[orasi] Re: Δίστομο - 10 Ιουνίου 1944
- From: Μπουζινέκη Αγγελική <mbagela@xxxxxxxxx>
- To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
- Date: Tue, 10 Jun 2008 23:50:19 +0300
Μου αρέσουν οι παρεμβάσεις σου στη λίστα.
----- Original Message -----
From: "mlaspas" <mlaspas@xxxxxxxxx>
To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
Sent: Tuesday, June 10, 2008 10:14 AM
Subject: [orasi] Δίστομο - 10 Ιουνίου 1944
>
> ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ για την ιστορία ζωής ενός 4χρονου που επέζησε από
> τη ναζιστική κτηνωδία
>
>
> Η σφαγή του Διστόμου μέσα από τα μάτια του Αργύρη
>
>
> Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
>
>
> 10 Ιουνίου 1944. Δίστομο. Ο μικρός Αργύρης, σχεδόν τεσσάρων
> χρόνων,
> επιζεί μιας κτηνώδους σφαγής των γερμανικών δυνάμεων Κατοχής:
> «μέτρο
> εξιλέωσης» μιας ναζιστικής μεραρχίας ως αντίποινα για επίθεση
> ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή. Σε λιγότερο από
> δύο
> ώρες σκοτώνονται 228 κάτοικοι του χωριού - γυναίκες, άντρες,
> γέροι,
> μωρά και βρέφη. Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30
> συγγενείς. 1-10 Ιουνίου 1944.
>
>
> «Ενα τραγούδι για τον Αργύρη», η συγκινητική ιστορία του Αργύρη
> Σφουντούρη μέσα από το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Στέφαν
> Χάουπτ,
> που προβλήθηκε τον Οκτώβριο στις κινηματογραφικές αίθουσες.
>
> Ο σκηνοθέτης τον γνώρισε πριν από δέκα χρόνια. Εκείνη την εποχή
> προσπαθούσε με μια θεατρική ομάδα να ανεβάσει στη σκηνή το
> βιβλίο
> «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη (στην Ελβετία είναι γνωστός
> κυρίως
> ως ο συγγραφέας τού «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»). Τότε
> έψαχνε μια ανδρική φωνή που θα μπορούσε να διαβάσει στην
> παράσταση
> κάποια κομμάτια της αρχής και του τέλους της «Ασκητικής» στα
> ελληνικά. Τη βρήκε στο πρόσωπο του συγγραφέα και μεταφραστή
> Αργύρη
> Σφουντούρη, ο οποίος είναι σήμερα 67 χρόνων.
>
>
> Ο Αργύρης Σφουντούρης, 67 χρόνων σήμερα, στέλνει το
> μήνυμά
> του: Να αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας και να μην το
> βάζουμε
> κάτω
> - Κύριε Σφουντούρη, είναι οι πιο παλιές μνήμες της ζωής σας;
>
> «Εκείνο το πρωί θυμάμαι που ήρθαν τα φορτηγά και τους Γερμανούς
> στρατιώτες να κατεβαίνουν απ' αυτά στην πλατεία του χωριού, σ'
> ένα
> παιδί αυτό κάνει μεγάλη εντύπωση. Θυμάμαι που ανέκριναν τον
> παπά και
> τον πρόεδρο και μετά μας διέταξαν να μπούμε στα σπίτια μας. Ο
> πατέρας μου έκλεισε το μαγαζί και κλειστήκαμε μέσα. Ωρες
> αργότερα,
> το απόγευμα, με είχαν βάλει στο παράθυρο να βλέπω έξω. Τότε
> ήταν που
> οι Γερμανοί γύρισαν, με την εντολή να προβούν σε αντίποινα για
> το
> σαμποτάζ. Θυμάμαι πολύ καλά το οπλοπολυβόλο που έστησαν στην
> αυλή
> του σχολείου, το έβλεπα από το παράθυρο, και με αυτό εκτέλεσαν
> πρώτα
> τους 12 συγχωριανούς που τους είχαν ομήρους. Μετά όρμησαν στα
> σπίτια
> και άρχισε η σφαγή. Κάποια στιγμή κάποιος μπήκε στην αυλή του
> σπιτιού μας και έβαλε φωτιά, καπνοί ανέβαιναν στο σπίτι. Ο
> πατέρας
> μας βγήκε πρώτος έξω κι εμένα με πήραν οι αδερφές μου για να
> γλιτώσουμε από τη φωτιά. Κατεβήκαμε τη σκάλα και ψάχναμε τον
> πατέρα
> μου. Οταν προσπαθήσαμε να βγούμε από την αυλόπορτα, θυμάμαι
> τους
> Γερμανούς να ανεβαίνουν στα φορτηγά για να φύγουν. Μας είδε
> ένας από
> αυτούς και μας έκανε νόημα να μπούμε πάλι μέσα. Αργότερα, όταν
> κάναμε μια απόπειρα να βγούμε πάλι από την αυλή και να πάμε στη
> γιαγιά μας, έχω την εικόνα του πατέρα μου ξαπλωμένου στο δρόμο.
> Ετρεξα να τον αγκαλιάσω. Δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι είχε
> συμβεί
> και θυμάμαι τις αδερφές μου που με συγκράτησαν».
>
> Στο ορφανοτροφείο
>
> - Πώς βρεθήκατε στο ορφανοτροφείο;
>
> «Με πήγε ο παππούς όταν έπρεπε να πάω σχολείο. Με παρέδωσε στο
> Τζάνειο στον Πειραιά. Δεν ήθελα να μείνω και να αποχωριστώ από
> την
> οικογένειά μου, θυμάμαι κλωτσούσα με δύναμη στον αέρα. Με
> κράτησαν
> με το ζόρι. Ο τελευταίος αποχαιρετισμός από ό,τι είχε απομείνει
> από
> την οικογένειά μου ήταν πολύ σκληρός. Το Τζάνειο είχε ένα
> παράρτημα
> στην Εκάλη για τα πιο αδύναμα παιδιά και με μετέφεραν εκεί
> γιατί
> ήμουν πολύ άρρωστος και αδύναμος. Εμεινα εκεί για 2,5 χρόνια,
> ώσπου
> συνήλθα».
>
> - Μετά πήγατε στην Ελβετία στο Πεσταλότσι;
>
> «Το 1949 ζήτησαν οι Ελβετοί παιδιά από την Ελλάδα για το
> διεθνές
> παιδικό χωριό που είχαν ιδρύσει το 1946, και μετά από κάποια
> τεστ
> που μας έκαναν και κάποιες ερωτήσεις, τον Μάρτιο του 1949,
> φύγαμε
> συνολικά 32 παιδιά για την Ελβετία. Στο Πεσταλότσι τα
> Ελληνόπουλα
> μέναμε σε δύο σπίτια, από 16 παιδιά στο κάθε σπίτι. Εκεί
> τελειώσαμε
> το Δημοτικό στα ελληνικά, είχαμε Ελληνα δάσκαλο. Παράλληλα
> μάθαμε
> και γερμανικά, για να παρακολουθήσουμε στη συνέχεια το ελβετικό
> σχολείο. Εκεί τελείωσα το Λύκειο. Με το απολυτήριο του Λυκείου
> γράφομαι στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, το οποίο είχε παγκόσμια
> φήμη.
> Σπουδάζω μαθηματικά, φυσική και αστροφυσική. Στη συνέχεια
> τελείωσα
> την πτυχιακή μου στην πυρηνική φυσική. Παράλληλα, από τον
> δεύτερο
> χρόνο των σπουδών μου δίδασκα σε λύκεια της Ζυρίχης, γιατί παρ'
> ότι
> είχα υποτροφία χρειαζόμουν κάποια επιπλέον χρήματα για να
> μπορέσω να
> τελειώσω τις σπουδές μου. Αργότερα εργάστηκα ως καθηγητής σε
> Λύκειο
> και παράλληλα δημοσίευσα μεταφράσεις Ελλήνων λογοτεχνών
> (Καζαντζάκης, Σεφέρης κ.λπ.). Στα χρόνια της δικτατορίας
> μετέφραζα
> στα γερμανικά ποιητές και λογοτέχνες που εκείνη την εποχή ήταν
> απαγορευμένοι στην Ελλάδα. Από τα πρώτα χρόνια έγινα μέλος του
> Ελβετικού Στρατού Βοήθειας, ώστε αν κάτι συνέβαινε στην Ελλάδα
> να
> μπορούσα να έρθω αμέσως για να βοηθήσω. Περνώντας ο καιρός,
> αφιέρωνα
> όλο και περισσότερο χρόνο και ύστερα από 10 χρόνια στην
> εκπαίδευση
> αποφάσισα να παραιτηθώ και αφοσιώθηκα σε αυτό. Στις αρχές της
> δεκαετίας του ,80 βρέθηκα στη Σομαλία και στην Αιθιοπία στη
> διάρκεια
> του Πολέμου του Ογκαντέν».
>
> -Θέλατε να ξεχάσετε;
>
> «Φυσικά, αλλά αυτό δεν είναι πάντα δυνατό. Οι αναμνήσεις δεν σε
> αφήνουν. Με την παραμικρή αφορμή, όχι μόνο για μένα, όλα αυτά
> έρχονται ξανά στο κεφάλι σου. Κάποια στιγμή έκατσα και έγραψα
> για
> όλα αυτά, ήταν ένας τρόπος να βοηθηθώ να το ξεπεράσω. Η
> επεξεργασία
> των δυσάρεστων γεγονότων ήταν ταυτόχρονα και ένας τρόπος να μην
> ξεχαστούν και να μάθουν οι άνθρωποι τι είχε συμβεί στον πόλεμο,
> πόσο
> φρικτός μπορεί να είναι ένας πόλεμος, και να μην επαναληφθούν
> όλα
> αυτά στο μέλλον».
>
>
> Μια σκηνή από το ντοκιμαντέρ του Στέφαν Χάουπτ που
> προβλήθηκε τον Οκτώβριο στις κινηματογραφικές αίθουσες
> Οι μνήμες
>
> - Μπορούμε να ζούμε με ένα τέτοιο παρελθόν;
>
> «Δεν τίθεται ζήτημα αν μπορείς να ζεις με ένα τέτοιο παρελθόν·
> είσαι
> αναγκασμένος να μάθεις να ζεις με αυτό, δεν γίνεται
> διαφορετικά.
> Μάθαμε λοιπόν όλοι μας να ζούμε μ' αυτό γιατί δεν είχαμε άλλη
> επιλογή. Σίγουρα όλοι θα θέλαμε πολύ να το αλλάξουμε, να το
> σβήσουμε
> από μέσα μας, αλλά αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να βρίσκεις έναν
> τρόπο
> να ζεις με αυτό και το μόνο που ίσως μπορείς να κάνεις είναι να
> προσπαθήσεις να το χειριστείς με τέτοιο τρόπο ώστε να του
> δώσεις ένα
> νόημα, να κάνεις κάτι θετικό με αφορμή αυτό».
>
> - Νιώθετε ξεχωριστός άνθρωπος;
>
> «Οχι, ακριβώς το αντίθετο νιώθω. Δυστυχώς στην ιστορία της
> ανθρωπότητας η πλειονότητα των ανθρώπων είναι θύματα, και εγώ
> νιώθω
> πως είμαι ένας από αυτά. Πάντα μια μειοψηφία είχε την εξουσία,
> η
> οποία δεν σέβεται τον πόνο και το μόχθο του κόσμου, απλά τον
> εκμεταλλεύεται για το συμφέρον της. Στην εποχή μας, δε με την
> επιρροή των μίντια, καταλαβαίνουμε πόσο επηρεάζεται και
> κατευθύνεται
> η πλειονότητα από την εξουσία των λίγων».
>
> Το μήνυμα
>
> - Οταν είδατε την ταινία, τι νιώσατε;
>
> «Την ταινία την είχα δει σε διάφορα στάδια. Είχα μιλήσει με τον
> σκηνοθέτη και του είχα πει την άποψή μου για διάφορα θέματα.
> Την
> πρώτη φορά που την είδα ολοκληρωμένη στην πρεμιέρα, το πρώτο
> πράγμα
> που αισθάνθηκα ήταν ανακούφιση γιατί δεν περνά λάθος μηνύματα,
> και
> επίσης χαρά γιατί ήταν πολύ θετική η ανταπόκριση των θεατών».
>
> -Τι θέλετε να μείνει στον θεατή όταν πέσουν οι τίτλοι του
> τέλους της
> ταινίας;
>
> «Πιστεύω ότι η ταινία δεν περνά μηνύματα οίκτου και συμπόνιας,
> πράγμα που δε θα ήθελα καθόλου, αλλά με σωστό τρόπο περνά το
> μήνυμα
> τού να αγωνίζεται κανείς με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στις
> δυσκολίες που του τυχαίνουν και να προσπαθεί πάντα να πετύχει
> αυτό
> που πιστεύει σωστό και να διεκδικεί το δίκιο του. Κανείς πρέπει
> να
> αντιστέκεται, να είναι δυνατός και να μην το βάζει κάτω με την
> πρώτη
> δυσκολία. Χάρηκα πολύ που στα πολλά γράμματα που έλαβα κανείς
> δε μου
> έγραψε "αχ, τι έχετε περάσει κι εσείς στη ζωή σας" και άλλα
> παρόμοια, αλλά οι αντιδράσεις ήταν "ευχαριστούμε που μας μάθατε
> όλα
> αυτά που έχουν συμβεί, και που μας δείχνεται τον τρόπο του πώς
> κάποιος να μην απογοητεύεται και να μην υποχωρεί αλλά αξίζει να
> μάχεται για το δίκιο του"».
>
> ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/09/2007
>
>
> -ΔΕΗΣΗ
> Αργύρης Ν. Σφουντούρης
> Όσο λαμπρό το φως
> τόσο πυκνό το σκότος-
> Πως να ξεχάσω;
> Τ' αποδεκατισμένα χώματα το λέγανε,
> το φώναζαν οι πέτρες,
> τα φύλλα το ψιθύριζαν
> το κελαηδούσαν τα πουλιά
> κι όπως το αρνί
> βελάζει λυπηρά
> Πως να ξεχάσω;
> όταν τη μάνα κράζει
> στέλνανε οι ψυχές
> παράκληση...
> Τόσο πυκνό το σκότος
> Πως να ξεχάσω;Σαν κυπαρίσσι στέκομαι
> αλύγιστος
> ακλόνητος
> ανάμεσα σε τάφους
> Πάνω τους
> τρεμοσβήνει
> τρομαγμένη ακόμα
> η φλόγα
> στης ελπίδας το καντήλι -
> Που είν' η εξιλέωση
> να συμπληρώσει,
> πριν σωθεί τελείως,
> λίγο λάδι;
>
> (Δίστομο, 10 Ιουνίου 1964 -μετά είκοσι χρόνια)
>
> -ΔΙΣΤΟΜΟ
> Φώτης Φωτεινός
> Πέρα στο μονοπάτι, βροντοφωνάζει το χωνί
> κραυγές πνιχτές, άγρια σημαίνει η καμπάνα
> πρόβαλαν στο χωριό οι Γερμανοί,
> ξεμαλλιασμένη τρέχει κάθε μάνα.
> Τα πρώτα σπίτια κύκλωσαν οι λύκοι.
> Χυμούν στις πόρτες, ορμούν τις σπάζουν.
> Στριγγλιές, αντάρα, χαλασμός και φρίκη.
> Με βία γυμνώνουν τα σπαθιά και σφάζουν.
> Θανάτου ανατριχίλα στον αγέρα
> σπαραχτικό ένα κλάμα, φωνές, αλοί μου,
> μου σφάζουνε το γέρο μου πατέρα,
> σφάζουν εμένα, σφάζουν το παιδί μου.Μισοσφαγμένη μία κόρη την
> αρπάζουν
> τριάντα Ούννοι. Η άμοιρη είναι μόνη.
> Στην εκκλησία μπροστά την ατιμάζουν
> και ο οφιτσίερ από κοντά τούς καμαρώνει
> Το Δίστομο είναι βόγγος συνταράζει.
> Ποτάμι το αίμα στις στράτες του κυλάει.
> Κάθε φαμίλια σπαρταρά, στενάζει
> όμως κανένας δεν προδίνει, δε λυγάει
> Φεύγουνε τραγουδώντας οι σταυροφόροι της σφαγής
> θεμελιωτές της βίας και του τρόμου!
> μαρτυρικός ο βόγγος του Διστόμου
> ακούγεται στα πέρατα της γης.
>
>
> Το ποίημα για το Δίστομο
> «Το «Δίστομο» γράφτηκε επί τόπου την παραμονή μια εκδήλωσης-μνημόσυνου που
> τελέστηκε στη μνήμη των θυμάτων της σφαγής. Υπό την ιδιότητα του γραμματέα
> μόρφωσης-διαφώτισης του Νομαρχιακού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ Βοιωτίας, ήρθα από
> τη
> Λειβαδιά με εντολή να οργανώσω τελετή. Συνομιλώντας με τους επιζήσαντες
> της
> σφαγής κατοίκους του Διστόμου, έγινα άμεσος κοινωνός μιας περιγραφής του
> χαλασμού. Έμεινα άναυδος. Το βράδυ με βάση τα βιώματα από την επικοινωνία
> μου με
> τους συγγενείς των θυμάτων, έγραψα το ποίημα το οποίο και απήγγειλα την
> άλλη
> μέρα κατά την επιμνημόσυνη δέηση. Πρώτη δημοσίευση: Ριζοσπάστης της
> 28.3.45.
> Η σημαντικότερη συνεισφορά του ποιήματος είναι η ανακοίνωση του
> περιεχομένου
> του. Η θεματική του. Αυτή είναι και η ουσία του. Μια ατόφια κατάθεση.
> Κατάθεση
> ιστορίας. Πρόκειται για ένα ποίημα από αυτά που γράφονταν εν ώρα μάχης με
> μοναδικό σκοπό να συμβάλλουν με το γράψιμό τους, με την αμεσότητά τους
> στην
> επιτυχή διεξαγωγή του αγώνα. Αυτός είναι και ο μεγάλος σκοπός...»
>
> Φώτης Φωτεινός: Πτυχιούχος Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Μεταπτυχιακές
> σπουδές:
> Μόναχο, Φράιμπουργκ, Βασιλεία 1954-1963. Λέκτωρ Πανεπιστημίων Βασιλείας
> 1959-1967, Ζυρίχης 1960-1983. Συντάκτης της "Νέας Γενιάς". Ιδρυτικό μέλος
> της
> Ενώσεως Δημοσιογράφων Αντιστασιακού Τύπου.
>
>
> Με τιμή Μιχάλης Λάσπας
>
>
> _____________________
>
> orasi mailing list
> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> //www.freelists.org/webpage/orasi
>
> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
> στείλτε email στην διεύθυνση
> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>
> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να
> στείλετε email στην διεύθυνση
> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>
> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> //www.freelists.org/archives/orasi
>
> ______________
>
>
>
>
>
> __________ NOD32 3102 (20080515) Information __________
>
> This message was checked by NOD32 antivirus system.
> http://www.eset.com
>
>
_____________________
orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx
Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi
______________
Other related posts:
