[orasi] Re: Η ΜΑΓΕΙΑΤΗΣΕΛΛΗΝΙΚΗΣΓΛΩΣΣΑΣ

  • From: "Costoula Mpalaska" <costmp@xxxxxxxxx>
  • To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>
  • Date: Mon, 7 Jun 2010 01:40:39 +0300

πολύ ενδιαφέρον, πραγματικά το αρθρο περι της γλώσσας μας, ομως το 
παραδειγμα των χιμπατζιδων, εινηαι ατυχές διότι οι χιμπατζίδες δεν ειναι 
αθρωποι.
----- Original Message ----- 
From: "Giorgos Mpeliris" <gagr24@xxxxxxxxx>
To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx>; "maty.gr" <info@xxxxxxx>
Sent: Wednesday, May 05, 2010 1:16 PM
Subject: [orasi] Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ


>
>
>
> ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ.
>
> Στις μέρες μας όπου αμφισβητούνται ακόμα και τα αυτονόητα, έχει αρχίσει να
>
> ακούγεται η άποψη ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, αλλά 
> ότι όλες
>
> έχουν την ίδια αξία. Αυτό είναι τόσο παράλογο να το πιστεύει κανείς, όσο 
> το να
>
> πιστεύει ότι μπορούν σε έναν αγώνα δρόμου όλοι οι δρομείς να τερματίσουν
>
> ταυτόχρονα. Κάτι τέτοιο είναι απλά αδύνατον. Το συγκεκριμένο παράδειγμα 
> είναι
>
> κάτι πολύ απλό, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι τόσο πολύπλοκο 
> όσο η
>
> γλώσσα. Δηλαδή μπορεί μια γλώσσα πρωτόγονου επιπέδου με 10 διαφορετικές 
> λέξεις
>
> να έχει την ίδια αξία με μια γλώσσα τόσο σύνθετη όσο οι σημερινές; Ποιός 
> λογικός
>
> άνθρωπος μπορεί να το δεχτεί αυτό; Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι 
> χιμπατζήδες
>
> χρησιμοποιούν μια «γλώσσα» με ένα λεξιλόγιο από τριάντα λέξεις-κραυγές.
>
> Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να υποβαθμίσει κάποιες γλώσσες, αλλά 
> να
>
> αποδείξει με αντικειμενικά κριτήρια ότι δεν έχουν όλες οι γλώσσες την ίδια 
> αξία
>
> (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κάθε γλώσσα δεν έχει την αξία της). Υπάρχουν
>
> σήμερα περίπου 3.000 διαφορετικές γλώσσες (η πλειοψηφία των οποίων δεν 
> έχει
>
> σύστημα γραφής). Είναι σίγουρο ότι κάθε γλώσσα έχει την δική της αξία και 
> πρέπει
>
> να αγωνιζόμαστε όλοι ώστε όλες οι γλώσσες να επιβιώσουν. Δυστυχώς πολλές 
> γλώσσες
>
> έχουν ήδη εκλείψει και θα εκλείψουν και στο μέλλον, και αυτό είναι 
> πραγματικά
>
> μια αμαρτία. Όσο αμαρτία είναι όταν εξαφανίζεται ένα είδος ζώου διότι και 
> η
>
> γλώσσα κάτι τέτοιο είναι, ένας «ζωντανός» οργανισμός που εξελίσσεται και 
> είτε
>
> επιβιώνει είτε χάνεται. Πρακτική δυστυχώς συνέπεια αυτού είναι να χάνονται
>
> σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης πορείας, για την οποία δεν 
> έχουμε
>
> ιδιαίτερα πολλές γνώσεις.
>
> Για πολλούς μη-Έλληνες γλωσσολόγους και ανθρώπους του πνεύματος, είναι
>
> αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα (ιδιαιτέρως τα Αρχαία 
> Ελληνικά)
>
> είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ
>
>
>
> το ανθρώπινο πνεύμα. Οι απόψεις αυτές δεν είναι αυθαίρετες, αλλά 
> βασίζονται σε
>
> κριτήρια αντικειμενικά σχετικά με την αξιολόγηση μιας γλώσσας. Παρακάτω θα
>
> περιγράψουμε μία σειρά από ιδιότητες τις Ελληνικής γλώσσας και θα
>
> αντιπαραβάλουμε κάποιες ξένες γλώσσες (συνήθως την Αγγλική, καθώς αυτή 
> είναι η
>
> πιό διαδεδομένη) πρός σύγκριση.
>
>
>
>
>
> ΠΛΟΥΤΟΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ
>
> Είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν 
> να
>
> βρούν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια «Οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη 
> για
>
> αυτό». Φράση την οποίαν πρώτος είχε γράψει ο καθηγητής Όλιβερ Τάπλιν στο 
> βιβλίο
>
> του «Ελληνικό πυρ».
>
> Ενώ η Αγγλική γλώσσα έχει, βάση του μεγάλου Αμερικανικού λεξικού
>
> Merriam-Webster, περίπου 166.724 λεξίτυπους (σύμφωνα με το ίδιο λεξικό 
> 41.214
>
> από αυτές τις λέξεις είναι αμιγώς Ελληνικές, χωρίς να υπολογίζουμε τις 
> σύνθετες
>
> και τις Ελληνογενείς), η Ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει ήδη, στην καταγραφή 
> μέχρι
>
> λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, 1.200.000 λεξίτυπους. Το
>
> εντυπωσιακό αυτό νούμερο προκύπτει από το έγκριτο TLG (Θησαυρός Ελληνικής
>
> Γλώσσης) το οποίο ακόμα δεν έχει τελειώσει την καταγραφή όλων των 
> Ελληνικών
>
> κειμένων. Εκτιμάται μάλιστα από την διευθύντρια του TLG, κα Μαρία 
> Παντελιά, ότι
>
> μόλις τελειώσει η καταγραφή θα έχουν αποθησαυριστεί ίσως μέχρι και 
> 2.000.000
>
> λεξίτυποι.
>
> Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ Α. Κωσταντινίδη συγγραφέα των βιβλίων «Οι 
> Ελληνικές
>
> λέξεις στην Αγγλική γλώσσα» και «Η οικουμενική διάσταση της Ελληνικής 
> γλώσσης»,
>
> πολλά λεξικά σταματούν την ετυμολογία της λέξης στην Λατινική ρίζα 
> αγνοώντας το
>
> γεγονός ότι η πλειονότης των ίδιων των Λατινικών λέξεων έχουν Ελληνική 
> ρίζα.
>
> Πολλές Ομηρικές λέξεις σώζονται ακόμα και σήμερα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες, 
> και
>
> αυτές οι πάμπολλες λέξεις φυσικά δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των «αμιγώς
>
> Ελληνικών» που αναφέραμε νωρίτερα. Μία από αυτές τις λέξεις είναι το 
> γνωστό
>
> «kiss». Ακούγεται αστεία σαν δήλωση ότι είναι στην ουσία Ελληνική λέξη ε; 
> Και
>
> όμως, στα Αρχαία Ελληνικά, το «φιλώ» είναι «κυνέω / κυνώ», εξ'ού και το 
> προσκυνώ
>
> (σημαίνει κάνω ένα βήμα μπροστά και δίνω ένα φιλί). Στην προστακτική το 
> ρήμα
>
> γίνεται «κύσον με», δηλαδή «φίλησε με», όπως θα είπε και η Πηνελόπη στον 
> Οδυσσέα
>
> όταν τον είδε να επιστρέφει στην Ιθάκη. Στα Αγγλικά θα λέγαμε «kiss me». Ο
>
> βαθμός ομοιότητας των δύο φράσεων δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες. Και αυτό 
> είναι
>
> μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα.
>
> ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
>
> Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται 
> όχι μόνο
>
> προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις 
> μέχρι και
>
> την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρόλο που είναι από την 
> ίδια
>
> οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα). Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική 
> στο να
>
> δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, 
> πολλαπλασιάζοντας
>
> το λεξιλόγιο.
>
> Το διεθνές λεξικό Webster's (Webster's New International Dictionary) 
> αναφέρει «Η
>
> Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή 
> υλικών για
>
> την δημιουργία επιστημονικών όρων.» ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean 
> Bouffartigue
>
> και Anne-Marie Delrieu τονίζουν «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα 
> αντικείμενα ή
>
> έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται 
> μπροστά
>
> της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρεί αυτές 
> που
>
> χρειάζεται.».
>
> Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της 
> Ελληνικής,
>
> είχε δηλώσει σχετικώς «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να 
> προσφέρεται
>
> θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του 
> πρώτου
>
> συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν- πρώτο- αρχί- υπέρ- ή μια 
> οποιαδήποτε
>
> άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά 
> τα
>
> προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα 
> εγκλείονται
>
> τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται πρός τον 
> ουρανό
>
> των λέξεων.»
>
> Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να βάλουμε και παραπάνω από μια πρόθεση μπροστά 
> απο
>
> μία λέξη, ακριβώς όπως περιγράφει ο Γάλλος φίλος μας. Παραδείγματα 
> συνδυασμών
>
> πολλαπλών προθέσεων με λέξεις που να δημιουργούν νέες λέξεις υπάρχουν 
> άπειρα.
>
> Αντικαταβάλλω, επαναδιατυπώνω, αντιπαρέρχομαι, ανακατασκευάζω κτλ.
>
> Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της 
> σκοτώνοντας
>
> τον Έκτωρα «διό καιδυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη 
> της
>
> είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως 
> αναλύει το
>
> Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο». Ποιά άλλη γλώσσα 
> στον
>
> κόσμο θα μπορούσε να αποδώσει σε μία μόνο λέξη τόσα πολλά και υψηλά 
> νοήματα; Και
>
> όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι, «το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».
>
> Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων
>
> (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν 
> Γαλλικές
>
> περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ.androprere, 
> biopaleste,
>
> dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem
>
> tachymathie,theopempte κλπ, περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω
>
> εμπλουτισμού.
>
> Ο Godefroi Herman, ο Γάλλος μεταφραστής των Διονυσιακών του Νόννου, 
> ομολογεί
>
> «Πόσες φορές μεταφράζοντας δεν ανέκραξα όπως ο Ρονσάρ: Πόσο είμαι 
> περίλυπος που
>
> η γλώσσα η Γαλλική δεν δημιουργεί λέξεις όπως η Ελληνική... ωκύμορος, 
> δύσποτμος,
>
> ολιγοφρονείν...».
>
> Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
>
> Στα Αγγλικά το ρήμα και το ουσιαστικό συχνά χρησιμοποιούν ακριβώς την ίδια 
> λέξη
>
> π.χ. «drink» που σημαίνει και «ποτό» και «πίνω». Επιπλέον τα ονόματα δεν 
> έχουν
>
> κλίσεις, για παράδειγμα στα Ελληνικά λέμε «Ο Θεός, του Θεού, τω Θεώ, τον 
> Θεό, ω
>
> Θεέ» ενώ στα Αγγλικά έχουμε μια μόνο λέξη για όλες αυτές τις έννοιες, το 
> «God».
>
> Είναι προφανές λοιπόν, ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες 
> όπως
>
> τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι 
> λογικό
>
> άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να 
> καθιερωθεί
>
> μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως 
> μια
>
> τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
>
> Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι 
> λακωνική
>
> όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της 
> εκάστοτε
>
> φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη 
> «drink»
>
> σαν αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει 
> «ποτό»,
>
> «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιές» βγάζει νόημα, 
> χωρίς να
>
> χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
>
> Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και
>
> Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η
>
> Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, 
> αιτιατική και
>
> κλιτική. Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ.
>
> Βάσειτων μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι...) και είναι 
> πραγματικά
>
> άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα
>
> παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες 
> τρείς
>
> επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
>
> Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική 
> γλώσσα.
>
> Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης «Επειδή οι απλές 
> λέξεις
>
> είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις 
> ανάγκες
>
> της έκφρασης, πρβλ π.χ.: "σι" = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, 
> αφήνω,
>
> θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ,
>
> κλέφτης, κλέβω... «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω....». Ίσως να 
> υπάρχει
>
> ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά δύσκολα μπορώ να φανταστώ πως θα 
> μπορούσαν να
>
> υπάρχουν δεκάδες διαφορετικοί τονισμοί για μία μονοσύλλαβη λέξη, ώστε να
>
> διαχωρίσουν φωνητικά όλες οι πιθανές της έννοιες. Αλλά ακόμα και να 
> υπάρχει, πως
>
> είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) 
> ξεκάθαρο;
>
> Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
>
> Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι 
> λέξεις
>
> έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους. Για παράδειγμα η λέξη
>
> «λωποδύτης» χρησιμοποιείται για αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο 
> (=λωπή)
>
> μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας 
> κλέβει
>
> φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την 
> ίδια
>
> έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για 
> τα
>
> άψυχα.
>
> Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες 
> έχουν
>
> το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ 
> τους
>
> αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε 
> χρησιμοποιούμε την
>
> λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». 
> Εξ'ού και
>
> η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι 
> σημαίνει.
>
> Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και
>
> ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα. Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο 
> υγρά
>
> και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ'ού και ο
>
> «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν 
> ανακατεμένος
>
> (κεκραμμένος) με νερό.
>
> Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη 
> «νυμφευμένος»,
>
> διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη 
> σημασία. Η
>
> λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι 
> υπό
>
> την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη. [5]
>
> Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά 
> πολύ
>
> αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή - συχνά 
> λαθεμένη -
>
> ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
>
> Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς 
> απόδοση
>
> στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η 
> Ελληνική
>
> γλώσσα ξεχωρίζει την ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή
>
> διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, 
> το
>
> συμφέρον από το ενδιαφέρον.
>
> ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
>
> Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως 
> να
>
> γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι 
> ο
>
> σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δεί ή γράψει.
>
> Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων
>
> Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ 
> άστοχα
>
> το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από 
> το
>
> ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό 
> το
>
> φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν 
> μπορεί
>
> να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που 
> έχει
>
> δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
>
> Άπειρα παραδείγματα τέτοιου είδους υπάρχουν, σχεδόν ολόκληρο το λεξικό της
>
> Ελληνικής.
>
> Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι 
> κτλ)
>
> όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει 
> στο να
>
> γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας 
> μας.
>
> Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην 
> ετυμολογία
>
> αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
>
> Η ΣΟΦΙΑ
>
> Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). 
> Στην
>
> Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις 
> άλλες
>
> γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια 
> συνηθισμένη
>
> γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφοcar 
> και
>
> το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να 
> είναι
>
> έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Για αυτόν τον λόγο πολλοί
>
> διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες
>
> «σημειολογικές» γλώσσες.
>
> Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε 
> παρατηρήσει
>
> αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πεί «Η θητεία μου στην 
> αρχαία
>
> Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα 
> αυτή
>
> υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό 
> της
>
> περιεχόμενο.»
>
> Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». 
> [7]
>
> Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γή (άρα=γή + έχων). 
> Και
>
> πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς 
> δική
>
> του γή / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει.
>
> Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει 
> ότι
>
> κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που 
> σημαίνει
>
> στέκομαι).
>
> Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη 
> περιγράφει
>
> ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που 
> εντυπωσιάζει
>
> και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από 
> το
>
> ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν 
> συναίσθημα,
>
> σιγά σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει σαν 
> ανθρώπους
>
> - και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε να
>
> χαρακτηρίσουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; 
> Μα
>
> φυσικά «άφθονο».
>
> Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι 
> κάτι
>
> ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε 
> άγουρο
>
> ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα 
> ούτε
>
> φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε
>
> χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Ακόμα έχουμε την λέξη
>
> «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το 
> ελεύθειν
>
> όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της 
> λέξης,
>
> ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο 
> ενδιαφέρουσα
>
> ερμηνεία...
>
> Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν 
> βλέπουμε
>
> ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα 
> αυτό
>
> επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα 
> δούμε ότι
>
> είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα για να συνοψίσουμε, 
> όταν
>
> βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και
>
> ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση
>
> συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία. Παρένθεση: και μια και το έφερε 
> η
>
> «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το 
> στερητικό «α»
>
> και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το 
> λίγο...
>
> Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική 
> λέξη
>
> για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το 
> άγαλμα,
>
> statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το 
> ονόμασαν έτσι
>
> επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ 
> των δύο
>
> γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για 
> τους
>
> Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
>
> Μια και αναφέραμε τα Λατινικά, ας κάνουμε άλλη μια σύγκριση. Ο «άνθρωπος 
> στα
>
> Ελληνικά ετυμολογείται ώς το όν που κυττάει προς τα πάνω (άνω + θρώσκω). 
> Πόσο
>
> σημαντική και συναρπαστική ετυμολογία που μπορεί να αποτελέσει βάση 
> ατελείωτων
>
> φιλοσοφικών συζητήσεων. Αντίθετα στα Λατινικά ο άνθρωπος είναι «Homo» που
>
> ετυμολογείται από το χώμα. Το όν που κυττάει ψηλά στον ουρανό λοιπόν για 
> τους
>
> Έλληνες, σκέτο χώμα για τους Λατίνους... Υπάρχουν και άλλα παρόμοια 
> παραδείγματα
>
> που θα μπορούσαν να αναφερθούν εδώ. Είναι λογικό στο κάτω κάτω ότι μια 
> γλώσσα
>
> που βασίστηκε στην Ελληνική αντιγράφοντάς την, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί 
> να
>
> έχει τα ίδια υψηλά νοήματα.
>
> Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως 
> λέει
>
> και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και 
> απλή
>
> σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να 
> περιορίσει
>
> την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις. «Η γλώσσα και οι 
> κανόνες
>
> αυτής αναπτύσσουν την κρίση» έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των
>
> Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου 
> πνευματικά
>
> πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς 
> διαρκώς
>
> λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
>
> Όπως σημειώνει και ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Τσάτσος, πρώην Υπουργός, 
> πρώην
>
> Πρόεδρος Δημοκρατίας και συγγραφέας, «Όσο πιό προηγμένος είναι ο 
> πολιτισμός ενός
>
> έθνους, τόσο πιό πλούσιες σε προϊστορία, και συνεπώς και σε ουσία, είναι 
> οι
>
> λέξεις της γλώσσας... Με την γλώσσα μεταδίδομε λογικούς συνειρμούς και
>
> διεγείρομε συναισθήματα... Κάθε λαός έχει την γλώσσα που του αξίζει. Στην
>
> γλώσσα, όπως και στα τραγούδια του, εναποθηκεύεται ο πολιτισμός του... 
> είναι ο
>
> πιό αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής του συνείδησης και της ιστορικής 
> του
>
> συνέχειας.»
>
> Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
>
> Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν 
> είναι
>
> τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει 
> και ο
>
> μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
>
> «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς
>
> θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα
>
> ποταμάκι που μουρμουρίζει.
>
> Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
>
> στους γαλάζιους διαδρόμους
>
> συναντήσω αγγέλους, θα τους
>
> μιλήσω Ελληνικά, επειδή
>
> δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
>
> Μεταξύ τους με μουσική.»
>
>
>
>
>
> Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι
>
> εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να 
> συζητούν
>
> σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό 
> το
>
> ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε έναν 
> άγνωστο
>
> πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και 
> μόνο
>
> από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πεί ένα 
> βράδυ
>
> ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με 
> είχαν
>
> αναστήσει.»
>
> Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης είχε πολλές 
> φορές
>
> τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. 
> Αλλά και
>
> ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί 
> στις
>
> φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. [10] Ας μην
>
> ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για 
> νότες,
>
> χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
>
> «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους 
> κανόνες
>
> προφυλάττουν απο την παραφωνία μια γλώσσα κατ'εξοχήν μουσική, όπως κάνει η
>
> αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που 
> διορθώνουν τις
>
> κακόηχες συγχορδίες» όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. 
> Τζιροπούλου
>
> Ευσταθίου.
>
> Είναι γνωστό εξ'άλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη 
> Έλληνες
>
> ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, 
> τους
>
> ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της 
> Ελληνικής
>
> φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) 
> χάθηκε,
>
> προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Να τονίσουμε εδώ ότι οι 
> άνθρωποι
>
> της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι 
> πιο
>
> κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
>
> Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην 
> μουσικότητά
>
> της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε 
> ευνοημένη με
>
> μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα». Και δεν είναι τυχαίο που 
> απομνημονεύουμε
>
> ευκολότερα ένα ποίημα παρά μια σελίδα πεζογραφήματος. Και όπως ακριβώς 
> έλεγαν
>
> και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι, η Ελληνική γλώσσα θα παραμένει «η ευπρεπεστάτη 
> των
>
> γλωσσών και η γλυκυτέρα είς μουσικότητα».
>
> Άλλος ξένος καθηγητής, ο Στέφεν Ντόιτς, διαπιστώνει έκθαμβος ότι μέσα από 
> τους
>
> στίχους του Ομήρου αναδύεται μουσική «Είναι τόσο έντεχνα συντεθειμένοι, 
> ώστε
>
> απολαμβάνοντας την ανάγνωση απολαμβάνεις και την μουσική.». Και ο Ζάκ 
> Μπουσάρ,
>
> Καναδός καθηγητής γράφει ότι «Η απαγγελία σέβεται τα μακρά και τα βραχέα
>
> φωνήεντα, δηλαδή το καλούπι του εξαμέτρου», και αναλύει «πως η ψιλή και η
>
> δασεία, η περισπωμένη και η οξεία, η μακρόχρονη λήγουσα και τα βραχύχρονα
>
> φωνήεντα... γίνονται νότες.».
>
> ΑΥΤΟΦΩΤΗ ΓΛΩΣΣΑ
>
> Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν τις ρίζες τους στα 
> Λατινικά.
>
> Αυτό που ίσως μερικοί να αγνοούν είναι ότι τα ίδια τα Λατινικά έχουν 
> βασιστεί
>
> πάνω στα Ελληνικά. Από το ίδιο το αλφάβητο (οι Ρωμαίοι πήραν αυτούσιο και
>
> απαράλλακτο το Χαλκιδικό αλφάβητο) μέχρι και την πλειοψηφία του 
> λεξιλογίου.
>
> Πρίν ο Κικέρων, ο δημιουργός ουσιαστικά της Λατινικής γλώσσας, έρθει στην 
> Ελλάδα
>
> για να σπουδάσει, οι Ρωμαίοι είχαν μερικές εκατοντάδες μόνο λέξεις με 
> αγροτικό,
>
> οικογενειακό και στρατιωτικό περιεχόμενο. Όταν επέστρεψε στην Ρώμη, πήρε 
> μαζί
>
> του κάποιες χιλιάδες Ελληνικές λέξεις δηλωτικές πολιτισμού και ένα 
> «κλειδί» με
>
> το οποίο πολλαπλασίασε την αξία και την σημασία τους. Το «κλειδί» αυτό 
> ήταν οι
>
> προθέσεις.
>
> Για του λόγου το αληθές, να αναφέρουμε ότι το ιστορικό αυτό γεγονός το 
> έχει
>
> τονίσει και ο διάσημος Γάλλος γλωσσολόγος Meillet «Τα Λατινικά ως λόγια 
> γλώσσα,
>
> είναι ανάτυπο των Ελληνικών. Ο Κικέρων μεταφέρει στην Λατινική, την 
> Ελληνική
>
> ρητορική και φιλοσοφία. Ο Χριστιανισμός ακολούθως συνετέλεσε και αυτός 
> στην
>
> επίδραση των Ελληνικών επί των Λατινικών. Το Λατινικό λεξιλόγιο είναι 
> μετάφραση
>
> του αντιστοίχου Ελληνικού, και για αυτό τα Λατινικά δεν παραμέρισαν τα 
> Ελληνικά
>
> στην Ανατολή. Διότι η μίμηση δεν είχε αρκετό γόητρο ώστε να αντικαταστήσει 
> το
>
> πρωτότυπο.».
>
> Μόνο και μόνο όσον αφορά τους επιστημονικούς όρους, όπου η συντριπτική
>
> πλειοψηφία των λέξεων είναι Ελληνικές, οι ξένες γλώσσες στην κυριολεξία θα
>
> κατέρρεαν χωρίς την Ελληνική. Η Ελληνική είναι η μοναδική γλώσσα η οποία 
> είναι
>
> πραγματικά αυτόφωτη χωρίς να εξαρτάται από καμία άλλη. Δύο εκ του πλήθους 
> ξένων
>
> επιστημόνων που το έχουν διαπιστώσει αυτό είναι οι Jean Bouffartigue και
>
> Anne-Marie Delrieu. Στο βιβλίο τους «Οι Ελληνικές ρίζες στην Γαλλική 
> γλώσσα»
>
> διαβάζουμε «Η κατανόηση της δικής μας γλώσσης, η εκ νέου ανακάλυψη της 
> ουσίας
>
> της - να ποιά είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζει κανείς τις Ελληνικές 
> ρίζες. Οι
>
> Ελληνικές ρίζες δίνουν στην Γαλλική το πιο βαθύ στήριγμά της και συγχρόνως 
> της
>
> παρέχουν την πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του 
> πολιτισμού μας,
>
> η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα 
> την
>
> γλώσσα μας.».
