να > >> > ξαναμάθω από την αρχή αυτονόητα πράγματα. Πώς να κρατήσω το πιρούνι. > > Είναι > >> > ολόκληρη > >> > διαδικασία. Με είδες προηγουμένως να πίνω νερό. Για να καταφέρω να > > σηκώσω > >> > αυτό το ποτήρι έκανα αγώνα επί χρόνια. Αυτό το αυτονόητο ότι όταν διψάς > > θα > >> > πιεις > >> > νερό για μένα δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Τίποτα δεν είναι πια > > αυτονόητο. > >> > Ένας κόσμος από την αρχή... > >> > Είμαι από τους λίγους που κινείται με το ηλεκτροκίνητο στους δρόμους > >> > της > >> > Αθήνας. Αυτό με ενοχλεί. Δεν είναι θέμα μοναξιάς. Οι άλλοι άνθρωποι που > >> > δεν έχουν > >> > την εμπειρία της αναπηρίας με αντιμετωπίζουν σαν κάτι ξένο ή παράξενο. > >> > Νομίζω ότι ευθύνη έχουν και οι άνθρωποι με αναπηρία που δεν τολμούν να > >> > κυκλοφορήσουν. > >> > Το ξέρω ότι η Αθήνα είναι μια πόλη αφιλόξενη. Το ξέρω ότι κανένας > >> > οδηγός > >> > δεν σέβεται τις ειδικές ράμπες. Θυμάμαι πως στη Γερμανία τους ανθρώπους > > με > >> > αναπηρία > >> > τους έβλεπες παντού. Εδώ δεν τους βλέπεις πουθενά. Νομίζω όμως ότι > > πρέπει > >> > και εμείς να διεκδικήσουμε τον δημόσιο χώρο. Εγώ πιστεύω πιο πολύ στις > >> > μικρές > >> > καθημερινές πράξεις παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω > >> > κάνει συνειδητά είναι ότι η αναπηρία μου δεν με καθορίζει. Έχω > >> > αναπηρία, > >> > αλλά η αναπηρία > >> > δεν με έχει... > >> > Εάν είχα απώλειες; Δεν μετριούνται. Ερωτικές, ανθρώπινες, καθημερινές. > >> > Φυσικά και δεν χαίρομαι για την αναπηρία μου. Αν μπορούσα να την > > ξεπεράσω > >> > θα έκανα > >> > τα πάντα... Ένα θέμα ταμπού για το οποίο δεν μιλούν οι παραπληγικοί > > είναι > >> > εκείνο του σεξ και των σχέσεων... Δεν είναι για μένα το ίδιο πράγμα που > > θα > >> > ήταν > >> > εάν δεν είχα την αναπηρία. Η καρέκλα στέκεται πολλές φορές ανάμεσα σε > > μένα > >> > και στους άλλους. Και όταν αυτός ο άλλος είναι μια γυναίκα που σου > >> > αρέσει... > >> > Εκεί σου κόβει τα φτερά. Σου καταργεί την ύπαρξη. Εκεί χρειάζεται > >> > πραγματικά δύναμη. Αν έχω κάνει ερωτικές σχέσεις; Ναι. Ούτε κατά > >> > διάνοια > >> > βέβαια με αυτές > >> > που θα είχα κάνει εάν δεν είχα την αναπηρία... Ποιο είναι το χόμπι μου; > > Το > >> > ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν είμαι ο κλασικός τουρίστας. > > Δεν > >> > πάω > >> > για να δω τα αξιοθέατα αλλά να γνωρίσω την κοινωνία μιας χώρας. Οι > >> > άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν έπρεπε να βάλω > >> > έναν > >> > τίτλο στη ζωή > >> > μου; Θέλω να ζήσω... > >> > Ιnfo > >> > http://www.netlab.gr, > >> > _____________________ > >> > > >> > orasi mailing list > >> > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > >> > //www.freelists.org/webpage/orasi > >> > > >> > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της > > λίστας > >> > στείλτε email στην διεύθυνση > >> > orasi@xxxxxxxxxxxxx > >> > > >> > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > >> > στείλετε email στην διεύθυνση > >> > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > >> > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > >> > > >> > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > >> > //www.freelists.org/archives/orasi > >> > > >> > ______________ > >> > > >> > > >> > > >> > > >> > >> > >> _____________________ > >> > >> orasi mailing list > >> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > >> //www.freelists.org/webpage/orasi > >> > >> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > > στείλτε email στην διεύθυνση > >> orasi@xxxxxxxxxxxxx > >> > >> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > > στείλετε email στην διεύθυνση > >> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > >> και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > >> > >> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > >> //www.freelists.org/archives/orasi > >> > >> ______________ > >> > >> > >> > >> > >> > >> > >> -- > >> No virus found in this incoming message. > >> Checked by AVG. > >> Version: 7.5.524 / Virus Database: 270.4.1/1512 - Release Date: 21/6/2008 > > 9:27 πμ > >> > > > > _____________________ > > > > orasi mailing list > > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > > //www.freelists.org/webpage/orasi > > > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > > στείλτε email στην διεύθυνση > > orasi@xxxxxxxxxxxxx > > > > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > > στείλετε email στην διεύθυνση > > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > > > > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > > //www.freelists.org/archives/orasi > > > > ______________ > > > > > > > > > > > _____________________ > > orasi mailing list > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > //www.freelists.org/webpage/orasi > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση > orasi@xxxxxxxxxxxxx > > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε email στην διεύθυνση > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > //www.freelists.org/archives/orasi > > ______________ > > > > > > > -- > No virus found in this incoming message. > Checked by AVG. > Version: 7.5.524 / Virus Database: 270.4.1/1512 - Release Date: 21/6/2008 9:27 πμ > > _____________________ orasi mailing list διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο //www.freelists.org/webpage/orasi Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση orasi@xxxxxxxxxxxxx Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε email στην διεύθυνση orasi-request@xxxxxxxxxxxxx και στο θέμα γράψτε unsubscribe. Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο //www.freelists.org/archives/orasi ______________