[openyourmind] Από τα... μικρά γεννιούνται τα σπουδαία : Μια ακόμα απάντηση για το ερώτημά σου για το Πολυτεχνείο Άννα Μαρία
- From: ΖΩΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ <mousikos1982@xxxxxxxxx>
- To: openyourmind@xxxxxxxxxxxxx
- Date: Sun, 20 Nov 2011 12:36:42 +0200
ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΣ
Από τα... μικρά γεννιούνται τα σπουδαία
Περνάνε στα ψιλά, στα μικρά, εκείνα που θα έπρεπε να είναι μεγάλα.
Που τους αξίζει μια θέση πλάι στις συλλογικές κινητοποιήσεις, την
αμφισβήτηση, τα «όχι», ό,τι ορίζει την αντίσταση. Μικρό αλλά στην
πραγματικότητα τόσο μεγάλο για τα συναισθήματα που θα γεννήσει στον
καθένα, έστω και για λίγο, αλλά και το αύριο που κυοφορεί είναι το
επετειακό αφιέρωμα που κάθε χρόνο οργανώνουν τα παιδιά στα σχολεία τους.
Στον απόηχο των καταλήψεων και αποκαμωμένα από την αντάρα παντού, στην
οικογένεια, την εκπαίδευση, σε όλη την κοινωνία, βρήκαν λίγο χρόνο να
προετοιμαστούν για τη «γιορτή» με τη βοήθεια των δασκάλων τους, που
πασχίζουν κι αυτοί να ξαναβρούν την υπόσταση και το ρόλο τους.
Χάρη στην ύπαρξη ενός 16χρονου γιου και ορμώμενη από την ανάγκη να δω με
τα μάτια μου αν έχει βάση η αγωνία κάποιων φίλων ότι τα παιδιά και δη οι
έφηβοι είναι πια φευγάτοι, κολλημένοι με την τεχνολογία και ουσιαστικά
ξεριζωμένοι από όσα «καλά» έχτισαν για κείνα οι προηγούμενες γενιές,
πήγα στο 1ο Γενικό Λύκειο Κερατσινίου να παρακολουθήσω την εκδήλωση για
το Πολυτεχνείο.
Στα πρόσωπα των αγοριών με τα κοκαλωμένα από το ζελέ μαλλιά και των
κοριτσιών με το άψογο μακιγιάζ, είδα μάτια προσηλωμένα στους
συμμαθητές-πρωταγωνιστές που ήταν στη σκηνή, αλλά και απορημένα βλέμματα
στην απαρίθμηση των δεινών που προκάλεσε η δικτατορία. Ακουσα ψιθυριστές
ερωτήσεις για τα θύματα του Πολυτεχνείου που το πρόσωπό τους προβαλλόταν
στις οθόνες αλλά και ρυθμικό συγχρονισμό με τα τραγούδια του Αγώνα. Οι
απειροελάχιστες απόπειρες για «πλάκα» δεν είχαν απήχηση και η οπαδικού
τύπου αποθέωση κάποιων πρωταγωνιστών της εκδήλωσης έγιναν με χαμόγελο
κατανόησης αποδεκτά. Αυτό είναι τα παιδιά μας. Κιάμο στο κινητό και
Ξυλούρη -έστω και για λίγο- όταν το απαιτεί η περίσταση. Σιωπηλά ακούνε
το «νανούρισμα του νεκρού συντρόφου» και με ιαχές το «Wind of change»
από το συγκρότημα του σχολείου.
Αυτό το... ετερόκλητο πράγμα, το περίεργο, το δύσκολο να ερμηνευτεί, δεν
είναι τίποτα περισσότερο από μια διαδικασία κύησης του αύριο. Αγγέλλει
μια γέννα για τα μεγάλα, τα σπουδαία. Εκεί, στην αίθουσα τελετών ενός
σχολείου.
ΕΡΣΗ ΒΑΤΟΥ
Πηγή : http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=50788
Other related posts:
