[orasi] Re: Θέλω μα ζήσω

  • From: "ΤΑΤΙΑΝΑ" <anisioti@xxxxxxxxx>
  • To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
  • Date: Sun, 22 Jun 2008 22:28:25 +0300

 Καμία παρεξήγηση, κατ' αρχήν, για κανένα λόγο! Νομίζω οτι κατανοώ, νιώθω τι
θέλετε να πείτε - το έχω παρατηρήσει, άλλωστε, η ίδια από/στις συναναστροφές
μου με ανθρώπους της μιας και της άλλης, αναφερθείσας, αναπηρίας: κάπως έτσι
είναι. Ίσως οφείλεται στη φύση, καθαυτήν, της καθεμιάς αναπηρίας - είτε,
καταπως λεν κι οι ψυχολόγοι, στην "εικόνα του σώματος" που, θεωρητικά, έχει
κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του.
 Αλλ' αυτή είναι μόνο μία προσέγγιση-παράμετρος του ζητήματος..., γι' αυτό
καλύτερα ας το αφήσουμε..., είναι πολύπλευρο, πολυδιάστατο... Αφήστε που δεν
έχουμε -εκτός κι ναβ έχουμε- μέλη στη λίστα με κινητικές αναπηρίες, για να
τοποθετηθούν.

  Άντε, φτάνει για σήμερα - για μένα μιλάω, έτσι!
----- Original Message -----
From: "Ε-Ευσταθιάδης" <efsta_er@xxxxxxxxxxx>
To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
Sent: Sunday, June 22, 2008 10:11 PM
Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω


> Έχεις απόλυτο δίκιο. Επίτρεψε μου όμως να μοιραστώ μαζί σου και με τους
> υπολοίπους που θα διαβάσετε αυτό το μήνυμα μια παρατήρηση που έχω κάνει
και
> από τα διάφορα άρθρα που έχουν αναδημοσιευτεί εδώ κατά καιρούς: Οι έχοντες
> κάποια κινητική αναπηρία αντιμετωπίζουν με έναν ιδιαίτερο δικό τους τρόπο
τα
> πράγματα, και βγάζουν προς τα έξω ένα ιδιόρρυθμο στιλ και μια ιδιόρρυθμη
> αντίληψη των πραγμάτων, ακόμη και όταν θέλουν να σε πείσουν με τα λόγια
τους
> ότι περνούν μήνυμα αξιοπρέπειας και ισότητας και μπορεί όντος αυτό να
θέλουν
> να κάνουν. Σε αντίθεση με τις τοποθετήσεις των ατόμων με προβλήματα
όρασης,
> ο τρόπος αυτός διαφέρει και οι απ'τον χώρο των τυφλών σου βγάζουν μια
> υπεροχή δείχνοντας μια ορθότερη λογική για τα πράγματα. Ελπίζω να'γιναν
όσο
> πιο κατανοητά γίνεται αυτά που θέλω να πω και να μην υπάρξουν χωρίς ουσία
> παρεξηγήσεις. Μπορεί αν ήξερα πέντε γράμματα παραπάνω να καταλαβαίνατε
όλοι
> ακριβώς αυτό που θέλω να πω γιατί πιάνω ένα λεπτό θέμα εδώ τώρα, αλλά ας
> είναι... Ευχαριστώ.
> ----- Original Message -----
> From: "ΤΑΤΙΑΝΑ" <anisioti@xxxxxxxxx>
> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
> Sent: Sunday, June 22, 2008 9:55 PM
> Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω
>
>
> > Εντάξει, μόνο που δεν είναι το μόνο "παράδειγμα θέλησης και θάρρους"...
> > Υπάρχουν τόσα άλλα όμοια, ανώνυμα όμως παραδείγματα, που δενέχουν
κάποιο,
> > κατα το κοινώς λεγόμενο, "κονέ", άλλως γνωριμία με με κάποιον
> > δημοσιογράφο,
> > για να πουν τον "πόνο" - με την αρχαία και τη νέ α ελληνική σημασία της
> > τελευταίας λε΄ξης.
> > Μπράβο του, δε λέω...! Όμως η προσαρμογή σε μια καινούργια, οδυνηρή
> > κατάσταση, θα πρέπει να σκεφτούμε κάποτε λοτι είναι το αυτονόητο... κι
> > ότνα
> > το σκεφτούμε, δε θα το κα΄νουμε και θέμα.
> >
> > Αυτό και συγνώμη...
> > ----- Original Message -----
> > From: "Ε-Ευσταθιάδης" <efsta_er@xxxxxxxxxxx>
> > To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
> > Sent: Sunday, June 22, 2008 8:09 PM
> > Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω
> >
> >
> >> Αυτό για να λέμε και ακριβώς τις πηγές και να κάνουμε και το χατήρι του
> >> Κώστα είναι από την εφημερίδα "Τα Νέα", το συμπεραίνω επειδή εκεί
γράφει
> >> ο
> >> συγκεκριμένος δημοσιογράφος. Κατά τα άλλα παράδειγμα θέλησης και
θάρρους.
> >> ----- Original Message -----
> >> From: "Nikitas Sekadakis" <nisek@xxxxxxxxx>
> >> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
> >> Sent: Sunday, June 22, 2008 8:00 PM
> >> Subject: [orasi] Θέλω μα ζήσω
> >>
> >>
> >> > Ημερολόγιο Συνόρων
> >> > Το όνομά μου είναι Παναγιώτης Τσίγγανος. Γεννήθηκα το 1967, ένα μήνα
> > πριν
> >> > έρθει η χούντα. Άρα γεννήθηκα ελεύθερος. Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό και
> > στον
> >> > Πειραιά.
> >> > Ως παιδί μού άρεσε πολύ το παιχνίδι. Γενικά η σχέση μου με τη ζωή
είναι
> >> > παιγνιώδης
> >> > Του ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ
> >> > gazikap@xxxxxxxxx
> >> > LΙΝΚ:
> >> > www.gkapllani.com
> >> > «Το μότο μου είναι "θέλω να ζήσω"...»
> >> > Φωτογραφία
> >> > Παναγιώτης Τσίγγανος: «Πιστεύω πιο πολύ στις μικρές καθημερινές
πράξεις
> >> > παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω κάνει συνειδητά
είναι
> >> > ότι η αναπηρία
> >> > μου δεν με καθορίζει. Έχω αναπηρία, αλλά η αναπηρία δεν με έχει»
> >> > Στην οδό Διομήδους όπου ζούσαμε τότε, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο εμείς
τα
> >> > παιδιά ψάχναμε ρόδα παρκαρισμένου αυτοκινήτου για να βάλουμε το
τέρμα.
> >> > Σήμερα δεν
> >> > βρίσκεις ούτε μια θέση για παρκάρισμα. Την αλλαγή της γειτονιάς δεν
την
> >> > έζησα γιατί μετακομίσαμε στην Πλατεία Ελευθερίας. Θυμάμαι ότι το
1975,
> >> > κάθε βράδυ,
> >> > οι πλατείες ήταν γεμάτες κόσμο. Υπήρχε η κουλτούρα του έξω. Σήμερα
> > έχουμε
> >> > πολύ όμορφα σπίτια, ωραία μπαλκόνια. Τότε δεν είχαμε μπαλκόνια. Αλλά
> >> > μένουμε
> >> > συνήθως κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Ακούγομαι ίσως σαν γέρος που
> >> > αναπολεί τα παλαιά ενώ δεν είναι έτσι....
> >> > Την εφηβεία μου την πέρασα
> >> > στον Πειραιά. Εκεί τελείωσα Γυμνάσιο και Λύκειο, στην Ιωνίδειο Σχολή.
> >> > Ήμουν παθιασμένος με την ιστιοπλοΐα και το ροκ. Η ιστιοπλοΐα είναι
κάτι
> > το
> >> > μαγικό.
> >> > Στο μυαλό το δικό μου ο κόσμος, οι ανθρώπινες μικρότητες τελείωναν
στην
> >> > προβλήτα του λιμανιού... Ο Πειραιάς ίσως είναι άσχημος λόγω δόμησης.
Το
> >> > λιμάνι
> >> > και η θάλασσα όμως στον Πειραιά είναι κάτι που το οσμίζεσαι...
Θυμάμαι
> >> > επίσης πως χαζεύαμε τα κρουαζιερόπλοια. Το «Queen Εlizabeth» το
> > κοιτάζαμε
> >> > με δέος
> >> > και κάναμε σχέδια να δουλέψουμε σαν καμαρότοι γιατί είχε καλά
λεφτά...
> > Από
> >> > μικρός έκανα πιάνο. Όταν με ρώταγαν, στα χρόνια της έντονης
> >> > πολιτικοποίησης,
> >> > εάν είμαι αριστερός ή δεξιός απαντούσα ότι είμαι ροκάς (γέλια).
Αγάπησα
> >> > ιδιαίτερα τον Τζον Λένον. Με συγκλόνισε η αγνότητα που έβγαζε η
μουσική
> >> > του. Την
> >> > ημέρα που αγόρασα το «Double Fantasy», το τελευταίο του άλμπουμ,
εκείνη
> >> > την ημέρα τον δολοφόνησαν...
> >> > Το 1985 πέρασα στο Βιολογικό στη Θεσσαλονίκη. Ξαφνικά από επιμελής
> > μαθητής
> >> > μετατράπηκα σε ξέγνοιαστο φοιτητή. Ίσως γιατί με παράσερνε το πιάνο,
> > ίσως
> >> > γιατί
> >> > άρχισα να κάνω πολλά ταξίδια, ίσως γιατί είχα το μυαλό πάνω από το
> > κεφάλι
> >> > μου (γέλια). Στα δυο χρόνια πέρασα μόνο ένα μάθημα. Η κοπελιά μου
πήγε
> > να
> >> > σπουδάσει
> >> > Οδοντιατρική στη Ρουμανία. Είχαμε γνωριστεί στο Λύκειο. Ο πρώτος μου
> >> > έρωτας κράτησε πολλά χρόνια... Πήγαινα συχνά στη Ρουμανία. Θυμάμαι τη
> >> > σκοτεινή ατμόσφαιρα
> >> > στο Βουκουρέστι, τις τεράστιες ουρές για τα πιο στοιχειώδη πράγματα,
τα
> >> > βρώμικα κτίρια, το τεράστιο παλάτι του Τσαουσέσκου, τον φόβο των
> > ανθρώπων.
> >> > Ως Έλληνας
> >> > ένιωθες πλούσιος αν και είχες ελάχιστα λεφτά στην τσέπη. Θυμάμαι, με
> >> > απέραντη λύπη τώρα, πως οι Έλληνες φοιτητές κατακτούσαν πανέμορφες
> >> > Ρουμάνες, δίνοντάς
> >> > τους απλά ένα καλσόν...
> >> > Εγώ ζούσα τον έρωτά μου τότε. Και όλες αυτές οι σκέψεις μού έρχονται
ως
> >> > ανάμνηση όταν ταξιδεύω πίσω στον χρόνο...
> >> > Ήταν Χριστούγεννα
> >> > του 1987. Είχα έρθει για να περάσω τις διακοπές στο σπίτι. Εκείνη τη
> >> > χρονιά είχα βάλει σκοπό να πάω καλά στο Πανεπιστήμιο. Ο αδελφός μου
> >> > είχε
> >> > αγοράσει ένα
> >> > παπάκι και εγώ βρήκα δουλειά σαν κούριερ. Είχαμε αποφασίσει το πρωί
να
> > έχω
> >> > εγώ το παπάκι και το απόγευμα εκείνος. Στις 28 Δεκεμβρίου
επιστρέφοντας
> >> > σπίτι
> >> > από τη δουλειά... Δεν έχει σημασία πώς... Είναι η κακιά στιγμή...
Είναι
> >> > κάτι που μπορεί να τύχει στον καθένα... Ή να μην τύχει... Ήμουν
> >> > τυπικότατος οδηγός...
> >> > Ήμουν από τους λίγους τότε που φορούσε ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο
> >> > και
> >> > οι φίλοι μου με κορόιδευαν. Φορούσα πάντα κράνος. Εκτός από εκείνη
την
> >> > ημέρα...
> >> > Σε ένα σταυροδρόμι ένα αυτοκίνητο πετάχτηκε... Δεν θυμάμαι τίποτα
> > άλλο...
> >> > Βρέθηκα σαράντα μέρες σε κώμα. Στο ΚΑΤ. Οι γιατροί είπαν στους δικούς
> > μου
> >> > να προσευχηθούν. Σήμερα ζω επειδή οι γονείς μου αποφάσισαν να με πάνε
> > στη
> >> > Γερμανία.
> >> > Στη Γερμανία όχι μόνο επιβίωσα αλλά αποδείχθηκε ότι είχαν γίνει τόσο
> >> > τρομερά λάθη από τους γιατρούς στο ΚΑΤ... Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς,
> > ίσως
> >> > σήμερα
> >> > να περπατούσα... Στη Γερμανία πήγα σε ειδικό νοσοκομείο στο Μούρναου.
> > Οκτώ
> >> > χιλιόμετρα από το Μόναχο, πάνω στις Βαυαρικές Άλπεις. Εκεί έμεινα ένα
> >> > μήνα.
> >> > Με μετέφεραν μετά στο Αμβούργο. Έμεινα επτά μήνες. Χωρίς καν να
σηκωθεί
> > η
> >> > πλάτη μου. Μου είχαν βάλει έναν καθρέφτη απάνω, περιστρεφόμενο, από
> >> > όπου
> >> > έβλεπα
> >> > πως έβρεχε συνέχεια, συνέχεια... Εκεί είχα και την πρώτη μου επαφή με
> >> > τη
> >> > θρησκεία. Χάρη σε έναν Έλληνα μετανάστη, μάρτυρα του Ιεχωβά, που
ήθελε
> > να
> >> > με προσηλυτίσει.
> >> > Έφερνε μαζί και την κόρη του. Εκείνος δεν κατάφερε τίποτα. Εμένα μου
> >> > έμεινε στον νου η ομορφιά της κόρης του...
> >> > Αδυνατούσα να χωνέψω ότι εγώ είμαι παράλυτος... Για μένα είναι μια
> >> > φορτισμένη στιγμή που μιλάω για όλα αυτά... Αλλά ίσως μου κάνει καλό.
> >> > Ξεκίνησα από πολύ
> >> > χαμηλά. Από τον πάτο. Με πολλή προσπάθεια κατάφερα πολλά πράγματα.
> >> > Πολύτιμα για μένα... Από πολύ νωρίς άρχισα τον αγώνα να γίνω καλά. Ο
> >> > στόχος μου ήταν
> >> > να περπατήσω... Τότε καθόμουν δεμένος πάντα με τη ζώνη για να μην
πέσω.
> >> > Λόγω της επέμβασης στην Ελλάδα, το κεφάλι μου ήταν πολύ στραβό. Οι
> >> > Γερμανοί δεν
> >> > τολμούσαν να κάνουν ανάταξη. Το ανέλαβε ένας Αμερικανο-κινέζος, σε
> >> > ιδιωτική κλινική στην Ελλάδα, στο «Απολλώνιο». Ντόκτορ Κάο τον λένε.
> >> > Του
> >> > χρωστάω πολλά.
> >> > Ήταν καλοκαίρι του 1990...
> >> > Ποιο είναι το χόμπι μου; Το ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν
> >> > είμαι ο κλασικός τουρίστας. Δεν πάω για να δω τα αξιοθέατα αλλά να
> > γνωρίσω
> >> > την κοινωνία
> >> > μιας χώρας. Οι άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν
> > έπρεπε
> >> > να βάλω έναν τίτλο στη ζωή μου; Θέλω να ζήσω...
> >> > Τότε στάθηκα στην καρέκλα χωρίς να δεθώ. Ταυτόχρονα άρχισα έναν
τιτάνιο
> >> > αγώνα φυσικοθεραπείας. Ακόμα και εννέα ώρες την ημέρα... Το 1996
> > κατάφερα
> >> > να ξεκινήσω
> >> > τις σπουδές μου στο Βιολογικό στην Αθήνα. Με μετεγγραφή από τη
> >> > Θεσσαλονίκη. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Παρ΄ όλες τις δυσκολίες. Ο
> >> > πατέρας μου με πήγαινε
> >> > και με έφερνε κάθε μέρα. Μια παρένθεση. Έχω υπέροχους γονείς και
> > αδέλφια.
> >> > Τους χρωστάω πολλά. Αν και φέρνω ένα βάρος μέσα μου, ότι τους
προκάλεσα
> >> > πόνο
> >> > και αναστάτωση... Στα εργαστήρια λοιπόν χώραγα με πολλή δυσκολία με
το
> >> > καρότσι. Έκανα τόσες μανούβρες για να σταθώ κοντά σε ένα μικροσκόπιο.
> >> > Πολλοί καθηγητές
> >> > με βοήθησαν. Υπήρξαν άλλοι που αντιδρούσαν λέγοντας «τι κάνεις εσύ
εδώ
> >> > πέρα;»... Η εμπειρία στο Πανεπιστήμιο, πάντως, μου έδωσε φτερά. Τότε
> >> > άρχισα ξανά
> >> > να μιλάω δημόσια...
> >> > Τελείωσα το 2000. Ήθελα να κάνω διατριβή, αλλά δεν βρήκα στήριξη.
> > Ξεκίνησα
> >> > τότε μεταπτυχιακό στον ηλεκτρονικό αυτοματισμό. Από πολύ νωρίς είχα
> >> > ασχοληθεί
> >> > με τον προγραμματισμό. Τότε το Διαδίκτυο ήταν ακόμα χελώνα... Τότε
> > λέγαμε
> >> > ότι το www σημαίνει wait while waiting (σ.σ. «περίμενε ενώ
> >> > περιμένεις»).
> >> > Σήμερα
> >> > εργάζομαι κυρίως ως προγραμματιστής αυτοματοποιημένων εφαρμογών μέσω
> >> > του
> >> > Διαδικτύου. Ένας κλάδος που δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί αρκετά στην
> >> > Ελλάδα...
> >> > Αν κοιτώ πίσω μου πώς νιώθω;
> >> > Είχα την τύχη ή την ατυχία να έχω δυο ζωές. Μετά το ατύχημα έπρεπε να
> >> > ξαναμάθω από την αρχή αυτονόητα πράγματα. Πώς να κρατήσω το πιρούνι.
> > Είναι
> >> > ολόκληρη
> >> > διαδικασία. Με είδες προηγουμένως να πίνω νερό. Για να καταφέρω να
> > σηκώσω
> >> > αυτό το ποτήρι έκανα αγώνα επί χρόνια. Αυτό το αυτονόητο ότι όταν
διψάς
> > θα
> >> > πιεις
> >> > νερό για μένα δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Τίποτα δεν είναι πια
> > αυτονόητο.
> >> > Ένας κόσμος από την αρχή...
> >> > Είμαι από τους λίγους που κινείται με το ηλεκτροκίνητο στους δρόμους
> >> > της
> >> > Αθήνας. Αυτό με ενοχλεί. Δεν είναι θέμα μοναξιάς. Οι άλλοι άνθρωποι
που
> >> > δεν έχουν
> >> > την εμπειρία της αναπηρίας με αντιμετωπίζουν σαν κάτι ξένο ή
παράξενο.
> >> > Νομίζω ότι ευθύνη έχουν και οι άνθρωποι με αναπηρία που δεν τολμούν
να
> >> > κυκλοφορήσουν.
> >> > Το ξέρω ότι η Αθήνα είναι μια πόλη αφιλόξενη. Το ξέρω ότι κανένας
> >> > οδηγός
> >> > δεν σέβεται τις ειδικές ράμπες. Θυμάμαι πως στη Γερμανία τους
ανθρώπους
> > με
> >> > αναπηρία
> >> > τους έβλεπες παντού. Εδώ δεν τους βλέπεις πουθενά. Νομίζω όμως ότι
> > πρέπει
> >> > και εμείς να διεκδικήσουμε τον δημόσιο χώρο. Εγώ πιστεύω πιο πολύ
στις
> >> > μικρές
> >> > καθημερινές πράξεις παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω
> >> > κάνει συνειδητά είναι ότι η αναπηρία μου δεν με καθορίζει. Έχω
> >> > αναπηρία,
> >> > αλλά η αναπηρία
> >> > δεν με έχει...
> >> > Εάν είχα απώλειες; Δεν μετριούνται. Ερωτικές, ανθρώπινες,
καθημερινές.
> >> > Φυσικά και δεν χαίρομαι για την αναπηρία μου. Αν μπορούσα να την
> > ξεπεράσω
> >> > θα έκανα
> >> > τα πάντα... Ένα θέμα ταμπού για το οποίο δεν μιλούν οι παραπληγικοί
> > είναι
> >> > εκείνο του σεξ και των σχέσεων... Δεν είναι για μένα το ίδιο πράγμα
που
> > θα
> >> > ήταν
> >> > εάν δεν είχα την αναπηρία. Η καρέκλα στέκεται πολλές φορές ανάμεσα σε
> > μένα
> >> > και στους άλλους. Και όταν αυτός ο άλλος είναι μια γυναίκα που σου
> >> > αρέσει...
> >> > Εκεί σου κόβει τα φτερά. Σου καταργεί την ύπαρξη. Εκεί χρειάζεται
> >> > πραγματικά δύναμη. Αν έχω κάνει ερωτικές σχέσεις; Ναι. Ούτε κατά
> >> > διάνοια
> >> > βέβαια με αυτές
> >> > που θα είχα κάνει εάν δεν είχα την αναπηρία... Ποιο είναι το χόμπι
μου;
> > Το
> >> > ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν είμαι ο κλασικός τουρίστας.
> > Δεν
> >> > πάω
> >> > για να δω τα αξιοθέατα αλλά να γνωρίσω την κοινωνία μιας χώρας. Οι
> >> > άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν έπρεπε να βάλω
> >> > έναν
> >> > τίτλο στη ζωή
> >> > μου; Θέλω να ζήσω...
> >> > Ιnfo
> >> > http://www.netlab.gr,
> >> > _____________________
> >> >
> >> > orasi mailing list
> >> > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> >> > //www.freelists.org/webpage/orasi
> >> >
> >> > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της
> > λίστας
> >> > στείλτε email στην διεύθυνση
> >> > orasi@xxxxxxxxxxxxx
> >> >
> >> > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
> >> > στείλετε email στην διεύθυνση
> >> > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> >> > και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
> >> >
> >> > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> >> > //www.freelists.org/archives/orasi
> >> >
> >> > ______________
> >> >
> >> >
> >> >
> >> >
> >>
> >>
> >> _____________________
> >>
> >> orasi mailing list
> >> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> >> //www.freelists.org/webpage/orasi
> >>
> >> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της
λίστας
> > στείλτε email στην διεύθυνση
> >> orasi@xxxxxxxxxxxxx
> >>
> >> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
> > στείλετε email στην διεύθυνση
> >> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> >> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
> >>
> >> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> >> //www.freelists.org/archives/orasi
> >>
> >> ______________
> >>
> >>
> >>
> >>
> >>
> >>
> >> --
> >> No virus found in this incoming message.
> >> Checked by AVG.
> >> Version: 7.5.524 / Virus Database: 270.4.1/1512 - Release Date:
21/6/2008
> > 9:27 πμ
> >>
> >
> > _____________________
> >
> > orasi mailing list
> > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> > //www.freelists.org/webpage/orasi
> >
> > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της
λίστας
> > στείλτε email στην διεύθυνση
> > orasi@xxxxxxxxxxxxx
> >
> > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
> > στείλετε email στην διεύθυνση
> > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> > και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
> >
> > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> > //www.freelists.org/archives/orasi
> >
> > ______________
> >
> >
> >
> >
>
>
> _____________________
>
> orasi mailing list
> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> //www.freelists.org/webpage/orasi
>
> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>
> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
στείλετε email στην διεύθυνση
> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>
> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> //www.freelists.org/archives/orasi
>
> ______________
>
>
>
>
>
>
> --
> No virus found in this incoming message.
> Checked by AVG.
> Version: 7.5.524 / Virus Database: 270.4.1/1512 - Release Date: 21/6/2008
9:27 πμ
>
>

_____________________

orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx

Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε 
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx 
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.

Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi

______________



Other related posts: