Vrienden,
De laatste weken zijn de gevolgen van het corona-virus pijnlijk duidelijk
geworden.
Wat een ver van ons bed-show was is rondom ons werkelijkheid geworden.
Het is een moeilijke en onzekere tijd, voor de een al wat meer dan voor een
andere. Voor sommigen lijkt het best OK, maar onderhuids sluipt er toch stress
binnen. Stress op het werk, stress voor het werk.
Conflicten, onderling, met kinderen of familie. Met jezelf… .
Wat ons bindt, het clubleven, zit voor een onbepaalde tijd vast gevroren in de
tijd.
Maar het gaat boven onze duikclub en niet te vergeten duikschool uit.
We hebben er vooraf niet te veel scenario’s over uitgedokterd en dit voor één
goede reden: ik was er al altijd van overtuigd dat in een dergelijke situatie
we in feite geleefd worden.
Cruciale beslissingen worden in cascade voor ons en over ons hoofd genomen :
Zwembad en cafetaria gesloten, Put gesloten, zelf de grens naar Nederland, en
wat iedereen treft: samenkomen.
En wat gaat er nog volgen? Ook Nederland, een beetje onze tweede thuis, moet nu
in de situatie die ze zitten ook toegeven dat alles wat te vrij is gelaten.
Nu, het is makkelijk praten, de beste stuurlui staan aan wal. Letterlijk van
tegenwoordig 😉.
Maar dat maakt dat wij nu afhangen van de beslissingen van twee regeringen. Nog
ééntje bij zal voor ons Vlamingen niet veel maken, maar dit is toch wel een
belangrijke… .
We mogen maar hopen dat ons land zich goed houdt en we het onder controle
houden. Laat ons daar echter van uit gaan en nu al naar onze leden kijken.
Wanneer alles zal voorbij zijn, dat weet (zelfs) ik niet. We kunnen enkel hopen
dat het regime in de komende weken, ik hoop naar einde april toe, wat lichter
zal worden.
Ik verwacht en hoop dat dit een afbouwscenario wordt. Eerst
openwateractiviteiten die weer mogen, kleine bijeenkomsten. Hopelijk snel
daarna het zwembad.
Zeker is dat het nu nog geen zin heeft om besluiten te nemen, maar we kunnen
wel al enkele scenario’s overlopen:
Als het snel gaat, waar ik voor vrees, zie ik geen groot probleem, dan komen we
er nog wel. Ik denk dat ik op alle monitors en in het bijzonder monitors 1 ster
en 2 ster kan rekenen om de kandidaten, die niet slecht zijn, er samen gezwind,
en met goede begeleiding door te trekken.
Duurt het langer dan moeten we denken aan de leden hun opleidingen en hun open
water.
Daar is bijvoorbeeld de mogelijkheid om onze putavond tijdelijk op een andere
avond te zetten en aan de stad Antwerpen te vragen om het zwembad op
woensdagavond bijvoorbeeld een maand langer te huren.
Er is toch niemand anders, dus dat zou kunnen.
Maar, en als laatste kom ik terug bij één van mijn eerdere punten: ik heb ook
geen kristallen bol dus om al een vast scenario te publiceren: dat lijkt me wat
vroeg en zal maar verwarring zaaien.
Dus gaan we bijvoorbeeld de lange weekeindes afzeggen. Het zou me pijn doen
maar voorlopig niet.
Ik zou voorstellen dat we het per twee weken aanpakken.
Er rest ons maar een devies van Dehaene vroeger: de meesten onder jullie, niet
alle, zullen hem nog wel herinneren: we zullen de verdere problemen, (maar ook
de mogelijkheden die zich bieden) oplossen naarmate ze zich voor doen.
Hou jullie goed, beweeg wat, bel, mail, skype naar elkaar, drink een biertje en
als je vragen hebt: fire away.
Ik kan ook wel een babbeltje gebruiken! Anders zal mijn wijnvoorraad veel te
veel afzien 😉
PS: straks stuur ik ook nog een mail naar onze leden, om hen een hart onder de
riem proberen te steken, maar in het bijzonder om hen te laten weten dat we
steeds hun duikclub en hun verdere opleiding hoog in het vaandel voeren.
Hopelijk tot zeer binnenkort!
Wim
