είναι πολύ δύσκολο να βρεις ένα άνθρωπο που να μπορεί να σε ακούσει.. να είναι εκει και να μοιραστεί μαζί σου αυτο που νιώθεις.. αλλά αν τον ανακαλύψεις τότε είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο..ότι το πιο σημαντικό η ψυχές των νθρώπων να βρίσκουν κοινές διαδρομές ακόμη κι αν ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία..τι πιο σπουδαίο να μοιραστείς μια σκέψη,ένα δάκρυ,ένα χαμόγελο,μια λέξη,μια ανάσα,ένα άγγιγμα.. φιλικά Αννα-Μαρία
Στις 25/2/2011 7:51 μμ, ο/η ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΖΩΗ έγραψε:
ΕΙΝΑΙ ΑΒΑΣΤΑΚΤΑ ΣΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΚΟΥΝ!Είναι αβάστακτα σκληρό το να μη σε ακούν! Ο καθένας καλύπτουμε αυτή την ανάγκη μας διαφορετικό τρόπο. Μερικοί άνθρωποι "καλλιεργούν" την ικανότητα να μένουν μόνοι. Η γοητεία της μοναξιάς, εντοπίζεται στο ότι παρέχει χώρο για γαλήνη και περίσκεψη, χρόνο για ενδοσκόπηση, χρόνο για δημιουργική προσπάθεια. Η μοναξιά προσφέρει ξεκούραση και ανάπαυλα από τις θορυβώδεις απαιτήσεις της καθημερινής κοινωνικής ζωής. Όμως σ΄ένα βαθμό η ροπή προς τη μοναξιά οφείλεται στο γεγονός ότι έχεις πληγωθεί, επειδή δε σε έχουν ακούσει και στηρίζεται σε μια μεγάλη αυταπάτη : τη αυταπάτη της αυτοδυναμίας. Εάν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε κάποιον που μένει μόνος, θα ανακαλύπταμε ότι η σιγή της μοναξιάς γεμίζει συχνά με φανταστικούς διαλόγους. Όταν δεν μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας νιώθουμε μειονεκτικά, όχι μόνο επειδή αισθανόμαστε λιγότερο αυθεντικοί και λιγότερο ολοκληρωμένοι, αλλά κι επειδή αυτές οι σκέψεις μας κατατρώγουν ανελέητα. Βιώνουμε μια συνεχή σπάτάλη ενέργειας που σιγά σιγά μας φθείρει. Η αίσθηση ότι δεν μας καταλαβαίνουν είναι μια από τις πιο επώδυνες ανθρώπινες εμπειρίες. Το να μην μας εκτιμούν και να μην ανταποκρίνοται στις ανάγκες μας, μειώνει τη ζωτικότητά μας και μας κάνει να νοιώθουμε λιγότερο ζωντανοί. Όταν είμαστε με κάποιον που δεν μας ακούει, "κατεβάζουμε ρολά". Όταν είμαστε με κάποιον που ενδιαφέρεται και ανταποκρίνεται - έναν καλό ακροατή - ζωντανεύουμε. Η κατανόηση της δυναμικής της ακρόασης μας κάνει ικανούς να εμβαθύνουμε και να εμπλουτίζουμε τις σχέσεις μας. Έτσι μαθαίνουμε πώς να βάζουμε στην άκρη τη δική μας συναισθηματική κατάσταση και τότε συνειδητοποιούμε τα κέρδη της γνήσιας ενσυναίσθησης. Όταν η δική μας ακρόαση μπλοκάρεται από τα συναισθήματα που ο ομιλητής μας δημιουργεί, συνεργούμε στο να δημιουργούμε τη δική μας απομόνωση. Δεν χρειάζεται, όμως, να είναι έτσι τα πράγματα./Προσαρμογή από Nichols, M. (2005) "Η χαμένη τέχνη της ακρόασης", Εκδ. Κέδρος.ΠΗΓΗ: / http://anthropinessxeseis.blogspot.com/search/label/%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%91
