[openyourmind] Re: [openyourmind] Re: [openyourmind] Εχε γεια Μουαμάρ
- From: "Maria Del pilar" <pilaraki@xxxxxxxx>
- To: <openyourmind@xxxxxxxxxxxxx>
- Date: Sat, 22 Oct 2011 21:19:31 +0300
ΜΜΜ ΕΓΩ ΠΑΛΥ ΤΟΝ ΛΕΙΠΑΜΕ.
ΙΣΩΣ ΝΑ ΤΑ ΣΚΕΦΤΙΚΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΙΣΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ. ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΕΧΕΙ
ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ...
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ, ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ
ΗΓΕΤΗΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΑΦΟΥ ΟΥΤΕ ΝΑ ΕΠΝΕΥΣΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΣΕ
ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΟΙ ΓΙ'ΑΥΤΟΝ ΜΕ ΑΥΤΟΝ.
ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΧΩ ΠΡΟΣΒΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ
ΕΙΜΑΙ ΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ.
----- Original Message -----
From: jennyjostamati@xxxxxxxxx
To: openyourmind@xxxxxxxxxxxxx
Sent: Friday, October 21, 2011 8:55 PM
Subject: [openyourmind] Re: [openyourmind] Εχε γεια Μουαμάρ
άννα-μαρία, άν και το κείμενο δεν πραγματεύεται καθόλου ευχάριστο θέμα, είναι
απλά εκπληκτικό.
συγχαρητήρια για την επιλογή του άρθρου.
From: anna-maria foskolou
Sent: Friday, October 21, 2011 12:36 PM
To: OPENYOURMIND@xxxxxxxxxxxxx
Subject: [openyourmind] Εχε γεια Μουαμάρ
Tι να σκέφτεται σήμερα ο πρωθυπουργός, μια μέρα αφού έπεσε ο Καντάφι; Να
θυμάται την πρώτη φορά που του τον σύστησε ο πατέρας του Ανδρέας; Ήταν παιδί
ακόμη;
Ήθελε να γίνει αστροναύτης ή πειρατής; Να σκέφτεται τη στιγμή που o Moυαμάρ
του κρατούσε σφιχτά το χέρι, υποσχόμενος επενδύσεις και επενδύσεις; Να
συλλογιέται
τον λόγο του Μουαμάρ στα Ηνωμένα Έθνη «Η Δημοκρατία δεν είναι για τους
πλούσιος, ούτε για αυτούς που υποστηρίζουν τους πλουσίους, ή για αυτούς που
τρομοκρατούν».
Κοιμήθηκε άραγε ο πρωθυπουργός εχθές το βράδυ; Mήπως σηκώθηκε νωρίς το πρωί
για να πει τα συλλυπητήρια του στους εναπομείναντες συγγενείς του Καντάφι;
Ή μήπως έκανε το πρωινό του κανό; Να αναρωτήθηκε αν υπάρχει ζωή μετά και αν ο
πατέρας του Ανδρέας, θα συναντήσει τον καλό του φίλο Καντάφι. Τι να λένε
άραγε εκεί στον ουρανό; «Την βλέπεις την Ελλάδα Μουαμάρ μου, σε εμένα τα
χρωστάνε όλα». «Και σε εμένα Ανδρέα μου και σε εμένα, ότι είναι η Λιβύη σήμερα
σε εμένα το χρωστάνε».
Μεγάλη η θλίψη σήμερα. Τι να πρώτο αποχωριστεί άραγε ο πρωθυπουργός μας, την
Λούκα ή τον Μουαμάρ; Πήρε άραγε τον Αντώνη τηλέφωνο να μοιραστεί τον πόνο του;
Να του ζητήσει να ανάψουν ένα κερί πριν την Σύνοδο Κορυφής; Ή μήπως να
ανησυχεί απλά για τον γιο του που ψάχνει δουλειά; Ή να μπερδεύεται σε
αφηρημένες
σκέψεις; Nα σκέφτεται τον Σαρκοζί που έγινε μπαμπάς, την ΕΤΑ που κατέθεσε τα
όπλα, ή τα παλικάρια που λεηλατούσαν στο Σύνταγμα χθες και έσπαγαν τα κεφάλια
και τα μαγαζιά των ανθρώπων; Η μήπως να μετράει ένα ένα τα ευρώ που ήρθαν ως
δάνεια στην Ελλάδα και κατέληξαν στους λογαριασμούς των έντιμων βουλευτών;
Είναι άραγε περισσότερα από αυτά των στρατηγών του Καντάφι; Μήπως δάκρυσε
κρυφά γα τον χαμό του Λιβύου ηγέτη; Mήπως δακρύζει και στα κρυφά πίσω από τον
καπνό που σκιάζει την Ακρόπολη; Μετανιώνει άραγε τις οικογενειακές στιγμές
που έζησε με τον Καντάφι; Μετανιώνει για τις αποφάσεις του; Αναλογίζεται την
ευθύνη των προγόνων του, τη δική του ευθύνη;
Μήπως στο τέλος αυτής της πολυτάραχης ημέρας διδάχθηκε κάτι τόσο που το
μοιράστηκε πριν κοιμηθεί και με τον Ευάγγελο; Έχε γεια Μουαμάρ μου. Κάποτε
ήσουν
ήρωας. Το τέλος ήρθε στα συντρίμμια μιας πλατείας, μιας αξιοπρέπειας και μιας
δημοκρατίας. Οι ήρωες έβγαλαν τις μάσκες και ήταν τέρατα.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Other related posts:
