Φοβερός ο δικός σου. Περιγράφει όλη την ελληνική κακογουστιά. --Κώστας-- ----- Original Message ----- From: "Stathis" <grethat@xxxxxxxxx> To: <orasi@xxxxxxxxxxxxx> Sent: Wednesday, June 09, 2010 6:53 PM Subject: [orasi] Ο ΣτέφανοςΤσιτσόπουλοςεξηγεί πωςπνιγήκαμε στα Burberry > Τα τελευταία 10 χρόνια, η χώρα δεν παρήγε τίποτα, πέρα από λαϊκά σταρ και > παικταράδες. Ο Ντέμης κι η Βανδή ήταν η απάντησή μας στο ζεύγος Μπέκαμ και > Βικτόρια. Sakis, ο Έλλην Ρίκι Μάρτιν, NIVO σε ρόλο λευκού μαγκίτη, Snoop > Doggy Dog από τα προάστια. Fabulous Βίσση, Μαντόνα a la grec. Σόου ολκής, > τις νύχτες στις μπουζουκλερί το πόπολο καρδιοχτυπούσε για τη στιγμή που θα > πιάσει κι αυτό το μικρόφωνο, «δικό σας» φώναζε η φίρμα, πάμε όλοι μαζί, > «έλα να μάθεις πώς είν' η ζωή κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί». Αρκούσε ένα > αόρατο πρόσταγμα για τα αγόρια να σηκώσουν τον γιακά από τον Hilfiger ή > τον Ralph Lauren και να μεταμορφωθούν σε αλάνια-πρίγκιπες του βαλκανικού > μας Μπελέρ. Δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις την κομμώτρια από την account > manager, τη νοσοκόμα από τη μεγαλοεργολάβαινα ή τη γιατρέσσα, όλες τους > ντυμένες Burberry πατόκορφα. Ένα εθνικό καρό μπαλ μασκέ, σαν το > βιντεοκλίπ της Νατάσσας Θεοδωρίδου, αυτό που είχε γυρίσει έξω από τα > «Harrod's». > Ήμασταν ο περιούσιος λαός της Ευρώπης. Η συνεισφορά μας στην ΟΝΕ, εκτός > από πλαστά στατιστικά στοιχεία κι επιδοτήσεις που γίνονταν > χαρτοπετσετάκια, ήταν οι δέκα τρόποι για να τσακίσεις την πιστωτική σου > κάρτα κι ο φρέντο καπουτσίνο. Γάλα και παγάκια, δηλαδή, μέσα στον ζεστό > εκχύλισμα, να χαρώ greek πατέντα! Επαρχιώτισσες φορτωμένες Galliano, όλοι > Μύκονο, 3, 2, 1, «Βαρελάδικο». Χωριάτικη σαλάτα στα 10 ευρώ, ντοματίνια > ιταλικά, φέτα δανέζικη, λάδι σικελιάνικο, δε γαμείς, η ζωή είναι πολύ > μικρή, για να είναι θλιβερή. Δεν παρήγαμε τίποτα. Ψαροταβέρνες έψηναν > φαγκριά Σενεγάλης, σαμπανιέρες στην άμμο, ο lounge ήχος του παριζιάνικου > hotel «Costes» αντιλαλούσε στην Ξάνθη και τα Ψακούδια. Κατανάλωση μοχίτο > σε τσανάκα, αντιστρόφως ανάλογη με την εθνική παραγωγή ζαχαρότευτλου. > Ήμασταν η Κούβα της Μεσογείου, χωρίς τη μιζέρια του Φιντέλ Κάστρο. > Ερωτιάρες λευκές μουλάτες στολισμένες με στρας t-shirt στάμπα των Rolling > Stones τσάκιζαν μέση στα κλαμπ φλερτάροντας με ψωμωμένα ντερβι > σόπαιδα που φορούσαν φωσφοριζέ πουκάμισα με σήμα Takeshi Kurosawa. Ούζο > power και εκλεκτικός γιαπωνέζικος μαξιμαλισμός. > Πολιτικοί με προγούλια ρέμβαζαν στα πριβέ και κοιτούσαν τον λαό τους με > λατρεία. Εκείνη τη διόρισαν σε ΔΕΚΟ, εκείνον τον είχαν αναλάβει εργολαβία > από τον στρατό, βοηθώντας τον, αντί να πάει σε μονάδα στον Έβρο, να γίνει > ταϊστής πουλιών στο φυλάκιο Λυκαβηττού. Μετά τον βάφτισαν σταζέρ. Με το > καλό, θα γινόταν και μόνιμος δημόσιος υπάλληλος. Ήταν ωραία στον > Παράδεισο. > > Στις παραλίες τα κορίτσια διάβαζαν ζώδια, συνταγές για τέλειο ριζότο > φράουλα και μάσκες ομορφιάς με το αγγούρι στη μάπα, εννοείται πάντα > εισαγόμενο. Ας πούμε, Ισπανίας. Ο Σημίτης ήταν ξενέρωτος, πολύ > τεχνοκράτης, βρε παιδί μου, με τον Καραμανλή μπορούσες να παίξεις ένα > τάβλι ή μια μπιρίμπα. Σε ενέπνεαν και αυτός και η καλή του: σύζυγος, > μητέρα διδύμων, νηπιαγωγός, γιατρός, κάτοχος ντοκτορά, φιγουρίνι σκέτο, > καλέ, πώς τα προλαβαίνει; Τα αγόρια ξεκοκάλιζαν τα παραλειπόμενα των > αθλητικών εφημερίδων. Πήραμε το Euro 2004 με τη μαγκιά μας, ταπώσαμε τα > γερμανικά Πάντσερ και τους φλωρούμπες Σουηδούς δίχως σύστημα, χωρίς καμιά > υποδομή, μόνο με τη λεβεντιά μας, ρεεε, τον γίγαντα Καραγκούνη και τη > μέθοδο «γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια». Γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν > πέθαινε, δεν την έσκιαζε φοβέρα καμιά. > > Ο Θέμος αναδείχτηκε σε πρότυπο επιτυχημένου πενηντάρη άντρα, εκπρόσωπος > της γενιάς του πάρ' τα όλα, του σεξιστικού άρρωστου χιούμορ και του > κυνισμού, αλλά, come on, ήταν περικυκλωμένος από καλλίγραμμες γλάστρες, > σχολίαζε βιντεάκια της κυρίας Λουκά, μετέδιδε σε αποκλειστικότητα τσόντες > με τον Ζαχόπουλο, τον συνέλαβαν σε κάποια σύνορα με αδήλωτο χρήμα, μη > σκας, όλοι έτσι κάνουν. Lakis Gavalas, σπα, νύχι-νύχι artists, style > editor, features beauty editor, studio pilates, αυτοφωράκηδες, > μποντιμπιλντεράδες σεκιούριτι, θυμάσαι τον πιπερωτή; Εκείνη τη θέση > εργασίας στα ρέστο-μπαρ, όπου κομψευόμενος νέος σαν να είχε δραπετεύσει > από διαφήμιση του Armani περιφερόταν στα τραπέζια ρωτώντας αν η κυρία > θέλει πιπέρι Ινδίας ή ναπολιτάνικη παρμεζάνα στο πιάτο της. Λες και η > κουλή δεν είχε χέρια για να τη βάλει μόνη της. > > Απόλυτες ελληνίδες σταρ, μάνατζερ της χρονιάς, διαχειριστές ανθρώπινων > πόρων, ρηξικέλευθες λύσεις ακόμα και για το μεταναστευτικό. Είχαμε τους > Αφρικανούς για να πουλούν μαϊμού Gucci στα φτωχαδάκια, που δεν τους > περίσσευε για authentic, αλλά θέλαν κι αυτά να πάρουν μερτικό από την > εικόνα. Τις Βουλγάρες για να ξεσκατίζουν τη γιαγιά, τα Ουκρανά για να > βγαίνουν τα γούστα στις καβάτζες του κάμπου, τα Αλβανά και τα Πακιστάνια > για τα μπετά στα ημιυπαίθρια. Βάλε το αυθαίρετο, βάζω τη διακόσμηση, ιδέες > και λύσεις. Μυκονιάτικο deep blue στο ¶ργος Ορεστικό, α λα Γκαουντί στο > Νευροκόπι, country life στην Εικοσιφοινίσσα. Οι πατριώτες μπορούσαν να > ζήσουν και να ονειρευτούν όπως οι αναγνώστριες της «Vogue», να > ακολουθήσουν τις συμβουλές του «Wallpaper*». Plasma οθόνες στο σαλόνι > μετέδιδαν ασπρόμαυρες ταινίες του Ξανθόπουλου. That was then, this is > now, ήταν το μότο. Ζούσαμε τη ζωή στο μάξιμουμ, δεν υπήρχαν όρια, δε > μετρούσε ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Τα τσιτάτα της διαφήμισης, τα αστ > είρευτα αποθέματά μας σε θετική ενέργεια και η σωστή χωροθέτηση των > σιντριβανιών με τους κανόνες του φενγκ σούι εγγυώνταν το ατέρμονο της > ελληνικής ευδαιμονίας. > > Μπαλωμένοι δρόμοι, χιλιοφαγωμένα οδοστρώματα, κλάιν μάιν, δε μασάμε. Η > απάντησή μας στο λακκουβιασμένο και παρατημένο εθνικό δίκτυο ήταν τα 4Χ4 > με τα και-γαμώ αμορτισέρ, «μία δεν καταλαβαίνει ο κώλος μου, ρε, φάση > Καλιφόρνια λέμεεε». Και ποστάρισμα! Τρελό ποστάρισμα! About last night: > ανέβαζαν τις φωτογραφίες της χθεσινής νύχτας στα ψηφιακά ευδαιμονικά τους > λευκώματα κι όλοι είχαν να κάνουν ένα comment, να μοιραστούν μια φάση, ένα > χαβαλέ, ένα «δεν παίζει», «δεν υπάρχεις», ένα «γκαγκάν». > > Οι πιο ψαγμένοι, αντί για Μύκονο, έφευγαν Βαρκελώνη κι επέστρεφαν με μαλλί > τζίβα. Γιατί παράλληλα με το εθνικό κιτς του βλαχώδους και βλακώδους > mainstream, η πατρίδα απέκτησε και εναλλακτική κουλτούρα. Ακαλλιέργητα > alternative τυπάκια και ανορθόγραφοι graffiti artists αντιπαρέβαλλαν > μοντέλο ζωής προχώ με ισλανδικές γραμματοσειρές και νορβηγικό μίνιμαλ > τέκνο. Για κάθε έναν δημόσιο υπάλληλο αντιστοιχούσε κι ένας dj, για κάθε > συγγραφέα τύπου Παυλίνας Νάσιουτζικ που αναζητούσε τον έρωτα στα Βόρεια > Προάστια, αναλογούσε και μια ανερχόμενη ηθοποιός πειραματικού σχήματος, > που παρέλασε στην τελετή έναρξης πίσω από τη Μπιοργκ. All was full of > love. > Ήμασταν μια χώρα που ζούσε σε παροιμιώδεις φαντασιακούς ρυθμούς. Και > ξαφνικά, στοπ. Ανώμαλη προσγείωση. ΔΝΤ. Φέρτε τα λεφτά πίσω. Τι έγινε; > Χιούστον, Κεφαλάρι, Πανόραμα, Λάρισα, we have a problem. Η κίνκι > συμβασιούχος των ρεπορτάζ του Star Channel από την Πάρο (η νέα Μύκονος) > μεταμορφώθηκε σε μελαγχολική άνεργη. Στο μπαρ του τρέντι μπάρμαν πατάει > μόνο ο ΣΔΟΕ. Του γιαμπανά αγρότη τις επιδοτήσεις αυτό το αρχίδι ο Όλι Ρεν > τώρα του τις ζητάει πίσω. Ελλάς, ρεεε, μας ζηλεύουνε, συνωμοτούν εναντίον > μας, δε μας πάνε μία, γιατί 10 χρόνια τώρα βγάζουμε τα καλύτερα talent > shows, τα πιο ντιριντάχτα next top models, γιατί στα τραγούδια μας οι > αετοί πεθαίνουν στον αέρα ελεύθεροι και δυνατοί, ενώ στα δικά τους άκου > ξενερωσιά: «They're afraid of what they see. That's the price that you > all pay, our valued destiny comes to nothing, I can't tell you where > you're going, I guess there is just no way of knowing». > > New Order, ΔΝΤ, οι φάλαγγες της μαύρης νύχτας, οι πραιτοριανοί της νέας > τάξης, οι δυνάμεις της καινούργιας Κατοχής, όπως τις αποκαλούν ο > Λαζόπουλος και η Λιάνα. Λαέ, κουράγιο, μη σκύβεις το κεφάλι, η νέα τάξη > θέλει. θέλει τι; Επιστροφή στον Στάλιν; Αγροτικά κολχόζ στα Τρίκαλα και > γκούλαγκ στο Νευροκόπι, όπου μόνο ο σύντροφος Μπογιόπουλος δικαιούται να > αποφασίσει για πενθήμερη άδεια των κρατούμενων αστών που κερδοσκόπησαν εις > βάρος του λαού; Γιατί και για τη Λιάνα και για τον Λάκη ο λαός είναι πάντα > αθώος, ο λαός παρασύρεται από τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα. Ω Θεέ, μήπως > εκτός από τα ανυπόφορα κλισέ του lifestyle, τα κλισέ για το προλεταριάτο > και την πλουτοκρατία είναι πολύ πιο για τα μπάζα; > > Τα τιμημένα γηρατειά, κάγκελο. Κοιτάζουν βουβά, απορούν, εξίστανται, είναι > ανήμπορα να εξηγήσουν πώς ο γιος βγήκε χλιδάμπουρας, η νύφη μερακλού > shopacholic και το εγγόνι φορώντας κουκούλα βγαίνει στους δρόμους και τα > σπάει. «Κάψτε τα όλα, κάψτε τα όλα», ούρλιαζε η υστερική φωνή, 4 νεκροί > στη Marfin, σε αυτόν τον τόπο το κάψιμο ήταν, είναι και θα είναι το εθνικό > μας σπορ. Στις μέρες της ευδαιμονίας καίγανε λεφτά και φιάλες ουίσκι. > Στις μέρες της νέας σκλαβιάς καίνε ανθρώπους. «Να απεργούσαν, να ήταν μαζί > μας, συμπαραστάτες στον ιερό και όσιο αγώνα μας, θέλουν να μας καταντήσουν > Αργεντινή, αυτός είναι ο στόχος τους». Περίεργο! Σε αυτή τη χώρα πάντα δεν > ήμασταν με τον Μαραντόνα; Οι μαντάμες που έβγαιναν στα κοσμικά δεν > κόπιαραν τον κότσο, τη φιλανθρωπία και το total look της Εβίτα Περόν; Ο > Τσίπρας δεν κανόνιζε να φέρει πετρέλαιο τον περσινό χειμώνα από τον > παραδίπλα σύντροφο Ούγκο Τσάβες; Το steak δεν το θέλαμε καλοψημένο στην > πέτρα α λα λατινοαμερικάνικα; > > Το καλοκαίρι έρχεται βασανιστικά αργά. Αν ήταν σαν πέρσι, τέτοιες ώρες θα > προσευχόμασταν για τον Αλκαίο στη Eurovision, θα κλείναμε τσάρτερ για να > θαυμάσουμε τις γκολάρες στη Νότια Αφρική, θα ξεροσταλιάζαμε μπροστά στα > περίπτερα με τα αθλητικά πρωτοσέλιδα που θα υμνούσαν τα λιοντάρια, τους > γενναίους, τα Ελληνόπουλα που πάντα βρίσκουν την άκρη. Φέτος μάλλον όχι. > Κάνουμε την αυτοκριτική μας; Δεν υπάρχει λόγος. Οι Έλληνες έχουν πάντα > δίκιο, το σύμπαν φταίει που συνωμοτεί για να τους καταστρέψει, κι ας ο > Κοέλιο τα τελευταία χρόνια μας δίδαξε το αντίθετο. > > Το κείμενο είναι το editorial του Στέφανου Τσιτσόπουλου από το τρέχον SOUL > > > - -------------------------------------------------------------------- > > > > > Music from EMI > > This e-mail including any attachments is confidential and may be legally > privileged. If you have received it in error please advise the sender > immediately by return email and then delete it from your system. The > unauthorised use, distribution, copying or alteration of this email is > strictly forbidden. If you need assistance please contact us on +44 20 > 7795 7000. > > This email is from a unit or subsidiary of EMI Group Limited. > > Registered Office: 27 Wrights Lane, London W8 5SW > > Registered in England No 229231. > > > N -------------------------------------------------------------------- > > > > -- > Socratis Karamanidis > graphic designer > 6946957374 > > > > _____________________ > > orasi mailing list > διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο > //www.freelists.org/webpage/orasi > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > orasi@xxxxxxxxxxxxx > > Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να > στείλετε email στην διεύθυνση > orasi-request@xxxxxxxxxxxxx > και στο θέμα γράψτε unsubscribe. > > Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο > //www.freelists.org/archives/orasi > > ______________ > > > > _____________________ orasi mailing list διαβάστε για αυτή την λίστα και τα θέματα που συζητά στο //www.freelists.org/webpage/orasi Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το δουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση orasi@xxxxxxxxxxxxx Για να διαγραφείτε από αυτή την λίστα μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να στείλετε email στην διεύθυνση orasi-request@xxxxxxxxxxxxx και στο θέμα γράψτε unsubscribe. Το αρχείο της λίστας βρίσκεται στο //www.freelists.org/archives/orasi ______________