>
> Υπάρχουν ακόμα σοβαρές απόψεις έγκριτων ξένων επιστημόνων, που 
> υποστηρίζουν ότι
>
> μέχρι και τα Σανσκριτικά (αρχαία Ινδικά) προέρχονται από τα Ελληνικά. «Ο 
> πρώτος
>
> ο οποίος παρετήρησε αυτήν την ομοιότητα των ριζών είναι ο Φ. Μπάγιερ
>
> (1690-1738), καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αγ. Πετρουπόλεως,
>
> καταλήγοντας στα συμπέρασμα ότι τα σανσκριτικά προέρχονται από τα 
> Ελληνικά.»
>
> συμπέρασμα στο οποίο είχε καταλήξει στα τέλη του περασμένου αιώνος και ο
>
> Γερμανός Βορρ. Η συντακτική ομάδα του περιοδικού «Halcon - Ιέραξ» μας λέει
>
> «Συγκρίνοντας καλά την Σανσκριτική με την αρχαία Ελληνική, εύκολα
>
> αντιλαμβανόμεθα ότι η Ελληνική όχι μόνο είναι πιο αρχαία, αλλά και ότι επί 
> πλέον
>
> όλοι οι συντακτικοί και γραμματικοί τύποι της είναι ανώτεροι και 
> μεγαλυτέρας
>
> γλωσσικής αξίας. Η δε σύνταξις καθ'υπόταξιν είναι καθαρά Ελληνική.». Ας 
> μην
>
> ξεχνάμε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε με την εκστρατεία του, εκτός 
> όλων των
>
> άλλων, και να «συναγωνιστεί» τους Έλληνες που είχαν εκστρατεύσει στην 
> Ανατολή
>
> πρίν από αυτόν, τον Ηρακλή και τον Διόνυσο δηλαδή. Τα «Διονυσιακά» του 
> Νόννου,
>
> έπος το οποίο περιγράφει την εκστρατεία του Διονύσου στις Ινδίες 
> (αντίστοιχο με
>
> αυτά του Ομήρου), σώζεται μέχρι σήμερα. Ακόμα και κατά την διάρκεια της
>
> εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξανδρου στην Ινδία, διασώζονται απο του 
> ιστορικούς
>
> της εποχής στοιχεία που επαληθεύουν την πανάρχαια παρουσία των Ελλήνων 
> στις
>
> Ινδίες.
>
> Επειδή μπορεί κάποιος να σκεφτεί σε αυτό το σημείο ότι το Ελληνικό 
> αλφάβητο
>
> είναι Φοινικικής προελεύσεως, να αναφέρουμε απλά ότι τέτοιες 
> αντιεπιστημονικές
>
> θεωρίες είναι προ πολλού ξεπερασμένες καθώς η αξιοπιστία τους έχει 
> κλονιστεί
>
> σοβαρά από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα. Απορίας άξιον είναι το γεγονός 
> ότι η
>
> ύπαρξη των ευρημάτων αυτών δεν αναφέρεται πουθενά στα Ελληνικά (;) 
> σχολεία, όπου
>
> προβάλλεται ως δεδομένη και αδιαμφισβήτητη η θεωρία της Φοινικικής 
> προελεύσεως.
>
> Ένα από τα καρφιά στο φέρετρο της θεωρίας αυτής είναι και το κεραμικό 
> θραύσμα
>
> που βρέθηκε στην νησίδα «Γιούρα» των Βορείων Σποράδων από τον Αρχαιολόγο 
> Α.
>
> Σαμψών. Χρονολογήθηκε το 5.500-6.000 π.Χ. και φέρει καθαρά πάνω του 
> εγχάρακτα τα
>
> γράμματα Α, Δ και Υ. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι Φοίνικες προτοεμφανίστηκαν 
> στην
>
> ιστορία το 1.300 π.Χ. Και αυτό το εύρημα δεν είναι «μόνο» του. Τα γράμματα 
> Μ, Ν,
>
> Κ, Χ, Ξ, Π, Ο, και Ε διακρίνουμε σε πρωτοκυκλαδικά αγγεία της Μήλου τα 
> οποία
>
> είναι της 3 π.Χ. χιλιετίας. Επιπλέον υπάρχει και η λίθινη σφραγίδα των
>
> Γιαννιτσών που ανακαλύφθηκε από τον αρχαιολόγο Π. Χρυσοστόμου η οποία
>
> χρονολογείται την 5 π.Χ. χιλιετία. Ακόμη η επιγραφή του Δισπηλιού που 
> ανεσύρθη
>
> από τον καθηγητή Γ. Χουρμουζιάδη χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη γραφή του 
> κόσμου,
>
> αφού χρονολογήθηκε από τον «Δημόκριτο» βάσει της μεθόδου του «άνθρακα 14» 
> με
>
> απόλυτη ακρίβεια στο 5.250 π.Χ. Τέλος να αναφέρουμε τον δίσκο της Φαιστού 
> ο
>
> οποίος χρονολογείται (με τις πιο συντηρητικές απόψεις) στο 1.700 π.Χ. και 
> φέρει
>
> σύμβολα τα οποία όμως είναιτυπωμένα με κινητά στοιχεία (σφραγίδες), και 
> για
>
> αυτόν τον λόγο το εύρημα αυτό αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα τυπογραφίας 
> του
>
> κόσμου. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε πηλός εξαιρετικής ποιότητος 
> είς
>
> τον οποίον αφού απετυπώθησαν οι χαρακτήρες ο δίσκος εψήθη.
>
> Το 1989, στο υπ αρίθμ. 16 τεύχος του αρχαιολογικού περιοδικού «NESTOR», το 
> οποίο
>
> εκδίδει το πανεπιστήμιο της Ινδιάνας, ο καθηγητής Πώλ Φώρ ανακοινώνει ότι 
> στην
>
> Ιθάκη του 2.700 π.Χ. μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά. Με την βοήθεια 
> χαραγμένης
>
> εικόνας πλοίου επάνω στο όστρακο και σε σύγκριση με την ήδη 
> αποκρυπτογραφημένη
>
> Γραμμική Γραφή Β' ο καθηγητής Φώρ κατώρθωσε να διαβάσει «Νύμφη με έσωσε».
>
> Εδιάβασε ακόμα, αναγνωρίζοντας αριθμητικά και συλλαβές «Ιδού εγώ ο Αρεάδης 
> δίδω
>
> είς την άνασσα Θεά Ρέα 100 αίγες, 10 πρόβατα...». Σημειωτέον ότι ακόμα και
>
> σήμερα διδάσκεται στα Ελληνικά σχολεία η άποψη ότι τα χρόνια του Ομήρου 
> δεν
>
> υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) μεταφέρονταν από 
> γενεά
>
> σε γενεά προφορικώς (κάτι το οποίο ούτως ή άλλως μόνο και μόνο βάσει της 
> κοινής
>
> λογικής είναι αδύνατον).
>
> Είς την Ελληνικήν γλώσσα τέλος παρατηρούνται όλα τα γλωσσολογικά 
> φαινόμενα, πχ.
>
> αφομοίωση (είς φθόγγος γίνεται όμοιος με άλλον), εναλλαγή (χρησιμοποίηση 
> άλλου
>
> φθόγγου αντ'άλλου), συγχώνευση (ενοποίηση πολλών φθόγγων), ανομοίωση 
> (αποβολή
>
> του ενός εκ των δύο ομοίων φθόγγων της ιδίας λέξεως), ανταλλαγή (αμοιβαία 
> αλλαγή
>
> φθόγγων) κλπ κλπ.
>
> Ορισμένοι μάλιστα ήχοι όπως το Γ το Δ το Θ το Χ και το Ψ αποτελούν πολύ
>
> μεταγενέστερη και αποκλειστικά Ελληνική επινόηση, αφού δεν τους συναντάμε 
> σε
>
> άλλη γλώσσα έστω και αν περιέχονται στις δανεισμένες Ελληνικές λέξεις.
>
> ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
>
> Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται 
> συνεχώς
>
> επί 4.000 τουλάχιστονσυναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρείς 
> φάσεις
>
> στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη απο το 2000 π.Χ. 
> ώς το
>
> 1650 π.Χ.. Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πεί ότι τα Αρχαία και τα 
> Νέα
>
> Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι 
> τελείως
>
> αναληθές.
>
> Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η
>
> ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο
>
> ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ 
> και ο
>
> Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε
>
> στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία.». Ο μεγάλος
>
> διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πεί «Όποιος χωρίς την γνώση 
> της
>
> Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύση την Νέαν, ή απατάται ή 
> απατά.».
>
> Ενώ ο Γιώργος Σεφέρης γράφει «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα 
> σήμερα,
>
> μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα.».
>
> Παρόλο που πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί 
> μέχρι
>
> σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα 
> μας
>
> μέσω των παραγώγων τους. Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε 
> υδροφόρα,
>
> υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι 
> (βλέπω)
>
> αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την 
> λέξη
>
> αυδή (φωνή) αλλά παρόλα αυτά λέμε άναυδος και απήυδησα. Τα παραδείγματα 
> που θα
>
> μπορούσαμε να αναφέρουμε εδώ είναι πραγματικά αμέτρητα.
>
> Η Γραμμική Β' είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας
>
> Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις αποκρυπτογράφησε βάση 
> κάποιων
>
> ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε 
> φυσικά
>
> όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική... Το 
> γεγονός
>
> αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα 
> πιο πίσω
>
> στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που
>
> χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο. Παρόλα αυτά 
> η
>
> προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η 
> λέξη
>
> «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και «σ» στα
>
> Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε 
> και
>
> στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε
>
> καθόλου. Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική 
> Β'
>
> γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι
>
> αντίστοιχα στην Γραμμική Β' «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα
>
> παραδείγματα.
>
> Ένα μικρό πείραμα
>
> Ο γνωστός τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος έχει διαπιστώσει ότι η προφορά 
> των
>
> μακρών και των βραχέων φωνηέντων είναι εγγενής και αυθύπαρκτη στην 
> Ελληνική
>
> γλώσσα, παρά την κακοποίηση που έχει υποστεί αυτή με την κατάργηση των 
> τόνων και
>
> των πνευμάτων. Όπως περιγράφει και ο ίδιος:
>
> «Έδωσα σε έναν ανύποπτο νέο που παρευρίσκετο στο στούντιο να διαβάσει 
> λίγες
>
> φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ώς 
> επίρρημα,
>
> διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το 
> ωμέγα
>
> από το όμικρον. Μαγνητοφωνήσαμε τις φράσεις 1. Είναι ακριβός αυτός ο 
> αναπτήρας
>
> και 2. Ναί, ακριβώς αυτό ήθελα να πώ. Ελάχιστη διαφορά στο αυτί, ο 
> ηχολήπτης
>
> μόνο επέμενε ότι το δεύτερο ήταν κάπως πιο φαρδύ. Τότε συνδέσαμε τον 
> παλμογράφο.
>
> Το διάγραμμα του επιρρήματος που γράφεται με ωμέγα είναι πολύ πλουσιότερο.
>
> Καταπληκτικό! Ο παλμογράφος μου φάνηκε σαν μια σκαπάνη που κάτω από το 
> έδαφος
>
> της καθημερινής ομιλίας ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, 
> έστω
>
> μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να 
> μνημειώσουν
>
> οι Αλεξανδρινοί 2.300 χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν.»
>
> Άλλωστε η ίδια η γλώσσα είναι ξεκάθαρη. Το «όμικρον» είναι «ο» αλλά μικρό, 
> ενώ
>
> το «ωμέγα» είναι και αυτό μεν «ο», είναι μέγα όμως, σαν δύο όμικρον μαζί, 
> και
>
> ακόμα και το σύμβολό του είναι πραγματικά σαν δύο όμικρον κολλημένα. Μέγα 
> και σε
>
> διάρκεια λοιπόν. Για αυτό όταν θέλουμε να γράψουμε το επιφώνημα θαυμασμού 
> «πω
>
> πω» χρησιμοποιούμε ενστικτωδώς το ωμέγα και όχι το όμικρον. Γραμμένο με 
> όμικρον
>
> φαίνεται γελοίο.
>
> Πολλοί ίσως να μην καταλαβαίνουν την τεράστια σημασία του πειράματος 
> αυτού.
>
> Είναι εκτός όλων των άλλων και μια τρανταχτή απόδειξη για την συνέχεια της
>
> Ελληνικής φυλής, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να παραμείνει στην γλώσσα 
> μόνο
>
> περνώντας την γλώσσα από τον γονέα στο παιδί, σε αντίθετη περίπτωση θα 
> είχε
>
> χαθεί.
>
> Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες 
> τοποθετούν
>
> τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες 
> χιλιετίες
>
> χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του 
> Ελληνικού
>
> χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην
>
> εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως
>
> «ροδοδάκτυλος», «λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ; Ο Πλούταρχος στο «Περί 
> Σωκράτους
>
> δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανεκάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο 
> της
>
> Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα 
> «πίνακα
>
> χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια...».  Φανταστείτε περί 
> πόσο
>
> παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την 
> χαρακτηρίζουν
>
> «αρχαία»...
>
> Φυσικά δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και 
> να
>
> γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο 
> πρίν
>
> πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, απο την 
> αρχαία
>
> Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο
>
> τελευταίος και διασημότερος μιάς μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων 
> τα
>
> ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, 
> Κιναίθων,
>
> Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαϊς, Δαναϊς,
>
> Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις...) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια 
> τα
>
> έργα τους.
>
> Η ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ
>
> Στα Ελληνικά υπάρχει μία μεγάλη ελευθερία ως προς τον σχηματισμό 
> προτάσεων. Για
>
> παράδειγμα η φράση «Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα» μπορεί να διατυπωθεί με 
> τους
>
> εξής 6 διαφορετικούς τρόπους:
>
> Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα
>
> Ο κλέφτης την τσάντα άρπαξε
>
> Άρπαξε την τσάντα ο κλέφτης
>
> Άρπαξε ο κλέφτης την τσάντα
>
> Την τσάντα άρπαξε ο κλέφτης
>
> Την τσάντα ο κλέφτης άρπαξε
>
> Η σημασία αυτού δεν είναι καθόλου μικρή. Πρώτα από όλα μπορούμε με τις 
> ίδιες
>
> ακριβώς λέξεις να τονίσουμε διαφορετικά πράγματα, αποδίδοντας πιό ακριβείς
>
> έννοιες / νοήματα. Για παράδειγμα όταν ξεκινάμε την φράση με την λέξη 
> «άρπαξε»
>
> τότε δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην πράξη, ενώ αν ξεκινήσουμε με την λέξη 
> «την
>
> τσάντα» τότε δίνουμε έμφαση στο αντικείμενο. Μπορούμε να εκφράσουμε 
> καλύτερα τις
>
> σκέψεις μας και τον ψυχικό μας κόσμο. Έχουμε πολύ μεγαλύτερη επιλογή, δεν 
> μας
>
> περιορίζει η γλώσσα βάζοντάς μας σε καλούπια.
>
> Δεύτερον, μπορούμε να μεταβάλλουμε την ηχητική εκφορά της κάθε φράσεως, 
> ανάλογα
>
> ίσως και με τα συμφραζόμενα, ώστε να παράγεται κάθε φορά το πιό επιθυμητό
>
> αποτέλεσμα. Αυτή η ιδιότητα της γλώσσας, έχει άμεση επίδραση σε κάτι που
>
> αναφέραμε νωρίτερα, στην μουσικότητά της.
>
> ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ
>
> Αυτό που οι Έλληνες και ο Όμηρος εγνώριζαν πρό αμνημονεύτων ετών, έρχεται 
> να το
>
> επιβεβαιώσει η σημερινή επιστήμη. Η εφημερίδα «Ο Κόσμος του Επενδυτή»
>
> δημοσιεύει άρθρο με τον τίτλο «Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά». Δηλαδή 
> αυτό
>
> που καταγράφει ο Ιάμβλιχος «Χρήσθαι δέ και Ομήρου και Ησιόδου λέξεσιν
>
> εξειλεγμέναις πρός επανόρθωσιν» και ο Πλούταρχος στο «Δια μουσικής 
> ιάσασθαι». Η
>
> έρευνα αυτή, η οποία υποστηρίζει ότι το να απαγγέλει κανείς στίχους του 
> Ομήρου
>
> κάνει καλό στην καρδιά, έχει δημοσιευτεί από τα έγκριτα ξένα περιοδικά 
> «American
>
> Journal of Physiology», «Scientific American» και «Time».
>
> Εκτός από την καρδιά, τα αρχαία Ελληνικά φαίνεται να κάνουν καλό και στις
>
> περιπτώσεις δυσμάθειας, όπως διαβάζουμε στο άρθρο τηε εφημερίδας 
> «Καθημερινή».
>
> Στο άρθρο υπάρχει βέβαια ένα λάθος που επισημαίνεται απο δελτίο τύπου του
>
> «Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου»: τα αποτελέσματα της έρευνας δεν 
> αφορούν
>
> δυσλεξία αλλά δυσμάθεια. Τριετής ερευνα που διεξήχθη από το «Ανοικτό
>
> Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο» δείχνει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν αρχαία 
> Ελληνικά
>
> έχουν σημαντική βελτίωση σε σχέση με τα άλλα παιδιά όσον αφορά δοκιμασίες 
> στην
>
> αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων, μνήμη εικόνων και
>
> συναρμολόγηση αντικειμένων. Τα παιδιά και των δύο ομάδων αξιολογήθηκαν με 
> τις
>
> ίδιες δοκιμασίες τόσο πριν όσο και μετά από τα μαθήματα των αρχαίων 
> Ελληνικών.
>
> ΕΙΔΗ ΓΡΑΦΗΣ
>
> Σήμερα είναι γνωστές τρείς κατηγορίες γραφής, στις οποίες μπορούν να 
> υπαχθούν
>
> όλες οι γνωστές γλώσσες του κόσμου. Η ιερογλυφική, η συλλαβική και η 
> αλφαβητική.
>
> Μιλάμε πάντα για γλώσσες γραφής και ομιλίας και όχι για νοηματικές, οι 
> οποίες
>
> και δεν ενδιαφέρουν το παρόν κείμενο.
>
> ·        Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ιερογλυφικές. Είναι οι γραφές 
> στις
>
> οποίες κάθε λέξη είναι και ένα ιδεόγραμμα. Είναι προφανές ότι αποτελούν 
> την
>
> απλούστερη μορφή γραφής, χρειάζεται όμως να επινοηθεί ένα σύμβολο για κάθε
>
> έννοια. Για τον λόγο αυτό οι ιερογλυφική είναι η πρώτη γραφή που επινόησε 
> ο
>
> άνθρωπος.
>
> ·        Στήν δεύτερη ανήκουν οι συλλαβικές γραφές, στις οποίες υπάρχει 
> ένα
>
> σύνολο από συλλαβές οι οποίες και αποτελούν τις λέξεις. Παράδειγμα τέτοιας
>
> γραφής είναι η περίφημη Γραμμική Β΄, όπου κάθε συλλαβή αποτυπώνεται με ένα
>
> διαφορετικό σημείο-σύμβολο (88 συνολικά σημεία). Οι συλλαβικές γραφές ήταν 
> το
>
> επόμενο βήμα στην εξέλιξη της γλώσσας. Αποτέλεσε σαφή βελτίωση αυτής των
>
> ιδεογραμμάτων και πρόδρομος της αλφαβητικής γραφής.
>
> ·        Τέλος έχουμε την Τρίτη κατηγορία, την αλφαβητική / φθογγική 
> γραφή, την
>
> οποία χρησιμοποιούμε και σήμερα. Η ευελιξία και ακρίβεια τούτης στην 
> απόδοση των
>
> νοημάτων, σε σχέση με τις δύο προαναφερθείσες κατηγορίες, είναι 
> χαρακτηριστική.
>
> Σε όλες τις γραφές τέτοιου τύπου χρειάζονται το πολύ 30 γράμματα, 
> συνδυασμοί των
>
> οποίων μπορούν να αποτυπώσουν την οποιαδήποτε λέξη και έννοια.
>
> Μπορεί κάποιος σε αυτό το σημείο να αναρωτηθεί, λοιπόν, για ποιόν λόγο
>
> αναφέρουμε την γραφή ενώ το θέμα μας είναι η γλώσσα. Ο λόγος είναι πολύ 
> απλός.
>
> Το σύστημα γραφής έχει άμεση επίδραση στην ίδια την γλώσσα. Για παράδειγμα 
> όταν
>
> στην Κινεζική αντιστοιχεί ένα μόνο σύμβολο σε πολλές έννοιες (π.χ. «σι» 
> μπορεί
>
> να σημαίνει οτιδήποτε από τις ακόλουθες λέξεις «γνωρίζω, είμαι, ισχύς, 
> κόσμος,
>
> όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ.»), αυτό 
> έχει
>
> ως συνέπεια να επηρεάζεται και ο προφορικός λόγος. Μια γλώσσα για να 
> θεωρείται
>
> σημαντική θα πρέπει να χαρακτηρίζεται εκτός των άλλων και από ακριβολογία. 
> Δεν
>
> μπορεί να αφήνει χώρο για παρερμηνείες, ούτε και να παραπέμπει αυτόν που 
> τη
>
> χρησιμοποιεί στα συμφραζόμενα μιάς λέξης για να καταλάβει το νόημά της.
>
> Έχοντας λοιπόν υπόψιν όλα αυτά, μπορούμε αμέσως να διαπιστώσουμε ότι μια 
> γλώσσα
>
> σαν την παραδοσιακή Κινεζική, είναι σαφώς μικρότερης γλωσσικής αξίας από 
> τις
>
> υπόλοιπες γλώσσες του πολιτισμένου κόσμου. Ιδιαίτερα η έλλειψη της 
> πρακτικότητάς
>
> της έχει γίνει φανερή και στους ίδιους τους Κινέζους που την 
> χρησιμοποιούν. Το
>
> ότι η κάθε λέξη είναι ένα ιδεόγραμμα, σημαίνει ότι υπάρχουν 50.000 
> ιδεογράμματα
>
> τα οποία είναι παντελώς αδύνατον να μάθει κανείς. Ακόμα και οι πιο 
> επιφανείς
>
> Κινέζοι ακαδημαϊκοί δεν γνωρίζουν όλα τα ιδεογράμματα της γλώσσας τους. 
> Αντίθετα
>
> μια γλώσσα σαν την δική μας μπορεί να αποτυπώσει κάθε πιθανή λέξη
>
> χρησιμοποιώντας συνδυασμούς μόλις 24 συμβόλων. Επιπλέον η γλώσσα αυτή 
> καταντάει
>
> ένα εξοντωτικό τέστ μνήμης, αντί σαν τις Ευρωπαϊκές να είναι ένα εργαλείο 
> που να
>
> ακονίζει το μυαλό.
>
> Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι μόνο η Ελληνική γλώσσα έχει περάσει και από 
> τα
>
> τρία αυτά στάδια στην μακραίωνη πορεία της. Αυτό το γεγονός από μόνο του 
> λέει
>
> πολλά. Και αυτό διότι αναγκάστηκε να εξελιχθεί από μόνη της, χωρίς βοήθεια 
> από
>
> κάποια άλλη γλώσσα, αφού δεν υπήρχε ισάξια ή ανώτερη γλώσσα από την οποία 
> να
>
> μπορεί να δανειστεί στοιχεία.
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
>
>
>
>
>
> Στην παρούσα μελέτη, έχουν αναφερθεί σχόλια για την γλώσσα μας κυρίως (για
>
> ευνόητους λόγους) ξένων συγγραφέων. Είναι κρίμα που δεν μπορούμε να
>
> χρησιμοποιήσουμε σχόλια από ένα σωρό Έλληνες συγγραφείς καθώς αμέσως το 
> κείμενο
>
> θα χαρακτηριστεί ρατσιστικό, φασιστικό, ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει κάποια 
> στιγμή
>
> αυτή η ξενομανία να σταματήσει. Αν πεί κάτι πρώτα Έλληνας δεν του δίνουμε
>
> σημασία, ενώ αν πεί το ίδιο ακριβώς πράγμα ξένος τότε αλλάζει το πράγμα 
> και ναί,
>
> να το πάρουμε στα σοβαρά. Τέλος, αν κάποιος επιθυμεί να αντικρούσει ή να
>
> υποβαθμίσει την μελέτη αυτή, τότε να ξέρει πως θα πρέπει πρώτα να το κάνει 
> για
>
> τον Γκαίτε, τον Βολταίρο και ένα σωρό παγκοσμίως αναγνωρισμένα πνεύματα.
>
> Αναρωτηθείτε το εξής: Εκείνοι τι λόγο έχουν για να εκθειάσουν την δική μας
>
> γλώσσα;
>
> http://yiafar.blogspot.com
>
>
>
>
>
> _____________________
>
> orasi mailing list
> διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
> //www.freelists.org/webpage/orasi
>
> Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας 
> στείλτε email στην διεύθυνση
> orasi@xxxxxxxxxxxxx
>
> Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να 
> στείλετε email στην διεύθυνση
> orasi-request@xxxxxxxxxxxxx
> και στο θέμα γράψτε unsubscribe.
>
> Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
> //www.freelists.org/archives/orasi
>
> ______________
>
>
>
> 

_____________________

orasi mailing list
διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο
//www.freelists.org/webpage/orasi

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι  συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
orasi@xxxxxxxxxxxxx

Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε 
email στην διεύθυνση
orasi-request@xxxxxxxxxxxxx 
και στο θέμα γράψτε unsubscribe.

Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο
//www.freelists.org/archives/orasi

______________



Other related posts: