Λίγες στιγμές έμειναν για να ζήσουμε και να τις καταχορήσουμε στο συρταράκι με τον αριθμό2011.. Θα θέλατε νακάνουμε ένα μικρό flash back ο κάθε ένας απο μέρους του και να μοιραστεί μαζί μας μερικές απο τις στιγμές που του έκαναν περισσότερο εντύπωση,που του κέντρισαν το ενδιαφέρον,τον προβλημάτισαν,τον έκαναν πιο δυνατό ή οτιδήποτε άλλο σας έρχεται πρώτο στην ερώτηση τί έκανες φέτος για σένα και τους γύρω σου?? Αν έκανα εγώ την αρχή να ξετυλίξω αυτό το κουβαράκι κλωστής,θα έλεγα πως το χρώμα της είχε πολλές αποχρώσεις,με έντονα αλλά και θαμπά χρώματα,με διακυμάνσεις αλλά κατέληξε στη δημιουργεία μιας σταθερής βάσης,τουλάχιστον έτσι πιστευω... Γιατί καλώς ή κακώς δεν εξαρτάται μόνο απο μένα αλλά και απο όλους τους ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρώ. Ενα μέρος αυτών των ανθρώπων είστε και εσείς...Θα χαρακτήριζα αυτή την σχέση με την λέξη ιδιόμορφη,μοιράστηκα και μοιράζομαι πολλά μαζί σας και μερικές φορές νιώθω πως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι μιας και λίγοι απο εσάς έχετε ανοικτεί τόσο πολύ όσο εγώ μέσα απο τα γραφόμενα,δεν μετανιώνω,όμως ούτε για μια λέξη που έχω αφιερώσει ,ούτε ένα άκουσμα,ούτε καν για αυτή τη στιγμή που σας γράφω... Το ημερολόγιο σιγά σιγά τελειώνει και οι σελίδες του γέμισαν,με καλές,περίεργες,έντονες στιγμές αλλά και αδιάφορες,που απλά με άγγιξαν όσο εγώ τους επέτρεψα...Αυτή η χρονιά ήταν σαν να ξεκίνησα πάλι απο την αρχή,με καινούρια δεδομένα και πιο ισχυρά κριτήρια,σαν να επέστρεψε η παλιά Αννα-Μαρία και μου αρέσει ιδιαίτερα.Σε πολλούς ίσως είναι άγνωστο το παρελθόν,όπως για μένα είναι άγνωστο και το δικό σας παρελθον και παρρόν θα έλεγα.. Αυτή η λίστα για πολλούς είναι ένα μέσο διασκέδασης ,ενημέρωσης ή απλά άλλο ένα μέσο σαν όλα τα άλλα.. Για μένα όμως είναι πολλά περισσότερα,είναι ένα μέσο διεξόδου και επικοινωνίας με ανθρώπους σαν και μένα,δεν ξέρω αν μοιάζω με όλους,μάλλον διαφέρω,γιατί εδώ είμαι μόνη μου,στο νησί δεν έχω κανένα να μοιραστώ παρόμοια προβλήματα που εσείς τα βλέπετε και μαθαίνετε μέρα με την μέρα,ζείτε σε μεγάλες πολεις και αυτά που για εσάς είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα για μένα ήταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκα και θέλησα να μάθω.. Η αλήθεια είναι πολύ μακρυά απο αυτά που είχα φτιάξει μέσα στο μυαλό μου,και δεν κρύβω πως στην αρχή απογοητεύτηκα,αναζητούσα ανθρώπους που να είναι διαφορετικοί,να σκέφτονται σαν και μένα,βρήκα μερικούς και χαίρομαι για αυτό,και όλοι ξέρουμε ποιοι είμαστε και τί σημασία έχει η ύπαρξη του ενός για τον άλλον,σε ένα μηνυματάκι λέει μερικές φορές τα σημαντικότερα δεν λέγωνται απλά εννοούνται!!Βαθειά τα νοήματα και δεν ξέρω ποιός έχει την όρεξη να τα ψάξει...Αν έκανα κριτική στον εαυτό μου θα έλεγα πως πολλές φορές έδρασα αυθόρμητα χωρίς ιδιαιτερη σκέψη,ίσως ήταν ο ενθουσιασμός της αρχής,ηχαρά της δημιουργείας κάτι διαφορετικού. Σε αυτό το δρόμο δεν ήμουν μόνη και χαίρομαι πολύ για αυτό.. Γιατί όποιος ψάχνει βρίσκει.. Θα έλεγα πως η τύχη ήταν με το μέρος μου,και βρήκα πολλά πράγματα στρωμένα που για άλλους δεν ήταν δεδομένα απλά αποτελούσαν ένα όνειρο στο ξεκίνημά τους...Ευχαριστώ τον άνθρωπο που με έφερε ως εδώ και ευελπιστώ να πάμε και παραπέρα! ,Αν,με ρωτούσατε τί εύχομαι για την χρονιά που έρχεται,και απαντούσα ειλικρινά,θα ήταν μακάρι να ξεκολούσανε όλοι απο αυτά το τρελά κολλήματαπου έχουν και να νοιαζόντουσαν πραγματικά για το καλό όλων και όχι για να εξυπηρετούν τα δικά τουςοικονομικά,κομματικά και προσωπικά συμφέροντα αφού όλων είναι κοινό μυστικό πως όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτα παραπάνω απο το να φροντίζουν να παραμένει ζεστή η πολυθρόνα του γραφείου τους. Ολοι ξέρουν αλλά κανείς δεν μιλάει,κι αν μιλάει ίσως δεν τα λέει εκεί που πρέπει,όπως κάνω και εγώ αυτή τη στιγμή,θα μου πείτε τα γράφεις αλλά ποιός σε ακούει,γνωστά είναι όλα αυτά τί μας τα λες?? Αφού τα ξέρετε,αφού τα ξέρουμε,γιατί πλεόν γνωρίζω και εγώ την κατάσταση,γιατί τα αφήνουμε να περνάνε έτσι απο μπροστά μας,γιατί περιμένουμε αυτοί οι άλλοι της διπλανής πόρτας να κάνουν κάτι? Μια φορά βρεθήκαμε σε ζωντανή μετάδοσηκαι τα είπαμε,όλοι συμφωνήσαμε αλλά όλα έμειναν εκεί.. η κλήση σας προωθείτε,μετά τον χαρακτηριστικό ήχο αφήστε το μήνυμά σας..μπιιιιιιιιπ.... Σιωπή,όλοι μένουν σιωπηλοί και περιμένουν,τί,κανείς δεν ξέρει,απλά περιμένουν,περιμένουμε αυτή τη χρονιά να αλλάξουν τα πράγματα,περιμένουμε αυτή τη χρονια να καλυτερεύσουν,περιμένουμε αυτή τη χρονιά να βελτιωθούν οι υφιστάμενες καταστάσεις,περιμένουμε,πιστέψτε με θα περιμένουμε γιαπάρα πολύ ακόμη... Ή μήπως όχι?? Γιατί όλοι αυτοί που λέτε πως αξίζουν και βρίσκονται ανάμεσά μας έχουν παραμεριστεί και έχουν βγει απογοητευμένοι στο περιθώριο,αφού υπάρχουν νεολαίοι που ξέρουν πιο είναι το σωστό,γιατί δεν κάνουμε κάτι να περάσει στην πράξη? Θα μου πείτεεσύ είσαι μακρυά ,δεν ξέρεις τί περνάμε εμείς εδώ που τα ζούμε κάθε μέρα,εσύ τα ακούς σαν ιστορία,ναι αυτό είναι αλήθεια,αλλά σκέφτομαι αν εκνευρίζομαι εγώ που είμαι μακρυά ποιά είναι άραγε τα δικά σας συναισθήματα όταν τα βλέπετε να διαδραματίζωνται μπροστά σας??Είναι παράλογο ή απολύτως λογικό?Θα ήθελα να λάβω μερικές απαντήσεις αλλά και κάποιες προτάσεις πάνω σε αυτό.. Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων με κοινούς προβληματισμούς,ξέρουμε ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος ως σκεπτόμενα άτομα? Ξέρουμε πως να διορθώσουμε καταστάσεις αφού το έχουμε επεξεργαστεί μέσα στο μυαλό μας,τί μας εμποδίζει να το κάνουμε πραγματικότητα?Δεν ξέρω πραγματικά,προσωπικά δεν μου αρέσει να μεμψιμοιρώ και να μένω τόσο πίσω όταν βλέπω πόσο προχωρημένα είναι τα θέματα τέτοιου είδους στο εξωτερικο.γιατί καλώς ή κακώς υπάρχουν μέτρα και σταθμά σύγκρισης και τα αποτελέσματα απογοητευτικά?Αν η πρώτη σκέψη που σας ήρθε στο μυαλό ήταν καλά τί μας λέει τώρα ,πώς την έχει δειτην δουλειά,δεν κάνουμε τίποτα,αν όμως σας πέρασε ότι κάτι μπορεί να γίνει αν προσπαθήσουμε όλοι μαζί,τότε η ευχή μου έγινε πραγματικότητα,και τί το καλύτερο απο το να βγαίνουν οι ευχές αληθινές?? Λέτεη επόμενη σελίδα να ξεκινάει με το φέτοςδημιουργήθηκε μια ομάδα ανθρώπων που κατάφεραν να.... Η συνέχεια δική σας
Με εκτίμηση μια, απο αλλού φερμένη,Αννα-Μαρία
