[orasi] Re: Θέλω μα ζήσω

  • From: "Charmanis Renos" <titosr@xxxxxxxxx>
  • To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
  • Date: Sun, 22 Jun 2008 22:14:15 +0300

----- Original Message ----- 
From: "Ε-Ευσταθιάδης" <efsta_er@xxxxxxxxxxx>
To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
Sent: Sunday, June 22, 2008 10:11 PM
Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω


> Έχεις απόλυτο δίκιο. Επίτρεψε μου όμως να μοιραστώ μαζί σου και με τους
> υπολοίπους που θα διαβάσετε αυτό το μήνυμα μια παρατήρηση που έχω κάνει 
> και
> από τα διάφορα άρθρα που έχουν αναδημοσιευτεί εδώ κατά καιρούς: Οι έχοντες
> κάποια κινητική αναπηρία αντιμετωπίζουν με έναν ιδιαίτερο δικό τους τρόπο 
> τα
> πράγματα, και βγάζουν προς τα έξω ένα ιδιόρρυθμο στιλ και μια ιδιόρρυθμη
> αντίληψη των πραγμάτων, ακόμη και όταν θέλουν να σε πείσουν με τα λόγια 
> τους
> ότι περνούν μήνυμα αξιοπρέπειας και ισότητας και μπορεί όντος αυτό να 
> θέλουν
> να κάνουν. Σε αντίθεση με τις τοποθετήσεις των ατόμων με προβλήματα 
> όρασης,
> ο τρόπος αυτός διαφέρει και οι απ'τον χώρο των τυφλών σου βγάζουν μια
> υπεροχή δείχνοντας μια ορθότερη λογική για τα πράγματα. Ελπίζω να'γιναν 
> όσο
> πιο κατανοητά γίνεται αυτά που θέλω να πω και να μην υπάρξουν χωρίς ουσία
> παρεξηγήσεις. Μπορεί αν ήξερα πέντε γράμματα παραπάνω να καταλαβαίνατε 
> όλοι
> ακριβώς αυτό που θέλω να πω γιατί πιάνω ένα λεπτό θέμα εδώ τώρα, αλλά ας
> είναι... Ευχαριστώ. Κϋριε Ευσταθιάδη σας παρακαλώ δως τε μου το μέϊλ του 
> Κυρίου Τσίγγανου θα ήθελα να επικοινωνήσω μαζί του . Με τιμή Ρένος 
> Χαρμάνης
> ----- Original Message ----- 
> From: "ΤΑΤΙΑΝΑ" <anisioti@xxxxxxxxx>
> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
> Sent: Sunday, June 22, 2008 9:55 PM
> Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω
>
>
>> Εντάξει, μόνο που δεν είναι το μόνο "παράδειγμα θέλησης και θάρρους"...
>> Υπάρχουν τόσα άλλα όμοια, ανώνυμα όμως παραδείγματα, που δενέχουν κάποιο,
>> κατα το κοινώς λεγόμενο, "κονέ", άλλως γνωριμία με με κάποιον
>> δημοσιογράφο,
>> για να πουν τον "πόνο" - με την αρχαία και τη νέ α ελληνική σημασία της
>> τελευταίας λε΄ξης.
>> Μπράβο του, δε λέω...! Όμως η προσαρμογή σε μια καινούργια, οδυνηρή
>> κατάσταση, θα πρέπει να σκεφτούμε κάποτε λοτι είναι το αυτονόητο... κι
>> ότνα
>> το σκεφτούμε, δε θα το κα΄νουμε και θέμα.
>>
>> Αυτό και συγνώμη...
>> ----- Original Message -----
>> From: "Ε-Ευσταθιάδης" <efsta_er@xxxxxxxxxxx>
>> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
>> Sent: Sunday, June 22, 2008 8:09 PM
>> Subject: [orasi] Re: Θέλω μα ζήσω
>>
>>
>>> Αυτό για να λέμε και ακριβώς τις πηγές και να κάνουμε και το χατήρι του
>>> Κώστα είναι από την εφημερίδα "Τα Νέα", το συμπεραίνω επειδή εκεί γράφει
>>> ο
>>> συγκεκριμένος δημοσιογράφος. Κατά τα άλλα παράδειγμα θέλησης και 
>>> θάρρους.
>>> ----- Original Message -----
>>> From: "Nikitas Sekadakis" <nisek@xxxxxxxxx>
>>> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
>>> Sent: Sunday, June 22, 2008 8:00 PM
>>> Subject: [orasi] Θέλω μα ζήσω
>>>
>>>
>>> > Ημερολόγιο Συνόρων
>>> > Το όνομά μου είναι Παναγιώτης Τσίγγανος. Γεννήθηκα το 1967, ένα μήνα
>> πριν
>>> > έρθει η χούντα. Άρα γεννήθηκα ελεύθερος. Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό και
>> στον
>>> > Πειραιά.
>>> > Ως παιδί μού άρεσε πολύ το παιχνίδι. Γενικά η σχέση μου με τη ζωή 
>>> > είναι
>>> > παιγνιώδης
>>> > Του ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ
>>> > gazikap@xxxxxxxxx
>>> > LΙΝΚ:
>>> > www.gkapllani.com
>>> > «Το μότο μου είναι "θέλω να ζήσω"...»
>>> > Φωτογραφία
>>> > Παναγιώτης Τσίγγανος: «Πιστεύω πιο πολύ στις μικρές καθημερινές 
>>> > πράξεις
>>> > παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω κάνει συνειδητά 
>>> > είναι
>>> > ότι η αναπηρία
>>> > μου δεν με καθορίζει. Έχω αναπηρία, αλλά η αναπηρία δεν με έχει»
>>> > Στην οδό Διομήδους όπου ζούσαμε τότε, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο εμείς τα
>>> > παιδιά ψάχναμε ρόδα παρκαρισμένου αυτοκινήτου για να βάλουμε το τέρμα.
>>> > Σήμερα δεν
>>> > βρίσκεις ούτε μια θέση για παρκάρισμα. Την αλλαγή της γειτονιάς δεν 
>>> > την
>>> > έζησα γιατί μετακομίσαμε στην Πλατεία Ελευθερίας. Θυμάμαι ότι το 1975,
>>> > κάθε βράδυ,
>>> > οι πλατείες ήταν γεμάτες κόσμο. Υπήρχε η κουλτούρα του έξω. Σήμερα
>> έχουμε
>>> > πολύ όμορφα σπίτια, ωραία μπαλκόνια. Τότε δεν είχαμε μπαλκόνια. Αλλά
>>> > μένουμε
>>> > συνήθως κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Ακούγομαι ίσως σαν γέρος που
>>> > αναπολεί τα παλαιά ενώ δεν είναι έτσι....
>>> > Την εφηβεία μου την πέρασα
>>> > στον Πειραιά. Εκεί τελείωσα Γυμνάσιο και Λύκειο, στην Ιωνίδειο Σχολή.
>>> > Ήμουν παθιασμένος με την ιστιοπλοΐα και το ροκ. Η ιστιοπλοΐα είναι 
>>> > κάτι
>> το
>>> > μαγικό.
>>> > Στο μυαλό το δικό μου ο κόσμος, οι ανθρώπινες μικρότητες τελείωναν 
>>> > στην
>>> > προβλήτα του λιμανιού... Ο Πειραιάς ίσως είναι άσχημος λόγω δόμησης. 
>>> > Το
>>> > λιμάνι
>>> > και η θάλασσα όμως στον Πειραιά είναι κάτι που το οσμίζεσαι... Θυμάμαι
>>> > επίσης πως χαζεύαμε τα κρουαζιερόπλοια. Το «Queen Εlizabeth» το
>> κοιτάζαμε
>>> > με δέος
>>> > και κάναμε σχέδια να δουλέψουμε σαν καμαρότοι γιατί είχε καλά λεφτά...
>> Από
>>> > μικρός έκανα πιάνο. Όταν με ρώταγαν, στα χρόνια της έντονης
>>> > πολιτικοποίησης,
>>> > εάν είμαι αριστερός ή δεξιός απαντούσα ότι είμαι ροκάς (γέλια). 
>>> > Αγάπησα
>>> > ιδιαίτερα τον Τζον Λένον. Με συγκλόνισε η αγνότητα που έβγαζε η 
>>> > μουσική
>>> > του. Την
>>> > ημέρα που αγόρασα το «Double Fantasy», το τελευταίο του άλμπουμ, 
>>> > εκείνη
>>> > την ημέρα τον δολοφόνησαν...
>>> > Το 1985 πέρασα στο Βιολογικό στη Θεσσαλονίκη. Ξαφνικά από επιμελής
>> μαθητής
>>> > μετατράπηκα σε ξέγνοιαστο φοιτητή. Ίσως γιατί με παράσερνε το πιάνο,
>> ίσως
>>> > γιατί
>>> > άρχισα να κάνω πολλά ταξίδια, ίσως γιατί είχα το μυαλό πάνω από το
>> κεφάλι
>>> > μου (γέλια). Στα δυο χρόνια πέρασα μόνο ένα μάθημα. Η κοπελιά μου πήγε
>> να
>>> > σπουδάσει
>>> > Οδοντιατρική στη Ρουμανία. Είχαμε γνωριστεί στο Λύκειο. Ο πρώτος μου
>>> > έρωτας κράτησε πολλά χρόνια... Πήγαινα συχνά στη Ρουμανία. Θυμάμαι τη
>>> > σκοτεινή ατμόσφαιρα
>>> > στο Βουκουρέστι, τις τεράστιες ουρές για τα πιο στοιχειώδη πράγματα, 
>>> > τα
>>> > βρώμικα κτίρια, το τεράστιο παλάτι του Τσαουσέσκου, τον φόβο των
>> ανθρώπων.
>>> > Ως Έλληνας
>>> > ένιωθες πλούσιος αν και είχες ελάχιστα λεφτά στην τσέπη. Θυμάμαι, με
>>> > απέραντη λύπη τώρα, πως οι Έλληνες φοιτητές κατακτούσαν πανέμορφες
>>> > Ρουμάνες, δίνοντάς
>>> > τους απλά ένα καλσόν...
>>> > Εγώ ζούσα τον έρωτά μου τότε. Και όλες αυτές οι σκέψεις μού έρχονται 
>>> > ως
>>> > ανάμνηση όταν ταξιδεύω πίσω στον χρόνο...
>>> > Ήταν Χριστούγεννα
>>> > του 1987. Είχα έρθει για να περάσω τις διακοπές στο σπίτι. Εκείνη τη
>>> > χρονιά είχα βάλει σκοπό να πάω καλά στο Πανεπιστήμιο. Ο αδελφός μου
>>> > είχε
>>> > αγοράσει ένα
>>> > παπάκι και εγώ βρήκα δουλειά σαν κούριερ. Είχαμε αποφασίσει το πρωί να
>> έχω
>>> > εγώ το παπάκι και το απόγευμα εκείνος. Στις 28 Δεκεμβρίου 
>>> > επιστρέφοντας
>>> > σπίτι
>>> > από τη δουλειά... Δεν έχει σημασία πώς... Είναι η κακιά στιγμή... 
>>> > Είναι
>>> > κάτι που μπορεί να τύχει στον καθένα... Ή να μην τύχει... Ήμουν
>>> > τυπικότατος οδηγός...
>>> > Ήμουν από τους λίγους τότε που φορούσε ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο
>>> > και
>>> > οι φίλοι μου με κορόιδευαν. Φορούσα πάντα κράνος. Εκτός από εκείνη την
>>> > ημέρα...
>>> > Σε ένα σταυροδρόμι ένα αυτοκίνητο πετάχτηκε... Δεν θυμάμαι τίποτα
>> άλλο...
>>> > Βρέθηκα σαράντα μέρες σε κώμα. Στο ΚΑΤ. Οι γιατροί είπαν στους δικούς
>> μου
>>> > να προσευχηθούν. Σήμερα ζω επειδή οι γονείς μου αποφάσισαν να με πάνε
>> στη
>>> > Γερμανία.
>>> > Στη Γερμανία όχι μόνο επιβίωσα αλλά αποδείχθηκε ότι είχαν γίνει τόσο
>>> > τρομερά λάθη από τους γιατρούς στο ΚΑΤ... Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς,
>> ίσως
>>> > σήμερα
>>> > να περπατούσα... Στη Γερμανία πήγα σε ειδικό νοσοκομείο στο Μούρναου.
>> Οκτώ
>>> > χιλιόμετρα από το Μόναχο, πάνω στις Βαυαρικές Άλπεις. Εκεί έμεινα ένα
>>> > μήνα.
>>> > Με μετέφεραν μετά στο Αμβούργο. Έμεινα επτά μήνες. Χωρίς καν να 
>>> > σηκωθεί
>> η
>>> > πλάτη μου. Μου είχαν βάλει έναν καθρέφτη απάνω, περιστρεφόμενο, από
>>> > όπου
>>> > έβλεπα
>>> > πως έβρεχε συνέχεια, συνέχεια... Εκεί είχα και την πρώτη μου επαφή με
>>> > τη
>>> > θρησκεία. Χάρη σε έναν Έλληνα μετανάστη, μάρτυρα του Ιεχωβά, που ήθελε
>> να
>>> > με προσηλυτίσει.
>>> > Έφερνε μαζί και την κόρη του. Εκείνος δεν κατάφερε τίποτα. Εμένα μου
>>> > έμεινε στον νου η ομορφιά της κόρης του...
>>> > Αδυνατούσα να χωνέψω ότι εγώ είμαι παράλυτος... Για μένα είναι μια
>>> > φορτισμένη στιγμή που μιλάω για όλα αυτά... Αλλά ίσως μου κάνει καλό.
>>> > Ξεκίνησα από πολύ
>>> > χαμηλά. Από τον πάτο. Με πολλή προσπάθεια κατάφερα πολλά πράγματα.
>>> > Πολύτιμα για μένα... Από πολύ νωρίς άρχισα τον αγώνα να γίνω καλά. Ο
>>> > στόχος μου ήταν
>>> > να περπατήσω... Τότε καθόμουν δεμένος πάντα με τη ζώνη για να μην 
>>> > πέσω.
>>> > Λόγω της επέμβασης στην Ελλάδα, το κεφάλι μου ήταν πολύ στραβό. Οι
>>> > Γερμανοί δεν
>>> > τολμούσαν να κάνουν ανάταξη. Το ανέλαβε ένας Αμερικανο-κινέζος, σε
>>> > ιδιωτική κλινική στην Ελλάδα, στο «Απολλώνιο». Ντόκτορ Κάο τον λένε.
>>> > Του
>>> > χρωστάω πολλά.
>>> > Ήταν καλοκαίρι του 1990...
>>> > Ποιο είναι το χόμπι μου; Το ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν
>>> > είμαι ο κλασικός τουρίστας. Δεν πάω για να δω τα αξιοθέατα αλλά να
>> γνωρίσω
>>> > την κοινωνία
>>> > μιας χώρας. Οι άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν
>> έπρεπε
>>> > να βάλω έναν τίτλο στη ζωή μου; Θέλω να ζήσω...
>>> > Τότε στάθηκα στην καρέκλα χωρίς να δεθώ. Ταυτόχρονα άρχισα έναν 
>>> > τιτάνιο
>>> > αγώνα φυσικοθεραπείας. Ακόμα και εννέα ώρες την ημέρα... Το 1996
>> κατάφερα
>>> > να ξεκινήσω
>>> > τις σπουδές μου στο Βιολογικό στην Αθήνα. Με μετεγγραφή από τη
>>> > Θεσσαλονίκη. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Παρ΄ όλες τις δυσκολίες. Ο
>>> > πατέρας μου με πήγαινε
>>> > και με έφερνε κάθε μέρα. Μια παρένθεση. Έχω υπέροχους γονείς και
>> αδέλφια.
>>> > Τους χρωστάω πολλά. Αν και φέρνω ένα βάρος μέσα μου, ότι τους 
>>> > προκάλεσα
>>> > πόνο
>>> > και αναστάτωση... Στα εργαστήρια λοιπόν χώραγα με πολλή δυσκολία με το
>>> > καρότσι. Έκανα τόσες μανούβρες για να σταθώ κοντά σε ένα μικροσκόπιο.
>>> > Πολλοί καθηγητές
>>> > με βοήθησαν. Υπήρξαν άλλοι που αντιδρούσαν λέγοντας «τι κάνεις εσύ εδώ
>>> > πέρα;»... Η εμπειρία στο Πανεπιστήμιο, πάντως, μου έδωσε φτερά. Τότε
>>> > άρχισα ξανά
>>> > να μιλάω δημόσια...
>>> > Τελείωσα το 2000. Ήθελα να κάνω διατριβή, αλλά δεν βρήκα στήριξη.
>> Ξεκίνησα
>>> > τότε μεταπτυχιακό στον ηλεκτρονικό αυτοματισμό. Από πολύ νωρίς είχα
>>> > ασχοληθεί
>>> > με τον προγραμματισμό. Τότε το Διαδίκτυο ήταν ακόμα χελώνα... Τότε
>> λέγαμε
>>> > ότι το www σημαίνει wait while waiting (σ.σ. «περίμενε ενώ
>>> > περιμένεις»).
>>> > Σήμερα
>>> > εργάζομαι κυρίως ως προγραμματιστής αυτοματοποιημένων εφαρμογών μέσω
>>> > του
>>> > Διαδικτύου. Ένας κλάδος που δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί αρκετά στην
>>> > Ελλάδα...
>>> > Αν κοιτώ πίσω μου πώς νιώθω;
>>> > Είχα την τύχη ή την ατυχία να έχω δυο ζωές. Μετά το ατύχημα έπρεπε να
>>> > ξαναμάθω από την αρχή αυτονόητα πράγματα. Πώς να κρατήσω το πιρούνι.
>> Είναι
>>> > ολόκληρη
>>> > διαδικασία. Με είδες προηγουμένως να πίνω νερό. Για να καταφέρω να
>> σηκώσω
>>> > αυτό το ποτήρι έκανα αγώνα επί χρόνια. Αυτό το αυτονόητο ότι όταν 
>>> > διψάς
>> θα
>>> > πιεις
>>> > νερό για μένα δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Τίποτα δεν είναι πια
>> αυτονόητο.
>>> > Ένας κόσμος από την αρχή...
>>> > Είμαι από τους λίγους που κινείται με το ηλεκτροκίνητο στους δρόμους
>>> > της
>>> > Αθήνας. Αυτό με ενοχλεί. Δεν είναι θέμα μοναξιάς. Οι άλλοι άνθρωποι 
>>> > που
>>> > δεν έχουν
>>> > την εμπειρία της αναπηρίας με αντιμετωπίζουν σαν κάτι ξένο ή παράξενο.
>>> > Νομίζω ότι ευθύνη έχουν και οι άνθρωποι με αναπηρία που δεν τολμούν να
>>> > κυκλοφορήσουν.
>>> > Το ξέρω ότι η Αθήνα είναι μια πόλη αφιλόξενη. Το ξέρω ότι κανένας
>>> > οδηγός
>>> > δεν σέβεται τις ειδικές ράμπες. Θυμάμαι πως στη Γερμανία τους 
>>> > ανθρώπους
>> με
>>> > αναπηρία
>>> > τους έβλεπες παντού. Εδώ δεν τους βλέπεις πουθενά. Νομίζω όμως ότι
>> πρέπει
>>> > και εμείς να διεκδικήσουμε τον δημόσιο χώρο. Εγώ πιστεύω πιο πολύ στις
>>> > μικρές
>>> > καθημερινές πράξεις παρά στις καμπάνιες. Μια από τις επιλογές που έχω
>>> > κάνει συνειδητά είναι ότι η αναπηρία μου δεν με καθορίζει. Έχω
>>> > αναπηρία,
>>> > αλλά η αναπηρία
>>> > δεν με έχει...
>>> > Εάν είχα απώλειες; Δεν μετριούνται. Ερωτικές, ανθρώπινες, καθημερινές.
>>> > Φυσικά και δεν χαίρομαι για την αναπηρία μου. Αν μπορούσα να την
>> ξεπεράσω
>>> > θα έκανα
>>> > τα πάντα... Ένα θέμα ταμπού για το οποίο δεν μιλούν οι παραπληγικοί
>> είναι
>>> > εκείνο του σεξ και των σχέσεων... Δεν είναι για μένα το ίδιο πράγμα 
>>> > που
>> θα
>>> > ήταν
>>> > εάν δεν είχα την αναπηρία. Η καρέκλα στέκεται πολλές φορές ανάμεσα σε
>> μένα
>>> > και στους άλλους. Και όταν αυτός ο άλλος είναι μια γυναίκα που σου
>>> > αρέσει...
>>> > Εκεί σου κόβει τα φτερά. Σου καταργεί την ύπαρξη. Εκεί χρειάζεται
>>> > πραγματικά δύναμη. Αν έχω κάνει ερωτικές σχέσεις; Ναι. Ούτε κατά
>>> > διάνοια
>>> > βέβαια με αυτές
>>> > που θα είχα κάνει εάν δεν είχα την αναπηρία... Ποιο είναι το χόμπι 
>>> > μου;
>> Το
>>> > ταξίδι. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Δεν είμαι ο κλασικός τουρίστας.
>> Δεν
>>> > πάω
>>> > για να δω τα αξιοθέατα αλλά να γνωρίσω την κοινωνία μιας χώρας. Οι
>>> > άνθρωποι με ενδιαφέρουν πιο πολύ από τα μνημεία. Εάν έπρεπε να βάλω
>>> > έναν
>>> > τίτλο στη ζωή
>>> > μου; Θέλω να ζήσω...
>>> > Ιnfo
>>> > http://www.netlab.gr,
>>> > _____________________
>>> >
>>> > orasi mailing list
>>> > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
>>> > //www.freelists.org/webpage/orasi
>>> >
>>> > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της
>> λίστας
>>> > στείλτε email στην διεύθυνση
>>> > orasi@xxxxxxxxxxxxx
>>> >
>>> > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
>>> > στείλετε email στην διεύθυνση
>>> > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
>>> > και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>>> >
>>> > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
>>> > //www.freelists.org/archives/orasi
>>> >
>>> > ______________
>>> >
>>> >
>>> >
>>> >
>>>
>>>
>>> _____________________
>>>
>>> orasi mailing list
>>> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
>>> //www.freelists.org/webpage/orasi
>>>
>>> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της 
>>> λίστας
>> στείλτε email στην διεύθυνση
>>> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>>>
>>> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
>> στείλετε email στην διεύθυνση
>>> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
>>> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>>>
>>> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
>>> //www.freelists.org/archives/orasi
>>>
>>> ______________
>>>
>>>
>>>
>>>
>>>
>>>
>>> --
>>> No virus found in this incoming message.
>>> Checked by AVG.
>>> Version: 7.5.524 / Virus Database: 270.4.1/1512 - Release Date: 
>>> 21/6/2008
>> 9:27 πμ
>>>
>>
>> _____________________
>>
>> orasi mailing list
>> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
>> //www.freelists.org/webpage/orasi
>>
>> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας
>> στείλτε email στην διεύθυνση
>> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>>
>> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
>> στείλετε email στην διεύθυνση
>> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
>> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>>
>> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
>> //www.freelists.org/archives/orasi
>>
>> ______________
>>
>>
>>
>>
>
>
> _____________________
>
> orasi mailing list
> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> //www.freelists.org/webpage/orasi
>
> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας 
> στείλτε email στην διεύθυνση
> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>
> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να 
> στείλετε email στην διεύθυνση
> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>
> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> //www.freelists.org/archives/orasi
>
> ______________
>
>
>
> 

_____________________

orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx

Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε 
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx 
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.

Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi

______________



Other related posts: