καλησπέρα Τατιάνα,χαίρομαι για αυτό.. αλλά δεν φτάνει.. εγώ μπορεί να ονειρεύομαι,αλλά ούτε αυτό φτάνει.. είναι μόνο ένας ο χρόνος που ασχολήθηκα με όλα αυτά.. και βρήκα μπροστά μου πολλα περίεργα θέματα,και ένα τεράστιο γιατί στριφογυρίζει μέσα στο κεφάλι μου εδώ και καιρό..το ποιός θα δώσει την απάντηση είναι ο κάθε ένας απο εμάς ξεχωριστά,αλλά δεν αρκεί,λές να δω το δικό μου συμφέρον και να κάνω κάτι για μένα,μα δεν είναι αυτή η ουσία,δεν έχεις καταλάβει πως αν δρα ο κάθε ένας μόνος του δεν έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα? είναι σαν να ρίχνεις μια σταγόνα μέσα στον ωκεανό,χάνεται και αποτέλεσμα μηδέν.. πότε θα δούμε πως η ομαδική δουλειά έχει αποτέλεσμα,πότε θα μοιραστούμε μια ιδέα και θα την κάνουμε πραγματικότητα? αν βελτιωθεί ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε ταυτόχρονα θα βελτιωθούμε και εμείς.. είναι παράλληλοι οι δρόμοι.. πόσο πιο ξεκάθαρα πρέπι να τεθεί ως ζήτημα για να κουνηθούν τα ρημάδια τα γρανάζια??
Στις 29/12/2011 11:33 μμ, ο/η Tatiana Nisioti έγραψε:
Κοίταξε, καλή μου...Το οτι δε γράφουμε, εκτός από το κλίμα των ημερών, σημαίνει οτι ο καθένας, ατομικά, αγωνίζεται στη ζωή του, στο μέτρο και το χρόνο που του δίνει, είτε ο Θεός - για όσους τον πιστεύουν/ουμε - είτε ο τρόπος καθαυτός της ζωής του. Επομένως, και μόνο αν διαβάστηκαν τα γραφέντα σου κι μπήκαν στην περισυλολογή του καθένα από εμάς, νομίζω θα πρέπει να σου αρκεί. Εμένα, πάνωτως, αυτός ο ονειροπόλος τρόπος σκέψης και γραφής σου, δε σου κρύβω μ' αρέσει! Δεν είσαι, όμως, ξέρεις, "φερμένη από αλλού", όπως καταλήγεις στο μήνυμά σου, είσαι απλά μια νέα που, στη δεκαετία των 20 - και καλά κάνει, και το οφείλει - ονειρεύεται!! Να συνεχίσεις, λοιπόν, αλλ' αυτά σου τα όνειρα ν' αρχίσεις να τα υλοποιείς πρώτα για σένα, για τη δική σου τη ζωή, για το δικό σου το παραπέρα, για το δικό σου το παρόν και μέλλον. Ας πούμε, γιατί αυτόν τον τρόπο γραφής σου δεν τον μετουσιώνεις σε κάτι που, γιατί όχι που να πάρει, αργότερα να τυπωθεί;;; Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, τι εννοώ "τυπωθεί". Να, τώρα που κάθισα να σου γράψω τούτες μου τις αυθόρμητες και πάντα - αυτό να το ξέρετε..., η Χρυσέλλα μου το αντιλήφθηκε - καλοπροαίρετες σκέψεις, μου πήρε χρόνο! Κι αύριο έχω πολύ πρωινό ξύπνημα...! Αααχ! Άννα-Μαρία μου γλυκιά, τα όνειρα, να θυμάσαι είναι για ξόδεμα, σαν τα χρήματα, δεν είναι ούτε για τα κοιτάζουμε ούτε να τα περιεργαζόμαστε συνέχεια. Να μην τα τσιγκουνεύεσαι ποτέ, κανείς μας, επίσης!!Αυτά, σας καληνυχτώ! ----- Original Message ----- *From:* anna-maria foskolou <mailto:firefly.tinos@xxxxxxxxx> *To:* OPENYOURMIND@xxxxxxxxxxxxx <mailto:OPENYOURMIND@xxxxxxxxxxxxx> *Sent:* Thursday, December 29, 2011 12:34 PM *Subject:* [openyourmind] Re: Πάει ο παλιός ο χρόνος,εσύ τί έκανες για αυτόν?.... ΑΠΟ ΌΤΙ ΦΑΊΝΕΤΑΙ ΑΔΙΆΦΟΡΑ ΣΑΣ ΦΆΝΗΚΑΝ..ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΈΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΊΣΕΙΣ, ΕΚΤΌς ΚΙ ΑΝ ΦΤΑΊΕΙ ΤΟ ΚΛΊΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΏΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΥ ΓΡΆΨΕΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΈΡΕς, ,ΤΌΤΕ ΣΥΓΧΩΡΉΣΤΕ.. ΞΈΡΕΤΕ ΤΊ ΜΟΥ ΉΡΘΕ ΠΡΏΤΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΌ? ΒΡΉΚΑ ,ΛΟΙΠΌΝ ΤΗΝ ΟΡΟΛΟΓΊΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΙΚΙΠΑΊΔΕΙΑ ΓΙΑ ΠΙΟ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΈΝΗ ΤΕΚΜΗΡΊΩΣΗ ΤΟΥ ΌΡΟΥ ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΌς, ΜΗΝ ΒΙΑΣΤΉΤΕ ΝΑ ΒΓΆΛΕΤΕ ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ,ΣΤΟ ΤΈΛΟς ΈΧΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΌ ΔΏΡΟ! !! Ωχαδερφισμός Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Έχει προταθεί αυτό το άρθρο ή τμήμα αυτού του άρθρου, να συγχωνευθεί με το κοινωνική οκνηρία. (Ως ωχαδερφισμός εννοείται η παθητική στάση κάποιου με σκοπό την αποφυγή των ευθυνών του ή του καθήκοντός του. Προέρχεται από τη φράση Ωχ αδερφέ! που δηλώνει αδιαφορία και αναλγησία για τα γενικότερα προβλήματα. Παραβάλλεται με τον όρο ζαμανφουτισμός, ο οποίος προέρχεται από τη γαλλική έκφραση je m' en fous (στα παλιά μου τα παπούτσια). [2] Η έκφραση αυτή, έγινε γνωστή στους Έλληνες πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν τα Γαλλικά ήταν η πιο κοινή ξένη γλώσσα στην Ελλάδα. Αργότερα μπήκε στο ελληνικό καθημερινό λεξιλόγιο και δηλώνει την ανεμελιά ή συνειδητή και αφ' υψηλού περιφρόνηση προς οτιδήποτε θα έπρεπε θεωρητικά να απασχολεί κάποιον [3]. Παρόλο που ο ωχαδερφισμός μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ελληνικό κοινωνικό φαινόμενο, δεν διαφέρει από την κοινωνική οκνηρία η οποία παρατηρείται και σε άλλους λαούς και εποχές. Η ιδιαιτερότητα έχει να κάνει με τα αποτελέσματά του στην οικονομική ζωή, το επίπεδο της εκπαίδευσης και του πολιτισμού, τα πολιτικά πιστεύω κτλ. Στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συνώνυμο του ωχαδερφισμού είναι η έννοια της λούφας. Αποτελεί άλλη μία έκφραση του φαινομένου της κοινωνικής οκνηρίας, αυτή την φορά στη στρατιωτική ζωή. Σε αντίθεση με τον ωχαδερφισμό, η λούφα συγκαλύπτεται, καθώς οι στρατιώτες είναι υπόλογοι για τις πράξεις τους. je m' en fous είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού του Σάκη Μπουλά.και μιας και έγινε η αναφορά ας το ακούσουμε να διασκεδάσουμε λιγάκι,γιατί τελικά μόνο αυτό είναι το κύριο μέλημά μας!!ας χαρούμε λοιπόν,αλλά ας μην παραπονιόμαστε όταν τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλουμε γιατι φταίμε όλοι μας ΚΑΙ ΣΑΣ ΥΠΌΣΧΟΜΑΙ ΠΩΣ ΟΎΤΕ ΚΑΙ ΕΓΏ ΘΑ ΞΑΝΑΣΧΟΛΗΘΏ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΈΝΑΝ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΝΌΗΜΑ,ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΤΑΙ,ΓΙΑΤΊ ΛΟΙΠΌΝ ΝΑ ΣΚΆΩ,ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΤΈΛΕΙΑ,ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ,ΥΠΕΡΟΧΑ,ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΎΤΕΡΑ!!!...ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΔΩΡΑΚΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ! http://www.youtube.com/watch?v=2d_QGMJBsCo Στις 28/12/2011 2:44 μμ, ο/η anna-maria foskolou έγραψε:Λίγες στιγμές έμειναν για να ζήσουμε και να τις καταχορήσουμε στο συρταράκι με τον αριθμό2011.. Θα θέλατε νακάνουμε ένα μικρό flash back ο κάθε ένας απο μέρους του και να μοιραστεί μαζί μας μερικές απο τις στιγμές που του έκαναν περισσότερο εντύπωση,που του κέντρισαν το ενδιαφέρον,τον προβλημάτισαν,τον έκαναν πιο δυνατό ή οτιδήποτε άλλο σας έρχεται πρώτο στην ερώτηση τί έκανες φέτος για σένα και τους γύρω σου?? Αν έκανα εγώ την αρχή να ξετυλίξω αυτό το κουβαράκι κλωστής,θα έλεγα πως το χρώμα της είχε πολλές αποχρώσεις,με έντονα αλλά και θαμπά χρώματα,με διακυμάνσεις αλλά κατέληξε στη δημιουργεία μιας σταθερής βάσης,τουλάχιστον έτσι πιστευω... Γιατί καλώς ή κακώς δεν εξαρτάται μόνο απο μένα αλλά και απο όλους τους ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρώ. Ενα μέρος αυτών των ανθρώπων είστε και εσείς...Θα χαρακτήριζα αυτή την σχέση με την λέξη ιδιόμορφη,μοιράστηκα και μοιράζομαι πολλά μαζί σας και μερικές φορές νιώθω πως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι μιας και λίγοι απο εσάς έχετε ανοικτεί τόσο πολύ όσο εγώ μέσα απο τα γραφόμενα,δεν μετανιώνω,όμως ούτε για μια λέξη που έχω αφιερώσει ,ούτε ένα άκουσμα,ούτε καν για αυτή τη στιγμή που σας γράφω... Το ημερολόγιο σιγά σιγά τελειώνει και οι σελίδες του γέμισαν,με καλές,περίεργες,έντονες στιγμές αλλά και αδιάφορες,που απλά με άγγιξαν όσο εγώ τους επέτρεψα...Αυτή η χρονιά ήταν σαν να ξεκίνησα πάλι απο την αρχή,με καινούρια δεδομένα και πιο ισχυρά κριτήρια,σαν να επέστρεψε η παλιά Αννα-Μαρία και μου αρέσει ιδιαίτερα.Σε πολλούς ίσως είναι άγνωστο το παρελθόν,όπως για μένα είναι άγνωστο και το δικό σας παρελθον και παρρόν θα έλεγα.. Αυτή η λίστα για πολλούς είναι ένα μέσο διασκέδασης ,ενημέρωσης ή απλά άλλο ένα μέσο σαν όλα τα άλλα.. Για μένα όμως είναι πολλά περισσότερα,είναι ένα μέσο διεξόδου και επικοινωνίας με ανθρώπους σαν και μένα,δεν ξέρω αν μοιάζω με όλους,μάλλον διαφέρω,γιατί εδώείμαι μόνη μου,στο νησί δεν έχω κα
