Σε ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες για να γράψεις την άποψή σου πάνω σε αυτό το θέμα...Ξέρεις Ζωή και για μένα κάτι τέτοιο σημαίνει γιατί αυτό πέρασε ως μήνυμα απο τις σχολικές γιορτές του λυκείου πια,γιατί μέχρι τότε δεν έδινα σημασία και πάντα στο μυαλό μου έρχεται αυτό το ηχητικό απόσπασμα απο τον ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό..σκέψη που σήμερα έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά που κατακαιρούς διαβάζω,ξέρεις με τις θέσεις εξουσίας που έχουν αναλάβει όλοι οι αγωνιστές,αλλά μόνο οι εντός εισαγωγικών.σίγουρα το Πολυτεχνείο έγινε σύμβολο της εξέγερσης και ήταν αποτέλεσμα επιρροών απο το εξωτερικό.. γιατί καλώς ή κακώς όταν γνωρίζεις πως σε γενικότερο βαθμό υπάρχει έντονη η τάση της εξέγερσης παίρνεις δύναμη ,πόσο μάλλον όταν ακούς πως έχει αποτέλεσμα.. κάτι παρόμοιο έγινε και με το κίνημα των αγανακτησμένων,άσχετα που τους καπέλωσαν οι διάφοροι επιτήδιοι και τους πλάκωσαν στο ξύλο και δεν ξαναβγήκαν στους δρόμους,το συμπέρασμα όμως ήταν πως ο κόσμος όταν θέλει γίνεται μια γροθιά ,συντονίζεται γιατί όλοι γνωρίζουν ποιό είναι το καλό τους.. Όταν δρας συλλογικά,πάντα έχει ένα θετικό αποτέλσμα,γιατίη δύναμη βρίσκεται ανάμεσά μας αρκεί να την εντοπίσουμε!
Στις 19/11/2011 2:25 μμ, ο/η ΖΩΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ έγραψε:
Άννα Μαρία θα προσπαθήσω να εκθέσω την άποψή μου όσο πιο απλά και καταννοητά γίνεται: Επειδή κάθε χρόνο ετοιμάζω αυτή τη γιορτή στο σχολείο ως μουσικός, έχω να σας πω ότι, πρώτα απ' όλα είναι η πιο αγαπημένη απ' όλες τις γιορτές τόσο για μένα όσο και για τα παιδιά αλλά και για τους συναδέρφους και τους γονείς που την παρακολουθούν! Και είμαι σε θέση να σας το λέω αυτό,ύστερα από συζητήσεις και σχόλια που έχω κάνει με μεγαλύτερο ηλικιακά κόσμο που θυμόταν τον εαυτό του ως παιδί που συμμετείχε ενεργά στις γιορτές αλλά και με τον υπόλοιπο κόσμο που προανέφερα. Νοίωθω λοιπόν ότι είναι η πιο συγκινητική γιορτή, ιδιαίτερα στο σημείο που ακούς τους φοιτητές να κλαίνε καθώς εκπέμπουν απ' τον δικό τους ραδιοφωνικό σταθμό απευθυνόμενοι στ' αδέρφια τους λέγοντάς ότι δεν είναι δυνατόν να χτυπήσετε τ' αδέρφια σας. Αυτό και μόνο, εν συνοδεία με τις μετέπειτα εικόνες των νεαρών θυμάτων που έδωσαν τη ζωή τους γι' αυτό που πίστευαν και για τα ιδανικά και τις πεποιθήσεις τους κάνει πολύ κόσμο να συγκινείται και ν' αναγνωρίζει τη γενναιότητα και το πείσμα τους να πετύχουν την κατάργηση της χούντας και την ελεύθερη επιτέλους έκφραση της άποψης των πολιτών! Όχι ότι τώρα έχει άποψη ο κοσμάκης,τον έχουν γραμμένο,αλλά τότε σίγουρα είχε αποτέλεσμα! Ως μουσικός,είμαι θαυμάστρια του μεγάλου μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και των τραγουδιών της εποχής γιατί αν τ' ακούσει κανείς και τα συγκρίνει με αυτά άλλων εθνικών εορτών,δεν είναι ότι τα άλλα είναι υποδεέστερα,φυσικά και όχι, αλλά παιδιά κακά τα ψέμματα, τα τραγούδια του για το Πολυτεχνείο έχουν μέσα στους στίχους απόψεις που αφορούν στάσεις ζωής με οποιοδήποτε τίμημα,αλλά και η μουσική έχει έντονο και ζωηρό ρυθμό και άλλοτε απαλό και παραδωμένο στα αίσχη,που σε κάνουν να βιώνεις στο πετσί σου κατά έναν τρόπο εκείνες τις τρομερές στιγμές! Ειλικρινά σας μιλάω,έχει έναν πλούσιο όγκο τραγουδιών που όταν τα μαθαίνω στα παιδιά τα ζω με όλες μου τις αισθήσεις και αυτό νομίζω ότι βγαίνει και στη γιορτή κάθε φορά! Ελπίζω να σε διαφώτισα Άννα Μαρία:-) ! Αυτή με λίγα λόγια είναι η άποψή μου για το Πολυτεχνείο.Καλό μεσημέρι,Ζωή Σωτηρίουάλλο ένα ενδιαφέρον άρθρο.. και θα ήθελα να θέσω εδώ ένα ερώτημα προς συζήτηση.. θα ήθελα όποιος θέλει να καταθέσει την άποψή του σχετικά με το Πολυτεχνείο.. τί συμβολίζει για εσάς αυτή η ημέρα,απο όλααυτά που έχετε διαβάσει έχετε ακούσει ή έχετε μάθει απο τις σχολικές γιορτές και συζητήσεις.. τί είναι αυτό που σας έχει μείνει,εκφράζει κάτι για εσάς,αποτελεί συμβολο και αν ναι ως τί΄θα με ενδιέφερε να διαβασω τις απόψεις σας...Στις 18/11/2011 5:34 μμ, ο/η ΖΩΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ έγραψε: